Chapter 28 : พิมทำดีที่สุดแล้ว (100%)

ดวงตาคู่สวยบวมเป่งคลอไปด้วยหยาดธารา แก้มใสมีแต่คราบน้ำตา จมูกและหูน้อยแดงก่ำที่ดูก็รู้ว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก พิมดาวรีบเดินเข้าไปกอดเกศมณีและร่ำไห้ออกมาทันที

"ผมกลับก่อนนะครับคุณลุง, คุณป้า ฝากคุณพิมด้วยนะครับ" ออสตินที่ยืนมองสถานการณ์น่าเศร้า จึงตัดสินใจปลีกตัวมาให้เป็นเรื่องของครอบครัว เขาวางกระเป๋าสีขาวของพิมดาวลงบนโต๊ะ และก้มหัวให้คุณลุงคุณป้าที่เคารพ ก่อนเดินออกมา อย่างน้อยเขาก็อุ่นใจว่าเธออยู่ในมือของหลี่หมิงและเกศมณีแล้ว

"ฮึก"

"เป็นอะไรน่ะพิม เล่าให้ฉันฟังสิ" เกศมณีโอบกอดลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วง หัวใจของเธอเต้นแรงพลางนึกคิดว่าลูกชายตัวดีไปทำอะไรพิมดาวไว้ เธอถึงได้มีสภาพแบบนี้

"พิม...ทนไม่ไหวแล้วค่ะ" พิมดาวเงยหน้าจากอ้อมกอดแสนอุ่นของแม่สะใภ้ เธอพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และตั้งสติเล่าเหตุการณ์ที่พบเจอในหลายเดือนนี้ให้เกศมณีและจาง หลี่หมิงฟัง

เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยเล่าอะไรออกไปเลย ไม่เคยแม้แต่จะร้องไห้ให้ใครเห็น แต่วันนี้มันหมดทุกอย่างแล้วจริง ๆ ความอดทนที่สั่งสมมามันพังทลายหมดแล้ว

เนิ่นนานกว่าที่พิมดาวจะกลั้นก้อนสะอื้นและเล่าเรื่องราวทั้งหมดจบ เธอพูดไปพลันน้ำตาไหลไปอย่างเจ็บปวด และเกศมณีกับหลี่หมิงก็ดีกับเธอเหลือเกิน เพราะพวกเขาสั่งให้สาวรับใช้และคนในบ้านออกไปให้หมด เพื่อให้เกียรติเธอ

"ฉันก็พอจะรู้นะว่ามันเอาแต่ใจและปากร้าย แต่ไม่คิดว่ามันจะดูถูกหนูขนาดนี้" เกศมณีแทบจะความดันขึ้น เธอเจ็บปวดไม่ต่างจากพิมดาวเลยที่เลี้ยงลูกชายออกมาได้ร้ายกาจเกินจะบรรยาย...

ปกติก็คิดว่าลูกชายคนเล็กนั้นเอาแต่ใจ อารมณ์เสียง่าย และปากหมาพูดไม่คิด แต่เธอนึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าดูถูกผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนี้

"ฉันขอโทษแทนเจ้าอินจริง ๆ นะพิม" ผู้เป็นแม่สะใภ้เอ่ยออกมาอย่างปวดร้าว

"ไม่เลยค่ะ คุณเกศ...อย่าขอโทษแทนเฮียเลยค่ะ คุณเกศและคุณหลี่ดีกับพิมมาก ๆ จนไม่รู้ว่าชีวิตนี้พิมจะตอบแทนพระคุณยังไง" พิมดาวรีบยกมือไหว้ทั้งสองโดยอัตโนมัติ คนรอบข้างน่ะดีกับเธอเสมอ มันจะมีอยู่คนเดียวนั่นแหละที่ทำให้เธอเสียใจ

"แล้วเธอจะเอายังไง...ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอนะพิมดาว" หลี่หมิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม เขาเองก็ปวดหัวที่ใครก็เอาลูกชายจอมพยศนี้ไม่อยู่

"ระหว่างตัดสินใจ...พิมขออยู่ที่นี่สักพักได้ไหมคะ"

"ได้เลย หนูอยากอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้ ที่นี่ก็เป็นบ้านของหนูเหมือนกัน"

"ขอบพระคุณจริง ๆ ค่ะคุณเกศ, คุณหลี่ พิมขอโทษนะคะที่อดทนได้แค่นี้ พิมพยายามแล้ว แต่มันคงยังไม่ดีพอสำหรับเฮีย..." น้ำตาของหัวใจที่ปวดร้าวไหลออกมาอีกระลอก...

"ไม่เป็นไร เธอทำดีที่สุดสำหรับฉัน ในฐานะพ่อและแม่สะใภ้ พวกเราภูมิใจในตัวเธอมาก...เธอวางตัวดีมีมารยาท ไปไหนใครก็รัก เธอเป็นเกียรติเป็นศรีแก่ตระกูลจางมากนะ" เกศมณีบีบมือให้กำลังใจลูกสะใภ้ ที่เธอกล่าวนั้นไม่ได้เกินจริงเลย เพราะมีแต่คนรักพิมดาวจริง ๆ พนักงานบริษัทหรือพวกผู้ถือหุ้นต่างชื่นชมในความติดดิน สุภาพ และไม่เจ้ายศเจ้าอย่างของพิมดาวเป็นอย่างมาก

"ตอนนี้ปล่อยให้อินหลงมันเป็นบ้าไป เรามาสนใจคนที่ส่งกล่องของขวัญมาให้พิมดาวก่อนดีกว่า" ราชสีห์แห่งวงการกาสิโนกล่าว เพราะปล่อยให้ลูกชายหมาบ้าคลั่งไปคนเดียวนั่นแหละถึงจะได้รับบทเรียนเสียบ้าง ถ้าไปแสดงความสนใจมันยิ่งจะไปกันใหญ่ เดี๋ยวคิดได้ก็หาทางมาขอโทษพิมดาวเอง...เชื่อเขาสิ เขาไม่เคยมองใครพลาดโดยเฉพาะลูกชายผู้เอาแต่ใจของตัวเอง

เพราะเขาเองก็เคยเป็นคนปากแข็งกับความรักมาก่อนถึงจะไม่แรงเท่าลูกชาย แต่ก็ทำให้เกศมณีร้องไห้มาเหมือนกัน...กว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ก็เสียน้ำตาไปหลายหยดจนอยู่กันมามีลูกถึงสามคน...

"ในตอนที่เธอเล่าให้ฟัง ฉันได้ส่งข้อความไปบอกนักสืบให้ตามหาต้นตอคนที่ให้เด็กคนนั้นเอาของมาให้เธอแล้ว ไม่คิดว่าพวกมันจะกล้าใช้เด็กเป็นเครื่องมือ"

"พวกมันคงหมายให้เธอแตกคอกับอินหลง" พิมดาวอยากจะตะโกนออกไปว่า ไม่ต้องพยายามอะไรเลยเธอกับอินหลงก็มีปัญหากันตลอดอยู่แล้ว

เขาด่าเธอจนบ้านแทบแตกทุกวัน และวันนี้บ้านได้แตกจริง ๆ แล้ว

"ระหว่างรอนักสืบหนูพักผ่อนอยู่ที่นี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันต้องกำชับคนของเราว่าอย่าให้อินหลงมันรู้เด็ดขาดว่าหนูอยู่ที่นี่...ฉันอยากให้หนูได้พักสมองจากเรื่องวุ่น ๆ โอเคไหม"

"ได้ค่ะคุณเกศ..."

"มันต้องได้รับบทเรียนบ้าง ไม่อย่างนั้นก็จะไม่โตเสียที" เกศมณีเอ่ยออกมา ลูกชายนิสัยไม่ดีแบบนี้ต้องเจอดัดสันดาน