หย่าร้าง

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

หนึ่งบุรุษถูกหย่าเพราะหมดประโยชน์ หนึ่งสตรีถูกนอกใจและชอกช้ำ ทั้งคู่ต่างเยียวยาซึ่งกันและกันจนก่อเกิดเป็นความรักที่ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าเปิดเผยใจ เผิงเหยียนเฉิงรู้ตัวดีว่าต่ำต้อยกว่า เขาไม่กล้าแสดงความรักเฉกเช่นหนุ่มสาว ตั้งใจจะชอบชิงตำแหน่งจอหงวนเพื่อที่จะแต่งงานกับนางอย่างภาคภูมิ ในขณะที่ลู่ซือหนานคอยให้กำลังใจอยู่ข้างกาย

การแต่งงานของเราเกิดจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว หากเขาต้องการจะหย่า เธอก็พร้อมจะไป "มนยอมแพ้แล้ว เรามาหย่ากันตามที่เวย์ต้องการเถอะค่ะ"

ความรักวุ่นๆ ระหว่างปิติญาดาและคณิน ที่บิดามารดาของทั้งคู่ เล่นละครฉากใหญ่เพื่อที่จะจับบุตรสาวและบุตรชายของพวกเขาให้ได้แต่งงานกัน แต่การแต่งงานครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะราบรื่น เมื่อมีอุปสรรคจากถ่านไฟเก่าเข้ามาแทรกแซง

ปีเตอร์ เจย์ลาสโคนี เจ้าพ่อค้าเพชรผู้ยิ่งใหญ่ของโลก แทบจะกลายร่างเป็นมังกรพ่นไฟ เพราะถูกลูบคมจากลูกหนี้ตัวแสบ อยากได้พี่สาวมาทำเมียแต่อีกฝ่ายกลับหัวหมอ ‘ยัดเยียด’ น้องสาวมาจดทะเบียนสมรสแทน แถมยัยสาวปากกล้าอย่างแม่ ‘เมียสวมสิทธิ์’ ยังมีประวัติร่านร้อนเหม็นเน่าคาวคลุ้งไปทั่วทั้งสวีเดน จนได้ฉายาว่า ‘แม่สาวน้อยร้อยเตียง’ แล้วอย่างนี้จะให้เขาเอาทำเมียและแม่ของลูกได้อย่างไรไหว อย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ ‘ทาสบำเรอ’ บนเตียง! มีหน้าที่ ‘ดีดดิ้น’ และ ‘แอ่นหยัด’ ให้เขาหายอยาก! วาเนสซ่า ปิเอโร่ สาวสวยเซ็กซี่ขยี้ใจที่ผู้ชายทั้งโลกอยากจับขึ้นเตียง เธอไม่นึกเลยว่าชั่วชีวิตนี้จะต้องมาสวมบท ‘แม่สาวยั่วสวาท’ กับสามีที่ได้มาจากการ ‘แต่งงานล้างหนี้’ ทั้งที่อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี แต่เพราะอยากได้ทรัพย์สมบัติที่เป็นของตระกูลปิเอโร่คืน ทำให้เธอจำต้องเหยียบความอายให้จมดินมลายสิ้นไปกับปฐพี แล้วปฏิบัติการ ‘ยั่วแบบไร้ขีดจำกัด’ เพื่อลากสามีจอมโอหังและมีวาจาเป็นอาวุธขึ้นเตียงทำลูก! “จะมายืนเซ่อปั้นหน้าเอ๋ออยู่ทำไม อยากให้ฉัน ‘ฟาด’ มากนักหรือไง” “หยาบคาย ผู้ชายปากร้าย!”

"วศินรักแต่เปลว เปลวไม่เคยรักวศิน เหมียวต่างหากที่รักวศินไม่เปลี่ยนแปลง ทำไมวศินไม่มองมาที่เหมียวบ้าง?" เธอมองหน้าเขาน้ำตาคลอ ก่อนจะปล่อยน้ำตามันไหลอาบแก้ม "มึงจำใส่สมองอันน้อยนิดของมึงเอาไว้เลย กูไม่เคยรักมึง ไม่เคยคิดจะรัก ออกไปจากห้องกู" "ขอเเค่เศษเสี้ยวหัวใจของวศินได้ไหม? เหมียวอยากให้ศินมองเหมียวบ้าง ฮึก" "ใจของกูมีไว้ให้เปลวคนเดียว คนแบบมึงก็แค่ของกินเล่น ต่อให้ประเคนให้กู กูก็ไม่เอา"

เธอแต่งงานแล้ว หย่าร้างแล้ว และอดีตสามีก็เป็นคนดัง ข่าวของเธอ เป็นที่สนใจ แต่เขาก็เดินเข้ามา บอกเธอว่า เขาจะมอบความรักครั้งใหม่ ให้เธอ คนเดียว

เพราะอายุต่างกันหลายปี จึงถูกคนภายนอกมองว่าเป็นเด็กเสี่ย ส่วนคนที่ได้ชื่อว่าสามี ก็ทำตัวเป็นเสี่ยจริงๆ ซ้ำยังจะทิ้งเธอไปหาเด็กใหม่อีกด้วย ไหนๆก็จะถูกหย่าแล้ว ขอกอบโกยหน่อยแล้วกันนะเสี่ย จะหย่าไม่ว่า แต่ค่าทำขวัญเธอต้องได้เยอะที่สุด

ไม่ได้หมดรัก แต่ฉันหมดแรงที่จะยื้อคุณเอาไว้อีกต่อไปแล้ว… (วนิดา&จิรายุ) ไม่ได้หมดรัก...แต่หมดแรงที่จะฝืนทนอยู่ สู้ออกไปจากชีวิตเขา ปล่อยความรักของเธอทิ้งไว้ให้เป็นแค่เพียงความหลัง แล้วไปเริ่มต้นใหม่ใช้ชีวิตกับลูกน้อยในครรภ์กันเพียงแค่สองคน... เรื่องนี้ก็จะเป็นพล็อตนิยายแนวตลาดระหว่างความรักของชายหญิงและเป็นแนว ดราม่า นอกใจ นอกกาย พระเอกโบ้อีกเช่นเคย เรื่องราวความรักของวนิดาหญิงสาวที่ต้องอาภัพรักจากชายหนุ่มที่เธอรักและแต่งงานด้วยอย่างจิรายุชีวิตหลังแต่งงานของวนิดานั้นดูเจ็บปวดใจ เมื่อผู้ชายที่เธอคิดว่าดีและรักมาตลอดกลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือกลายเป็นหลังมือเมื่อรู้ว่าเธอนั้นได้ตั้งท้องลูกของเขา เรื่องราวความรักของคู่นี้จะเป็นอย่างไรต่อ...

เพราะไม่อยากเป็นตัวตลกให้ต้องถูกเหยียดหยาม โอกาสในการย้อนกลับมาร่างเดิมหนนี้ นางจึงทำทุกวิถีทางเพื่อหย่ากับสามีที่ไม่เคยปันใจแก่ตนให้จงได้!