เกิดใหม่

รักคือทุกข์...ทุกข์ที่จะทำสตรีนางหนึ่งถูกจองจำไปตลอดกาลเพราะความโง่เขลา ชาติก่อนหมิงหลิ่งฟางตกตายเพราะเลือกเดินทางผิด ส่งผลให้ชะตากรรมของครอบครัวเข้าขั้นเลวร้ายถูกความอัปยศครอบงำตระกูล แต่แล้วสวรรค์กลับยินยอมให้นางได้คืนความเป็นธรรมให้แก่ครอบครัว ด้วยการนำดวงจิตจากยุคปัจจุบันของนางมาเปลี่ยนแปลงเรื่องราว ชาตินี้หมิงหลิ่งฟางไม่ขอเป็นคนโง่เขลา เพราะนางจะเป็นคนใหม่ที่ไม่ยอมหลงเดินทางผิด เอาแต่บูชาความรักจนครอบครัวถึงจุดยากลำบาก และแม้ว่านางจะไม่ได้รักใคร่ หยางจวินเฟย แต่นางก็ฉลาดพอที่จะเลือกฝั่งผู้ชนะ นางจะต้องทำทุกทางเพื่อผูกมิตรกับเขา เพื่อให้บุรุษผู้นี้กลายเป็นแผ่นฟ้าที่คอยคุ้มครองนางกับครอบครัวให้จงได้ หมดเวลาของนี้หมิงหลิ่งฟางผู้อ่อนแอและเจ้าน้ำตาแล้ว จากนี้นางจะทำทุกทางเพื่อให้ตระกูลหมิงรอดพ้นเภทภัย

ขายโจ๊กหมูอยู่ดี ๆ กลับต้องตกตายแล้วมาเข้าร่างของนางร้ายในนิยายเรื่องโปรด เสิ่นลู่ซือคนใหม่ผู้นี้ขอปฏิญาณว่าไม่ต้องการพระเอกอีกต่อไป องครักษ์หนุ่มหล่อล้ำบึกผู้นี้สิคือว่าที่สามีของนาง!!

ชีวิตก่อนถูกกดขี่ข่มแหง ถูกทำร้ายทารุณมากเพียงใด ข้าจดจำขึ้นใจ ชีวิตนี้ ในเมื่อมีโอกาสใหม่ ที่ผ่านมา ไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่เคยทำร้ายข้า แค้นนี้ของข้า จะต้องทวงคืน...

'พิมลนาฏ' ตายแล้วทะลุมิติมาอยู่ในร่างของตัวประกอบ ในนิยายที่เคยอ่าน เธอมาอยู่ในร่างของตัวประกอบ มีชื่อว่า เหอจินหนาน บุตรสาวบุญธรรมของตระกูลเหอ นางแต่งงานกับรองแม่ทัพเฝิงเหยียนที่อยู่ฝ่ายองค์ชายเก้า ทั้งที่ตระกูลเหอยืนฝ่ายองค์รัชทายาท น่าเศร้าที่นางดันไปเข้าตานางร้ายของเรื่องเข้า ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นสหายรู้ใจ จากที่อยากอยู่เงียบ ๆ ในที่ของตัวเองก็พบความไม่สมเหตุสมผลมากมายไปหมด แถมยังโดนแม่นางเอกส่งคนมาจับตามอง กดดันให้เขียนจดหมายรายงานความเป็นอยู่ในจวนราวนางคือสาวใช้มิปาน คนที่โดนกระทำแล้วตอบแทนกลับร้อยเท่าพันเท่าอย่างนางมีหรือจะอยู่เฉย ในเมื่อไม่คิดปล่อยกันไปนางก็จะลองสู้ดูสักตั้ง ไหนจะสามีของเจ้าของร่างเดิมก็หล่อเหมือนพระอกในดวงใจของนาง ดวงใจที่โอนอ่อนกับคนหน้าตาดีของนางจึงเกิดอาการหวั่นไหว คนอะไรหล่อเหลาชวนคนมองหัวใจวาย นางกลัวตัวเองห้ามใจไม่ไหวแล้วลากเขาขึ้นเตียงในสักวัน!!

หลุดเข้ามาอยู่ในร่าง นางร้าย ในนิยายที่ทำทุกวิถีทางจนได้แต่งงานกับ พระเอก แต่ถึงแม้นางร้ายจะได้แต่งงานกับพระเอกและได้ถือครองทะเบียนสมรสแต่นางร้ายกลับไม่ได้หัวใจของพระเอก ซ้ำยังเป็นผู้หญิงที่พระเอกเกลียดเข้าไส้ เพราะในหัวใจของพระเอกมีเพียง นางเอก เท่านั้น และจุดจบของนางร้ายคือความตาย แต่ในเมื่อนางร้ายไม่ใช่คนเดิมแล้ว ในเมื่อเป็นคนใหม่ก็จะขอเลือกทางเดินใหม่เพื่อหลีกหนีจุดจบของตัวเอง และจะขอหย่ากับพระเอกเพื่อเปิดทางให้พระเอกได้รักกับนางเอกอย่างไม่มีอุปสรรค หลังจากนั้นก็ทางใครทางมัน ----------------------- นิยายที่เกี่ยวข้อง (อ่านแยกได้) ❀ นางร้ายกลายเป็นคนใหม่แล้ว (รดา ลูกสาว ปฐพี) ❀ อาจารย์ปฐพี (ปฐพี พ่อของ รดา) ------------------------

ใครจะไปรู้ว่าคนที่เราคิดว่าเขาร้ายและไม่หวังดีกับเรากลับกลายเป็นคนที่รักและหวังดีกับเรามากที่สุด แต่คนที่เราคิดว่าเขารักและทำดีกับเรากลับกลายเป็นคนที่หักหลังและหวังจะทำร้ายเรา! เมื่อจินที่กำลังจะแต่งงานกับแฟนสาวกับจับได้ว่าแฟนตัวเองที่คบกันมากว่า7ปีนอกใจแอบสวมเขาให้เขากับพนักงานบริษัทก่อนวันแต่งงานเพียง1วัน และในวันนั้นเองเขาก็โดนชายชู้คนที่แฟนของเขาลักรอบคบกันลับหลังคนนั้นผลักไปโดนรถชนจนเขาเสียชีวิตในวันที่เขาจับได้ นี้มันไม่ตลกไปหน่อยหรอ ตัวเขาต้องมาตายอย่างน่าสมเพชแบบนี้น่ะหรอ เขาไม่ยอมหรอก!

เธอไม่เคยรู้ว่านิยายครึ่งเล่มที่เธออ่าน จะกลายเป็นทั้งชีวิตที่เหลือของเธอ อดีตคู่หมั้นทรยศ ชื่อเสียงถูกเหยียบย่ำ พ่อแม่ต้องอดมื้อกินมื้อ น้องชายต้องออกจากโรงเรียน สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

นางเคยตายอย่างไร้ค่า กระทั่งได้ตระหนักความจริงจากระบบได้รู้ว่าตนที่แท้ถูกแย่งชิงวาสนาให้กลับกลายตัวประกอบที่ใช้แล้วทิ้ง! ครานี้นางจะไม่ยอมจำนนอีกต่อไป นางได้โอกาสใหม่ที่ชื่อว่า “ระบบเพิ่มพูนวาสนา”

ในชาติก่อนนางคือคุณหนูสี่แห่งตระกูลไป๋ที่ร่ำรวย เพราะความรักบังตาคิดว่าบุรุษที่ตนดื้อดึงเลือกมาเป็นสามีคือคนดี แต่สามีผู้นี้กลับกลายเป็นอีกคนที่นางไม่รู้จักและพรากลมหายใจของนางไปอย่างเลือดเย็น

ตายไปเพราะผู้ชาย…เกิดใหม่ก็ขอเลือกใหม่ได้ไหม? ฉันกลับมาในอีกไม่กี่วันก่อนตาย พร้อมคำสัญญาใหม่กับตัวเอง ไม่แย่งพระเอกของใคร ไม่อยากตายซ้ำซาก และจะเล็ง “นายพลเลือดเย็น” ที่ทำให้ฉันตายวันนั้นแทน! แต่ยังไม่ทันได้อ่อย… คุณชายรองแห่งอาณาจักรการค้า ก็เอาแต่จับผิดฉันราวกับฉันคือคู่แข่งทางธุรกิจ ประหนึ่งเป็นแฟนหนุ่มของนายพลจอมโหดที่ฉันเล็งเอาไว้ คนหนึ่งหวง คนหนึ่งหึง คนหนึ่งล่อลวง ส่วนฉัน… แค่พยายามจะร้ายให้อยู่รอด ไม่ใช่ให้ใครรัก และถ้าใครเผลอตกหลุมรักฉันขึ้นมา…ก็ช่วยรับมือกับ “ตัวตนใหม่” ของฉันให้ไหวก็แล้วกัน