ตั้งครรภ์

จ้าวอู่ฉี อ๋องผู้เกรียงไกร ต้องเผชิญกับการสูญเสียครั้งใหญ่ เมื่อ “ซูเยี่ยน” ชายาผู้เป็นดั่งดวงใจหายสาบสูญไปหลังจากการศึกใหญ่ ท่ามกลางความโศกเศร้าและหน้าที่ที่ต้องแบกรับ จ้าวอู่ฉียังคงต่อสู้เพื่อปกป้องแผ่นดินและค้นหาความจริงเกี่ยวกับการหายไปของชายาหลายปีผ่านไป ระหว่างปฏิบัติภารกิจสำคัญ จ้าวอู่ฉีกลับได้พบชายผู้หนึ่งที่มีใบหน้าเหมือนซูเยี่ยนทุกประการ ทว่าบุรุษผู้นั้นกลับใช้ชื่อ “ไป๋ซือเฟิง” และไม่มีความทรงจำใด ๆ เกี่ยวกับอดีตของตนเอง ความสงสัยและหัวใจที่ไม่อาจปฏิเสธ ทำให้จ้าวอู่ฉีพยายามทวงคืนชายาอันเป็นที่รัก ความทรงจำที่หายไปของซูเยี่ยนและความรักที่ไม่เคยเลือนรางนำพาพวกเขากลับมาสู่จุดที่หัวใจต้องเลือก ความรักและความภักดีจะนำทางให้พวกเขากลับมารักกันอีกครั้งได้หรือไม่ หรือโชคชะตาจะผลักดันให้พวกเขาต้องแยกจากกันตลอดกาล...

ปัง ปัง ปัง เขาเคาะประตูกวาดตามองรอบๆ อย่างระแวดระวัง แก่นกายเจ็บปวดเพราะต้องการปลดปล่อย ลมหายใจหอบหนักขึ้นทุกขณะ แอด... นาราภัทรแงมประตูมอง เห็นคนยืนหน้าห้อง ใบหน้าคุ้นเคยเธออ้าปากแต่กลับถูกปิดไว้ แล้วลากเข้าห้องทันที “อื้อ!” หญิงสาวดิ้นรนเมื่อถูกกอดรัดไว้แน่น ความร้อนจากร่างกาย ทำเอาหญิงสาวขมวดคิ้ว ดิ้นรนให้เขาปล่อยเธอ ได้ยินเสียงฝีเท้าคนอยู่ด้านนอก เสียงพูดคุยตามหาใครสักคน แล้วเงียบหายไป ริมฝีปากเป็นอิสระ นาราภัทรผลักแผงอกทันที “ทำบ้าอะไร ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!” คนตัวเล็กตวาดแว๊ด “ผมขอโทษ...” เสียงพร่าเอ่ยบอก กอดตัวเองแน่น “เป็นอะไรมิทราบ!” เขาปรือตา แล้วทอดมองใบหน้างดงามของหญิงสาว เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ต่อให้ต้องถูกโกรธ เกลียด ก็จำต้องทำ หากเป็นแบบนี้เขาคงขาดใจตายแน่ “ผมขอโทษ ขอโทษด้วย ให้อภัยผมด้วยนะ....” เขาบอกเสียงแหบพร่า “หมายความว่ายังไง ขอโทษเรื่องอะไร!” หมับ! ตุบ! ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนเตียงกว้าง คนตัวเล็กกระเด้งตัวลุกขึ้นแล้วตะเกียกตะกายหนีทันที เธอรู้ดีว่าเขาต้องการอะไร “ช่วยด้วย ช่วยด้วยกรี๊ด!”

"ทำไมกายทำแบบนี้ ฮือออ ฮืออ" เธอถามแฟนหนุ่มรุ่นน้องทั้งน้ำตา "ทำอะไร" เขาตอบเธอด้วยท่าทางที่ไม่รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิดกับสิ่งที่ทำลงไป "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าทำอะไร เมื่อกี้ในห้องกายกับเหมียวทำอะไรกัน" "ก็...เอากันอยู่ ทำไม?? " "ฟ้าว่าเราเลิกกันเถอะ" "อืมมมม"  

นิชา...อ้ายฮักอีหล่าหลายหลายเด้อ เรื่องราวของดาราหนุ่ม กับ สาวน้อยจาดกแดนอีสาน

[พระชายาแพทย์ + ทารกแสนน่ารัก + ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง + รักอันแสนหวาน] แพทย์อัจฉริยะยุคใหม่ทะลุมิติไปเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้ง พ่อของนางไม่เหลียวแล แถมแม่เลี้ยงยังดุด่าว่าร้ายอีก นอกจากนี้ยังมีน้องสาวลูกอนุแสนแพศยาคอยหาเรื่องนางอยู่เสมอ และที่น่าเจ็บแค้นที่สุดคือท่านอ๋องตาบอดนั่น แม้ว่าเขาจะมีฐานะเป็นถึงเทพเจ้าแห่งสงคราม แต่สมองของเขาใช้การได้ไม่ดีนัก ซูเนี่ยนส่ายหัว ไม่เป็นไร นางมีทักษะทางการแพทย์ในมือ และยังสามารถเรียกฝูงสัตว์ร้ายออกมาได้ คอยดูว่านางจะจัดการพวกผีปีศาจอสูรประหลาดเหล่านี้จนเมืองหลวงต้องพลิกคว่ำอย่างไร แต่ซูเนี่ยนมีชื่อเสียงอันเลื่องลือ ข้างกายนางมักมีชายรูปงามอยู่เสมอ อ๋องบางองค์จึงเกิดความหึงหวงขึ้นมา ซูเนี่ยนรู้สึกหมั่นไส้ ในตอนแรกทำเป็นไม่แยแสตอนนี้เจ้ากลับเอื้อมไม่ถึง ซูเนี่ยนจากไปพร้อมกับทารกน้อยแสนน่ารัก อ๋องบางองค์จึงกล่าวว่า “ออกคำสั่งของข้า ทั้งเมืองเตรียมตัวให้พร้อม จับตัวพระชายาหลี!”

คุณเคยรู้สึกกำลังตามหาใครบางคนมั้ย เคยรู้สึกมั้ยว่ากำลังรอใครอยู่นานแสนนาน เคยกำลังรู้สึกหลงทางเพราะใครคนหนึ่งมั้ย แล้วตอนที่จบคนคนนั้นแล้วมีความรู้สึกว่าคนนี้แหละที่รอมานานแสนนาน คนนี้แหละที่กำลังตามอยู่แล้วจะไม่ยอมจากเขาคนนี้ไปอีกแล้ว

เขาและเธอมีความสัมพันธ์กันเพราะความเมา เธอ...ชอบรสสวาทที่น่าตื่นเต้นของเขา เขา...ชอบความเผ็ดร้อนของเธอ ...เขาและเธอจึงสร้างกฎขึ้นมา... และกฎมีอยู่ว่า ห้ามรัก ห้ามท้อง ห้ามเป็นเจ้าของกันและกัน… "ใครใช้ให้คุณคุยกับมัน ปากนี้เป็นของผม ตรงนี้ ตรงนี้ ก็เป็นของผม" ชายหนุ่มพูดพลางเลื่อนมือจากริมฝีปากผ่านลำคอระหงแล้วมาหยุดอยู่ที่หน้าอกอวบก่อนจะบีบเคล้นหยาบโลน

นิยายวายฟีลดีแต่พระเอก Red Flag เมื่อนักศึกษาหนุ่มแฟนบอยต้องมาเป็นผู้จัดการให้กับศิลปินที่ตัวเองชอบ ไนท์ นักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ เจ้าของฉายาหนุ่มหล่อหน้าตี๋ มีคนที่ไม่ชอบขี้หน้าอยู่คือ คนโปรด ลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อตัวเอง กลับกันคนโปรดนักศึกษาหนุ่มคณะนิเทศปี 4 ที่มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักแสดงกลับมองว่าเขาคือไอดอล วันหนึ่งคนโปรดได้ไปฝึกงานในค่ายที่เขากำลังทำงานอยู่ ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับเขา เพราะผู้จัดการคนเก่าที่สนิทกันกับเขาได้ยื่นไม้ต่อให้กับคนโปรด ให้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของเขา โดยที่ไม่ฟังคำคัดค้านจากเขาผู้เป็นศิลปินเลย ซึ่งหน้าที่นี้คนโปรดเองก็ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเช่นกัน ถึงแบบนั้นไนท์ก็ไม่ได้หาผู้จัดการคนใหม่มาแทนแต่อย่างใด แต่การปฏิบัติกับคนโปรดนั้น ดูเหมือนจะอยากให้อีกฝ่ายลาออกไปจากหน้าที่นี้เองซะมากกว่า เพราะมันค่อนข้างที่จะละลาบละล้วงอีกฝ่ายมาก การทำงานร่วมกัน ทำให้ทั้งสองสนิทกันขึ้น รวมทั้งใกล้ชิดกันมากขึ้น จนถึงขั้นได้หลับนอนด้วยกัน ครั้งแรกอาจเป็นเพียง เพราะความเผลอไผล แต่มันมีครั้งต่อไปนี่สิ

"ตะวันกูมีเรื่องจะคุยกับมึง เรื่องสำคัญ" 'เรื่อง???" "กูว่ากูกับมึงกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะว่ะ กูว่ากูกับมึงคงไปด้วยไม่รอด" "แล้ว?" "เราเลิกกันเหอะ" "อืม" "หมายความว่า" "เลิกก็เลิก" "ทำไมมึงพูดง่ายขนาดนี้วะมึงไม่โวยวายสักหน่อยเหรอ" "จะให้กูโวยวายเพื่อกูรู้ว่าสักวันมึงต้องพูดคำนี้" "แล้วมึงเสียใจมั้ย" "หึไม่อ่ะกูทำใจไว้ละ" "แล้วพ่อแม่มึงกับพ่อแม่กู" "มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูเคลียร์เอง" "มึงแน่ใจว่าเคลียร์ได้โดยเฉพาะพ่อมึง" "หรือมึงจะไปเคลียร์กับพ่อกูเอง" "กูยอมรับว่ากูขี้ขลาดว่ะกูยังไม่อยากตายตอนนี้เพราะโดนพ่อมึงเอาปืนมาไล่ยิงกะบาลกู" "เหอะมึงกลัวตายด้วยเหรอ" "ลูกชายกูยังใช้งานไม่คุ้มเลยจะให้กูรีบตายไปไหนวะ" "หึ มึงก็คิดได้แค่นี้อ่ะเนอะ" " ตกลงกูกับมึงเลิกกัน" "เออ" "แต่เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่ไหม" "มึงอยากเป็นอะไรก็เป็น"  

เขาไม่ได้รักเธอ แต่เขาแต่งงานกับเธอเพราะความสงสาร และเพื่อปกป้องเกียรติยศศักดิ์ศรีให้กับของบิดาเธอซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เขานับถือ แล้วอยู่ๆ เธอก็หายตัวออกจากบ้านไปและเขาได้พบเธออยู่กับผู้ชายที่เป็นต้นเหตุให้น้องสาวของเขาต้องตาย ความเข้าใจผิดบวกความสับสนทำให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันจนเธอได้รับความกระทบกระเทือนทางสมอง ความจำของเธอสูญหายและนั่นเป็นจุดเริ่มต้นความรักระหว่างเขากับเธอที่ไม่ใช่ภรรยาตีทะเบียนของเขาอย่างที่เขาคิด แต่เป็นใครอีกคนที่ใบหน้าเหมือนกันไม่ผิดฝาแฝด