โหดร้าย/เหี้ยมโหด

ไป๋เยว่หลิง เบื้องหน้า เขาคือคุณชายตระกูลใหญ่ สูง ขาว ผิวเนียน ดวงตาเรียวยาวราวภาพเขียน หล่อ ชุดขาวบริสุทธิ์(แซ่ไป๋(ขาว)) เป็นนักกระบี่อัจฉริยะในรอบร้อยปี แต่...หลังฉาก เขาเป็นลูกเลี้ยงที่ถูกกดขี่ดูถูกทุกอย่าง ถูกซ้อม วางยา ด่า เฆี่ยน และโดนขืนใจแบบวิปริต เขาจึงเป็นคนเก็บกด ไม่พูด แววตาเย็นชา และโดดเดี่ยว ....วันหนึ่งครอบครัวพ่อแม่เลี้ยงเขาถูกฆ่าล้างตระกูล แต่เขากลับหลงรักนักฆ่าคนนั้น....

ธาราริน กลับเข้ามาในชีวิตของ เมฆินทร์ พร้อมหัวใจที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและคำขอเพียงคำเดียว ขอโทษจากใจ แต่สำหรับเมฆินทร์ ชายหนุ่มที่ต้องแบกรับบาดแผลในอดีตอันเจ็บลึกจากครอบครัวของเธอ คำขอโทษไม่ใช่สิ่งที่ลบความเจ็บปวดได้ง่าย ๆ ยิ่งเธอคือลูกสาวของศัตรู โทษทัณฑ์ที่รออยู่จึงไม่ใช่คำอภัย แต่คือการชดใช้ด้วยน้ำตาและหัวใจ ท่ามกลางความเย็นชาและความโกรธเกลียด เมฆินทร์เริ่มสั่นคลอน เมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่ยอมอดทนต่อความเจ็บปวดโดยไม่โต้แย้ง เพียงเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของคนรักและชดใช้ให้ครอบครัว เมื่อน้ำตาของเธอไหลริน เมฆินทร์จึงได้เห็นว่า ความเจ็บปวดที่แท้จริงอาจไม่ได้อยู่ที่อดีต แต่อยู่ที่การยอมให้อดีตพรากโอกาสของหัวใจในปัจจุบันไปตลอดกาล

“จำใส่หัวของเธอเอาไว้ ฉันไม่เคยรักเธอเลย แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย สิ่งที่ฉันทำ ลงไปทั้งหมดมันเป็นแผนการของฉันเอง แผนที่จะทำให้เธอรักเธอหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วต่อจากนั้นฉันก็จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของฉัน เหมือนกับที่เธอเคยทำกับผู้ชาย หลายคนยังไงล่ะ ให้เธอเจ็บเจียนตาย ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้” คำพูดประโยคไร้ซึ่งความใยดีของเขา มันมีอานุภาพความเจ็บที่รุนแรงโหมซัด มันทิ่มแทงทะลุผิวเนื้อชั้นนอกแทรกซอนเข้าไปถึงเนื้อใน บริเวณหัวใจคือจุดที่เธอเจ็บช้ำ จากเข็มเหล่านี้มากที่สุด เจ็บลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ ลมหายใจของเธอนั้นก็ไม่ต่างกันเลย วชิราภรณ์กำลังสูดความปวดร้าวความเสียใจเข้าไปในร่างกาย หล่อรวมกับเจ็บช้ำที่อัด แน่นในหัวใจ ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกอย่างไร ตรอมตรมเกินกว่าที่จะ หยั่งได้ว่ามากน้อยแค่ไหน

ความแค้นของกัลป์ฝังรากลึก เขาออกตามล่าตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวกลายเป็นคนเสียสติ แต่คนที่ต้องรับกรรมคือ น้องสาวของตัวการ "เธอเลือกเอาเองว่าจะนอนกับฉันคนเดียว หรือให้ลูกน้องฉันร่วมสนุกด้วย"

"มึงจะชดใช้เป็นร่างกายหรือว่าไตสักข้างดีล่ะ!!" เมื่อจุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด~~ เพียงเพราะแค่เอกสารฉบับเดียวเท่านั้นที่ดันเซ็นผิด!! ใครจะไปคิดว่ามันจะนำพาชีวิตให้กลายไปเป็นหนี้ 100 ล้าน!!

ฉินอ๋องหลี่อี้ ท่านอ๋องปราบตะวันตกผู้เก่งกาจ กลับมีอีกฉายาหนึ่งที่ชาวบ้านชาวเมืองเรียกขานอย่างหวาดกลัวว่า...อ๋องอำมหิต ร่ำลือกระฉ่อนว่า ท่านอ๋องฆ่าคนราวหั่นผักฆ่าปลา อำมหิตผิดมนุษย์มนา ทำให้คุณหนูไป๋มู่ตาน ผู้เป็นคู่หมายไม่ยอมเข้าพิธีสมรสด้วย ความซวยจึงมาตกที่ 'ไป๋หยง' ญาติผู้น้องที่ถูกบังคับให้เข้าพิธีสมรสแทน ไป๋หยงรู้ตัวดีว่า ชีวิตของตนเองกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายที่อยู่ในกำมือของอ๋องอำมหิต แต่เขายังไม่อยากตาย เขายังมีห่วง... มีย่าชรา มีแม่และน้องที่ต้องดูแล เขาต้องรักษาตัวและหัวให้อยู่ครบ และไม่บุบสลายให้นานที่สุด เท่าที่จะนานได้!

“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”

เมื่อพี่สาวฝาแฝดต้องจบชีวิตอย่างเป็นปริศนา​ นั้นเลยเป็นที่มาของการล่าและก็ล้างแค้นของเล่ย์นักฆ่ารับจ้าง​ ที่ต้องกลับมาสืบหาความจริงของการตายของพี่สาว

'เหวินชาง' หรือ ชาง ที่มีชื่อให้เธอเรียกเขาได้แค่เพียงพยางค์เดียว 'ชาง' ผู้ชายแปลกหน้าที่แพทย์สาววริญญาคิดว่าเขาเป็นโจรปล้นธนาคาร และได้ช่วยชีวิตเขาไว้ แล้วเผลอใจยอมมีอะไรกับเขา จนทำให้คุณหมอสาวตั้งครรภ์ ก่อนจะกลับมาแล้วพบว่าชางได้หายตัวไปด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่เขาก็ได้สร้างตราบาปไว้ให้กับเธอ จนกระทั่งทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ที่ต่างสถานะและกลายเป็นศัตรูที่อยู่คนละฝั่ง หนำซ้ำวริญญายังเข้าใจว่าชางเป็นคนสั่งฆ่าบิดาของเธอ...

โซโล่ผู้ชายที่สุดแสนจะร้ายกาจเขากักขังหัวใจของฉันไว้ด้วยความแค้นทั้งหมดที่เขามี ความรักที่เกิดขึ้นพร้อมกับความแค้น สุดท้ายแล้วเขาและเธอจะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไร