Bl Drama Korean

การกลับมาเยือนของนายน้อยตระกูลสวี มาเฟียอันดับหนึ่ง อย่า เยว่ซือ ต้องมาบรรจบกับรักครั้งเก่าอย่างเพื่อนสนิท ลู่เป่ยเปียน ความรักต้องห้ามทำให้ฟันเฟืองความสัมพันธ์หมุนอีกครั้ง ระหว่างหน้าที่และความรัก พวกเขาจะเลือกสิ่งใด

เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ' จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกชายมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

"Ya! Aku mencintai bintang. Putra anda. Tapi anda akan menikah dengan ibu saya, jadi saya tak berhak memupuk cinta ini lagi." Arkania Lintang Jagat membuat drama untuk menggagalkan pernikahan ke tiga ibunya. Namun, drama yang ia mulai justru menjeratnya dalam hubungan cinta yang rumit. Sang Ibu yang mengetahui putri semata wayangnya mengidap Haphephobia pun meminta sebuah pembuktian atas pernyataannya. Dengan nekatnya Lintang mengecup bibir Bintang di hadapan semua orang. Ishan, mantan kekasih yang dulu ia campakkan turut menyaksikan sandiwara yang Lintang buat. Melihat gadis yang masih bertahta di hatinya mengecup bibir sepupu sekaligus saudara angkatnya membuatnya bertekad untuk merebutnya kembali, walau kenyataannya Ishan pernah di campakkan.

Als ich erfuhr, dass Felix Behrens seiner kleinen Assistentin Erkältungsmedizin geben wollte, sich aber nicht um mich kümmerte, die mit Klaustrophobie im Aufzug feststeckte, reichte ich die Scheidung ein. Felix unterschrieb sofort und sagte lächelnd zu seinen Freunden: „Nur ein kleiner Wutanfall. Ihre Eltern sind tot, sie wird sich sicherlich nicht von mir scheiden lassen. Außerdem gibt es doch eine Bedenkzeit von dreißig Tagen bei der Scheidung. Wenn sie es bereut, werde ich großzügig sein und nachsehen, und sie wird zurückkommen.“ Am nächsten Tag postete er ein Paarfoto von sich und seiner Assistentin mit der Bildunterschrift: „Jeden zärtlichen Moment mit dir festhalten.“ Ich zählte die Tage herunter. Still räumte ich meine Sachen zusammen und wählte eine Telefonnummer. „Onkel, kauf mir ein Ticket nach New York.“

Eu estava no meio de uma conferência internacional quando o telefone da Helena tocou. Do outro lado da linha, ela chorava: — Mana, roubaram a minha vaga de intercâmbio... Fui direto para a escola. Encontrei minha irmã encurralada no canto do gabinete, com os olhos cheios de lágrimas. Uma garota de cabelo rosa, maquiagem carregada, apontava o dedo para ela com arrogância: — Vai competir comigo? Eu sou filha da Família Almeida de São Paulo! Meu pai acabou de doar um prédio inteiro de laboratórios para a escola! Quem é você na fila do pão? Até o professor Ricardo entrou na conversa: — Clara, a Cecília é filha da Família Almeida. Seja sensata e não traga problemas para todos nós. Eu já ia retrucar, mas o título "filha da Família Almeida" me fez parar. Família Almeida de São Paulo? Desde quando meu pai tinha outra filha além de mim e da Helena? Na hora liguei para ele e falei, com sorriso frio: — Pai, desde quando você tem outra filha fora do casamento?

Im Endstadium meines Nierenversagens wurde die für mich passende Spenderniere – auf Entscheidung meines Mannes – meiner Schwester gegeben. Ich lehnte den Vorschlag der Ärzte ab, weiter auf ein passendes Organ zu warten, und ließ mich frühzeitig aus dem Krankenhaus entlassen. Wenn die Enttäuschung lange genug andauert, hört man auf zu kämpfen. All mein angespartes Vermögen übergab ich meiner Schwester – endlich lächelten mich meine Eltern wieder an. Mein Mann kümmerte sich Tag und Nacht um sie. Ich war nicht wütend – im Gegenteil, ich ermahnte ihn, besonders fürsorglich zu sein. Sogar als mein Sohn sagte, er wolle, dass sie seine Mama sei, lächelte ich und stimmte zu. Jetzt ist alles so, wie sie es wollten. Warum bereuen sie es auf einmal?

El hotel me llamó para recordarme de forma sutil que anoche olvidé pagar los condones que usé, y que ya habían descontado el importe de mi tarjeta de membresía. Yo estaba algo confundida; ayer trabajé horas extras hasta muy tarde, ni siquiera estuve en un hotel. Pregunté a mi esposo, el único que sabía el número de mi tarjeta, sobre qué demonios había pasado. Él me miró con cara de total desconcierto. —Cariño, esa habitación cuesta más de diez mil la noche, ¿cómo iba yo a gastar eso? Seguro que fue un error del sistema. —Habrá sido alguien que ingresó mal el número de la membresía. Mañana iré a poner una queja. Ya no perdí el tiempo hablando con él. La inversora de ese hotel es Ángela, mi mejor amiga. Le llamé directamente. —Querida, ayúdame a revisar con quién demonios se registró Víctor Soto anoche. ¡Voy a pillarlo en la infidelidad!

Depois de ser demitida da empresa, voltei para o interior e, todos os dias, ia jogar dominó com a minha avó. Mas, de repente, minha família inteira parecia ter enlouquecido e estava me procurando por toda parte. Tudo porque, depois que fui embora, minha irmã, a genial designer de joias, não conseguia mais criar nenhum esboço. Na vida anterior, durante o Concurso Nacional de Design de Joias, minha irmã sempre conseguia apresentar antes de mim um rascunho idêntico ao meu. Todos acreditavam que eu plagiava, até mesmo minha família se levantou para testemunhar a favor dela. A empresa concluiu que eu tinha má conduta e havia copiado obras, causando danos à reputação deles; me demitiram na hora e ainda exigiram que eu pagasse uma indenização gigantesca. E minha família passou a me ver como um fardo, me expulsando de casa. Sob a pressão do afeto familiar destruído e da opinião pública, desenvolvi depressão e, caminhando pela rua, fui atropelada por um fã da minha irmã. Antes que minha consciência se dissipasse, eu ainda não entendia por que minha irmã sempre conseguia apresentar um desenho igual ao meu antes de mim. Quando abri os olhos novamente, tinha voltado para o dia anterior ao Concurso Nacional de Design de Joias.

Depois que tranquei a faculdade, meus pais não me pressionaram. Mas a amiga de infância do meu namorado, que sempre cultivou a imagem de ser uma pessoa superinteligente, me ligou. Eu estava ocupada aproveitando a vida no interior, cultivando uma horta, nadando no riacho, sem tempo algum para programar. Na vida passada, ela entregou, um dia antes de mim, um projeto de programação idêntico ao meu. Todos me insultaram, dizendo que eu era desavergonhada, acusando-me de plágio e fraude. Tentei me explicar, mas ninguém acreditou em mim. Depois, ela ainda fez lives, caluniando-me na internet, dizendo que eu praticava bullying no campus. Atacaram minha família nas redes sociais de maneira enlouquecida, meus pais, tentando fugir de perseguidores extremistas, acabaram sofrendo um acidente de carro e faleceram. Não suportando o golpe, saltei de um prédio alto, morta sem poder descansar em paz. Até o último instante, enquanto minha consciência se dissipava, eu não conseguia entender o que havia acontecido. Era claramente o fruto do meu próprio esforço, por que alguém conseguiu publicar antes de mim? Quando abri os olhos novamente, eu, Sílvia Simões, voltei para o dia anterior ao incidente do plágio.

El día que papá asistió a una fiesta con su ex y se volvió tendencia, todos se burlaban de mi mamá. Decían que había dejado atrás una gran carrera para entrar en una familia rica, pero después de treinta años seguía sin nombre ni lugar, sin siquiera el valor de reclamarle a la amante. Después de tanto llorar, mamá me miró cansada. —Él me falló primero, así que yo tampoco lo quiero. —Amanda, ¿te vas conmigo? Justo entonces sonó mi celular. Era un mensaje de mi novio de siete años: "Amanda, solo es un acta de matrimonio. ¿No podemos seguir como novios?" Guardé silencio unos segundos antes de asentir. Así fue que, el mismo día de su boda, mamá y yo desaparecimos entre las llamas de la mansión.