ความรักต้องห้าม

เมื่อพรหมจรรย์ของเธอหอมหวานเกินกว่าจะต้านไหว ลูกชายทั้งสามของหัวหน้าเผ่าจึงปรารถนาจะเสพสังวาสกับเธอเพื่อความแข็งแกร่ง

ฉันจะทรมานเธอ..จนกว่าเธอจะตาย!! “กลัวเหรอ” เขาหัวเราะหึๆ เหมือนโรคจิตไม่มีผิด “บอส!” “ในเมื่อเธอกล้าเข้ามาหลอกฉัน กล้าหักหลังฉัน เธอก็ต้องกล้ารับผลที่เธอก่อไว้สิเอลิกา!!!” “หลอก??? เอมไปหลอกอะไรบอส???” “หยุดแถซะที” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือบ แต่สายตาร้อนดั่งไฟที่สามารถเผาไหม้ทุกอย่างตรงหน้าได้ภายในพริบตาเดียว “เธอมันก็แค่ลูกสาวของนังงูพิษ คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอกับแม่ของเธอกำลังจะทำอะไร นังพวกต่ำตมโลภมาก!!!”

เธอยินยอมอยู่ในสถานะเมียเก็บเพราะคำว่ารัก...แต่ในสายตาของผู้ชายคนนั้นช่างเต็มไปด้วยแรงเกลียดชัง ดูถูกเหยียดหยามสารพัดเพียงคิดว่าเธอมันเน่าเฟะจนยอมขายศักดิ์ศรีนอนกับอื่นที่เพิ่งรู้จักกันเพื่อแลกเงิน

คนนึงก็ร้าย อีกคนก็ไม่ยอมใคร มันจะเป็นความรักได้จริง ๆ หรอ? หรือสุดท้ายมันก็แค่ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยว?

แม่พอ.รับนอ.มาเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่นอ.เป็นทารก.พอ.จึงเก.ลียดนอ.มากเพราะคิดว่านอ.มาแย่งความรัก นอ.เกิดมาพร้อมกับตาที่สามเเละมีคาถาไสย์ขาวที่เป็นของเก่าติดตัวมาด้วย วันหนึ่งพอ.ถูกทำของใส่แม่พอ.ขอร้องให้นอ.ช่วยพี่ชาย และนั่นคือครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้งหลังจากที่นอ.ขอแยกตัวออกไปอยู่ที่อื่นถึงสิปปี เมื่อพอ.รู้ว่าคนที่จะมาช่วยเป็นคนที่ตัวเองเกลียดเข้าไส้จึงไม่ยอมให้นอ.ถอนของออกให้. แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจึงยอมกลืนน้ำลายตัวเอง แต่ก่อนเขาเกลียด.เธอมากแต่มาตอนนี้เขากลับรักเธอสุดหัวใจ แล้วเมื่อรู้ว่านอ.ต้องจากไป. ตามสัจจะวาจา จึงทำให้ พอ.เสียใจมาก จนร้องไห้ออกมาอย่างหนัก จากนั้นจึงขังตัวเองไว้ในห้อง แต่ในที่สุดก็ทนเสียงร่ำร้องของหัวใจไม่ไหว เขาจำต้องฝืนใจตัวเองเพื่อออกมาร่ำลาและกอดเธอไว้เป็นครั้งสุดท้าย. ก่อนที่เธอจะจากเขาไปตลอดกาล. และนอ.ได้ให้ความหวังกับเขาเอาไว้ว่า "เราจะได้พบกันอีกครั้ง โดยไม่จำเป็นต้องมีคำสัญญา. ต่อเมื่อถึงเวลาของเรา" และสักวัน..ธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง.

คนนึงที่รักมาโดยตลอดแต่ไม่อาจบอกใครได้...ส่วนอีกคนที่ไม่ได้รักและไม่มีทางรัก~จนความสัมพันธ์เริ่มเดินไปถึงจุดเลวร้ายทุกนาที

'ระฟ้า' หญิงสาวผู้ที่กำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวกลับพบว่าแฟนหนุ่มมีผู้หญิงอื่นอีกคน เธอเสียใจจนทำอะไรไม่ถูกแต่เพราะมีเพื่อนช่วยแก้แค้นจนหญิงสาวที่เป็นชู้เคียดแค้นให้คนจับตัวเธอไป ทำให้ต้องไปพัวพันกับ 'ปืนผา' หัวหน้าโจรป่าผู้ที่กลายเป็นสามีของเธอในอนาคต

“รีบใส่เสื้อผ้าสิ จะได้กลับกัน” “คุณภูไปก่อนเถอะค่ะ ฉันขออยู่ที่นี่อีกสักพัก” ร่างระหงก้าวลงไปนอนแช่ในน้ำอุ่น แล้วจมร่างลงไปใต้น้ำ เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ ภูเมฆหันมองเธอ ด้วยสายตายุ่งยากใจ ทำไมต้องทำให้เขาเป็นห่วงด้วย

คำนำ “หนูน้อยหมวกขาว - The White Hood” -รอมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ลุยสดไปเลยดีกว่า !!! ไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว- และแล้วคนเถื่อนทั้งสองคนก็เริ่มลงมือ กินหนูน้อยหมวกขาว… อย่างช้าๆ “หนูน้อยหมวกขาว - The White Hood” คือเรื่องราวสมมติทั้งหมด นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นกึ่งคล้ายกับนิทานกริมม์ ซึ่งนิทานมีความโหดร้าย มากกว่าการเป็นแฟนตาซี นิยายเรื่องนี้ เขียนตามสไตล์ภูผาสีน้ำเงิน ซึ่งอาจจะเน้นไปทาง ดาร์กโรมานซ์ และอิโรติกเช่นเคย ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ อาจมีมุมสายดาร์กบ้าง หรือความแปลกใหม่ของอิโรติกแนวนี้ หากหนัก...ปิดไปได้เลยจ้า ถ้า นักอ่านชอบนิยายแนวใหม่ กดให้หัวใจเป็นกำลังใจนักเขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ภูผาสีน้ำเงิน ****** เวอร์ชั่นนี้ จะแตกต่างจากหนูน้อยหมวกแดง ที่คุณรู้จักมา... จากนิทานสุดคลาสสิค ตลกร้ายของพี่น้องตระกูลกริมม์ จะเปลี่ยนไปจากเดิม... !!!

คนทำผิดก็ต้องถูกทำโทษ...แต่บอสคะได้โปรดใจเย็น ๆ ********************************************************* คนตัวเล็กสั่นไปทั้งตัวเมื่อรู้ตัวว่าโดนจับได้และความผิดในครั้งนี้มันคือการถูกไล่ออกทั้งคู่ “ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนขอทำงานนี้เองเพราะอยากได้เงิน คุณอย่าไล่พี่ยุพาออกนะไล่ฉันคนเดียวพอ” หญิงสาวพยายามยกมือไหว้ทั้งที่ไหล่ทั้งสองข้างยังถูกบีบไว้แน่น “ถ้าทุกคนที่ทำผิดพูดว่าขอโทษแล้วทุกอย่างจบ ป่านนี้คุกคงไม่มีใครอยู่ ฉันไม่คิดเลยว่ายุพาจะกลายเป็นคนแบบนี้ พรุ่งนี้ฉันจะไล่เธอกับยุพาออก”