หนีท้อง

เพราะตรากตรำเลี้ยงลูกเพียงลำพังจนแบกรับไม่ไหว ทางออกเดียวที่คิดได้คือกลับมาเมืองหลวงอีกครั้งแล้วตามหาผู้ชายที่เป็น "นายโลม" ผู้นั้นให้พบ แล้วรีดไถค่าเลี้ยงดูมาซะให้หมดตัวก็พอ!

เมื่อเธอดันเข้าไปได้ยินแผนการของเขา ‘เฮล’ที่คิดจะจีบเธอและฟันเธอแล้วก็ทิ้ง เธอจึงคิดที่จะตลบหลังเขากลับ แกล้งเดินตามเกมส์เขา และแสร้งทำหน้าตาใสซื่อไม่รู้ไม่ชี้แผนการเลวๆของเขา เพื่อจะหลอกให้เขารักและเธอก็จะทิ้งเขา แต่มันกลับไม่เป็นไปตามที่เธอและเขาคิดในการเกมส์ของเสือในกระดานนี้ และเขาเป็นเสือที่ไม่เคยจริงใจกับผู้หญิงคนไหนไม่พร้อมที่จะถอดเขี้ยวเล็บเพื่อใคร จนต้องมาเจอกับผู้หญิงที่ไม่สนใจเขาอย่างเธอ ‘อลิซ’ ความอยากเอาชนะจึงเริ่มต้นขึ้น ทำให้เขาและเธอต้องเข้าไปพัวพันกันในเกมส์หยุดเสือนี้ เพื่อการอยากเอาชนะของคนทั้งคู่ เกมส์หยุดเสือนี้ จึงเริ่มเดินหมากในกระดานที่ร้อนเป็นไฟ อีกคนก็เสือโคร่ง อีกคนก็เสือดาว การกระโจนเข้าหากันในครั้งนี้ จึงดุเดือดเลือดพล่าน อย่างไม่มีใครยอมใคร

ผ่านมาเกือบสี่ปี แทบไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่คิดถึงเขา... กระบอกตาร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงวันที่อ่านข้อความจากเขา มันเป็นข้อความสุดท้ายที่เขาตอบกลับมาหลังจากที่หล่อนทักไปหาเพื่อจะบอกเรื่องสำคัญ ไปรยาจดจำได้ทุกจังหวะความคิดและความรู้สึกในเวลานั้น หล่อนไม่เคยลืมมันได้เลย... พลันเสียงเจื้อยแจ้วที่แสนคุ้นเคยก็ดึงหญิงสาวให้ออกจากความหม่นหมอง 'แม่กุ๊บกิ๊บคร้าบ แม่กุ๊บกิ๊บอยู่หนาย คุณตาพาอชิไปซื้อขนมมาเยอะแยะเลยคร้าบ' สำหรับไปรยา ไม่ใช่เวลาหรอกที่ช่วยเยียวยารักษาแผลในใจ แต่เป็นเด็กชายอชิระผู้เป็นแก้วตาดวงใจของหล่อนต่างหาก --------------- “หนูอยู่บ้านนี้ใช่ไหม” “ใช่ครับ นี่บ้านของอชิ” “แล้วพ่อเราไปไหน” “อชิไม่รู้ครับ แต่อชิมีคุณตาตัวใหญ่ๆ ใหญ่กว่าคุณลุงด้วย อชิไม่กลัวคุณลุงหรอก” “พ่อเราหนีไป ไม่อยู่เลี้ยงเราใช่ไหม” เพิ่งรู้ตัวว่าตนใจร้ายเกินไปก็ตอนที่เห็นดวงหน้าเล็กนั้นเบ้ ทำท่าจะร้องไห้ แต่น้ำตาก็ไม่ได้ไหลออกมา เพราะเจ้าตัวฮึบไว้ได้ทัน “อชิโป้งคุณลุง ไม่ให้คุณลุงมาบ้านอชิ”

เขาจองจำเธอ ให้อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวดด้วยคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย อลัน ชายหนุ่มผู้เกิดมาเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษาและฐานะ บุคลิกเงียบ ๆ แต่ซ่อนความอันตรายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง "เธอเป็นคนของฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้พระพาย..เธอจะต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันต้องเจอ" พระพาย หญิงสาววัย 22 ปี กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก นิสัยร่าเริง จิตใจดี "พายไม่เข้าใจ..พายไปทำอะไรให้คุณอลันเจ็บช้ำน้ำใจคะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับพายนัก"

"โทรตามอะไรนักหนาวะหนึ่ง" "ก็...หนึ่งมาหาเพลิงที่ห้องแต่กดรหัสเข้าห้องไม่ได้" "เพลิงเปลี่ยนรหัสเอง" "เอ่อ แล้วหนึ่งจะเข้าไปยังไงล่ะหนึ่งอุตส่าห์...." "ก็ไม่ต้องเข้ากลับบ้านไปก่อน" "แต่ว่า..." "แค่นี่นะ" ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดด เรื่องดราม่าตับพังอีกเช่นเคย ใครที่ตามอ่านนิยายไรท์มาตั้งแต่แรกจะรู้ว่านิยายไรท์เป็นแนวไหนใครชอบแนวนี้กดติดตามได้เลยใครไม่ชอบกดข้ามไปได้เลยจ้าาา งดดราม่ากับเนื้อหาของนิยายเพราะไรท์แต่งตามจินตนาการแต่งตามความชอบและความพอใจ ^^

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อรุ่นลูกของ ป้าน่ะเมียผมนะ "ถูกใจไหมคะ" ดาราสาวหุ่นอวบอึ่มนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหว่างขาของคอนเนอร์ สองมือของเธอจับตรงหน้าขาของเขาเพื่อเป็นหลักให้เธอกลืนกินเจ้าแท่งเนื้อยักษ์อย่างอร่อยและแสนจะถูกใจเธอเป็นที่สุด "อ้าส์ ดีมาก ต้องอย่างนี้ อ้าส์ ซี้ดดด" ปากหนาครางซี้ดซ้าดด้วยความถูกอกถูกใจในดาราสาวที่เพิ่งจะมาทำหน้าที่ครั้งแรก สายตาคมก้มลงมองร่างเปลือยเปล่าของเธออารมณ์ของเขาก็ยิ่งพลุ้งพล่านจนเผลอยกมือขึ้นมากดศีรษะของเธอ "อื้มๆ อื้อๆ" ร่างอวบอิ่มที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกาย ดิ้นฝืนแรงของคอนเนอร์แต่พองามให้เขาคลายมือออกและเธอก็จับท่อนเนื้อเข้าออกในโพรงปากของเธออย่างสนุกสนาน

เบสต้องมารับผิดชอบดูแลเด็กที่พี่สาวขับรถชน แต่คิมรู้ความจริงว่าใครเป็นคนทำ บทลงโทษจึงเกิดขึ้น แต่ความวุ่นวายเกิดขึ้น เพราะว่าเบสไม่ยอมคน

ความรักต้องห้ามระหว่างลูกเลี้ยงกับพ่อเลี้ยงที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วกับเต็มไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความเสียใจไม่รู้จบสิ้น ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนความเจ็บปวดที่ได้รับจะถูกเยียวยา

ด้ายชะตาของข้าผูกกับท่านแต่นางคู่ควรยิ่งยอมเจ็บเพื่อให้ท่านสมหวัง ตัดด้ายชะตารักใคร่เสียเราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

เขาคือจอมโจรป่าเถื่อนที่ลักพาตัวเธอไปกักขังไว้ในกระท่อมกลางป่า เธอต้องชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อด้วยร่างกายและหัวใจ