เข้าสู่ระบบ“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง แบบนี้เธอจะทำยังไงดี! ซีรีย์ตระกูลมาเฟีย บทรักมาเฟียร้าย เรื่องราวของมาร์โกและแอนนา นายหัว (เถื่อน) กระหายรัก เรื่องราวของลูกสาวคนโต เจด้าและพีรพัฒน์ มาเฟียรั้นรัก เรื่องราวของลูกชายคนรองและคนเล็ก มาร์กัสและมาร์คัส
ดูเพิ่มเติมเสียงดนตรีในผับดังขับกล่อมให้นักท่องราตรีมีความสุขในค่ำคืนนี้ แต่ไม่ใช่สาวน้อยที่นั่งอยู่มุมในสุด ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังแฟนหนุ่ม ที่กำลังเต้นกับผู้หญิงอีกคนที่ฟลอร์เบื้องล่าง
หลายครั้งแล้วที่เธอจับได้ มาถึงครั้งนี้เธอเริ่มจะไม่ทน หญิงสาวกดมือถือส่งข้อความหาเพื่อนรัก ซาร่าเห็นข้อความที่แสดงก็ขมวดคิ้ว ตอบกลับไปว่า
“เอาจริงดิ”
“อืม จัดมา ผู้ชายที่แกบอกว่าเด็ด”
เพื่อนรักของเธอค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยได้ท่องราตรีเช่นตัวเอง แต่วันนี้กลับบอกว่าต้องการผู้ชายมานอนด้วย เอาไงดี ว่าแล้วก็มองหารายชื่อที่คิดว่าจะถูกใจเพื่อนก่อนจะส่งข้อความนัดหมายให้แอนนา
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น แอนนามองที่นัดหมายก็เก็บมือถือแล้วสะพายกระเป๋าออกไป เธอกำลังประชดชีวิตรักที่ดูแล้วคงไม่สมหวังเพราะความเจ้าชู้ของแฟนหนุ่ม ในเมื่อเขานอนกับผู้หญิงมากมายได้ เธอก็นอนกับคนอื่นได้เหมือนกัน
แน่นอนว่าเธอยังติดนิสัยของแม่ที่มีเชื้อสายไทยจึงส่งข้อความ ไปบอกเลิกอีกฝ่ายเรียบร้อย ในเมื่อเธอโสดก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกและไม่ผิดหากจะทำมันในคืนนี้
แอนนา สาวไทยเชื้อสายอิตาลีที่เติบโตอยู่ในเมืองไทยจนถึง สิบขวบก่อนจะย้ายมายังอิตาลีเมื่อสิบปีที่ผ่านมา ทำให้เธอซึมซับทั้งสองวัฒนธรรมและติดจะถือตัว ไม่ค่อยยอมรับการที่คนรักจะนอกกายบ่อย ๆ ทั้งที่ปกติแล้วถือเป็นเรื่องธรรมดาของคนในเมืองนี้
แท็กซี่จอดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง คนที่ดื่มมาพอสมควรใช้เวลาหลายนาทีกว่าจะหยิบเงินออกมาจ่ายคนขับได้ เมื่อลงไปแล้วเธอก็เดินไปขึ้นลิฟต์ หยิบมือถือขึ้นมามองเลขห้องที่นัดหมาย 606
แอนนากดดูเลขห้องได้ไม่นานหน้าจอก็ดับเพราะแบตฯ หมด วันนี้วันซวยอะไรก็ไม่แน่ใจ เธอจึงเก็บมือถือกดชั้น 6 เพื่อไปยังที่หมาย
คนเมาที่คิดว่าตัวเองมีสติเดินไปจนถึงห้อง 60... หกอะไรแล้ว 606 หรือว่า 609 เธอมองสองห้องที่อยู่ตรงกันข้าม มือหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็นึกได้ว่าแบตฯ หมด เอาไงดี
ผู้ชายสองคนยืนอยู่หน้าประตูห้อง 609 เดี๋ยวนี้เขามีบริการเฝ้าห้องด้วยเหรอ ชายหนุ่มชุดดำสองคนมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดขึ้นว่า “มาแล้วเหรอ เข้าไปข้างในเร็วเข้า เธอมาสาย”
เสียงนั้นฟังไม่พอใจ เธอไม่เดินพวกเขาก็เข้ามาหิ้วปีก เปิดประตูแล้วผลักเธอเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว สรุปแล้วเป็นห้อง 609 มั้ง แต่ทำไมบรรยากาศดูแปลก ๆ
แอนนามองไปยังห้องน้ำที่มีเสียงคนกำลังอาบน้ำแล้วหันกลับมามองเก้าอี้ก็พบเสื้อผ้าหลายชิ้นถูกถอดกองไว้ ดูเหมือนผู้ชายที่เพื่อนรักหามาจะเตรียมตัวพร้อมมาก เอาไงดี พอจะทำจริง ๆ ขึ้นมาก็เริ่มหวั่น เขินอายอย่างบอกไม่ถูก เธอยังไม่ทันหันหลัง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
ภาพที่เห็นคือชายหนุ่มหน้าโหดกล้ามใหญ่ซึ่งมีรอยสักเต็มตัว อีกทั้ง... แอนนากลืนน้ำลาย กลัวกว่าเดิมเมื่อผ้าขนหนูสีขาวที่พันท่อนล่างไม่สามารถปกปิดบางสิ่งได้มิด
เธอถอยตอนนี้ยังทันไหม ชายหนุ่มที่เพื่อนหามาให้มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเช่นกัน “ไปอาบน้ำ”
เสียงดุของเขาไม่ให้เกียรติเธอที่เป็นคนจ้างเลย แต่ไหงจึงยอมทำตามก็ไม่แน่ใจ อาจจะเพราะต้องการเวลาทำใจอีกนิด
‘เราเปลี่ยนใจหนีไปตอนนี้ดีไหม แค่ให้เงินเขาไปก็จบนี่นา’ เสียงในใจเธอยังเถียงกันไม่หยุดขณะขยับมือถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ น้ำเย็นทำให้เธอได้สติขึ้นมาอีกหน่อย สรุปเอาแบบที่คิดแล้วกัน
จ่ายเงินให้แล้วก็แยกย้าย หรือจะถ่ายรูปเพื่อเอาไปขู่แฟนหนุ่มให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับเธออีกสักหน่อย คิดไปคิดมาก็ไม่เลว เอาแบบนี้แหละ
ประตูเปิดออก คนที่สรุปกับตัวเองเสร็จสรรพเห็นภาพตรงหน้าก็พลันกลืนน้ำลายอีกครั้ง ก็พ่อหนุ่มอิตาลีหน้าโหดนอนอยู่บนเตียง มือหนายกขึ้นเรียกเธอให้ไปหา
เอาจริง ๆ ทำไมเธอต้องกลัวสายตาคู่นั้น ปากที่คิดว่าจะขอแค่ถ่ายรูปแล้วชิ่งหนีก็ดันพูดไม่ออก ความกลัวและความลังเลปรากฏในแววตา พอเธอเดินไปถึงปลายเตียง คนที่นอนอยู่ก็ถอดผ้าขนหนูเผยให้เห็นอาวุธลำใหญ่
มันใหญ่จนเธอแทบลืมหายใจจึงได้แต่ยืนตะลึง ยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้กับคนบนเตียง เขาลุกมาดึงมือเธอแล้วผลักลงบนเตียง
เดี๋ยว!! ทุกอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราดูน่ากลัวกดจูบอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เหมือนกำลังบอกว่าพวกเราเสียเวลามากพอแล้ว
เขาจะเลือดร้อนและหื่นกระหายมากเกินไปไหม เธออ้าปากจะพูดสิ่งที่คิดกลับถูกปอกเปลือกจนหมดอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงชุดชั้นในตัวบางที่ดูไม่ค่อยเซ็กซี่เท่าไร
พ่อหนุ่มอิตาลีมองชุดชั้นในเรียบง่ายก็ขมวดคิ้ว ไม่เคยเจอสาวบริการที่ใส่ชุดชั้นในเหมือนแม่ชี
ผู้หญิงที่ใส่ชุดชั้นในเหมือนแม่ชีเงยหน้าด้วยความรู้สึกผิด ถ้ารู้ว่าต้องออกศึกเธอจะจัดเต็มกว่านี้ แต่เพราะเร่งรีบไปจับผิดแฟนหนุ่ม ใบหน้าเธอแดงก่ำแก้ตัว “ฉันรีบ” ก็เลยมาในสภาพแบบนี้ ดูเหมือนเขาคงไม่สน อีกแล้ว พอปลดเสื้อชั้นในก็ได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจกว่า ว่าแล้วก็ก้มลงดูด มือหยาบสากบีบคลึงหน้าอกเต่งตึงเนียนลื่น หอมหวานจนเขาแทบทน ไม่ไหว
มือหนาเลื่อนไปสัมผัสกางเกงในบางด้านล่าง แอนนาสะดุ้งผวาเงยหน้ามองคนทำ “เดี๋ยว...” เธอห้ามปราม หากมากไปกว่านี้เห็นทีว่าเธอคงหยุดไม่ได้
แต่คิดหรือว่าคำว่าเดี๋ยวของเธอจะหยุดเขาได้ เมื่อมือเขาเกี่ยวกางเกงในแล้วกดนิ้วลงไป ขาแอนนายกขึ้น เอวบางเด้งหนี แต่เขากดเธอไว้ไม่ให้ขยับแล้วทำเสียงดุใส่ “อยู่นิ่ง ๆ”
เธอสับสน ไม่เข้าใจว่าเขาทำไปเพื่ออะไร และไม่เข้าใจว่ากำลังปิดบังอะไรอยู่กันแน่“มันเรื่องอะไรกัน” เธอถามทั้งสองคนที่กำลังโต้เถียงกัน แต่ไม่ยอมให้เธอรู้เรื่องราวเพราะหลบไปคุยกันอย่างเคร่งเครียดเพียงสองคน ปล่อยให้เธอยืนอยู่กับดาริโอมาร์โกมองแอนนาสลับกับกาสปาโร อีกฝ่ายพูดต่อ “มาร์โก ลุงอยากให้เราคิดใหม่ เรื่องพวกนี้ไม่ควรให้ลูกสาวลุงเข้ามาเกี่ยวข้อง”“แล้วคิดว่าปล่อยไปเธอจะปลอดภัยอย่างนั้นหรือครับ อยู่กับผมเธอจะปลอดภัย ชีวิตที่เหลือของเธอ ผมจะรับผิดชอบเอง”กาสปาโรขมวดคิ้วเข้าหากัน คิดยังไงก็ดูไม่มีทางที่จะเป็นไปได้“แต่...”มาร์โกส่ายหน้า เดินกลับไปหาแอนนาแล้วจูงมือเธอออกจากงาน แต่หญิงสาวขืนตัวไว้“งานยังไม่จบจะรีบกลับทำไม อีกอย่างวันนี้คุณเป็นประธานจัดงาน หนีกลับแล้วจะตอบนักข่าวยังไง”มาร์โกประเมินสถานการณ์ เวลาอยู่กับแอนนาเขาเหมือนคนขาดสติ แค่อยากพาเธอหนีคนพวกนั้น แต่ถึงปกป้องเธอได้ครั้งหนึ่ง แล้วครั้ง ต่อ ๆ ไปเล่า หากเกิดขึ้นอีกเขาจะทำอย่างไรเธอเดินกลับเข้างานโดยไม่รอฟังเขา ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับเรื่องบ้าอะไร แต่หากอยู่ต่ออาจได้รู้อะไรมากขึ้นก็ได้เมื่อเข้ามาด้านในก็พบว่าการประม
มาร์โกหมุนแก้วไปมา เหลือบตาขึ้นมองคนถามที่เริ่มทนไม่ไหว“เมื่อคืนคุณเร่าร้อนมาก มากกว่าคืนแรกของเราเสียอีก ผมบอกให้คุณหยุด แต่คุณก็ไม่ยอมจนผมต้องตามใจ พวกเราเอากันบนดาดฟ้าไปสามรอบ มาเอาต่อในห้องอีกสี่รอบจนคุณหลับถึงได้หยุด”หน้าเธอแดงไปจนหู ส่วนเขาหัวเราะชอบใจ “คุณแปลกจริง ๆ ปากบอกไม่ต้องการ แต่การกระทำตรงข้าม รู้ไหมเมื่อคืนคุณพูดว่าไง”แอนนายกมือปิดหู “ไม่อยากฟัง ฉันไม่ฟัง” เธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เขายังคงขำแล้วเอ่ยประโยคหนึ่งออกมา“ฉันต้องการคุณ ฉันขาดคุณไม่ได้มาร์โก ฉันอยากให้มันมาอยู่ในตัวฉัน ไม่อยากให้หลุดออกไปเลย”“พอแล้ว” แอนนาตะโกนลั่น แทบจะเอาหัวมุดพื้นรถ มาร์โกหัวเราะไม่เลิก เริ่มติดใจเวลาเธอเมา แต่ถ้าเมาแล้วคงต้องเก็บให้ดี ห้ามให้คนอื่นเห็นเป็นอันขาดต้องขอบคุณที่รถมาถึงที่หมายเร็วกว่าที่คิด แอนนารีบก้าวลงทันทีที่รถจอดหน้าโรงแรมซึ่งจัดงานประมูลภาพวาด จะเดินหนีเขาก็ต้องหยุด เมื่อแสงแฟลชสาดเข้าตา ไหนจะพรมแดงบนพื้นคนที่มาไม่ใช่คนธรรมดา แต่มีทั้งดาราดังและเศรษฐีที่มีชื่อในสังคม ในใจเธอได้แต่ร้อง ถอยเข้าไปในรถตอนนี้จะทันไหมแต่เมื่อมือหนาแตะเอว เสียงทุ้มกระซิบข้างหู “ไม่ต้องตื
คนที่เพิ่งได้สติจำเหตุการณ์ก่อนหน้าไม่ได้เลยสักนิด แอนนาตื่นมาตอนรุ่งเช้าพร้อมกับอาการปวดหัว พอจะขยับก็พบว่าข้อมือตัวเองถูกกุญแจมือล็อกไว้ ไม่ใช่กุญแจของเล่น แต่เป็นของจริงที่ไม่สามารถปลดออกได้เว้นแต่จะมีกุญแจมาถึงตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เมื่อคืนหลังออกจากงานเลี้ยงเธอก็ขึ้นไปบนดาดฟ้า ดื่มไปหลายขวด แต่จำไม่ได้ว่าหลังจากนั้นทำอะไรไปบ้างเมื่อพบว่าตัวเองสวมเพียงชุดนอนบางเบา ภายในไร้สิ่งปกปิดก็เริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆประตูเปิดออก มาร์โกถือแก้วเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ “รู้สึกตัวแล้วมาดื่มกาแฟก่อน”เธออยู่ในสภาพนี้จะขยับได้ยังไง แอนนายกมือให้เห็น เขาจึงหยิบกุญแจมาปลดให้ “ทำไมต้องล็อกด้วย”ยังจะถามอีก เมื่อคืนเขาคิดว่าเธอหลับไปแล้ว ที่ไหนได้ แม่คุณยังเดินละเมอออกมาถอดเสื้อผ้าแล้วจับเขาขย่มไปสองสามครั้งถ้าไม่ล่ามไว้เขาคงไม่ได้นอน และเธอจะยิ่งโกรธหากรู้ว่าเมื่อคืนตัวเองทำอะไรลงไป “ต่อไปผมขอห้ามไม่ให้คุณดื่มของพวกนั้นอีก”รับประกันได้เลยว่าคืนแรกของเราก็เป็นเพราะเธอไม่ได้สติ ไม่แปลกที่เธอจะเร่าร้อนจนเขาติดใจอยากจะเก็บเอาไว้กับตัว“กี่โมงแล้ว” เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง คิดว่าคงไม่ตอนเ
แอนนาเห็นสีหน้าเรียบนิ่งก็ขยับถอยไปอยู่อีกด้าน “คุณแอนนาอยากได้เครื่องดื่มอะไรไหม”เธอไม่ได้อยู่ในงานคงดื่มเครื่องดื่มมึนเมาได้แล้วสินะ ไม่สิ เขาคงไม่สนใจอยู่แล้วว่าเธอจะกินอะไรจึงสั่งเครื่องดื่มตามต้องการ แต่คนถามก็คงไปขออนุญาตเจ้านายอยู่ดีในที่สุดเธอก็ได้ดื่มสมใจท่ามกลางบรรยากาศที่แสนจะเหมาะกับการอยู่คนเดียวแล้วทบทวนเรื่องราวตลอดหลายวันที่ผ่านมา ความซวยที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดอาจเกิดจากน้ำเมาในคืนนั้นแต่ในเมื่อแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วก็คงต้องยอมรับสภาพ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเขาก็มา ขณะที่เธอนั่งอยู่บนโซฟา ทอดสายตามองตึกและแสงไฟเบื้องหน้าโดยมีแก้วเหล้าอยู่ในมือและขวดเหล้าวางเรียงรายถึงสามขวด“ทำไมปล่อยให้ดื่มมากขนาดนั้น”ลูคัสอยากจะเถียงว่าเจ้านายอนุญาตให้ดื่ม แต่ไม่ได้บอกว่าดื่มได้เท่าไรนี่ หญิงสาวสั่งเพิ่มถึงสามครั้ง เขาเลยทำตามอย่างว่าง่ายทว่าเถียงไปคงได้กินกระสุนแทน จึงยอมรับผิดแล้วรีบชิ่งหนี ปล่อยให้พวกเขาอยู่กันสองคน มาร์โกนั่งลงแล้วดึงแก้วเหล้าในมือแอนนาไปวางบนโต๊ะกระจก“ทำไมกินไม่รู้จักควบคุมตัวเอง”“ฉันไม่เมา” คนเมามักจะบอกว่าตัวเองไม่เมาเสมอ เขาจับคางแอนนาให้หันมา ทั้งแก้มและดวงตาขอ
“คนของคุณ? ไม่ใช่คนที่กำลังเดินมาโน่นหรือ”มาร์โกมองไปด้านหลัง เห็นสาวในชุดสีแดงเกาะอกเข้ารูปเดินมาแต่ไกล แอนนาก็มองตามเช่นกัน“คู่หมั้นคุณไง” คำว่าคู่หมั้นกระแทกใจแอนนาอย่างจัง มือไม้เย็นเฉียบ เธอเกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด แต่กลับกลายเป็นคนในมุมมืดเสียเองมือบางกำแน่นอย่างไม่พอใจ มาร์โกเดินไปหาคู่หมั้นโดยไม่สนใจเธอ ก่อนจะก้มลงจูบแก้มแล้วจับจูงไปพูดคุยกับแขกอีกด้าน“ถ้าคุณเปลี่ยนใจก็บอกผม” ดาริโอวางนามบัตรลงบนโต๊ะ ทำให้เธอทราบชื่อคนที่เคยช่วยชีวิตเอาไว้ สิ่งแรกที่ออกจากปากคือ“คุณใช้ให้คนมาจับตัวฉัน”“ใช่”“แล้ว?”“ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ จนมาเจอรูปที่คุณกำลังจะขึ้นเครื่องบินกับมาร์โก ถึงได้รู้ว่าผู้หญิงที่เขาหิ้วไปไหนมาไหนเป็นคนที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้ ผมพูดจริง ๆ นะ ผมอยากช่วยคุณ”เขาเป็นมาเฟีย คนยืนอยู่ฝั่งโน้นก็มาเฟีย ไม่ว่าคนไหนก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้น เมื่อคิดได้แอนนาจึงไม่หยิบนามบัตรใบนั้นไป“ฉันจะออก คุณช่วยขยับหน่อย” แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ขยับ เธอไม่อยากอยู่ในงานจึงคิดจะเบียดเขาออกไป“โอ๊ะ” หญิงสาวถูกมาเฟียอีกคนแกล้งจนต้องทรุดลงบนตักเขา แอนนารีบลุกแล้วหันไปถลึงตาใส่ตัวการ อยากออกจากงาน
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกก็เจอกับเพนท์เฮ้าส์ความกว้างเท่าขนาดตึก แอนนามองซ้ายมองขวาก็พบว่าตอนนี้เหลือกันเพียงสองคน ทันทีที่ประตูปิดลงเขาก็อุ้มเธอขึ้น“คุณ!!”“คุณมีความสุขแล้ว คราวนี้ถึงตาผมบ้าง”คนที่มีความสุขกับการผลาญเงินเขายังคงไม่รู้สึกว่าจะเจอกับอะไรในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า คิดว่าเขามีห้องลับแค่เวนิสหรือ ไม่มีทางเมื่อเขาเปิดประตูห้องห้องหนึ่งเธอก็พบว่าห้องแดงห้องนี้มีของเยอะกว่าห้องที่เวนิสหลายเท่าตัว ที่เวนิสกลายเป็นเด็ก ๆ ไปเลยตายแน่แอนนา เธอได้ตายก่อนสองปีแน่หญิงสาวถูกโยนลงเตียงสีแดง “วัน ๆ คุณไม่คิดจะทำอะไรนอกจากเรื่องนี้เลยหรือไง อย่างเช่นทำงาน”“งานผมมีตอนกลางคืน”“ตอนนี้ก็กลางคืน” เธอยังเถียง“เอาไว้ผมเก็บดอกเบี้ยเสร็จก่อนแล้วค่อยไป”“อ๊ะ ไหนคุณบอกว่าไม่คิดเงินฉัน” เธอยกมือปิดปากเมื่อเขาทำท่าจะโน้มลงมาจูบ มาร์โกดึงออก“ดอกเบี้ยรอบนี้ผมไม่คิดเป็นเงิน แต่คิดเป็นอย่างอื่น”คงไม่ต้องบอกว่าคิดดอกเบี้ยแบบไหน สรุปแล้วพวกมาเฟียไม่น่าคบหาสักนิด คนที่คิดจะเก็บดอกทุกเม็ดแบบเขาน่ากลัวเกินไปกิจกรรมในห้องแดงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอ ซึ่งเขาก็ไม่ได้เร่งรีบ จะให้ใช้หมดทุกอย่างในคราวเดียว
ความคิดเห็น