เกิดใหม่

ได้โปรดอย่าทำให้ความรักของเรา เป็นดั่งโศกนาฏกรรมของจูเลียตเลย Please don't make our love like the tragedy of Juliet "ได้โปรดพระผู้เป็นเจ้า ช่วยบอกข้าที ข้าจะต้องทำอย่างไรให้ความปรารถนานั้นเป็นจริง? มันช่างเป็บปวด ทรมานและทำได้เพียงร่ำไห้กับท้องฟ้ายามค่ำคืน หากแม้ว่าคำสาบานแห่งรักนั้นยังไม่แน่นอน ข้าก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไปแล้ว" ครั้งสุดท้ายที่เห็นหน้ากันคือเราเพียงแค่จูบลา ครั้งสุดท้ายที่ยิ้มให้กันคือเราเพียงแค่กำลังโกหกผู้คนมากมาย ครั้งสุดท้ายที่เราจับมือกันคือตอนที่เขานั้นกำลังทุกข์ใจ แต่ไม่ว่าจะครั้งไหนก็ตาม เราก็ไม่เคยแม้แต่จะบอกว่ารักกัน ...จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายก็ตาม...

จางอวิ๋นซี เป็นแพทย์นิติเวชที่ย้อนเวลามาในอดีตนับพันปี ตามคำร้องขอของดวงวิญญาณผู้อาภัพ ที่นั่นนางได้พบกับ "หานไท่หยาง" ชินอ๋องรูปงาม ผู้มีนิสัยอำมหิต เย็นชาและโหดเหี้ยม พรหมลิขิตแห่งเวลาบันดาลให้นางมาใช้ชีวิตกับเขาในฐานะ "สามีภรรยา" แล้วนางจะทำวิธีใดเพื่อเอาชนะใจสามีผู้นี้ได้

ภพพลอย นักข่าวสาวไฟแรงต้องเก็บงำความรักที่มีต่อ พันตรีรอยสยาม ไว้ในใจเพราะนายทหารหนุ่มผู้ภักดีต่อแผ่นดินมอบหัวใจให้กับรตี ดาราสาวพราวเสน่ห์หมดหัวใจ แต่โชคชะตาชักพาคนทั้งสองให้เกี่ยวพันกัน ณ บ้านอรรถสุนทร บ้านที่เต็มไปด้วยความรัก ความผูกพัน และดวงวิญญาณที่รอการแก้ไขสิ่งผิดพลาดในอดีต คราใดที่มาเยือนบ้านอรรถสุนทร ภพพลอยมักเห็นภาพในอดีตของสามีภรรยาคู่หนึ่ง พันตรีหลวงสีหราชเดโช ผู้มีใจรักมั่นในภรรยาทุกขณะจิต กับ พุดซ้อน หญิงผู้หมางเมินต่อความรักของสามีที่เธอไม่เต็มใจแต่งงานด้วย ความไม่เข้าใจและแรงแค้นของคุณหญิงวาดจันทร์ที่พึงใจในตัวชายหนุ่ม สุดท้ายความรักจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าแห่งบ้านอรรถสุนทร ฤาปมรักรอยบาปจะวนเวียนไปทุกภพชาติ ไม่มีวันจบสิ้น

ตื่นจากฝันครานี้นางจะไม่ยอมเป็นสตรีร้ายกาจแต่ไร้หัวคิดอีกต่อไป คิดใช้ข้าเป็นหินรองเท้าปีนป่ายขึ้นสูงงั้นรึ ฮึ! รอชาติหน้าเถอะ

หิมะนั้นร่วงโรยเพราะสายลม แต่หัวใจของข้า เคลื่อนไหวเพราะเสียงพิณของเจ้า เสียงที่แม้ไม่ดีดสายพิณ ก็ยังคงดังก้องอยู่ในห้วงจิต เสียงที่รอคอยว่าสักวันหนึ่งข้าจะได้รับการให้อภัย รอว่าสักวันหนึ่ง เราสองจะได้หวนกลับมาพบกันอีกครา...

"พื้นที่!" ในที่สุดเธอก็มีพื้นที่ว่างติดตัวมาเหมือนกับนางเอกนิยายย้อนอดีตหลาย ๆ คนแล้ว! พื้นที่ว่างของเธอคล้ายกับห้างแอคโคร่ที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศไม่มีผิด! ......... เมื่อหญิงวัยเลขสี่ได้ย้อนเวลากลับมาอยู่ในร่างของปิ่นแก้ว สาวน้อยที่มีชีวิตยอดเยี่ยมชนิดที่ต้องชูนิ้วกลางขึ้นฟ้า เอาล่ะ!! ในเมื่อชะตาเล่นตลกแบบนี้ เธอก็จะขอเป็นนางสาวปิ่นแก้วในแบบของตัวเองดูสักตั้ง ----- ++นิยายชายหญิง ++แนวย้อนอดีต ++แนวบรรยาย slice of life อ่านสบาย ๆ ไม่มีดราม่า ไม่มีมือที่สามให้ปวดใจ ++ไม่มี NC

ซูอี้เหม่ย หญิงสาวยุคปัจจุบันที่สิ้นใจเพราะอุบัติเหตุรถชนกลางถนนใหญ่ ทุกคนต่างคิดว่าเธอคงไม่รอดแน่ แต่เมื่อสติเลือนรางค่อยๆ กลับมา เธอกลับพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนแคร่ไม้เก่าๆ ริมลำธารในหมู่บ้านโบราณ! ร่างกายที่เธอสวมอยู่ไม่ใช่ของเธอ หากแต่เป็น "ซูอี้เหม่ย" อีกคนหนึ่ง—บุตรสาวชาวบ้านผู้งามล่มเมือง แต่ต้องทนอยู่ใต้การกดขี่ของแม่เลี้ยงใจร้ายและบิดาที่ไร้ความรับผิดชอบ แม่เลี้ยงคนนั้น…ยังดันมีใบหน้าเหมือนเจ้านายหญิงผู้กดขี่เธอในชาติก่อนอีกด้วย! คืนแรกที่ลืมตาตื่น เธอถูกชายแปลกหน้าร่างสูงใหญ่ช่วยขึ้นมาจากลำธาร เนื้อตัวเปียกปอนและอ่อนแรงจนไม่อาจขัดขืน ความใกล้ชิดและสายตาคมลึกล้ำของเขาทำให้หัวใจเธอสั่นสะท้าน แต่แทนที่จะยอมจำนนต่อโชคชะตา ซูอี้เหม่ยกลับสาบานกับตนเองว่า—คราวนี้นางจะไม่ใช่ผู้ถูกกระทำอีกต่อไป นับแต่นี้ไป หญิงงามผู้นี้จะใช้สมองและเสน่ห์อันร้ายกาจ ทวงคืนศักดิ์ศรีของตนเอง และแก้แค้นแทนเจ้าของร่างเดิมที่ต้องทนทุกข์ทรมาน

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในร่างของหญิงสาวผู้อาภัพ ที่ทุกคนทอดทิ้งและไม่มีแม้แต่สิทธิ์จะมีชีวิตอยู่อย่างสมศักดิ์ศรี…” ในวังวนของอดีตที่เต็มไปด้วยเงาแค้นและความลับ เนี่ยฮุ่ยเฟย คุณหนูใหญ่ผู้ถูกเหยียบย่ำ ทั้งจากครอบครัวและโลกที่ไม่เคยเมตตาตื่นขึ้นในร่างใหม่ ด้วยหัวใจที่ไม่ใช่ของหญิงสาวเดิม โชคชะตานำพาให้เธอพบกับ ‘หลิงเซ่าเทียน’ ชายหนุ่มผู้มีอดีตแสนร้าวลึกและความแค้นที่ฝังแน่น เขา…ผู้เฝ้ามองนาง ผู้ที่เลือกจะลุกขึ้นยืน แม้ไม่มีใครยื่นมือมาให้ เมื่อเงามืดแห่งอดีตเริ่มเปิดโปง เมื่อความรักเติบโตขึ้นจากซากปรักหักพังของจิตใจ และเมื่อชีวิตใหม่เริ่มต้นแล้ว นางจะเลือกเช่นไร ?