รักทรมาน

ซูหลิง แฝงตัวเข้าไปในคาสิโนเพื่อล้วงข้อมูลทำลายตระกูล หลงเฟย มาเฟียผู้เหี้ยมโหดที่เป็นต้นเหตุการล่มสลายของครอบครัวเธอ แต่แผนล่มเมื่อเธอถูกจับได้ และตกเป็น "ของเขา" ด้วยการประมูลร่างกาย เขาไม่ได้เพียงแค่กักขังเธอไว้ใน "กรงทอง" ที่หรูหรา แต่ยังทรมานเธอด้วยสัมผัสที่ทั้งดิบเถื่อนและเร่าร้อน แม้จะพยายามดิ้นรนและหาทางหนี แต่ซูหลิงกลับถูกหลงเฟยจับได้ทุกครั้ง เพราะเขาบงการทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง ในขณะที่ความแค้นเริ่มพร่าเลือน ซูหลิงกลับต้องเผชิญกับความสับสนในใจเมื่อร่างกายของเธอเริ่มโหยหาสัมผัสของเขา แต่แล้วความจริงก็ถูกเปิดเผย หลงเฟยเผยว่าศัตรูที่แท้จริงคือตระกูลเว่ยที่ต้องการใช้เธอเป็นเครื่องมือ ซูหลิงตัดสินใจร่วมมือกับหลงเฟยเพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้ครอบครัว และในสงครามสุดท้าย หลงเฟยก็ยอมทิ้งอำนาจที่เขาสร้างมาทั้งชีวิตเพื่อปกป้องเธอ ความรักที่เริ่มต้นจากความแค้นและความมืดมิด กลายเป็นบทสรุปที่ร้อนแรง เมื่อทั้งสองได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เรียบง่าย โดยที่หลงเฟยยังคงมีอำนาจที่ซ่อนอยู่เพื่อปกป้องพวกเขา และใช้ชีวิตร่วมกันในนามของความรัก

เหมราช ต้องถูกบังคับแต่งงานกับทับทิม โดยที่เหมราชไม่เต็มใจเพราะเขามีคนรักอยู่แล้ว 2 ปีที่เหมราชต้องทนถือทะเบียนสมรสกับเมียแต่ง หญิงสาวเพิ่งมารู้ตัวว่าท้องก็วันที่ต้องเซ็นใบหย่า เธอจะทำยังไงดี ไหนจะลูกในท้องอีก

บางคนตามหาสิ่งที่หายไปเพื่อให้ได้กลับมาครอบครอง บางคนได้ครอบครองสิ่งที่ล้ำค่าแต่กลับทำมันหายไป...

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

เมื่อจิวซินนางเอกหน้าหวานของเราต้องยอมนำพาตัวเองมาเป็นราชบุตรเขยของไห่ตงหยวน แทนพีชายที่ไม่อาจหักใจจากคนรัก และแอบหนีหายไปทิ้งภาระทั้งหมดให้กับจิวซิน ไหนจะองค์รัชทายาทที่ไม่ชอบขี้หน้าเธออีก

ทุก ๆ คำพูดยังดังกึกก้องอยู่ในความทรงจำไม่เคยเลือนหาย สถานะที่รักได้ คิดถึงได้ แต่ไม่สามารถครอบครองได้ มันเป็นแบบนี้สินะ...

หนานรั่วซีและหนานอันรั่วมีหน้าตาเหมือนกัน แต่วาสนาและชะตากรรมของคนทั้งคู่แตกต่างกันเหลือเกิน หนึ่งคนร่างกายแข็งแรงหนึ่งคนอ่อนแอ แค่เพียงลมพัดเบา ๆ ก็สามารถพรากเอาชีวิตนางไปได้ แต่เหมือนกันแล้วอย่างไรในเมื่อคนที่เขารักไม่ใช่ข้าหนานรั่วซี ความผิดบาปอย่างเดียวที่ข้าทำก็คือการโกหกท่าน "ได้โปรด...ฝ่าบาทโปรดรักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้ แม้เพียงเศษเสี้ยวของความรักข้าก็จะน้อมรับมันเอาไว้"

นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "

สามปีที่แล้ว เขาเหยียบย่ำหัวใจเธอจนแหลกสลาย ไล่เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วยคำพูดที่โหดร้ายสามปีต่อมา เขากลับมาตามทวงสิทธิ์ในตัวลูก และเธอ… แต่ ‘อัยย์ญาดา’ ไม่ใช่เด็กสาวที่เคยร้องไห้อ้อนวอนเขาอีกต่อไป!

จากบุตรสาวคหบดีผู้มั่งคั่ง กลับต้องพลิกผันมาเป็นนางบำเรอของเป่ยอ๋องผู้ยิ่งใหญ่... เส้นทางแห่งศักดิ์ศรี ความรัก ของหานหยางจะเป็นอย่างไรต่อไป