ปีศาจ

เรื่องราวของหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งเธอนั้นเป็นแม่มด บังเอิญมาเที่ยวผับกับเพื่อนทำให้ได้เจอกับใครบางคน หาได้รู้ไม่ว่าเขานั้นปีศาจที่มีหน้าตาหล่อเหลาด้วยความที่เขานั้นแซ่บทำให้อยากลองขึ้นเตียงกับเขาดูสักครั้ง แต่ว่าชีวิตเธอนั้นกลับเหมือนในนิยายที่เธอนั้นเคยอ่านนี้มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเธอถึงได้เจอกับปีศาจสุดหล่อที่ต้องการสัญญากับเธอ เธอคิดว่าแค่ทำพันธสัญญาไหนกลายเป็นการแต่งงานตามสัญญา เดี๋ยวนะครอบครัวเธอไปสัญญาอะไรกับเขาเอาไว้ แถมทุกคนยินดีจะยกเธอให่กับเขาอย่างเต็มใจ

เมื่อเขาต้องตามหาผู้หญิงที่จะมาถอนคำสาปของเขา จากคำทำนายนั้น เขาอยู่เป็นร้อยๆปีเพื่อรอเธอ เธอสาวน้อยธรรมดาๆคนหนึ่ง เธอถูกพ่อแม่บุญธรรมรับมาเลี้ยงแต่เธอไม่รู้หรอกว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นใคร

นิยายชุดนี้มี 1.นาสูร(อีบุ๊กพร้อมโหลดแล้วค่ะ) นาสูร vs พุดซ้อน 2.มังกรกัณฐ์(อีบุ๊กพร้อมโหลดแล้วค่ะ) มังกรกัณฐ์ vs เจณิสา 3.กลืนกิน(อีบุ๊กพร้อมโหลดแล้วค่ะ) พาที vs เดหลี คิดหื่นเชิญเสพ ยักษ์(ณิการ์) "นาสูร" ชื่อเหมือนยักษ์ในละครพื้นบ้าน แน่นอน ชื่อเหมือนแต่เขาต่างจากยักษ์พวกนั้นเยอะ เพราะเขามีตัวตนที่สัมผัสได้และ "กินดุ" ดุในที่นี้คือดุอะไรมาลุ้นไปด้วยกันค่ะ ส่วนผู้ที่ต้องตาของเขาก็คือ "พุดซ้อน" สัตวแพทย์สาวผู้ไร้เดียงสา แล้วจะเป็นยังไงเมื่อความรักมันเกิดขึ้นระหว่างยักษ์กับมนุษย์.... ริ้วรอยความโกรธปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าหล่อของชายหนุ่มลูกครึ่งมนุษย์และยักษ์ปูดโปนขึ้น ดวงตาเป็นประกายเพลิงสีแดงและอีกข้างประกายเขียวมรกตเมื่อเห็นผู้หญิงของตนยืนยิ้มหัวเราะต่อกระซิกกับชายอื่นในภาพที่ฉายบนผนังห้องนอน กรอด! “กล้าขัดคำสั่งฉันงั้นเหรอเจณิสา” เขาพึมพำเสียงแข็งกับตัวเองพร้อมกับสองมือใหญ่กำแน่นเข้าหากันแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับภาพที่ฉายบนผนังหายวับไปเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้มีการฉายภาพบนผนังนั้น

ฟางเหนียงถูกส่งไปเป็นเครื่องบรรณาการแด่จิ้งจอกเก้าหาง แต่ผู้ใดจะคิดว่าจิ้งจอกเก้าหางตนนั้นจะกลายเป็นตำนานที่มีชีวิต และนางถูกส่งมาแต่งให้กับเขา เช่นนั้นบุรุษจึงเคี่ยวกรำนางทั้งคืน!

เพราะสิ่งที่พี่ชายเเธอทำ ทำให้ชีวิตของเธอต้องยอมจำนนต่อเขา เพื่อปกป้องครอบครัวและชีวิตพี่ชายตัวเองจากมาเฟียใจร้าย ที่พร้อมจะแก้แค้นให้น้องสาวตัวเองตลอดเวลา

ชาติก่อน ซ่งถังหนิงคือคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่สุดในเมืองเซิ่งจิง ทว่านางกลับต้องตายด้วยน้ำมือของพี่ชายแท้ ๆ และคู่หมั้นที่เติบโตมาด้วยกัน เพียงเพราะบุตรอนุภรรยาคนหนึ่ง พวกเขาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากนาง ทำลายชีวิตของนาง เหยียบย่ำนางราวกับโคลนตมเพื่อผลักดันให้บุตรอนุภรรยาคนนั้นกลายเป็นดวงตะวันที่เจิดจรัส ส่วนนางกลับต้องเสียโฉม ขาหัก ถูกกักขังอยู่ในเรือนร้างนานหลายปี และสุดท้ายก็ถูกคนรัดคอตายทั้งเป็น เมื่อได้เกิดใหม่ ถังหนิงไม่ขอเป็นบันไดให้ใครเหยียบย่ำอีกต่อไป พี่ชายที่เย็นชาและลำเอียง นางไม่ต้องการ ลูกพี่ลูกน้องที่รักใคร่สตรีจอมเสแสร้ง นางขอตัดขาด คู่หมั้นที่โลเลสองใจ นางขอถอนหมั้น และเมื่อหน้ากากของบุตรอนุภรรยาถูกกระชากออก เหล่าพี่ชายและคู่หมั้นต่างก็คุกเข่าลงตรงหน้า อ้อนวอนขอให้นางให้อภัย ซ่งถังหนิงกล่าวอย่างเย็นชา ให้อภัยหรือ? เหอะ เผาให้เป็นเถ้าถ่านแล้วโปรยทิ้งไปเสียยังจะดีกว่า นางมีท่านพี่คนใหม่แล้ว แม้ว่าท่านพี่คนใหม่จะเป็นขันที มีชื่อเสียงไม่ดี ทั้งยังเย็นชาและโหดเหี้ยมอำมหิต แค่เอ่ยว่าท่านหัวหน้าจากไกล ๆ ก็สามารถทำให้เด็กน้อยหวาดกลัวจนร้องไห้ได้ แต่ยามที่เขาเรียกนางว่า “เสี่ยวไห่ถัง” กลับอ่อนโยนที่สุด ...... คราแรกที่เซียวเยี่ยนอยู่กับถังหนิงตามลำพัง มีคนกล่าวว่าไม่เหมาะสมตามขนบธรรมเนียม “ข้าเป็นขันที จะมีขนบธรรมเนียมอะไร?” ต่อมา ภายในห้องที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมไออุ่น เซียวเยี่ยนกอดเด็กสาวที่เมามายจนดวงตาแดงก่ำไว้ในอ้อมแขน “เสี่ยวไห่ถัง พี่รักและเอ็นดูเจ้า” ...... [ขันทีปลอม] + [ทุกคนต้องชดใช้] + [พี่ชายต้องชดใช้] + [ไม่มีวันให้อภัย]

เมื่อหน้าที่ครั้งอดีต ก่อเกิดความผิดพลาดต่อเทพเจ้าแสงจันทร์ สองเทพเจ้าหนุ่มจำต้องจุติลงมายังแดนมนุษย์ เพื่อแก้ไขปมด้ายแดงสัมพันธ์รักต่อเจ้าชะตาทั้งสิบ พร้อมคำสาปจันทราให้ผิดหวังในรักสิบประการ

เมื่อบ่วงนาคบาศหายไป เจ้านางน้อยผู้ถูกใส่ร้าย ต้องรื้อฟื้นอดีตชาติ และเผชิญรักต้องห้าม ระหว่างพญานาคผู้ปกป้อง กับพญานาคผู้ยอมสลายเพื่อเธอ… ความรักครั้งนี้ อาจต้องแลกด้วยชะตาของทั้งสองโลก!

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อเด็กสาวพบเจอและได้ช่วยชีวิตแมวตัวหนึ่งเอาไว้ แต่ทว่าแมวตัวนั้นกลับไม่ใช่แมวธรรมดานี่น่ะสิ…ความลับนี้เด็กสาวเลือกที่จะเก็บซ่อนเอาไว้ การแอบพบเจอกันอย่างลับๆได้เริ่มต้นขึ้น ภายใต้แสงหมู่ดาวก็มีเพียงแค่เราสองอีกเช่นเคย แต่ว่าความลับนี้จะเก็บไว้ได้นานแค่ไหนกันนะ?

มิกซ์ : ผู้หญิงเรียบร้อยคือผู้หญิงที่ผมรู้สึกขัดตาที่สุด เจอกับตัวมาเยอะแล้วครับที่เรียบร้อย อ่อนหวาน แต่สุดท้ายก็...ไม่ได้แรดหรอกเรียกว่า ร่าน เลยดีกว่า เจ้าขา :ฉันจำได้ว่าเวลาที่เห็นพี่คนนั้นตามงานกิจกรรมของมหาวิทยาลัยบ่อย ๆ พี่เขาดูเป็นคนดีมากในสายตาทุกคนและพอได้รู้จักก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่แสนดีจริง ๆ นั่นล่ะ...ดีเหี้ย ๆ