หมอผู้มีพรสวรรค์

หนังสือเล่มนี้มีอีกชื่อว่า “ทำลายครอบครัวของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเป็นพ่อเลี้ยงของเธอ” หลินหยางถูกคู่หมั้นฮุบสมบัติ โดนควักลูกตา สูญเสียความสามารถ ครอบครัวถูกทำลาย ถูกรังแกและดูหมิ่น เมื่อไร้ซึ่งหนทาง ก่อนตายเขาได้กลายเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของนักปราชญ์แห่งการแพทย์ ได้ปลุกพลังเนตรคู่ที่หายไปนานนับพันปี การกลับมาของราชา การล้างแค้น เปิดฉากเส้นทางไร้คู่ต่อสู้ หลินหยางผู้ที่เต็มไปด้วยความต้องการแก้แค้น ค้นพบความลับที่ไม่อาจบอกใครได้ของตระกูลคู่หมั้น มาดูกันว่ามังกรคลั่งอย่างหลินหยาง สร้างความปั่นป่วน ท่ามกลางมหานครที่พลุกพล่าน เปิดฉากเส้นทางไร้คู่ต่อสู้ที่ร้อนระอุอย่างไร

เพื่อตอบแทนน้ำใจของอาจารย์ ฉู่เฉินลงจากเขาเพื่อมาแต่งงานกับประธานบริษัทสาวตามสัญญา แต่กลับพบว่าสาวน้อยเจ็ดคนที่ได้พบในปีนั้นล้วนเติบโตมาเป็นสาวงาม แต่ละคนต่างก็หน้าตาดีไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็ยิ้มจนกรามแทบค้างหุบปากไม่ลง ก่อนจะก้าวสู่จุดสูงสุดของชีวิตอย่างช้า ๆ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นนักศึกษาปริญญาเอกจากคณะแพทย์เต่าทะเลแล้วยังมีทักษะการแพทย์ที่โคตรจะเทพด้วยเหรอ? ขอโทษนะผมน่ะเสกคนตายให้ฟื้นได้ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเชี่ยวชาญในวิชาฝังเข็มจับจุดกับหารอยหยกเดิมพันงั้นเหรอ? ขอโทษนะ แต่นี่มันก็แค่ของเล่นที่ผมเหลือไว้เท่านั้นล่ะ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นปรมาจารย์โลกยุทธภพ สังหารหนึ่งคนได้ในทุกสิบก้าวงั้นเหรอ? ขอโทษนะ แต่ผมน่ะไร้เทียมทาน ส่วนนั่นก็แล้วแต่คุณเลย! อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นสาวงามล่มเมือง ส่วนเว้าโค้งเป็นสัดเป็นส่วน ร้องรำทำเพลงไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้งั้นเหรอ? แครก ๆ คือว่า เราไปคุยกันในที่ลับตาคนดีไหม?

นางแต่งงานกับชายขาพิการ ดูแลเขาอย่างดีช่วยรักษาเขาจนหาย แต่พอเขาเดินได้ก็รีบไปหาคนรักเก่าที่ทิ้งเขาไป พวกเขาใส่ร้ายว่านางคบชู้เพื่อแต่งหญิงคนนั้นเข้ามาแทนที่ นางล้างมลทินแล้วจากไปมีสามีใหม่ ที่ทั้งรักและเอาอกเอาใจนาง แต่บิดามารดาเขารังเกียจนาง ไหนจะองค์หญิงเอาแต่ใจผู้นั้นที่จ้องจะแย่งสามีนาง ต่อมานางถูกใส่ร้ายว่าวางยาองค์หญิง เขามองนางด้วยสายตาผิดหวัง แล้วอุ้มองค์หญิงจากไป ปล่อยให้นางถูกทางการจับไปทรมาน นางฟื้นขึ้นมาพร้อมทรงจำที่หายไป แต่ได้สามีใหม่ที่หล่อเหลาและคลั่งรักยิ่งนัก

"สรุปคุณอยากมีอะไรกับฉันไหม?" รพีภัทรเผยสีหน้าคาดไม่ถึงเมื่อภรรยาในนามเอ่ยแบบนั้นขึ้นมาดื้อๆ ก่อนสีหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นระแวดระวังไม่ไว้ใจ "คุณเป็นอะไร" "ฉันก็เป็นภรรยาคุณไง" "นาวอย่ากวน" เสียงดุๆ เอ่ยปรามขึ้นเมื่อเธอยังพูดทีเล่นทีจริงไปซะหมด "เรื่องแบบนี้อย่าพูดเล่น" "ฉันไม่ได้พูดเล่น" "ผมเคยบอกตั้งแต่ก่อนแต่งงานไปแล้ว ว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น" รพีภัทรตัดใจหันหลังหนี ไม่อยากมีปัญหาทีหลัง "ก็แค่ครั้งเดียว หลังจากนี้ทุกอย่างจะเหมือนเดิม" "มันไม่มีครั้งเดียวหรอก" "โอเคๆ แค่คืนเดียวแต่หลายครั้งก็ได้" "นาว!" ************ "ล้ำเส้นไปรึเปล่า" "ล้ำเส้น?" "คุณกับผมแต่งงานกันเพราะอะไรคุณก็รู้อยู่แก่ใจ อย่าทำอะไรให้มันเกินกว่าที่ตกลงกัน" น้ำเสียงราบเรียบ และสีหน้าเย็นชาของเขาบ่งบอกได้ดีถึงความรู้สึกที่มี โดยที่ไม่ต้องถามก็พอจะรู้ว่าในหัวใจของเขาไม่มีเธออยู่ในนั้นเลย ที่ผ่านมาเธอคงคิดไปเองคนเดียว ***************

[หมอเทวดา + หญิงสาวยอดฝีมือ + ฟินจิกหมอน + ข้ามเวลามายังยุคนี้] จั๋วซือหราน เป็นปรมาจารย์ที่เชี่ยวชาญในด้านการแพทย์และศิลปะการต่อสู้ เมื่อคนเช่นเธอเดินทางข้ามเวลา เธอจะกลายเป็นผู้ที่ฝ่าฝืนลิขิตของสวรรค์ เธอมักมีการกระทำปรำจำ เช่น ด่อยชายและหญิงที่นอกใจ โจมตีพวกญาติ ๆ ที่ร้ายกาจ นางนั้นยังต้องการร่ำสุราอันร้อนแรงที่สุดและเสาะหาชายผู้ที่มีพละกำลังอันมหาศาล ชายหนุ่มได้ขมวดคิ้วและจูบนางอย่างแรง “ทำไม หากข้ามิได้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งสุดในใต้หล้านี้ ข้าก็จะไม่สามารถแต่งงานกับเจ้านนั้นหรือ”

หากเจ้าฝันซ้ำซาก ว่าถูกว่าที่สามีสังหารอย่างโหดเหี้ยมจนแยกไม่ออกว่าฝันหรือตื่น เจ้ายังจะแต่งงานกับบุรุษผู้นั้นอยู่อีกหรือไม่?! (นิยายเรื่องนี้มีหลายฉากดาร์กและสยอง ทั้งผ่าศพและสังหารแบบชัดเจน)

[พระชายาแพทย์ + ทารกแสนน่ารัก + ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง + รักอันแสนหวาน] แพทย์อัจฉริยะยุคใหม่ทะลุมิติไปเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้ง พ่อของนางไม่เหลียวแล แถมแม่เลี้ยงยังดุด่าว่าร้ายอีก นอกจากนี้ยังมีน้องสาวลูกอนุแสนแพศยาคอยหาเรื่องนางอยู่เสมอ และที่น่าเจ็บแค้นที่สุดคือท่านอ๋องตาบอดนั่น แม้ว่าเขาจะมีฐานะเป็นถึงเทพเจ้าแห่งสงคราม แต่สมองของเขาใช้การได้ไม่ดีนัก ซูเนี่ยนส่ายหัว ไม่เป็นไร นางมีทักษะทางการแพทย์ในมือ และยังสามารถเรียกฝูงสัตว์ร้ายออกมาได้ คอยดูว่านางจะจัดการพวกผีปีศาจอสูรประหลาดเหล่านี้จนเมืองหลวงต้องพลิกคว่ำอย่างไร แต่ซูเนี่ยนมีชื่อเสียงอันเลื่องลือ ข้างกายนางมักมีชายรูปงามอยู่เสมอ อ๋องบางองค์จึงเกิดความหึงหวงขึ้นมา ซูเนี่ยนรู้สึกหมั่นไส้ ในตอนแรกทำเป็นไม่แยแสตอนนี้เจ้ากลับเอื้อมไม่ถึง ซูเนี่ยนจากไปพร้อมกับทารกน้อยแสนน่ารัก อ๋องบางองค์จึงกล่าวว่า “ออกคำสั่งของข้า ทั้งเมืองเตรียมตัวให้พร้อม จับตัวพระชายาหลี!”

ปราชญ์ ตามหาเครื่องเพชรประจำตระกูล ที่ถูกขโมยไปโดยคนรักเก่าของแม่ เฝ้ารอ เพื่อให้ได้ของล้ำค่าชิ้นนั้นกลับสู่อ้อมกอด แต่ระหว่างการเดินทางของแผนการร้ายนั้น เขากลับได้พบของขวัญล้ำค่าของศัตรู ได้สัมผัส ได้แตะต้อง พระเจ้า!!! มันทำให้เขาลืมไม่ลง จนต้องหาทางนำของขวัญชิ้นนั้นมาเป็นตัวประกัน เพื่อแลกกับเครื่องเพชร เก็บของขวัญเอาไว้ในกรงกาม ให้เขาเชยชมจนกว่าจะเหนื่อย “ไอ้คนเลว ไอ้คนป่าเถื่อน ฉันจะกลับบ้าน กลับไปอดตายยังดีกว่า” “ฮ่าๆ เธอเป็นเมียฉัน! ภูมิใจเถอะได้ผัวแก่แต่แซ่บ” เขาตวาดลั่นพลางกระชากเธอตัวปลิว “ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้บ้า! ปล่อย”

(กักตุนสินค้าในมิติวิเศษ+หญิงแกร่ง+นิยายที่นางเอกทันคน+แก้แค้นคนชั่ว+ทั้งครอบครัวถูกเนรเทศ+คืนแต่งงาน+สร้างความร่ำรวย) หลุดเข้ามาในหนังสือ กู้หว่านเยว่พบว่าเธอกลายเป็นนางร้ายตัวประกอบ ถูกยึดทรัพย์เนรเทศ? ไม่เป็นไร เธอมีมิติวิเศษ เสบียงในท้องพระคลังล้วนเก็บเข้ามิติวิเศษ มิหนำซ้ำยังย้ายของออกจากบ้านมารดาและจวนอ๋องจนหมด ทำให้คนยึดทรัพย์ไม่ได้ไปแม้แต่เหมาเดียว ระหว่างถูกเนรเทศ ต้องตกระกำลำบาก แต่ไม่เป็นไร ในน้ำเธอสามารถจับปลา บนบกสามารถล่ากระต่ายป่า ชีวิตธรรมดาผ่านไปอย่างงดงามสงบสุข

ซูฉิง หมอสาวผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพร ดันทะลุมิติมาพร้อมกับ 'โรคปากไวหัวใจทะลึ่ง' ที่ทำให้เธอมักพูดจาชวนคิดลึกออกมาโดยไม่ตั้งใจ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่าการทำฟาร์มสมุนไพร เพื่อปลูกหญ้าดับไฟราคะมารักษาตัวเองให้หายขาดก่อนที่จะเผลอไปลวนลามใครเข้า แต่แล้วเธอก็ต้องมาทำงานร่วมกับ 'ท่านหมอเทวดา' อวี้เหยียน ผู้ที่เย็นชาและเคร่งครัดเรื่องศีลธรรม ภารกิจนี้จึงไม่ได้มีแค่การปลูกพืชสมุนไพร แต่คือการบำบัดความหื่นของตัวเอง และความเย็นชาของท่านหมอเทวดานี่แหละ ********** "ซูฉิง" อวี้เหยียนเรียกชื่อเธอเสียงแข็ง "โปรดรักษา มารยาทด้วย และนี่... ถือเป็นการเตือนครั้งที่หนึ่ง หากมีครั้งที่สอง... ข้าจะเริ่มแผนการรักษาโรคปากไวใจทะลึ่ง ของเจ้าอย่างจริงจัง" ซูฉิงทำตาโต เธอแสร้งทำเป็นตกใจอย่างสุดขีด ‘ท่านหมอเอ๊ย ท่านเพิ่งใช้สิทธิ์ในการเตือนไปหนึ่งครั้งแล้ว นั่นแปลว่าข้ายังมีโอกาส ป่วนท่านอีกสองครั้ง สินะ และถ้าการรักษาอย่างจริงจังของท่านคือการใช้เวลาอยู่กับข้ามากขึ้นล่ะก็... ข้าก็ยอมเป็น คนทะลึ่งตลอดไปเลยเจ้าค่ะ’ (ไม่มี NC อ่านได้ทุกเพศทุกวัย)