"JUST SAY NOTING" ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่ชื่อ "เจฟเฟอร์ บัตเจนแลนด์" เจ้าหน้าที่หน่วยปฏิบัติการลับ Parallel (พาลาเรล) ที่ต้องเข้ามาใช้ชีวิตในโลกคู่ขนาน การมีตัวตนของเขาถูกอำพรางไว้ด้วยอาชีพที่ไม่มีใครสนใจ อย่างพนักงานส่งดอกไม้ ทำให้เขาสามารถเข้าถึงได้ทุกพื้นที่ตามแต่ใจต้องการ แม้แต่ในห้องนอนผู้หญิง! ด้วยเครื่องไม้เครื่องมือจากโลกอนาคต การประกบปากจูบใครสักคนจึงง่ายยิ่งกว่าสิ่งใด เสื้อผ้าหน้าผม อกนูนสูงนูนต่ำ พร้อมที่จะขย้ำมันให้สะใจไหม ถ้าพร้อมแล้วก็ตามเจฟเฟอร์มาเลย!
View Moreร่างเปล่าเปลือยพู่ระหงส์นอนเหยียดกายอยู่ในอ่างอาบน้ำเซรามิค เสียงน้ำร้อนจากหัวก๊อกดังกระทบแพรน้ำวูบไหวเจื้อยแจ้วอบอุ่น สาวสะพรั่งวัย 16 หลับตาพริ้มปล่อยตัวปล่อยใจให้ความฟินชอนไชไปทั่วทั่งร่าง เธอไม่สนหรอกว่าจะเสียเวลาไปมากแค่ไหนเพราะในดินแดนส่วนตัวนามสุขาวดีแห่งนี้ มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของ มันคือความสุขที่สาสมแล้วที่สาวแรกแย้มอย่างเธอจะได้รับ หลังจากการนั่งหลังขดหลังแข็งกรำตำราเรียนมาตลอดทั้งวัน
.
ปาดสายตาผ่านม่านฟองสบู่ที่ลอยฟุ้ง เล็บเท้าที่เพ้นท์มายังคงเปล่งประกายสวยสด เหมาะสมกับราคาค่างวด
.
"อืม.. ใช้ได้เหมือนกันนะร้านนี้ ดูท่าน่าจะสวยติดทนแบบนี้ไปอีกหลายวััน ถ้าไม่ใช่เพราะพีี่บอกว่าชอบเอมจะไม่ทำบอกตรง ๆ ไหนขอดูอีกข้างสิว่ายังติดทนดีอยู่รึเปล่า.. ฮึบ!"
สาวเจ้าพรั่นพรึงกับตัวเองคนเดียวตามประสาคนวัยฝัน เธอยกขาอีกข้างขึ้นพาดกับขอบอ่างระหว่างนั้นเอง แพรน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ก็ได้สยายตัวออก เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจขนาดพอดีมือที่เปล่งปลั่งกระทบแสงไฟพร้อมกับไออุ่น ๆ น้ำร้อนกว่านี้เธอคงสุก ตรงกันข้ามเพราะกลุ่มควันบาง ๆ ที่ฟุ้งขึ้นมาเมื่อครู่ จึงทำให้เด็กสาวจินตนาการไปถึงดวงหน้าของใครบางคนซึ่งเป็นคนที่เธอรัก
.
"พี่แฟรงค์.."
หล่อนกระแอมในลำคอขบริมฝีปาก
.
"อืม.. อ่ะ.. อาาา~! พี่เห็นนมหนูไหม อยากจับไหมคะจะบีบก็ได้นะ อื้อออ! หนูยอมทุกอย่างเลยถ้าพี่ต้องการ~! พี่คนเดียว"
.
"หมับ!"
.
"อื้อ.. แบบนั้นละค่ะพี่ บีบเลยถ้าพี่ชอบเขี่ยหัวนมด้วยยิ่งดี"
"อ่ะ.. อ่ะ.. อร๊ายยยย!"
.
ต้นขาเสียดสีไปมาลำตัวบิดออกทางขวาตะแคงโค้งในอ่าง ปล่อยให้ความอุ่นร้อนเล้าโลมลำตัวตามมาด้วยการใช้นิ้วเรียวเสียวสะท้าน เธอใช้มันตวัดวนไปบนยอดถัน ส่วนอีกข้างเอื้อมลงมาสะกิดตลิ่งย่ำยีถ้ำรัก
.
"เจ๊าะแจ๊ะ ๆ , เจ๊าะแจ๊ะ ๆ"
.
"พี่แฟรงค์ขา.. พี่แฟรงค์.. โอ๊ยยยย!.. พี่แฟรงค์.. พี่แฟรงงงงค์!!! "
.
มวลน้ำที่กระฉอกล้นขอบอ่างบ่งบอกซึ่งทุกสิ่ง เด็กสาวซ่านเสียวจนคิ้วย่นยับยู่ยี่กระทั่งแรงแขนเริ่มอ่อนแรง เธอถึงได้ลดระดับด้วยการจอมจมลงสู่ก้นบึ้งทิ้งไว้แต่เพียงฟองบุ๋ง ๆ กับแพรผมดกดำที่สยายเป็นวงกว้าง แก้มป่องอมอากาศ ชะเอมเริ่มทบทวนกับตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ ส่ิงที่ทำลงไปเมื่อครู่นั้นแสนจะน่าอับอายและน่ารังเกียจ พี่แฟรงค์ที่เธอรักคงไม่ชอบอะไรแบบนี้แน่ถ้าเขารู้ความจริง ประธานนักเรียนหน้าตาดีอย่างเขาจะรู้สึกอย่างไงถ้ามาจับได้ทีหลังว่าโดนสาวรุ่นน้อง ใช้เป็นแบบในการสนองราคะ
.
"บ้า ๆ ๆ เราทำบ้าอะไรลงไป บ้าที่สุด!"
.
"เฮือกกก!"
.
พอเริ่มคิดได้ร่างเปลือยก็ดีดตัวเองขึ้นมาเหนือน้ำ อกกลมสวยเด้งดึ๋งดั๋งพร้อมกันกับปอยผมที่สะบัดอ้อมหลังมาปกปิด เธอยังคงหลับตาด้วยฤทธาของฟองสบู่ที่กระเซ็นมาโดนเข้า มันรู้สึกเจ็บแสบและคัน ๆ แต่ทำไมนะทำไมกันพื้นที่สงวนตรงนั้นถึงได้รู้สึกเสียวมากกว่าเยอะ เปลือกตาเริ่มค่อย ๆ ปริเผยอ ถึงจะยังเบลอ ๆ แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้เธอสังเกตเห็นเงาตะคุ่มบนหว่างขาของตัวเอง
.
"ไม่นะ!"
"ใครน่ะ! ใคร! ออกไป! อร๊ายยยยย! ช่วยด้วย!!!"
.
ใช้เท้าถีบกระแทกร่างเปลือยต่อสู้อย่างสุดแรงด้วยความตกใจ และสัญชาตญาณการเอาตัวรอด ก่อนหน้านี้เจ้าหล่อนไม่ได้รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนนอนแช่อยู่ในอ่างด้วย เพราะว่ามันเป็นไปไม่ได้! มันเหมือนกับว่าชายคนนี้วาร์ปเข้ามาข้างในตอนที่เธอเผลอ เหมือนผีที่ลอยทะลุผ่านประตู หนำซ้ำยังรุกล้ำเธอโดยใช้เพียงแค่คำพูด
.
"ชู่ววววว! ชะเอม! พี่เอง พี่แฟรงค์เอง! เงียบก่อนสิ"
ร่างหนาเอ็ดเสียงดัง พลันถลันตัวขึ้นมาเอามือปิดปาก ตาประสานตาทำให้สาวเจ้าชะงักงันไปชั่วขณะ
.
"ช่ายแบบนี้แหละเด็กดี อยากเอากับพี่ก็ต้องทำตัวดี ๆ สิครับ"
ชะเอมงงมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอตกอยู่ใต้อาณัติของเขาแต่โดยดี ก่อนจะยกปลายเล็บที่จิกอยู่บนท่อนแขนอันกำยำนั้นออก ส่ายหน้าไปมาดวงตาเบิกโพลง
.
"อืม.. อืม.. อั๊ก.. อืม"
เธอพยายามจะสืื่อสาร
.
"ไม่ครับ พี่ไม่ปล่อยมือหรอก เพราะพี่รู้หมดแล้วว่าอะไรคือสิ่งที่เอมต้องการ ที่ครางออกมาเมื่อกี้คือชื่อพี่่ทั้งนั้นเลย จริงไหม?"
.
"แล้วอีกอย่างที่ข้างนอกนั่น ตรงลานจอดรถพี่เช็คดูแล้วว่าคุณน้าแอนนากับน้าจัสตินไม่อยู่ ฉะนั้นในบ้านหลังนี้ ไม่สิ! ในอ่างอาบน้ำใบนี้จึงมีแค่เราสองคน เราจะทำอะไรกันก็ได้แล้วพี่ก็ได้เริ่มมันไปแล้ว มันอาจจะเจ็บ ๆ หน่อยแต่ถ้าเสียวมากก็บอกได้นะ"
.
ดุจปั้นจั่นถล่มหินผา! แกนแข็งขนาดมหึมาจากตัวแทนนักศึกษากระหน่ำใส่ปากถ้ำแบบไม่เลี้ยง! สองกายรวมเป็นหนึ่ง กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่ในสมรภูมิรักที่แสนจะเปียกชื้น ชะเอมทั้งเขินและหน้าแดง ใจหนึ่งก็อายใจหนึ่งก็อดใจไว้ไม่อยู่ โปรดอย่าถามหาเหตุผลถึงการมีตัวตนของพี่แฟรงค์ เธอกลัวเหลือเกินว่าพอประติดประต่อเรื่องราวได้แล้ว พี่เขาจะหายไป
.
"พี่่แฟรงค์..!"
"พี่แฟรงค์ขา!.. พี่! "
สอดแขนอ้อมแผ่นหลังแกร่งเข้ามา กันฟันจิกปากซี๊ดลมหายใจ สลับกับการซุกใบหน้าลงที่ซอกคอ
.
แอ่นอกตั้งเต้าลำตัวสะบัดเป็นพัก ๆ ก่อนจะกระตุกดิีดขึ้นพ้นขอบอ่างเมื่อกิจกรรมดำเนินมาถึงกระบวนท่าสุดท้าย หญิงสาวกรีดร้องด้วยเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ทั้งหมด หว่างขาเธอหลั่งน้ำใสออกมามากมายจนจำแนกไม่ได้ว่านั่นน้ำรักหรือน้ำร้อน อวัยวะทุกส่วนบีบเกร็งตอดตุ๊บ ๆ ซึ่งในที่สุดเธอก็ถึงจุดสุดยอด!
.
รสชาติแห่งกามอารมณ์ตอบแทนเธอด้วยการสำลัก การปล่อยตัวปล่อยใจให้ชายในฝันเพียงชั่วครู่ทำให้เธอเผลอดื่มน้ำเข้าไปหลายอึก จากความสุขสมเลยกลายเป็นความทรมาน สาวชะเอมดิ้นทุรนทุรายก่อนจะพบว่าพื้นที่รอบกายกลายเป็นความดำมืด! เวิ้งว้างสุดหยั่ง! ขาก็หยั่งไม่ถึง! มันคล้ายกับว่าร่างกายเธอโผล่พรวดออกมาอีกมิติ
.
สำลักน้ำกระอึกกระอัก! สูดลมหายใจทีไรดันไม่มีอากาศ เธอกำลังจะตายชะเอมคิดได้ในชั่วบัดดล เสี้ยววินาทีที่สาวเจ้าใช้มือคลำตัวแล้วเจอเสื้อผ้านั่นแหล่ะที่เฉลยซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง ว่า ณ ตอนนี้เธอกำลังคิดสั้นฆ่าตัวตายอยู่! แล้วก็กำลังจมลงเรื่อย ๆ ด้วยฝีมือของหินก้อนใหญ่ที่เธอเป็นคนบรรจงผูกถ่วงไว้ที่ข้อเท้าของตัวเอง
.
ผมสลวยลู่ขึ้นไปด้านบนเป็นพู่ ฟองอากาศฟดผุด ๆ ออกจากเบ้าตาและโพรงจมูก เด็กสาวรู้ซึ้งแล้วว่าที่ผ่านมานั้นแค่คิดไปเอง ความผิดหวังจากการโดนพี่แฟรงค์ปฏิเสธรักคือสาเหตุของเรื่องทั้งหมด ปล่อยมือทั้งสองข้างลอยปลิวเหนือหัว เลิกดิ้นเลิกต่อต้านปล่อยให้ความเป็นจริงทำงานว่าเธอไม่เคยมีอะไรกับเขา
.
"จิตสุดท้ายสินะ.. หนูคงเป็นของพี่ได้แค่ในฝันเท่านั้นพี่แฟรงค์.."
เด็กสาวยักไหล่แสยะยิ้ม กลืนความทุกข์ทรมานไว้ใต้ดวงหน้าอันซีดผืด
.
"หนูขอโทษที่หนูสวยไม่พอ ลาก่อนตลอดกาลค่ะ.. สุดที่รักของหนู"
.
"บุ๊ง ๆ ๆ ๆ "
.
ก้อนอิฐตัวหนอนถ่วงเอาชุดนักเรียนขาวแวววับ จมลงสู่เบื้องล่างของก้นสระชลประทาน แต่แล้วในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นใกล้ตายเต็มทีจู่ ๆ ก็มีมือที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งช้อนตัวเธอเอาไว้ มันแฝงไปด้วยความอบอุ่น มันเต็มไปด้วยความหวัง ชะเอมหลุบสายตาลงมองในขณะที่เงาดังกล่าวกำลังช่วยแกะเชือกที่ข้อเท้าให้ เสี้ยววาบหนึ่งในใจเธอก็ไพร่คิด
.
"พี่แฟรงค์!"
.
แต่ก็ไม่! เพราะฮีโร่คนดังกล่าวเลือกที่จะตอบสนองท่าทีอันวิงวอนนั้น ด้วยการกระชากคอเสื้อและเหวี่ยงเธอขึ้นพ้นขอบน้ำแบบพรวดเดียวจบ!
.
"นังเด็กร่าน! ดอกทองอย่างมึง! กูเสียเวลาโดดลงมาช่วยก็บุญแค่ไหนแล้ว"
บุรุษปริศนาคิด ระหว่างตีขาว่ายน้ำสวนตามขึ้นมาบนพื้นผิว
สายลับบางคนเก่งเรื่องข้อมูลบางคนเก่งเรื่องความขยัน แต่สำหรับเจฟเฟอร์นั้นแม่ง "พรสวรรค์ล้วน ๆ " ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สัก 30 ตอน หากยังจำกันได้เกี่ยวกับเหตุการณ์นองเลือดในเมืองยอร์คชิน ที่สถานที่การประชุมพรบ. ฟรีเซ็กส์ถูกโจมตีจนเละเทะ ในครั้งนั้นมีบุคคลระดับ V.I.P ถูกฆ่าตายเป็นจำนวนมาก แม้แต่ปิเก้เพื่อนสายลับที่สนิทที่สุดในองค์กรก็ยังเอาตัวไม่รอด แต่เจฟเฟอร์ของเรากลับใช้พรสวรรค์ของตัวเองแกะรอยตามหาองค์หญิงนาตาชาจนเจอด้วยการดมกลิ่น.ยีนเด่นในร่างกายทำให้จมูกเขาดีกว่าคนปกติ มันน่าจะดีกว่าสุนัข K - 9 ของตำรวจหลายสิบเท่า แถมยังสามารถบันทึกข้อมูลรูปพรรณสัณฐานเอาไว้ในคลังความจำได้อีกต่างหาก เสียอย่างเดียวตรงที่ค่อนข้างมีข้อจำกัดในการใช้อยู่ กล่าวคือเจฟเฟอร์ไม่ชอบที่จะใช้มันนัก มันทำให้บุคลิกเขาดูแย่ ปีกจมูกจะต้องเผยอฟุดฟิด ๆ หัวก็ต้องสั่นดุ๊กดิ๊ก ๆ ไม่ต่างจากหมาน้อยตัวหนึ่ง ใช้โหมดนี้ทีไรจึงมักหลงคิดว่าตัวเองเป็น "ไอ้หน้าหมา" ทั้งที่ความจริงแล้วเขาคือ "ไอ้หน้าม่อ" ผู้ชอบจัดช่อสาว ๆ คราวละหลาย ๆ ดอกซะมากกว่า.แต่ก็อีกนั่นแหละในเมื่อความจริงก็คือความจริง พอหมดหนทางไปต่อ ๆ ให้ไม่หล่อยังไงฟังค์
"อยากไปที่ไหน? หมายความว่าไง? ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าเปิดออกไปมันคือหุบเหวนรก!".เด็กหนุ่มหัวไหมพรมส่ายหน้า เขาก้มลงมองสมุดปกหนังที่ถืออยู่ในมือพลางคลี่มันออกช้า ๆ เผยให้เห็นแผ่นสไลด์สีน้ำตาลหลายแผ่นสอดอยู่ข้างใน ลักษณะมันคล้ายกับอัลบั้มรูปภาพที่เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยมีใครได้เห็นกันแล้ว.ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่เจฟเฟอร์เริ่มนึกย้อนถึงความหลัง ก่อนหน้านี้ราว 1 - 2 ชั่วโมง เขาจำได้แม่นว่าองค์หญิงนาตาชาเองก็เคยใช้ประตูลักษณะนี้มาก่อน ใช่แล้วประตูห้องส้วมสาธารณะนั่นไงเล่า! มันคือประตูแบบเดียวกันที่พาเขาวาร์ปลงมายังฐานที่มั่นของกลุ่มอันเดอร์กราวน์ที่อยู่เบื้องล่างตรงนี้."เอาสิครับรีบบอกมาเร็วเข้าผมจะได้แสดงให้ดู คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะถ้าใช้ประตูไม่เป็น จะได้ลบความทรงจำเกี่ยวกับแม่ให้ผมซะที ยิ่งต้องมาสอนคุณแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกผิดต่อคุณไนฟ์"."พรึบ! , พรึบ! , พรึบ!".เสียงหน้าอัลบั้มแผ่นแล้วแผ่นเล่าพลิกตัวผ่านไปขณะรอฟังคำตอบ ทำเอาเจฟเฟอร์ถึงกับเหงื่อตกต้องเกร็งคอตวาดเสียงดัง เพราะรำคาญท่าทางยียวนของไอ้หนุ่มอันเดอร์กราวน์รายนี้เต็มที."ชิ! เวรเอ๊ยกดดันกูชะมัด!""ไปทะเลเอ้า! กูเลือกได้แล้วไป
หากเป็นเมื่อก่อนฉากนี้คงต้องพรรณนาว่า เกิดลมหมุนมหาศาลดูดสารพัดสิ่งอย่างเข้ามาในฝ่ามือ แต่ครั้งนี้ไม่เจฟเฟอร์ไม่ต้องการใช้มุกเดิมอีกแล้ว ประกอบกับเขาเองก็ต้องการที่จะแสดงกล้ามดาก ให้ไอ้หนุ่มข้างหลังเห็นว่าเขาคือของจริง กระบวนท่าทำลายล้างแบบใหม่จึงถูกสถาปนาขึ้น.เริ่มจากสอดแขนขวาที่ถนัดทะลุช่องว่างลูกกรงออกไป กัดฟันกลั้นใจอยู่ชั่วอึดใจหนึ่งสักพักท่อนแขนส่วนล่างไล่จากข้อศอกลงไปถึงข้อมือ ก็เริ่มส่งเสียงสนั่นดัง เปรี๊ยะ ๆ เปรี๊ยะ ๆ มันแตกร้าวลงมาเป็นแถบตรงราว 7 - 8 เส้น อ้อมท่อนแขนจรดข้อมือ มิหนำซ้ำยังแพลมแสงสีขาวพุ่งออกมาเป็นริ้ว ๆ ราวกับหุ่นยนต์ที่กำลังเปลี่ยนร่าง."เฮือกกก.. นี่คุณจะทำอะไรน่ะ? คุณเป็นตัวอะไรกันแน่? ผมแสบตาไปหมดแล้ว! , อ๊าาาา!"หรี่ตาเหยเกพิงหลังใส่กำแพง ถามไปก็เท่านั้นในเมื่อเจฟเฟอร์เลือกที่จะไม่ตอบ.สายลับหนุ่มแค่หันมาพยักหน้าให้ แล้วทันใดนั้นเองเนื้อแขนของเขาก็ฉีกตัวออก มันเด้งง้างขึ้นตามแนวขอบแสงเป็นซี่ ๆ ทีละชิ้น ๆ จากหนึ่งเป็นสอง , จากสองเป็นสาม , จากสามเป็นสี่ , ไล่ไปจนครบรอบวงแขน จนมีลักษณะคล้ายกับก้านร่มที่ไม่มีผ้าใบ ซี่ชิ้นส่วนที่ง้างตัวขึ้นมาเหล่านั้นคลี่ต
ดวงหน้าแปดเปื้อนพรายน้ำตาเละเทะ สวนทางกับเจฟเฟอร์ที่อยากฟังต่อใจจะขาด เขาไม่อยากทรยศการแข็งตัวของควยตัวเองเลย เพราะอุตส่าห์ได้รับโหวตจากอารมณ์เงี่ยนในร่างกายให้ชูชันขึ้นมาแล้วแท้ ๆ จะมาถูกเชิญออกจากหว่างขาเหมือน สส. บางคนในสภาฯ มันก็น่าเสียดาย."ไม่เป็นไรครับคุณผมยังไหวอยู่ ผมขอเล่าต่อเลยนะ"."อืม.. เอ้อ!"."แม่คุกเข่าลงที่เตียงพลางโน้มตัวลงมาคร่อมร่างผม ในจังหวะนั้นผมรับรู้ได้ถึงน้ำหนักของแม่ที่กดเตียงนอนให้จมลงเป็นหลุม ด้วยความสัตย์จริงผมขยับไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนร่างกายนั้นแหวกว่ายอยู่ในบ่ออารมณ์เสพสมบ่มีสมที่แม่สถาปนาขึ้น เอวผม , สะโพกผม , แล้วก็ตูด จมยุบลงไป มิหนำซ้ำแผ่นหลังยังโค้งเป็นคันศรด้วยฤทธาจากที่นอนซึ่งต่างระดับ"."โดนขนาดนี้แต่คุณรู้อะไรไหมว่าไอ้นั่นของผม ยังคงโด่ต่อหน้าแม่ได้อย่างไม่สะทบสะท้าน ที่ใต้ผ้าห่มซุ่มเสียงจากสาวคนรักยังคงรุกเร้าผมด้วยความเร้าใจ หล่อนไม่เปิดช่องให้ผมได้อธิบายอะไรเลย แท่งควยป้อม ๆ ในวัย 17 ก็เลยเสยเนื้อผ้าในองศาที่สูงขึ้น ให้ตายเถอะผมกำลังมีอารมณ์อยู่กับสาวที่ไม่เห็นหน้าทางโทรศัพท์แท้ ๆ แต่ไอ้จ้อนใต้ผ้ามันดันโก่งขึ้น! โก่งขึ้น! แล้วก็
ได้ยินแบบนั้นเจฟเฟอร์ก็อึ้งกิมกี่พลันรีบนึกย้อนกลับไปยังภาพทรงจำ ที่ตัวเองเพิ่งหลุดพ้นออกมา."ผู้หญิงผมยาวท่าทางใจดีคนนั้นอ่ะนะ.. ที่คิดจะทำมิดีมิร้ายมึง! เหอะ! กูเชื่อมึงกูก็ปัญญาอ่อนแล้วล่ะ!"."ไม่ต้องเชื่อผมก็ได้ครับเพราะฟังดูแล้วมันก็ยากที่จะเชื่อจริง ๆ แม่เวอร์ชั่นปกติน่ะใช่! แต่ถ้าเป็นแม่ที่สวาปามยาอลาลัสเปี้ยนส์เข้าไปแล้วล่ะก็ มันก็คนล่ะเรื่อง!""แล้วผมก็ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าผมยินยอม.. ผมดิ้นสุดกู่ผมสู้สุดใจ แต่เป็นแม่ต่างหากที่ "ข่มขืน" ผม! ย้ำว่าแม่ "ข่มขืน" ผม!".อารมณ์มาคุเกาะกินหัวใจ เด็กหนุ่มกระชับฝ่ามือกำลูกกรงแน่น พลันเขย่า ๆ ๆ จนฝ่ามือช้ำเป็นเปื้อน ๆ."บัดโถ่เอ๊ย! ตอนนั้นผมอายุ 17 เองผมยังซิงอยู่เลย! คนเหี้ยอะไรเสียซิงให้แม่ตัวเอง! เหี้ย! ทุเรศชะมัด! คิดขึ้นมาทีไรผมล่ะแค้นใจชิบหาย ราชาเด็มบ้าบาเพราะท่านแท้ ๆ ที่ทำให้ผมต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ , หึ๊ยยย!".เห็นท่าไม่ดีจึงรีบปรี่เข้าไปขวาง สายลับหนุ่มขยุ้มคอเสื้อกระชากเขาเอาไว้."เฮ๊ย! ใจเย็นก่อนไอ้หนุ่ม สงบจิตสงบใจลงหน่อยเถอะวะ สนิมมันจะซึมเข้ามือมึงเอานะมึงนั่งลงก่อน เหมือนอยากจะระบายอะไรใช่ไหมกูรู้สึกได้?".เจฟเฟ
"แม่ครับแม่! แม่จะพาผมไปไหนเหรอครับ ขาผมสั้นผมก้าวไม่ทัน".จู่ ๆ ซุ่มเสียงของเจฟเฟอร์ก็เปลี่ยนคีย์ไปในบัดดล ไม่เฉพาะแค่รูปร่างบุคลิกแล้วที่เปลี่ยน มาตอนนี้สายลับอย่างเขารับรู้ได้เลยว่าทุกอย่างรอบตัว แม้แต่ชีวิตจิตใจก็คงเข้ามาสิงสู่อยู่ในร่างของเจ้าของเรื่องแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ เขาคอนโทรลตัวเองไม่ได้ ใจจะเลี้ยวไปทางขวาขามันก็ก้าวไปทางซ้าย พอตั้งใจจะหยุดก็โดนหญิงวัยกลางคนที่เรียกตนเองว่าแม่ยื้อยุดฉุดกระชาก แม้แต่คำพูดคำจาที่ตั้งใจจะพูดอีกอย่างก็กลายเป็นอีกอย่าง.เหมือนกับว่าสิ่งเดียวที่อนุญาตให้เจฟเฟอร์ทำได้ ในโลกแห่งความทรงจำนี้คือการมองเห็น เขากำลังเห็นในสิ่งเดียวกับที่หนูน้อยวัย 10 ขวบเห็น มันคือประวัติศาสตร์อีกหน้าหนึ่งของอลาลัสที่ไม่ได้โชกชุ่มไปด้วยน้ำกาม แต่อิ่มพลีไปด้วยคาวเลือด แอ่งโลหิตแห่งความอัปรีย์ของสตรีผู้อยู่ในฐานันดรสูงสุด."ก็ไปดูองค์ราชินีเสด็จไงลูก พระองค์กับบรมวงศานุวงศ์ทั้งหมดจะเสด็จเยี่ยมราษฎรณ์พร้อมกันเชียวนะ นาน ๆ จะมีโอกาสแบบนี้สักครั้ง ไม่งั้นคนไม่เต็มถนนแบบนี้หรอกลูกรัก รู้สึกจะขาดแค่ราชาองค์เดียว"."ราชาเด็มบ้าบา! เอ๋? ทำไมท่านไม่มาล่ะครับ?"ขยับปากถามไปเอง
Comments