ทะลุมิติ/ย้อนยุค/ย้อนเวลา

ธารา นักศึกษาเอกภาษาจีนประสบอุบัติเหตุโดนรถชนจนเสียชีวิตทำให้วิญญาณถูกดึงมายังยุคจีนโบราณ

จ้าวเสี่ยวเหลียนสาวจากยุคปัจจุบันย้อนเวลาไปอยู่ในร่างเด็กสาวชื่อเดียวกัน ทว่าหน้าตากลับดูไม่ได้เพราะเป็นคนชนบททั้งยังถูกบังคับให้แต่งงานกับน้องชายพ่อเลี้ยงแบบนี้จะไปยอมได้ยังไง ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง!

จากความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่เธออยากจะลืม กลายเป็นว่าชายคนนั้นทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไว้ให้ดูต่างหน้า หกปีผ่านไปใครจะคิดว่าเธอจะได้เจอกับเขาคนนั้นอีกครั้ง และความลับของเธอจะถูกเขาล่วงรู้หรือไม่

หนิงฮวาบุตรสาวคนโตของใต้เท้าโจต้องมาเสียมารดาของตนโดยโรคร้าย เพียงไม่นานท่านพ่อก็ได้พาเมียอีกคนเข้ามาในเรือนแถมยังมีน้องต่างมารดาอีกด้วย แต่นางก็ไม่ได้ต่อว่านางยินดีด้วยซ้ำที่จะมีน้อง แต่แล้วความสุขความสงบก็ได้จบลงเมื่อทั้งสองเข้ามาอยู่ในเรือนแห่งนี้ทั้งสองต่างทำกับหนิงฮวาราวกับสาวใช้ และต้องการแย่งคนรักของนางไปจนกระทั่งทั้งคู่วางแผนกำจัดนางเมื่อพิธีงานจะเริ่มขึ้นอีกเพียงไม่กี่ชั่วยาม ทำให้หนิงฮวาต้องมาตายก่อนที่จะได้เข้าร่วมพิธีแต่งงาน แต่แล้วเหมือนฟ้าจะรู้ดีถึงความไร้ยุติธรรมในครั้งนี้ทำให้นางได้ย้อนกลับมาแก้ไขอดีต ครั้งนี้นางจะไม่ยอมอ่อนแอให้ผู้ใดมาทำร้ายนางได้อีกและจะไม่ให้ผู้ใดมาแย่งคนรักของนางไป

มือของเธอไม่ได้ขาวสะอาด วิชาแพทย์ที่เรียนไม่ใช่เพื่อรักษาคน แต่เมื่อเดินทางนี้ก็มีแต่เดินไปจนสุดทาง เฟิงซือจู ศัลยแพทย์สาวที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ตัดสินใจทิ้งชื่อเสียงไว้ข้างหลัง หอบหิ้วเพียงเงินทองเดินทางไปทั่วโลก กลับถูกลอบแก้แค้น.. ตื่นมาอีกครั้งก็อยู่ในร่างของซูเจินจู คุณหนูสี่บุตรีอนุที่กำเนิดจากภรรยารองตระกูลพ่อค้าที่พ่วงด้วยสัญญาสาวใช้อุ่นเตียง “ฐานะของเจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งฮูหยินของข้า” “เพ้ย ไม่คู่ควรแล้วข้าต้องง้อเจ้ารึ เข้าบ้านเจ้าก็ต้องหอบสมบัติข้าเข้าไป ยังต้องไปปรนนิบัติเจ้า ไม่สู้เจ้าแต่งเข้าบ้านข้า แค่เพียงล้างเท้าให้ข้าทุกคืน ข้าสัญญาว่าจะมีเจ้าเป็นสามีคนเดียว” ....... ว่าที่สามีเจ้าไปแล้ว ให้ข้าล้างเท้าให้เจ้าแทนดีหรือไม่ !!!!!!

ระหว่างที่เลือกซื้อวัตถุดิบและอุปกรณ์มาทำหมูกระทะฉลองที่ได้เลื่อนตำแหน่งอยู่ดี ๆ จู่ ๆ ก็เกิดเหตุไม่คาดฝันต้องตายอย่างอนาถ! ไม่เพียงแค่นั้นชีวิตยังผกผันไปอยู่ในครอบครัวที่สุดแสนจะรันทด นี่มันอะไรกัน!

ยังไงคะ!!! ย้อนมาเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณแต่ไม่ใช่นักฆ่า ไม่ใช่เชฟ ไม่ใช่ดีไซน์เนอร์ แถมไม่ใช่แม่ศรีเรื่อนด้วยจ๊ะ แต่ฉันเป็นครูคณิตวันๆท่องสูตรคูณ แถมสามีก็ยังจะมาหย่าขาดอีก ไม่รอด! ตายกับตายเท่านั้น!!! เฉินเฟยเทียน x จางเจียวซิน “อย่าได้กล่าวอันใดให้มากความ ข้ายืนยันจะยื่นฏีกาขอหย่าขาดกับเจ้า” “ไม่หย่า ยังไงก็ไม่หย่า!” เหอะ! ขืนหย่าออกไปทั้งที่ทำอะไรไม่เป็นเช่นนี้มีหวังนางและหนิงเออร์ได้อดตายเป็นแน่ “น่ารำคาญเสียจริง” “ไม่หย่าได้ไหม..นะเพคะ..ขอเพียงสองหนาว ข้าจะหย่าให้ท่าน ระหว่างนี้ข้าจะมิทำให้ท่านต้องเคืองใจแม้แต่น้อย” เมื่อดื้อดึงไม่ได้ผลจึงหันมาขอร้องด้วยท่าทีน่าสงสาร “หึ เพียงเท่านั้นจะพอได้อย่างไร ข้าต้องการมากกว่านั้น” “แล้ว…ท่านต้องการสิ่งใด”

เพราะฆ่าคนไปมากมายในชาติก่อน นางจึงต้องมาใช้กรรมในชาตินี้กับสามีพิการ

เซียวอี้เหิงพยายามใช้ลมปราณเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังจะปะทุของตน เสียงสวบสาบก็ดังขึ้นทางด้านหลัง คราวนี้เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าตนเองถูกวางยาแน่แล้ว น่าตายนักใจกล้าเหลือเกินเขาคงใจดีเกินไปสินะ ในสมองก็คิดอย่างหนึ่งแต่ร่างกายกลับไม่ฟัง เซียวอี้เหิงคว้าตัวอวี้ซูเหยาเข้าหาตนแล้วกระชากเสื้อผ้าของนางออกจนหมด จากนั้นไม่นานเสียงครวญครางก็ดังแว่วออกมาจากบ่อน้ำพุร้อน จนกระทั่งรุ่งสางฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดจึงหมดลง เซียวอี้เหิงลุกออกจากตัวของอวี้ซูเหยาอย่างรังเกียจ สายตาลึกล้ำดำมืดที่เหมือนคมมีดมองร่างเล็กที่หมดสติไปนานแล้ว เหมือนกับกำลังมองคนตาย เสี่ยวหลันจื่อหญิงสาวที่ทะลุมิติมา ทำหน้าที่ตัวละครลับเพื่อดำเนินเรื่องในนิยายให้สนุกมากกว่าเดิมโดยไม่ต้องคำนึงว่าเนื้อเรื่องเดิมจะจบอย่างไร แต่กลับถูกท่านอ๋องที่ฆ่าตัวเองตอนต้นเรื่องตามติดเป็นเงา

ชาติก่อนเพราะความโง่เขลา จ้าวหลินอีจึงยอมเสียสละส่งคนรักอย่างกู้เหวินเฟยเรียนต่อเพราะหวังจะสร้างครอบครัวด้วยกัน โดยให้เขาดูแลตนเองยอมเป็นภรรยาที่คอยเพียงเขา ทว่าสุดท้ายสามีกลับนำผู้หญิงคนอื่นกลับมาและหย่าขาดกับเธอ เพราะว่าเธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขา แม้แต่ลูกสาวของตนเองก็ปกป้องไม่ได้ สุดท้ายลูกสาวของเธอก็ทนรับความบอบซ้ำทางใจไม่ไหวจึงได้ฆ่าตัวตาย เธอมีชีวิตอยู่อย่างละอายใจ ทว่าร่างกายที่ทำงานหนักมาตั้งแต่เยาว์วัยเสื่อมโทรม จึงได้ตายตามบุตรสาวไปเพียงไม่นาน แต่แล้วด้วยโชคชะตาหรือสิ่งใดก็ไม่อาจทราบได้ จ้าวหลินอีได้ย้อนเวลากลับมาในตอนที่เธออายุได้สิบเจ็ดปี ซึ่งเป็นช่วงเวลาก่อนที่เธอจะตัดสินใจไม่เรียนต่อ และแน่นอนเธอจะต้องสร้างชีวิตใหม่ของตนเองให้ได้ ด้วยความหวังอันแน่วแน่ว่า ลูกสาวที่เธอไม่อาจปกป้องได้ในชาติก่อน มาชาตินี้เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกสาวที่จะเกิดมาถูกรังแกได้อีก ตัวอย่างในเล่ม “ลูกชายฉันทั้งเป็นคนดีอีกทั้งเรียนเก่งขนาดนี้ ยอมแต่งลูกสาวบ้านหล่อนก็บุญเท่าไหร่แล้ว” คำพูดของอดีตแม่สามีทำให้จ้าวหลิงอีหลุดหัวเราะเบา ๆ ลูกชายฉันเป็นคนดี? ช่างน่าขำเสียจริง แล้วลูกคนอื่นไม่ใช่คนดี