มาเฟีย

ด็กสาวที่ควรจะมีคู่ครองที่อายุอานามรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่เธอกลับมองข้ามผู้ชายที่เหมาะสมกับเธอไป ไม่ว่าเขาคนนั้น จะหล่อ รวย สายเปย์มากแค่ไหนเธอก็ไม่สน มีเพียงคนเดียวที่อยู่ในใจเธอตลอดมา บอดี้การ์ดที่ปลดเกษียณไปแล้วถึงจะก่อนอายุไปนิดหน่อย พี่เอดานที่เล่านิทานสนุกที่สุดในสามโลกพร้อมกับเสียงร้องเพลงที่เพราะกว่านักร้องบางคนสะอีก เธอเฝ้ามองเขาและมองมาตลอด เขาเหมือนกำลังพยายามหนีเธอ แต่คนอย่างเธอจะไม่มีวันปล่อยเขาหลุดมือไป ต่อให้เปลือยหมดตัวก็ต้องได้เขากลับมารวมชายคาบ้าน

“ทำไมภาพของเราสองคน ถึงไปอยู่ในหัวของผม?” ปีเตอร์เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา ตั้งคำถามต่อข้อสงสัย “ภาพ?...ภาพอะไร?” หนูนาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “เราสองคนกำลัง เมคเลิฟกัน” คำตอบที่ตรงประเด็นของปีเตอร์ ทำให้หนูนาหยุดการนำอากาศเข้าปอดอย่างกะทันหันและทำตาโต และหน้าคงแดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “หายใจ” ปีเตอร์ต้องร้องเตือนเพราะเมื่อสิ้นคำคำตอบของเขา เธอก็จะฆ่าตัวเองตายซะด้วยการหยุดหายใจซะงั้น “น่ารักแฮะ” ปีเตอร์คิดในใจแบบขำๆ “............” ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากหนูนา แล้วจะให้ตอบอย่างไรละ “บอกว่า ใช่ เราสองคนมีอะไรกันทุกวันตั้งแต่ที่เราสองคนบอกรักกัน อย่างงั้นเหรอ คนบ้าฉันจะพูดมันไปได้อย่างไร มองเห็นเองก็หาความจำส่วนนั้นกลับมาเองเถอะคนบ้าพูดมาได้“เห็นภาพเราสองคนกำลัง เมคเลิฟกัน”” จ้างให้ก็ไม่พูดออกไปแน่นอน “ตกลงจะไม่บอกใช่หรือเปล่า” “.......”

“สวัสดีครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ประจำเค้าเตอร์ขายยาทักทายลูกค้าทั้งสอง “ผมต้องการยาคุมกำเนิด” อดัมแจ้งสิ่งที่ต้องการโดยทันที น้ำฟ้าหันไปมองคนข้างกายที่ยังกุมมือเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้างจนดวงตาสีน้ำตาลเข้มแทบจะหลุดออกจากเบ้าตา “ครับ” เภสัชกรขานรับพร้อมกับหันหลังหยิบสิ่งที่ลูกค้าตรงหน้าต้องการ ด้วยแววตาที่เรียบเฉย “คุณครับ...คุณคิดว่าเธอคนนี้ควรใช้เวลากับผมเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดหรือแค่ยี่สิบแปดวันเท่านั้นเหรอครับ” คำพูดของอดัมสร้างความฉงนไม่เข้าใจให้กับเภสัชกรตรงหน้าอย่างมาก “เอ่อ ขอโทษครับ...ผมไม่เข้าใจ” “ก็เธอคนนี้...คนที่ยืนอยู่ข้างๆผม...เธอเข้าใจว่าผมจะให้เธออยู่กับผมเพียงแค่ปริมาณยาคุมกำเนิดที่ผมให้เธอกิน” อดัมพูดต่อโดยที่สายตาของเขายังคงจ้องอยู่ที่เภสัชกรเท่านั้น แต่กลับเป็นเภสัชกรที่ย้ายสายตามามองคนที่ถูกกล่าวถึง และตอนนี้เภสัชกรก็เห็นใบหน้าเธอซับสีเลือดอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นเมื่อได้ยินประโยคคำพูดของคนข้างๆเธอ “เข้าใจแล้วครับ ทั้งร้านผมมียาตัวนี้อยู่น่าจะหนึ่งลังและในหนึ่งลังนั้นมีอยู่สี่ร้อยกล่อง คุณจะเหมาหมดเลยมั้ยครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าชายตรงหน้าหลายปีนัก

อะไรของคุณเนี้ย!!! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันจะทำอะไร ไปไหน มันก็เรื่องของฉัน ปล่อยนะปล่อยอิตาบ้า!!! .....นี่!!! ผมขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย "อย่าทำมาอวดดีกับผม...ทั้งที่....ไม่มีอะไรให้อวด