มาเฟียเมียดุ

เร่เข้ามาจ้าเร่เข้ามา ชุดชั้นในสวยๆหล่อๆเยอะแยะมากมายให้เลือก เข้ามาเลือกซื้อเลือกหากันได้ไม่ต้องอาย สงสัยไซส์ขนาดถามแม่ค้าได้เลยแนะนำได้ทุกสัดส่วน"

ปากก็ตะโกนโวกเวกเรียกลูกค้า สาวสวยหน้าหวานลุคผมสั้นไม่เกรงใจชายหนุ่มที่เดินไปเดินมาในตลาดนัด พิมดาวเป็นแม่ค้าจำเป็นระหว่างหางาน ความที่เธอผมสั้นเหมือนทอมบอย ลูกค้าชุดชั้นในจึงเป็นหญิงซะมากกว่าชาย ประปรายก็มีผู้ชายบ้างที่เข้ามาชมแม่ค้าเสียมากกว่าสิ่งอื่นใด

"พี่คะ พี่ว่าไซส์นี้น้องจะใส่ได้ไหมคะ"สายตาลูกค้าหวานเยิ้มที่มองมายังพิมดาว จนแทบจะเหมาหมดทั้งแผงเพราะแม่ค้าหล่อสวยในแบบเดียวกันชวนให้เป็นแฟนยิ่งนัก

"น้องคะมาทางพี่นี่ ไอ้ดาวลูกค้ามันเยอะรอจนเหงือกแห้งคะกว่าจะถึงคิว"

"พี่เป็นใครคะ เป็นแฟนพี่ดาวหรือคะถึงมาช่วยขาย"ส่องแสงหุ้นส่วนในร้านของพิมดาวเธอผมยาวเป็นหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งมาช่วยพิมดาวขายบ้างเกิดหมั่นไส้เพื่อนรักขึ้นมาเฉยๆไม่มีเหตุผลใดใด เธอนานๆมาทีได้ตอบกลับไปว่า

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้คะ ดาวเป็นผัวพี่เอง"

"งั้นหนูไม่เอาแล้วคะ พี่เค้ามีแฟนแล้ว"ลูกค้าสาววัยรุ่น ปฏิเสธในการซื้อขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน พิมดาวหันไปเห็นพอดี เธอเรียกไว้ไม่ทันเสียแล้ว

"นี่นังส่องแสงบรรลัย แกเป็นอะไรไล่ลูกค้าฉันเฉยเลย แกมาเป็นเมียฉันตั้งแต่เมื่อไรกัน ดูสิลูกค้าฉันหนีหมดแล้ว ไปๆไปนั่งกินบียร์รอเลยไอ้นี่ลูกค้าหายหมด"

"โอ้ย...แค่นี้ก็โกยเงินไม่ทันแล้ว ไล่ไล่ไปบ้างเถอะหมั่นไส้ ถามหน่อยถ้าแกหน้าตาขี้เหร่จะมีคนซื้อเยอะขนาดนี้เหรอ คนสมัยนี้มองกันที่รูปลักษณ์ภายนอกจริงๆเลยเฮ้อ...ไปกินเบียร์ร้านโน้นดีกว่าใกล้เก็บเดี๋ยวมา"

ส่องแสงเพื่อนสาวพิมดาวเดินตูดกระเพื่อมออกไปยังอีกร้านหลังจากเป็นหุ้นส่วนที่ช่วยไล่ลูกค้าเสียมากกว่าช่วยขาย

พิมดาวยังคงง่วนขายต่อไปแสงจากหลอดไฟทำให้ใบหน้าสวยเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากที่ถูกผมด้านหน้าหล่นมากปรกแค่พองามให้ดูหล่อเท่ห์ยิ่งนัก

"ไอ้ซันแม่ค้าร้านนี้สวยโว้ย แต่เสียดายเป็นทอมเสียดายของจังมึง ไปเดินไปทางโน้นดีกว่าแม่ค้าทั้งสวยทั้งนมใหญ่กูชอบ"

ลูกน้องเจ้าของตลาดนัดหลายแห่งในเมืองนี้เดินดูกิจการแทนเจ้านายของมัน ไม่ใช่ดูกิจการสิต้องเรียกว่ามาดูสาวๆเสียมากกว่าแทนเจ้านายของมันที่นอนเอนกตีพุงฟักไข่อยู่แต่ในคฤหาสถ์หรูเสียมากกว่า จนแม่ค้าในตลาดคิดว่าไอ้ซันกับไอ้ยนต์เป็นเจ้าของตลาดไปแล้ว เดือนหนึ่งแทบจะไม่เห็นหน้าเจ้าของเลยด้วยซ้ำ

ทั้งไอ้ซันและไอ้ยนต์เวลาตรวจตลาดก็จะถ่ายรูปไปให้เจ้านายดูเป็นประจำ ข่าวว่าเจ้าของบริษัทแห่งนี้และอีกหลายแห่งที่ไม่รู้ร่ำรวยเงินทองมหาศาล มีธุรกิจค้าส่ง ธุรกิจมืดอีกมากมายทั้งเป็นเจ้ามือหวย บ่อนใหญ่บ่อนน้อยอีกหลายที่

กิจการตลาดนัดแห่งนี้เป็นของลูกชายคนเล็กของตระกูล ส่วนกิจการธุรกิจสีเทาเป็นของลูกชายคนโตที่มีเส้นใหญ่หนุนหลังพอควร เป็นที่เลื่องลือแห่งคุ้งนี้แต่พิมดาวหาได้สนใจไม่ เธอสนใจแต่ขายของจ่ายค่าที่ก็เท่านั้น อย่างอื่นนอกเหนือจากนี้เธอไม่สนใจ

ขณะที่พิมดาวกำลังง่วนอยู่กับการขายสินค้าเกรดเอของเธอ ก็ได้มีกลุ่มวัยรุ่นฉกชิงวิ่งราวกระเป๋าคนที่มาเดินดูของในตลาดนัดวิ่งผ่านผู้คนร้องโวกเวกโวยวายให้จับคนร้ายให้ พิมดาวชะเง้อมองว่าเกิดอะไรขึ้น

"วิ่งราวเหรอ เสียชื่อตลาดหมดแกตายแน่ไอ้โจรชะตาขาด ฉันจะจัดการแกเอง น้องครับรอพี่สักครู่พี่ไปทำประโยชน์ให้ส่วนรวมก่อนนะครับ"

พูดไม่ทันจบพิมดาววิ่งตามคนร้ายในระยะกระชั้นชิดจนถึงตัวคนร้าย เธอระดมเข่าศอกหมัดใส่โจรผู้นั้นไม่ยั้ง จนน่วมแล้วรอตำรวจมารวบตัวมันเข้าคุก

"พี่ๆเบาครับ ผมโจรสมัครเล่นระบมไปหมดแล้ว อย่าจับผมเข้าคุกเลยนะขอร้องครับ"มันยกมือไหว้ขอร้องพิมดาวยกใหญ่

พิมดาวมองหน้าโจรที่อยู่ในวัยมอต้นก็สงสารเธอจึงสั่งสอนโจรอ่อนหัดคนนั้นว่า

"งั้นคืนกระเป๋าเขาไป ครั้งนี้ฉันปล่อยแกไปถ้าทำอีกไม่รอดแน่ไป..."เธอชี้หน้าโจรอ่อนหัดคนนั้นและยอมปล่อยมันไปแต่โดยดี เธอถือว่ายังเป็นเยาวชนอยู่ถ้าเกิดทำอีกเธอก็ช่วยไม่ได้แล้ว

"เอากระเป๋าไปคืนดีกว่า จะว่าไปแล้วผู้หญิงขายของกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ก็อันตรายเหมือนกันควรจะมีอาวุธไว้ป้องกันตัวบ้างก็ดีนะ"

ขณะเดินกลับเธอก็คิดที่จะซื้อปืนสักกระบอกไว้ติดตัว มันอาจจะได้ใช้ก็ได้เมื่อยามฉุกระหุกฉุกเฉินขึ้นมาเหมือนวันนี้ แต่วันนี้โชคดีที่โจรยังเด็กและมือสมัครเล่นแต่ถ้าวันใดเจอโจรจริงขึ้นมาเธอจะได้ตั้งรับทัน

พิมดาวกลับมายังร้านเช่นเดิม ส่องแสงที่นั่งรออยู่ที่ร้านด้วยความเป็นห่วงก็บ่นเพื่อนรักไม่หยุด 

"นี่แกลืมตัวไปหรือเปล่าว่าแกเป็นผู้หญิง แต่แกเข้มแข็งกว่าผู้ชายบางคนก็เท่านั้น ฉันนี่ไม่รู้จะบ่นแกยังไงเลย ถ้าเกิดแกเป็นอะไรไปฉันจะทำยังไง"

ส่องแสงทำท่าเหมือนจะร้องให้แต่ก็ดีใจที่พิมดาวไม่เป็นอะไรกลับมาอย่างปลอดภัย เธอก็อดที่จะบ่นไม่ได้เมื่อพ่อแม่ของพิมดาวให้คอยดูแลเพื่อนหัวดื้ออย่างพิมดาว

หลายวันต่อมา...

ชีวิตแม่ค้าของพิมดาวก็ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนเช่นทุกวัน

"รับอะไรดีคะ "ขณะกำลังก้มหน้าจัดเรียงของอยู่นั้นก็พบว่ามีเด็กหนุ่มมายืนหน้าร้านแต่เธอก็ไม่ได้เงยหน้ามอง

"ผมเองครับพี่ ผมคนวันนั้นครับ ผมจะมาขอบคุณพี่ครับที่ไม่เอาเรื่องผม"

"อะ...อ้าว ยังจะกลับมาอีกเดี๋ยวคนแถวนี้ก็จับเองส่งตำรวจหรอก"

พิมดาวกล่าวเตือนเด็กหนุ่มที่ยืนหน้าระห้อยสารภาพบาปกับเธออยู่เบื้องหน้า เธอเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ฐานะปานกลางจึงไม่ได้มีพี่น้องที่ไหนแต่เธอรู้สึกได้ว่าชอบเด็กคนนี้ขึ้นมาซะงั้น เธอรู้สึกว่าที่เขาทำไปไม่ได้ตั้งใจทำ เมื่อสำนึกผิดเธอก็พร้อมให้อภัยและช่วยเหลือเสมอ

"มานั่งก่อนสิ วันนี้มาหาพี่จะมาช่วยขายของเหรอ"

"พี่ใจดีจังผมอยากมีพี่สาวเหมือนพี่จังเลยครับให้ผมช่วยอะไรบ้างครับผมยินดี"

"อ้าว...แล้วบ้านช่องเองละ จะมาช่วยพี่แล้วบ้านตัวเองละไม่ต้องกลับ"

เด็กหนุ่มก้มหน้าช่วยจัดเรียงของแต่ไม่ตอบจนเสร็

จเรียบร้อยดีแล้วจึงขอตัวกลับแล้วสัญญาว่าพรุ่งนี้จะมาช่วยใหม่อีกครั้ง