รักสามเส้า

เพราะความรักมันไม่เคยจำกัดอายุ... เราจะสามารถตกหลุมรักใครสักคนได้ไหมในเมื่อคนนั้นเหมือนกลายเป็นคนใหม่แม้จะอยู่ในร่างเดิม นิชานาถ เด็กสาววัย 14 จะทำอย่างไรในเมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังตกหลุมรักพ่อเลี้ยงของตัวเองซึ่งตอนนี้ เขาความจำเสื่อมไปแล้ว!! เรื่องราวความรักที่เพิ่มดีกรีความ แซ่บบบ แบบไต่ระดับอารมณ์ slow burn มี NC จุกๆ

ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ คนที่เขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รัก แต่คนที่เขาหมดรักแลกมาด้วยลมหายใจก็ไร้ค่า ความรักที่เขาไม่ต้องการก็คงทำได้แค่ทำใจ เมื่อคนหนึ่งทำใจได้แต่อีกคนกลับไม่ให้ไป โปรดติดตาม

....ความสัมพันธ์ที่ควรจบลงเพียงชั่วข้ามคืน กลับถูกสานต่อด้วยแรงราคะร้อนแรง ต่อให้คิดว่าตัวเองแน่สักเพียงไหน สุดท้ายการเอาใจลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้ล้วนต้องเจ็บทุกฝ่าย.... "เป็นเชี้ยไรของมึงวะ!" อาโปกุมไหล่ข้างที่ถูกผลักกระแทกประตูด้วยความเจ็บก่อนจะตะโกนใส่คนทำอย่างหงุดหงิด "มึงตั้งใจจะหนีกู?" ฮิลล์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายขบกรามถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม "กูจะหนีมึงทำไม เราเป็นอะไรกันกูถึงต้องหนี" อาโปเห็นอีกฝ่ายโมโหก็อดยั่วอารมณ์ไม่ได้ ชอบทำให้กูเจ็บตัวดีนักไอ้ห่านี่ "ก็เป็นคนที่เอากันเวลาเงี่ยนไง!" คำตอบที่พ่นออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั่นทำให้เขาจุกเหมือนโดนหมัดน็อก "ถ้างั้นมึงขาดที่ระบายอย่างกูไปมันจะเป็นไร ทำไมต้องโมโห" สีหน้าที่ชะงักไปยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนตอกกลับอีกฝ่าย "อ้อ...ไม่ได้โมโหหรอก แต่คนของกูมีอะไรปิดบังกู กู! ไม่! ชอบ!" ฮิลล์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าประชิดตัวอาโปพร้อมทั้งยื่นมือไปบีบกรามของอีกฝ่ายแล้วพูดใส่หน้านั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับต้องการใช้คำพูดตนเองเป็นใบมีดกรีดทรมานเหยื่อย่างช้าๆ

“เฮียแฟรงก์ ช่วยพลอยหน่อยสิคะ” “ช่วยอะไรก็รีบๆพูดมาสิ มายืนอ่อยอยู่ได้ ” “คือ พลอย เรียนไม่เข้าใจ เพราะว่าเคยเห็นของจริงแค่ครั้งเดียวเอง คือ เฮียแฟรงก์ช่วย อ่อ คือ ช่วยสาธิตวิธีช่วยตัวเองให้พลอยดูหน่อยได้ไหมคะ” “อะไรนะ นี่เธอจะบ้าหรือไงพลอยลดา พี่ไม่มีเวลามาเล่นลิ้นกับพลอยหรอกนะ อีกอย่างเดือนเขาก็อยู่ที่นี่ พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก” “พลอย พลอยไม่ได้เล่นนะคะ คือพลอยกำลังศึกษาเกี่ยวกับอวัยวะเพศหญิงกับเพศชาย แต่พลอยไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้ชายเขามีวิธีปลดปล่อยยังไง เพราะไอ้ที่เฮียเคยทำกับพลอย พลอยก็จำไม่ได้แล้วด้วย พลอยไม่รู้จะให้ใครช่วยแล้วนอกจากเฮีย นะคะ ช่วยพลอยเถอะนะคะ ไม่งั้นพลอยต้องสอบตกแล้วได้กลับไทยแน่เลย พลอยสัญญาค่ะว่าพี่เดือนจะไม่รู้เรื่องของเรา ” “แล้วทำไมไม่ตั้งใจเรียนห้ะ ทำพี่เดือดร้อนได้ทุกวี่ทุกวัน” “ก็อาจารย์เขาเอาแค่รูปให้ดูแล้วก็อธิบายอะไรก็ไม่รู้ พลอยไม่เคยเห็นแล้วพลอยจะไปรู้ได้ไงเล่า ถ้าเฮียไม่อยากช่วยก็ไม่เป็นไร พลอยไปหาคนอื่นมาช่วยก็ได้” “ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่จะช่วยเอง กลับไปรอที่ห้องเราไป เดี๋ยวเสร็จงานแล้วพี่จะตามไป”

ฉันแต่งงานกับเธอก็เพราะต้องการรับผิดชอบลูกในท้องเธอเท่านั้น คนที่ฉันรักมีแค่คนเดียวก็คือข้าวฟ่าง หลังจากที่ลูกคลอดออกมาเธอต้องออกจากชีวิตฉันและลูกพร้อมเงินจำนวนหนึ่งเข้าใจใช่มั้ย??

ชีวิตของเขาถูกพันธนาการไว้กับความเป็นทาส วันใดหนอจะมีแสงสว่างช่วยให้เขาหลุดพ้นจากวังวน จบสิ้นวาสนากับคนผู้นั้นเสียที

ครั้งก่อนเพราะมิอาจปล่อยวางจากรักทำให้นางพลั้งเผลอทำร้ายคู่หมั้นของเขา จนทำให้บุรุษที่ตนรักเกลียดชังน้ำหน้าราวกับว่ามิเคยรักใคร่กันมาก่อน หวนคืนครานี้นางจะลืมเลือนทุกสิ่ง...ไม่เว้นกระทั่งเขา

หนึ่งคนเฝ้ารอและรักษาคำมั่นสัญญา หนึ่งคนละเลยจนหลงลืม เพราะถูกบังคับให้แต่งงานแค่ผูกพันธะ และมีลูกด้วยกันให้มันจบ ๆ ไป 'เหมือนมือที่สาม แต่จะเรียกอย่างนั้นได้ไงในเมื่อมือที่สามอย่างเขาต้องมานั่งสมเพชตัวเองอยู่แบบนี้' 'แต่งกันรอวันหย่าสิเป็นภาพที่ชัดเจนมากกว่า' 'แค่ให้มันจบ ๆ ไปตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ' 'ทั้ง ๆ ที่เขามาก่อน แต่ทำไมถึงต้องมาอยู่ในสภาพนี้' นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคลุมถุงชน ดรามา รักสามเส้า พระเอกมีคนรักอยู่แล้วแต่ต้องถูกบังคับให้แต่งงาน เพราะฉะนั้นบางฉากบางตอนจะมีการบรรยายถึงการนอกกายและนอกใจ ในส่วนของการนอกกายนั้นจะไม่เขียนบรรยายชัดเจน เพียงแต่ให้เป็นไปตามบริบท ฉากการมีเพศสัมพันธ์ (NC) จะมีระหว่างพระเอกกับนายเอกเท่านั้น

ธีร์ธวัช นักธุรกิจหนุ่มหล่อผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ กำลังช่วยหาพี่เลี้ยงเด็กให้หลานสาว วันหนึ่งเขาได้พบกับรัญชน์รวี จิตรกรสาวผู้ซึ่งชีวิตพลิกผันเพราะถูกมารดาที่ป่วยทางจิตเวชเอารูปของเธอไปหลอกหนุ่มๆ ให้หลงรัก เฟิร์ส หนุ่มหล่อผู้เคยทุ่มเทเงินทองมากมายให้กับ ภัคจีรา มารดาของรัญชน์รวีโดยเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั่นแหละคือรัญชน์รวีตัวจริง เมื่อความจริงปรากฏ ภัคจีราก็ผิดหวังเสียใจอย่างรุนแรงจนถึงขั้นคิดจะจบชีวิตตัวเอง เฟิร์สซึ่งหลงรักรัญชน์รวีจากโปรไฟล์ที่แม่ของเธอแอบคุยด้วยมาตลอด จึงยื่นข้อเสนอให้รัญชน์รวีมาเป็นแฟนกับเขา รัญชน์รวีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำยอม เพื่อให้มารดาของเธอสบายใจและมีชีวิตต่อไป โดยหวังว่าการอยู่ใกล้ชิดเฟิร์สจะช่วยเยียวยาจิตใจแม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เฟิร์สก็เผยธาตุแท้ เขาเริ่มบีบบังคับให้รัญชน์รวีหาเงินที่เขาเคยเปย์ให้มารดาของเธอมาชดใช้คืน แต่รัญชน์รวีผู้ไม่มีทางออกและไร้ซึ่งเงินทองมากพอ เฟิร์สจึงใช้โอกาสนี้บีบบังคับให้เธอขายบริการเพื่อนำเงินมาชดใช้ ทำให้รัญชน์รวีจำต้องหาเงินจากการขายรูปวาดของตัวเองจนเธอได้มาพบกับธีร์ธวัช

ในอดีตเขาสร้างรอยแผลและความเจ็บปวดให้ฉันและไม่คิดจะหันมาเหลียวแลแต่ห้าปีผ่านไปเขากลับมาอยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า พี่โบว์...ผมรักพี่