Bl Drama Korean

ชาติก่อนบอดี้การ์ดตายเพราะโรคระบาด แต่เขากลับทะลุมาอยู่ร่างลูกชายตัวละครลับในนิยาย ‘นักล่าสาปบาป’ ไปๆ มาๆ ก็เจอกับพระเอก หรือฮันเตอร์หนุ่มผู้ได้ฉายาว่า ‘นักล่าเสพติดภูต’ ความรักเป็นไงไม่ทราบ แต่ความปากแข็งกวนส้นพระเอกน่ะรับประกันว่าไม่สมควรอายุยืนเลยสักนิด! ไม่ต้องห่วง ผมจะโชว์เหนือให้ไอ้หมอนี้หน้าหงายเอง!

อะไรวะเนี่ย กูอยากจะบ้าตายวันล่ะหลายหน แค่จะวิ่งเข้าไปหลบสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างกับฟ้าโกรธใคร แต่แค่เปิดประตูร้านคาเฟ่อยู่ ๆ เขาก็โดนส่งเข้าไปเกิดเป็นเพื่อนพระเอกในนิยายวายที่อ่านจบไปนานแล้ว แถมยังมีระบบที่คอยสั่งให้เขาที่เป็นเพียงแค่ตัวประกอบให้คอยด่าคอยสั่งสอนอีตาพระเอกจอมเสเพลและเจ้าชู้นี้ให้เข้ารูปเข้ารอยและหันไปสนใจน้องนายเอกผู้น่ารัก แล้วที่สำคัญเลยอีตาพระรองที่แอบชอบน้องนายเอกผู้แสนน่ารักใสซื่อควรจะสนใจน้องเหมือนเดิม ดันหันมาสนใจเขาเพียงเพราะเจอสกิลปากที่เขาด่าสั่งสอนอีตาพระเอกซะนี้....โอ๊ยยยไอ้เขมหัวจะปวด

BUKAN BL Elian hidup dengan rahasia yang tak boleh terbongkar. Dunia mengenalnya sebagai lelaki, tapi masa lalunya berkata lain. Ia tetap seorang perempuan yang berjuang untuk bertahan. Lalu datang Sebastian. Lelaki yang terlalu tenang untuk ditebak, terlalu hangat untuk diabaikan. Apakah cinta bisa menemukan jalan dalam hidup penuh kebohongan?

ธีรัช เซลล์แมนหนุ่มฝีมือฉกาจ ผู้มีทั้งเสน่ห์และวาทศิลป์เป็นอาวุธ อดีตเคยเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ต้องดิ้นรนไต่เต้าจนสามารถมีชีวิตที่มั่นคง แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเขาอย่างโหดร้าย คืนหนึ่ง หลังจากดื่มสังสรรค์กับลูกค้า เขากลับประสบอุบัติเหตุร้ายแรง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในยุคเดิมอีกต่อไป เขากลายเป็น "ไอ้อิน" ทาสหนุ่มแห่งเรือนข้าราชการในยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ร่างกายกำยำแต่สถานะต่ำต้อย ยังไม่ทันตั้งตัวดีธีรัชก็ได้ทราบว่า อินเจ้าของร่างได้ไปรับรู้ความลับต้องห้ามของเจ้านายเข้าอย่างจัง! "หลวงพิชิตเดโช" หรือ "คุณเปรม" ขุนนางดูแลการค้าและการคลัง ผู้สูงศักดิ์ เฉลียวฉลาด และภักดีต่อราชสำนัก ในสายตาผู้คน เขาคือบุรุษรูปงามผู้เพียบพร้อมทั้งบารมีและอำนาจ แต่ภายใต้ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น กลับมีความลับดำมืดที่ไม่อาจเปิดเผยแก่ผู้ใด... เขาเป็นชายผู้หลงใหลในบุรุษด้วยกัน! และบัดนี้ อิน ทาสหนุ่มที่มีวิญญาณของเซลล์แมนยุคปัจจุบัน กลายเป็นผู้ล่วงรู้ความลับนั้นโดยไม่ตั้งใจ! จากที่เคยเป็นเพียงข้ารับใช้ธรรมดา ชะตากลับดึงเขาให้เข้าไปพัวพันกับเรื่องราวที่ทั้งอันตรายและลึกซึ้งจนยากจะถอนตัว จนก่อเกิดความรักต้องห้ามขึ้น

“ถ้ากูหลุดเข้าไปในนิยายเกย์ของยัยฝน มีหวังชักตายแน่!” ภีม เด็กหนุ่มมัธยมปลายผู้จริงจังกับชีวิต เตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยอย่างมุ่งมั่น แต่ดันมีเพื่อนสนิทเป็นสาววายตัวแม่ที่วันไหนไม่ได้พูดถึงโอเมก้ากับอัลฟ่าคือวันนั้นโลกคงหยุดหมุน วันหนึ่ง หลังเรียนพิเศษ ฝนปวดท้องจนฝากนิยายวายเล่มโปรดไว้กับเขาโดยไม่ทันได้คิด... และแน่นอน ความซวยก็บังเกิด คืนเดียวกัน ภีมดันหลุดเข้าไปอยู่ในโลกนิยายวายที่ฝนคลั่งรัก! ไม่พอ—เขายังกลายเป็น "วิคเตอร์ เฮด" ตัวประกอบอัลฟ่าที่มีชะตากรรมต้องตายอย่างอนาถในตอนต้นเรื่อง ...ศัตรูหัวใจของพระเอกผู้คลั่งรัก! มีแมวดำพูดได้มาคอยชี้โพรง มีระบบนิยายสุดกาว และเนื้อเรื่องที่ควรจะดำเนินไปตามบทกลับค่อยๆ วนเบี้ยว เพราะ “ธีโอ ล็อกวู้ด” พระเอกผู้เย็นชา กลับจ้องเขาเขม็งเหมือนจะกินหัว ไม่สิ... จะกินอย่างอื่นมากกว่า!? เมื่อภีมต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดในโลกที่ทุกคนหล่อ รวย กล้ามแน่น และคลั่งรักกันเป็นว่าเล่น ภารกิจไม่ตายซ้ำรอบสองจะยังพอไหวอยู่มั้ย ถ้าหัวใจเขากำลังจะพังเพราะ...พระเอกนิยายนั่น!?

Rafina Nara Paramitha adalah bungsu dari pasangan Nasha - Rayyan memiliki sahabat kental bernama Zionathan. Terbiasa bersama membuat hubungan keduanya ambigu. Antara apakah menyayangi sebagai sahabat atau cinta layaknya seorang wanita pada seorang lelaki. Hubungan keduanya semakin rumit saat masing-masing dekat dengan orang lain. Fina dekat dengan Kahfi sementara Zio dekat dengan Azizah. Karena baik Azizah maupun Kahfi saling mencemburui. Kahfi cemburu pada Zio sedangkan Azizah cemburu pada Fina. Keduanya sepakat untuk saling menjauh demi menghargai perasaan kekasih hati masing-masing. Tetapi semuanya tidak mudah. Karena entah takdir atau kebetulan, baik Zio dan Fina selalu harus terlibat dalam kebersamaan. Hingga suatu hari, sebuah rahasia besar menghantam keempat orang yang berada dalam hubungan percintaan yang rumit. Kepada siapakah hati Fina akan berlabuh? Pada Zio sang sahabat atau Kahfi sang cinta pertama? Lalu bagaimana dengan Azizah?

Minha melhor amiga, Gabriela Nunes, que insiste no celibato, pegou o esperma que eu tinha escolhido para mim quando me acompanhava na clínica de fertilização. Naquele momento, eu soube que ela também tinha renascido. Na vida passada, eu quis ter um bebê de etnia mista, então fiz fertilização in vitro. Gabriela na época me ridicularizou por estar criando um filho de um estrangeiro, e disse que eu era uma idiota completa. Mal eu sabia que, meio mês depois, eu seria levada para a família real de Nabiro. Acontece que o esperma que eu tinha escolhido era de um príncipe de Nabiro, com oito origens étnicas. Ele não só queria me fazer sua princesa, como também prometeu que nosso filho herdaria o trono. Eu e o bebê fomos valorizados por toda a família real, e as joias no meu corpo quase me esmagavam. Em contraste, Gabriela ofendeu parceiros de trabalho por se autoproclamar uma feminista extrema, foi demitida da empresa e expulsa da indústria. No 100º dia do meu filho, ela usou todas as suas economias para comprar uma passagem de avião para me procurar. Mas, quando eu fui recebê-la, ela jogou meu filho no chão, matando-o, e jogou ácido sulfúrico concentrado em mim. — Por que você tem tanta sorte? Você não merece, sua vadia! Quando abri os olhos novamente, eu voltei ao dia em que Gabriela me acompanhou à clínica de fertilização...

En la etapa terminal de mi insuficiencia renal, mi esposo le dio a mi hermana menor el único riñón que se adaptaba a mí. Rechacé la propuesta del médico de seguir esperando por otro riñón y me di de alta anticipadamente. Después de tanto dolor y desilusión, ya no tenía fuerzas para seguir luchando. Le entregué a mi hermana menor toda la fortuna que había construido durante estos años y, por fin, pude ver a mis padres sonreírme. Mi esposo quería cuidarla día y noche sin descanso. Pero yo solo no me enojé, sino que le aconsejé que fuera muy atento con ella. Incluso, cuando mi hijo dijo que quería que mi hermana fuera su mamá, también asentí sonriendo. Todo salió como ellos querían... entonces, ¿por qué ahora se arrepentían?

Me disponía a irme del restaurante de mi hermano cuando la gerente me detuvo. —Señorita, no ha pagado su cuenta todavía. Al ver su cara desconocida, pensé: "Debe ser nueva y no me conoce". Así que me expliqué con calma: —Cárgalo a la cuenta del señor Blanco. Él ya sabe. La gerente me lanzó una mirada llena de desprecio. —Señorita, somos un Tres Estrellas Michelin. Aquí no cargamos cuentas a nadie —dijo, entregándome la cuenta impresa. Bajé la mirada y la revisé: cincuenta mil dólares por una comida. Incluía: "Mantenimiento de vajilla brillante: tres mil. Purificación de aire exclusiva: cinco mil. Servicio de manejo emocional para VIPs: diez mil". Y montones de conceptos absurdos más. No sabía que mi hermano hubiera abierto un lugar tan estafador. Solté una risa sarcástica. —Soy la hermana del señor Blanco. Si hay algún problema, que me hable en la casa. Pero ella no se dio por vencida. —¿Ahora no puede pagar y se hace la emparentada? ¿Y hasta se inventa ser familia del señor Blanco? Envié un mensaje de texto a mi asistente: "Dile a mi hermano que o despide a esta mujer ahora mismo, o retiro toda mi inversión".

Después de dejar la universidad, mis padres no me presionaron. Pero la amiga de la infancia de mi novio, esa que se hacía pasar por la chica perfecta y de alto coeficiente intelectual, me llamó por teléfono. Yo estaba ocupada trabajando en el campo, sembrando verduras y jugando con el agua, sin tiempo para programar. En mi vida pasada, ella presentó su proyecto de diseño de software un día antes que yo, era exactamente igual al mío. Todos me acusaron de ladrona, de farsante sin escrúpulos. Intenté defenderme, pero nadie me creyó. Más tarde, incluso abrió un canal de transmisiones en vivo para difamarme, diciendo que yo la acosaba en la escuela. La gente en internet enloqueció, atacando cruelmente a toda mi familia. Mis padres, tratando de huir de los fanáticos que los perseguían, murieron en un accidente de coche. Yo no soporté el golpe, me lancé desde lo alto de un edificio… sin poder cerrar los ojos en paz. Hasta el último instante de mi conciencia, no entendía nada. ¿Por qué, si era mi esfuerzo y mi trabajo, alguien más pudo publicarlo antes que yo? Cuando volví a abrir los ojos, estaba de nuevo en el día anterior al plagio.