มาเฟีย

เป็นเพราะเรื่องราวร้าย ๆ ทำให้ไอรีสเสียความทรงจำ ไม่อาจจำได้แม้กระทั้งพี่ชายข้างบ้านที่เคยขี่หลังและให้สัญญาว่าจะดูแลเธอตลอดชีวิต แต่สำหรับผืนป่าเขาจำเธอได้เสมอ ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

⚠️Trigger Warning​ / คำเตือน⚠️​ ฉากข่มขืน​ -​ ไม่สมยอม​ -​ ใช้ความ​รุนแรง​ -​ ทำร้ายจิตใจ​ -​ ข่มขู่​ -​ แท้ง​ -​ถ้อยคำ​หยาบคาย​ ​​​​รัก°เจ็บ​°ลึก​ (เพื่อนพี่ชาย) ครูซ เขาไม่ชอบเด็กที่พูดไม่รู้เรื่อง​ แต่เป็นเธอเองที่วิ่งเข้าหาเขาก่อน​ เสนอมาเขาก็สนองกลับ แค่นั้นเอง..  ​​​​​​ฮันน่า เธอแค่ผู้หญิงธรรมดา​คน​หนึ่ง​ที่ต้องการความรักจากใครบางคน​ แต่เขากลับมองข้ามมันตลอด "พะ..พอได้แล้วหนูเจ็บ​ ฮึก!"  "หุบปาก​"  "ฮึก~"  "ไสหัวออกไปก่อนแฟนฉันมาเจอ" "ฮะ..ฮึก" "ถ้ามันจะตายก็รีบตายไปซะ" "...."   นิยาย​เรื่อง​นี้เกิดขึ้นจากจินตนาการ​ของนักเขียนที่อยากเขียน​ ไม่มีเจตนา​จะพาดพิงถึง​สถานที่​หรือผู้อื่นแต่อย่างใด​ นิยาย​ไม่ได้อิงจากความเป็​นจริงทั้งหมด​ อ่านเพื่อความบันเทิง​เท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาน​ใน​การ​อ่าน​

เขาชายหนุ่มที่รักอิสระ แต่ต้องมาถูกคลุมถุงชนแบบต้านไม่ได้ เขาจึงทำทุกทางเพื่อให้เธอไม่มีความสุขและยอมหย่าไปเอง ความเจ็บปวดของเธอคือความสุขของเขา เธอหญิงสาวหัวอ่อนยอดกตัญญู ทำตามที่บิดาและมารดาบอกตั้งแต่เด็กจนโต จนเมื่อเธอเจอกับเขาชีวิตเหมือนเธอก็ตกนรกทั้งเป็น เขาคือซาตานที่ทำให้เธอทั้งรักทั้งเกลียด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด เมื่อไหร่ที่มันหมดลงก็คือไม่เอาอะไรเลยแล้วเหมือนกัน....

หน้าที่หลักคือผัวในความลับ...มั้ง! หน้าที่รองที่บอดี้การ์ดประจำตัวแม่คุณทูนหัวที่กำลังเท้าเอวใส่แล้ววีนฉ่ำแบบไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย นู้นก็จะเอา นี่ก็จะเอา คิดบวกไม่เคยมีแต่พร้อมบวกไม่เคยขาด เดือดร้อนผัวก็วิ่งสี่คูณร้อยลากขึ้นรถตลอด เด็กดื้อต้องโดนอะไรกูไม่รู้ แต่เท่าที่รู้คือต้องหาอะไรปิดปากเมียแล้ว!! "โธ่เว้ย!! ออกไปแล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้า!" "กล้าไล่ผัวเหรอ!?" "แล้วคิดว่าฉันไล่หมารึไงเล่า ออกไป!!" [ บลูม Vs. ฟีนด์ ]

ในเมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น มิเอโกะ นักข่าวสาวไฟแรงวัย 25 ปี ผู้มีนิสัยฉลาด ขยัน และดื้อรั้น เธอไม่เคยยอมใครและรักเด็กอย่างสุดหัวใจ แต่ทว่าเธอได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการเปิดโปงความลับของแก๊งค์มาเฟียยามาโตะ คุโรคิ ที่นำโดยเคนอิจิ โอกามิ ซึ่งทำให้ชีวิตของมิเอโกะตกอยู่ในอันตราย หลังจากเปิดเผยความจริงของแก๊งค์นี้ เธอถูกตามล่าจากพวกมาเฟียอย่างไม่ยอมหยุดยั้ง จนกระทั่งเธอได้พบกับเคนชิโร่ เจ้าของธุรกิจไนท์คลับ ในเมืองเดียวกันกับแก๊งค์ยามาโตะ คุโรคิ เคนชิโร่ อายุ 30 ปี ผู้มีนิสัยเงียบขรึม เยือกเย็น และลึกลับ เขามีทั้งบารมีและอำนาจ แต่กลับมีความขัดแย้งในตนเองที่ไม่เคยแสดงให้ใครเห็น เมื่อเขาเห็นมิเอโกะโดนตามล่า เคนชิโร่ไม่ลังเลที่จะช่วยเธอและปกป้องเธอจากการถูกทำร้าย การพบกันครั้งนี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ต้องการล้มล้างแก๊งค์มาเฟียยามาโตะ คุโรคิ ทั้งสองคนจึงต้องร่วมมือกันเพื่อโค่นล้มศัตรูที่มีอำนาจเหนือกว่า พวกเขาฝ่าฟันอันตรายไปด้วยกัน และความใกล้ชิดก็แปรเปลี่ยนเป็นความรัก เมื่อมิเอโกะได้ช่วยเคนชิโร่ให้มีความอ่อนโยนและใจเย็นมากขึ้น เคนชิโร่ที่เคยเยือกเย็นกลับเปิดใจให้กับความรักที่ไม่คาดคิดในที่สุด

"พิรุณ ปรมะเมคินทร์" คือ ทายาทหนึ่งเดียวของเจ้าสัวเทิดวิช และเจ้าของเลานจ์หรูใจกลางมหานคร ผู้รอคอยรักแท้ที่ซื่อสัตย์ ฉากหน้าเขาทำตัวเป็นเลขาพูดน้อย แต่เบื้องหลังกลับแฝงด้วยมนต์เสน่ห์สุดอันตราย "ปาลิน หาญหิรัญ" ลูกสาวเจ้าของตลาดสดขนาดใหญ่ที่โหยหาใครสักคนที่แสนดี เธอคือ พนักงานสาวออฟฟิศที่ทำงานได้ไม่เพียงกี่วันก็ดันจับพลัดจับผลูได้เป็นนายหญิงแห่งปรมะเมคินทร์

'ได้ชีวิตใหม่ทั้งทีดันกลายเป็นคน (บ้า)' ชีวิตที่สองของนิ่มหลังฟื้นจากความตายเธอก็กลายเป็นคนใหม่จนทุกคนต่างหวาดกลัว เพราะเธอกลับมาเพื่อแก้แค้นและทวงความยุติธรรมให้ตัวเองและคนที่ตาย

จู่ ๆ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองความจำเสื่อมกระทั่งชายตรงหน้าคือสามีก็ไม่อาจรู้ได้ ‘เหม่ยอิง’ ขมวดคิ้วมุ่นมองดูคนที่เอาแต่ตั้งแง่ใส่กันแล้วด่าเธอว่าร้ายนักร้ายหนา ทั้ง ๆ ที่เธอยังนอนใส่สายน้ำเกลืออยู่เลย!

แสงเหนือ ชื่อในวงการมาเฟีย เสี่ยแสง "เป็นเมียเสี่ยไม่ต้องกลัวอด " "นอนนิ่งๆ แล้วครางดังๆ ให้เสี่ยก็พอ" เพลงพิณ เกลียดมาเฟียแต่ดันมาเป็นเมียมาเฟีย "เมียนายก็มีตั้งเยอะแยะทำไมจะต้องมาหาแต่ฉันด้วยเนี่ย" "อะไรนะ จะเอาฉันไปอยู่ที่บ้าน " "ฉันแม่งโคตรเกลียดนายเลยหว่ะ ไอ้มาเฟียขี้เก๊ก"

“อย่าเสนอหน้าเข้ามาพื้นที่ส่วนตัวฉันอีกเป็นครั้งที่สอง” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมที่ดังรอดไรฟันนั้นยังไม่น่ากลัวเท่ากับแววตาที่เหมือนราชสีห์กำลังอยากฉีกกระชากร่างของเหยื่อที่ไม่มีค่าตรงหน้า “หงส์เป็นห่วงนี่คะ ว๊าย!” แค่เอ่ยคำว่าเป็นห่วงแค่นี้ คนใจร้ายถึงกับผลักฉันล้มลงพื้นอีกครั้ง “เก็บความเป็นห่วงของเธอไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่เคยอยากได้ไอ้ความเป็นห่วงจากผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น” ‘คนไม่มีสิทธิ์ ต่อให้ดิ้นให้ตายยังไงมันก็ไม่มีสิทธิ์อยู่วันยันค่ำ จำใส่หัวสมองน้อยๆ ของเธอเอาไว้ไฉ่หง’