หนีท้อง

ชายคนหนึ่ง ที่ถูกภรรยาสาวทิ้ง หายออกไปจากชีวิต กว่า 4 ปี แต่แล้ว โชคชะตาทำให้ชายหนุ่มตามหาเธอจนเจอ คุณหมออนวินทร์ ทั้งไขว่คว้า ใช้ทั้งเล่ห์กล ทุกวิถีทางเพื่อให้เธอกลับมาเป็นคู่ชีิวตอีกครั้งจนได้

เพราะตรากตรำเลี้ยงลูกเพียงลำพังจนแบกรับไม่ไหว ทางออกเดียวที่คิดได้คือกลับมาเมืองหลวงอีกครั้งแล้วตามหาผู้ชายที่เป็น "นายโลม" ผู้นั้นให้พบ แล้วรีดไถค่าเลี้ยงดูมาซะให้หมดตัวก็พอ!

โลกใบนี้ นิตา มีพี่นาย เพียงคนเดียว แต่สำหรับ พี่นาย เธอเป็นเพียง ใครสักคนเท่านั้นเอง ดังนั้น ถ้า ความรักของเธอ ทำให้เค้า ลำบากใจ ถ้าความรักของเธอ เป็นปัญหาของเค้า เธอจะไปจากเค้าเอง แต่เธอไม่ได้ไปตามลำพัง เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วย

“ฉันไม่เคยรักเธอตั้งแต่แรกรีบหย่าแล้วไปซะอย่าให้ฉันต้องส่งเธอไปลงนรก”ผัวสาระเลวที่คิดจะส่งเมียตัวเองไปขายชายแดนเพราะว่าต้องการเพียงแค่ใบหย่า แต่ไม่มีทางที่เธอจะยอมและจะไม่มีวันให้ผู้หญิงหน้าทั้งนั้น

ความเกลียดทำให้เขา... ทำร้ายเธอ ความรักทำให้เธอ ... ยอมอดทน แม้จะต้องถูกเปลวเพลิงแห่งความแค้นของเขาแผดเผา จนทำให้ร่างกายของเธอมี ราคี... เรื่องราวภาคต่อจากทัณฑ์ราคี ของปรัชญ์กับลินิน หรือไอ้หมาตลาดกับยายผ้าป่าน

คำพูดที่ออกจากปากของคนรักทำให้เธอตัดสินใจออกจากชีวิตของวาคิมพร้อมกับลูกในท้อง ก่อนจะกลับมาอีกครั้งเมื่อตัวเองเข้มแข็งและไม่ต้องการแม้แต่เศษใจของซาตานอย่างเขา

เพราะรัชนีกรทำให้รักแล้วทิ้งไป… อารัญจึงเหมือนตายทั้งเป็น และรอวันทวงคืนหนี้แค้นทุกลมหายใจเข้าออก จนรัชนีกรจากโลกนี้ไป แต่ความแค้นของอารัญไม่ได้สลายไปด้วย แม้แม่ตาย แต่ลูกยังอยู่ และคนที่ชดใช้ต้องเป็นเธอ… พรบุหลัน พรบุหลัน… หญิงสาวแสนซื่อบริสุทธิ์เหมือนน้ำค้างยามเช้า หลงรักอารัญตั้งแต่นาทีแรกที่ได้สบตาเขา อารัญก็ทอดไมตรีให้เธอเข้าถึงตัวเขาได้อย่างง่ายดาย โดยหญิงสาวไม่รู้เลยว่ากำลังเดินเข้าสู่กองไฟร้อนแรง

"ปะ  ปล่อย  ฉันไปเถอะนะคะ  อย่าทำอะไรฉันเลย" "ปล่อยนะปล่อยแน่...แต่หลังจากฉันเสร็จแล้วเท่านั้น" "ออ อย่าคิดว่าจะหนีจากฉันพ้น  ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนปล่อยเธอไปเอง"

เพราะเพื่อนรักถูกเลสเบี้ยนหลอกลวงจนเกือบตาย ด้วยความเสียใจ เอริก จึงเกลียดชังผู้หญิงผิดเพศเข้าไส้ แต่ชะตาฟ้าลิขิตให้เขาต้องพบเจอกับ โรสิตา ผู้หญิงที่เขาเข้าใจว่าเป็นเลสเบี้ยน! “ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเป็นพวกนั้น ฉันอยากรู้นักว่ามันดียังไงถึงทำตัวแบบนั้น” เขาเขย่าร่างบางด้วยแรงอารมณ์ ในที่สุดยายทอมบ้านี่ก็ยอมรับความจริง! “โอ้ย! ฉันเจ็บนะ คุณมันบ้า ฉันขอบอกไว้นะ ว่าฉันไม่มีวันเลิกคบกับยายไอรีน ต่อให้คุณทำอะไรฉันก็ไม่เลิกคบกับน้องสาวคุณ” ความเจ็บทำให้โรสิตาถึงกับน้ำตาซึม โมโหคนป่าเถื่อนหนักกว่าเดิม จึงสาดคำพูดใส่เขาอย่างไม่คิด คำพูดนั้นกวนตะกอนขุ่นมัวของคนได้ยินขึ้นมา เอริกโกรธจนหูอื้อ เขากระชากร่างบางมาชิดตัว “ฉันไม่มีทางยอมให้เธอ ทำให้น้องสาวฉันเสียคนหรอกนะ” เขาเอ่ยเสียงรอดไรฟัน “คุณมีปัญญาทำให้ฉันเปลี่ยนหรือไง” โรสิตากัดฟันโต้ตอบเขา แม้รู้ว่าคนตัวโตกำลังเดือดปุดด้วยความโมโห แต่เธอยังกล้ายั่วให้เขาโกรธอีก “งั้นก็ลองดู ว่าฉันจะเปลี่ยนเธอได้ไหม”

กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็เมื่อสาย สุดท้ายจึงได้รู้ว่า... สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย คือการอยู่อย่างเดียวดายใน "โลกที่ไม่มีเธอ" ****************************************** คำโปรย “สามีที่ดีงั้นเหรอ?” คนใจร้ายทวนคำด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ดวงตาคมจัดที่เธอเคยหลงใหลมาตลอดกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอย่างเลือดเย็น จนคนถูกมองใจหาย รู้สึกหนาวยะเยือกในอก “ใช่ค่ะ เป็นสามีที่ดี พี่ทำเป็นไหม” คนถูกถามแค่นยิ้มเหี้ยม พลางใช้ลิ้นเดาะกระพุ้งแก้มตัวเองแบบกวนๆ “ก็คงทำเป็นมั้ง ถ้าเมียของฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ” หญิงสาวหน้าเสีย ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกที่คอหอย “เสียใจด้วยนะ ที่มันใช่ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง แต่ปูนก็เป็นเมียพี่...” “หึ ก็แค่เมียในนามไหม แต่เอาเถอะ ในเมื่อร่านอยากเป็นเมียฉันนัก ก็ทำหน้าที่ของเธอซะปูน ต่อไปนี้ฉันจะเอาเธอเป็นเมียให้หนำใจ เอา...จนเธอต้องร้องขอชีวิต!”