แก้แค้น

การแต่งงานที่ไม่ได้ซึ่งคำว่า “รัก” สร้างความเจ็บปวดให้กับกรกวินทร์กับแพรวพรรณรายไม่น้อยแต่ทว่ามันเจ็บปวดกว่า เมื่อเขาและเธอมีแต่ความเกลียดชังที่มอบให้แก่กันและกัน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณทัช คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ว้าย!” เธอร้องโวยวายเสียงดัง ก่อนที่เสียงอุทานตกใจจะดังตามมา เมื่อเขาเหวี่ยงร่างของเธอลงไปบนเตียง โดยร่างหนาคร่อมทับรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างด้วยมือใหญ่ของเขาเพียงมือเดียว “ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธออยากเป็นเมียฉันจนตัวสั่น ฉันก็จะสนองให้ สนองอย่างหนักให้ลืมโลกไปเลย” เขาพูดเสียงเยาะ “สิ่งที่เธอจะได้รับจากฉันไม่ใช่ความสุข แต่เป็นความทุกข์ต่างหาก ฉันจะทำให้เธอตกนรกเหมือนกับที่ฉันเป็น”

ไร้วาสนา หากไม่ไร้ฝีมือ เก่งกาจเลื่องชื่อ นางคือสตรีผู้ ‘ขย่ม’ บัลลังก์ !! ฟ่านรั่วเจี๋ย รู้ดีว่าบ้านเมืองกำลังอยู่ในภาวะคับขัน แผ่นดินถูกรุกรานโดยอีกฝ่ายมีแม่ทัพใหญ่ เขาเป็นถึงชินอ๋องแห่งแคว้นต้าหลาง มู่ชิงซาน และถูกขนานนามว่า ‘อ๋องปีศาจหรือหมาป่าแห่งรัตติกาล’ คนผู้นี้กระหายสงคราม เป็นบุรุษที่ผีเห็นยังหวั่น ทว่าโชคชะตากลับพลิกผัน เมื่ออ๋องปีศาจต้องตกอยู่ในกำมือหญิงอัปลักษณ์ เขากลายเป็น ‘เจ้าเป็ดน้อย’ ความคิดอ่านเหมือนเด็กที่ยังไม่รู้ความ และเรียกฟ่านรั่วเจี๋ยว่า ‘มารดา’ ภายใต้เหตุการณ์แสนประหลาดนี้ นางจะเลือกชำระแค้นด้วยการสังหารศัตรู หรือกักขังเขาไว้ให้เป็นบุตรชายกำมะลอ แต่รู้ตัวอีกที...ฟ่านรั่วเจี๋ยก็แจ้งใจว่า ความอัปลักษณ์ที่ติดตัวมาแต่กำเนิดของนาง คือสิ่งที่อ๋องปีศาจปรารถนาอยากครอบครอง!

“อ๊า… นาย… หนูกลัว… ” เสียงของพิมพิศร์สั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ “ไม่ต้องกลัวน่ะ เดี๋ยวโดนสามดุ้นพร้อมๆ กันรับรองว่าเธอจะมันส์จนติดใจ” สิ้นเสียงของพ่อเลี้ยง พิมพิศร์ก็มีอันต้องร้องครางเพราะไอ้เดชที่งุดหน้าอยู่ตรงหว่างขา ลงมือจู่โจมส่วนเสียวของหล่อนด้วยปลายลิ้น ปาดเลียเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของกลีบสวาทสวยสด แผล่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงกรีดร้องด้วยความสิ้นหวังดังออกมาจากห้องเล็กในเรือนที่ใกล้ผุพังท้ายจวนตระกูลซ่ง ดวงตาปูดโปนของเถียนสวี่ หลันจ้องมองเดรัจฉานมนุษย์ทั้งห้า ที่กำลังย่ำยีร่างกายของนางด้วยดวงตาแดงก่ำ ตอนนี้นางสิ้นไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนอีกต่อไปแล้ว กว่าสองปีที่ถูกขังเอาไว้ในห้องที่เล็กแคบและเหม็นอับแห่งนี้ กว่าสองปีที่นางถูกทรมานและย่ำยีจากบุรุษมากหน้าหลายตา พวกที่มีจิตใจวิปริตชมชอบร่างกายที่พิการของสตรี ต่างก็จ่ายเงินให้สามีนางเพื่อที่จะได้สำเร็จความใคร่ กับร่างกายที่ไร้แขนขาของเถียนสวี่หลัน นางเคียดแค้นและชิงชังแต่กลับไม่สามารถทำสิ่งใดได้ ตอนนี้นางสำนึกผิดแล้วต่อกรรมที่นางกระทำเอาไว้กับอดีตสามี หากสามารถย้อนเวลากลับไปได้ นางจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก ขอให้นักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพนิยายนะคะ เพราะนิยายทุกเรื่อง ชื่อเมืองและตัวละคร ล้วนแต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้อ้างอิงมาจากประวัติศาตร์ใด ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักที่ยังคงติดตามผลนิยายของ Zuey มาโดยตลอด อ่านจบแล้วอย่าลืมกดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจ ในการสร้างผลงานต่อไปของไรท์ด้วยน๊า ขอบพระคุณมากค่ะ

การล้างแค้นที่เปลี่ยนกลายเป็นความผูกพัน อดีตอันเจ็บลึกของเขา อารมณ์ความรักที่ซับซ้อน สัมพันธ์ร้อนแรงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง หนี้ที่ชำระได้ด้วยเงิน แต่ "พิษสวาท" นั้นลบไม่ออกจากหัวใจ ศิลา ผู้ชายที่จมอยู่กับความแค้น หนึ่งฤทัย หญิงสาวผู้ต้องแบกรับความแค้นที่มาจากหนี้สินที่ตัวเองไม่ได้ก่อ หนึ่งฤทัยเกลียดเขา ทว่า... เบื้องหลังการกระทำของเขาคือ ความแค้นในอดีต ที่เกี่ยวพันถึงครอบครัวของหนึ่งฤทัย ชีวิตของเขาเคยพังพินาศเพราะพ่อของเธอ และสิ่งที่เขาทำอยู่ คือการล้างแค้นที่เธอไม่เคยรู้ตัว จนวันที่ความรักแทรกซึมเข้ามาอย่างเงียบงัน

"จงสำนึกผิดต่อบาปของเจ้า แม้ต้องแลกด้วยร่างกายและวิญญาณ ก็จงน้อมรับการชำระแค้นจากข้าเสีย" บาบารัส พญางูยักษ์สลักคำสาปด้วยนำเสียงกึกก้องกัมปนาทหมายให้กรีนชดใช้ในสิ่งที่ก่อ

ชาติก่อนเพราะความโง่เขลา จ้าวหลินอีจึงยอมเสียสละส่งคนรักอย่างกู้เหวินเฟยเรียนต่อเพราะหวังจะสร้างครอบครัวด้วยกัน โดยให้เขาดูแลตนเองยอมเป็นภรรยาที่คอยเพียงเขา ทว่าสุดท้ายสามีกลับนำผู้หญิงคนอื่นกลับมาและหย่าขาดกับเธอ เพราะว่าเธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขา แม้แต่ลูกสาวของตนเองก็ปกป้องไม่ได้ สุดท้ายลูกสาวของเธอก็ทนรับความบอบซ้ำทางใจไม่ไหวจึงได้ฆ่าตัวตาย เธอมีชีวิตอยู่อย่างละอายใจ ทว่าร่างกายที่ทำงานหนักมาตั้งแต่เยาว์วัยเสื่อมโทรม จึงได้ตายตามบุตรสาวไปเพียงไม่นาน แต่แล้วด้วยโชคชะตาหรือสิ่งใดก็ไม่อาจทราบได้ จ้าวหลินอีได้ย้อนเวลากลับมาในตอนที่เธออายุได้สิบเจ็ดปี ซึ่งเป็นช่วงเวลาก่อนที่เธอจะตัดสินใจไม่เรียนต่อ และแน่นอนเธอจะต้องสร้างชีวิตใหม่ของตนเองให้ได้ ด้วยความหวังอันแน่วแน่ว่า ลูกสาวที่เธอไม่อาจปกป้องได้ในชาติก่อน มาชาตินี้เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกสาวที่จะเกิดมาถูกรังแกได้อีก ตัวอย่างในเล่ม “ลูกชายฉันทั้งเป็นคนดีอีกทั้งเรียนเก่งขนาดนี้ ยอมแต่งลูกสาวบ้านหล่อนก็บุญเท่าไหร่แล้ว” คำพูดของอดีตแม่สามีทำให้จ้าวหลิงอีหลุดหัวเราะเบา ๆ ลูกชายฉันเป็นคนดี? ช่างน่าขำเสียจริง แล้วลูกคนอื่นไม่ใช่คนดี

เฟิงหลี่เฉียงเป็นเด็กน้อยที่อาศัยอยู่กับแม่และน้องสาว เขาต่อสู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก จนได้พบกับต้วนเจี่ยซิน อาจารย์ของเขาที่เป็นอดีตหมอหลวง และเส้นทางการเป็นขุนนางของเขา ก็เริ่มต้นขึ้น เฟิงหลี่เฉียงได้พบกับอาจารย์ที่มีความรู้ความสามารถหลากหลาย ทำให้เขาเก่งทั้งบู๊และบุ๋น และสอบเป็นจอหงวนอันดับหนึ่งในรัชสมัยของฮ่องเต้หย่งเล่อ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังแห่งราชวงศ์หมิงตอนต้นได้ ชีวิตของเขาขึ้นลงมาตลอด ทั้งถูกกลั่นแกล้งเพราะเป็นคนเฉลียวฉลาดและยึดมั่นอุดมการณ์ จนถูกสั่งย้ายให้ไปทำงานตามหน่วยงานต่างๆ เขาต้องทำหน้าที่ในการสืบสวนคดีและตรวจสอบการทุจริตจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด และถูกย้ายไปอยู่ชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือ ที่แห้งแล้งและอันตราย เขาต้องต่อสู้กับเครือข่ายการทุจริตและการบุกรุกของมองโกล แต่ก็ใช้ความสามารถในการสู้รบและการทำนายสภาพดินฟ้าอากาศจนเอาชนะกองทัพมองโกลได้ เฟิงหลี่เฉียงยังพบกับบุคคลสำคัญ ทั้งขันทีที่มีอิทธิพลสูง แม่ทัพชายแดนที่มีความดุดัน องครักษ์เสื้อแพรจินอวี่เว่ย นักปราชญ์ ข้าราชการ และขุนนางที่ทั้งเป็นมิตรและศัตรู รวมไปถึงฮ่องเต้หย่งเล่อและเชื้อพระวงศ์ที่ให้คุณและโทษกับเขาได้ เส้นทางการเป็นขุนนางของเขาไม่เคยราบรื่น แต่เฟิงหลี่เฉียงก็ไม่เคยย่อท้อ เพราะมีอุดมการณ์ที่ยึดมั่นตั้งแต่เด็ก เขาจึงได้เป็นอัครเสนาบดีแห่งต้าหมิง ที่มีอิทธิพลสูงในราชสำนักในท้ายที่สุด

เขาเป็นถึงมาเฟียใหญ่ของประเทศญี่ปุ่นเขาทั้งโหดทั้งเถื่อนแต่ทำไมเขากลับยังซิง เขารักแค่ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาโดยตลอดแต่พอมาเจอเธอทำไมเขาถึงกลับหวั่นไหวได้ล่ะ หรือเขาจะเป็นผู้ชายหลายใจหรือรักใครไม่เป็น?

เพราะถูกขอร้องจากพี่ชาย ทำให้มัดไหมต้องไปส่งของแทน แต่เธอถูกจับตัวเอาไว้ เมื่อของที่เธอไปส่งมันเป็นสิ่งผิดกฏหมาย ในเมื่อของหาย อิสรภาพของเธอ มันก็หายเช่นกัน เธอต้องกลายเป็นนกน้อยในกรงทอง ของมาเฟียสุดเถื่อนนามว่าโจเซฟ ผู้ชายใจร้ายดิบเถื่อน “เรียบร้อยแล้ว มะ... มัดของตัวกลับก่อนนะคะ” มัดไหมบอกชายหนุ่มตรงหน้า เธอต้องรีบพาตัวเองออกจากที่นี่ เธอกลัวจนสั่นไปทั้งกาย “มีกี่ถุง” เขาไม่สนใจประโยคก่อนหน้า เขากลับเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า “10ถุง ส่งของแล้วมัดขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับหันหลังให้เขาแล้วจะเปิดประตู “พี่มึงไม่ได้บอกเหรอ....?” น้ำเสียงเย็บเฉียบทำเอาเธอสะดุ้ง มือที่จับลูกบิดประตูชะงัก “....” เธอพยายามเปิดประตูแต่มันก็เปิดไม่ออก ร่างสูงย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ “ว่ามันโกงของกู” โจเซฟบีบคางเธอแรง ๆ จนรู้สึกเจ็บ มัดไหมตกใจกับการกระทำของเขา พยายามดิ้น เขาบีบเพิ่มแรงบีบจนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ขอบตาร้อนผะผ่าวค่อย ๆ รื้นด้วยน้ำตา ก่อนจะไหลออกมาไม่อาจห้ามได้