รักคนเดียว

ตามตื้อ ตามจิก ตามรังควาน เป็นแค่เด็กข้างบ้านไม่ใช่แม่ ไม่ใช่เมีย มาตามทีไรวงเหล้าแตกทุกที รู้พิกัดกูทุกที่... แมร่ง เป็นจีพีเอสหรือไงวะ

เพลิงแค้นครั้งนี้เขาจะเผาเธอให้หลอมละลายไปด้วยไฟราคะ "ไหนบอกว่าคุณเกลียดฉันไง..เกลียดแล้วมา เxา ทำไมบ่อยๆ ใช่..ฉันเกลียดเธอฉัตรตะวัน..เกลียด..แต่ก็ไม่รู้ทำไม พอเห็นหน้าทีไรแล้ว มี อารมณ์ ทุกที "

เพราะถูกขอร้องจากพี่ชาย ทำให้มัดไหมต้องไปส่งของแทน แต่เธอถูกจับตัวเอาไว้ เมื่อของที่เธอไปส่งมันเป็นสิ่งผิดกฏหมาย ในเมื่อของหาย อิสรภาพของเธอ มันก็หายเช่นกัน เธอต้องกลายเป็นนกน้อยในกรงทอง ของมาเฟียสุดเถื่อนนามว่าโจเซฟ ผู้ชายใจร้ายดิบเถื่อน “เรียบร้อยแล้ว มะ... มัดของตัวกลับก่อนนะคะ” มัดไหมบอกชายหนุ่มตรงหน้า เธอต้องรีบพาตัวเองออกจากที่นี่ เธอกลัวจนสั่นไปทั้งกาย “มีกี่ถุง” เขาไม่สนใจประโยคก่อนหน้า เขากลับเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า “10ถุง ส่งของแล้วมัดขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับหันหลังให้เขาแล้วจะเปิดประตู “พี่มึงไม่ได้บอกเหรอ....?” น้ำเสียงเย็บเฉียบทำเอาเธอสะดุ้ง มือที่จับลูกบิดประตูชะงัก “....” เธอพยายามเปิดประตูแต่มันก็เปิดไม่ออก ร่างสูงย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ “ว่ามันโกงของกู” โจเซฟบีบคางเธอแรง ๆ จนรู้สึกเจ็บ มัดไหมตกใจกับการกระทำของเขา พยายามดิ้น เขาบีบเพิ่มแรงบีบจนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ขอบตาร้อนผะผ่าวค่อย ๆ รื้นด้วยน้ำตา ก่อนจะไหลออกมาไม่อาจห้ามได้

นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "

คีย์จะทำยังไงเมื่ออยู่ๆก็มีเด็กน้อยที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาเกาะขาแล้วเรียกเขาว่าปะป๊า ทั้งๆที่ตัวเขานั้นก็ไม่มีแฟนหรือมีภรรยา ว่าแต่เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครกันเนี่ย ทำไมถึงมาเรียกเขาว่าปะป๊าแบบนี้

ศีลข้อห้าเขาห้ามกินเหล้า แล้วศีลข้อไหนเล่าเขาห้ามกินนักมวย พิงค์ไวท์ กันต์

ชอบพูดว่าผมเป็นหมา รู้หรือเปล่าครับว่าผมไม่ใช่หมาตัวน้อยๆ ที่พี่ชอบลูบหัวตอนเด็กอีกแล้ว เพราะผมคือหมาพิทบูล พร้อมขย้ำพี่ทุกเมื่อ!

อีตาบอสบ้า ฉันเป็นเลขานะ ไม่ใช่บาริต้าชงกาแฟ แกล้งให้ฉันชงกาแฟให้ตั้ง 20 แก้วแล้วยังไม่พอใจ งั้นแก้วที่ 21 แก้วสุดท้าย เอาเกลือไปแทนน้ำตาลก็แล้วกัน!!

บอดี้การ์ดหน้าหล่อที่ชอบแอบกอดคุณหนูตั้งแต่แรกเห็น แต่พอเธอโตขึ้นเขากลับชอบกวนโมโหเธอมากกว่า ที่สำคัญเขาจัดการผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ

ครั้งนึงในวัยเยาว์..เธอกับเขา             'เคยมีความรักที่หวานชื่น' แม้..เธอจะนึกเสียดายบางสิ่งที่ 'ต้องแลกมา' แต่เธอไม่เคยคิดจะ..'เสียใจ'  ที่อุ้มท้องลูกของเขาเลย..เด็กหญิง 'ดาริน' ของขวัญสุดแสนน่ารักที่เกิดจาก 'ความรัก' และความผิดพลาด ชีวิตก็คงลำบากบ้าง..มีความสุขบ้างตามประสามนุษย์..อันธิยาคาดหวังไม่มาก แค่อยากอยู่ 'อยู่จนแก่เฒ่า' กับพี่ชายข้างบ้านสุดหล่อ..เท่านั้นพอ แต่แล้ว..เหมือนโลกพังไปทั้งใบ..ข่าวร้ายทำครอบครัวของเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ในวันที่แม่ของลูกยอมรับ 'ความจริง' ได้ เขา..คนที่คิดว่าตายไปแล้วได้โผล่เข้ามา..แต่เขาจำเธอกับลูกไม่ได้! มันช่างเป็นความเจ็บปวด กับคน 'รอ' เหลือเกิน