Brown Cameraman X Plunger Cameraman

"เลว ระยำ สำส่อน นี่คือนิยามของสิงห์หรือเxี้ยคะ?" คนหนึ่งรักมาก แต่อีกคน... มักมาก!  ​​​​​​เขาคือเซฟโซน คือ​สถานที่ปลอดภัย คือ​เกราะกำบัง คือหมอนนุ่มมีขนปุกปุยที่คอยใช้วงแขนอบอุ่นโอบกอดเธอในยามที่ปัญหาถาโถมใส่หรือกำลังประสบพบเจอกับสิ่งแย่ๆ

What do twelve years of captivity make of one? What lines behind the new Laurel Brown?Laurel Brown was only eight when she was snatched.Twelve years passed and the Browns had long moved on when Laurel Brown returns with the truth as well as secrets.

ตอนแรกก็มองเป็นน้องเป็นนุ่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากมองตอนนุ่งแล้ว [เสือใหญ่Xพุดจีบ]

คิดว่าเราเหมาะสมกันไหมล่ะ?! ฉันเป็นสาวบาร์ทำงานกลางคืน ส่วนเขาเป็นหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น! ทำงานโรงพยาบาล! หมอสูติ x สาวบาร์ = มันเป็นไปไม่ได้!! แต่ฉันดันไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาน่ะสิ!! ฉันคิดว่ามันแค่ฉาบฉวย แค่สนุก เพราะเราอยากเมื่อไหร่ก็เจอ เสร็จเมื่อไหร่ก็แยก.. แต่มันไม่ใช่แค่นั้น อยู่ๆฉันก็เสพติด เป็นโรคขาดเซ็กส์เขาไม่ได้!!

เป็นเซียนอยู่ดีๆ ดันไปเปลี่ยนชะตาชีวิตของมนุษย์จนเกิดเภทภัย บุรุษที่ช่วยเหลือกลายเป็นทรราชเข่นฆ่าผู้คน นางจึงถูกส่งมาแก้ไขเรื่องที่ตนเองทำผิด เรื่องย่อ : เพราะความสงสารที่เห็นหวงหยางจิ้ง องค์ชายใหญ่ของแคว้นหวง ถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ทำให้เซียนสาวที่ทำหน้าที่ตรวจตราดูความเรียบร้อยบนโลกมนุษย์ กระทำการเปลี่ยนชะตาชีวิตอันน่าสงสารนั้น ให้ถูกชินอ๋องต่างแคว้นรับไปเป็นบุตรบุญธรรม แต่ผู้ใดจะรู้ว่านั่นเป็นจุดกำเนิดของทรราช ชายหนุ่มผู้น่าสงสารเปลี่ยนเป็นบุรุษชั่วร้ายอำมหิต เข่นฆ่าผู้คนอย่างกับผักปลา เมื่อมหาเทพได้รับรู้เรื่องราวที่เซียนสาวก่อขึ้น จึงลงโทษให้ย้อนกลับมาจุติเป็นมนุษย์และแก้ไขสิ่งที่ทำผิด แต่เหมือนถูกมหาเทพกลั่นแกล้ง เซียนสาวถูกส่งมาเกิดเป็นเกาเยี่ยนฟาง ชายาชังของหวงหยางจิ้ง ที่เขาฆ่าทิ้งทันทีหลังจากที่มีอำนาจในมือ หวงหยางจิ้ง X เกาเยี่ยนฟาง “ออก! ไป!” “หม่อมฉันไม่ไปที่ใดทั้งนั้น” ร่างเล็กกลัวจะถูกลากออกไปจากจวน จึงรีบคลานไปกอดเสาศาลา หวงหยางจิ้งมองซ้ายมองขวา หันไปเห็นกิ่งไม้ข้างๆ ศาลาจึงหยิบมางัดแงะแขนขาของสตรีหน้าไม่อายคนนี้ออกจากจวน “เฮอะ ถึงขนาดใช้ไม้เขี่ยหม่อมฉันเลยหรือเพคะ” “เนื้อตัวสกปรกของเจ้า ข้าไม่คิดจะแตะให้เสียมือ”

ถ้าติดใจค่อยคบ #คลั่งไคล้ซินเซีย ฉันเคยคิดว่าการแอบชอบใครสักคนมันคงมีความสุขดีขอแค่ยังมีเขาอยู่เคียงข้างกันก็พอแต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เหมือนเดิมคนที่ฉันแอบชอบมานานเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เข้ามหาลัยแม้เราจะยังสนิทกันแต่ก็เหมือนยิ่งห่างไกลกันด้วยความน้อยใจวันนั้นฉันจึงเมาหัวราน้ำและดันมีอะไรกับผู้ชายที่มีรอยสักรูปเสือกลางอก เขาเร่าร้อน ดุดัน โดยเฉพาะสายตาคมกริบคู่นั้นที่จ้องมองฉันตลอดเวลาราวกับจะขย้ำกันให้จม เตียง และนั่นคือจุดเริ่มต้นของหายนะเมื่อเขาปรากฏตัวที่ลานเกียร์พร้อมกับบรรดาพี่ชายของฉัน!!!! "ฉิบหายแล้วซินเซีย!" -------------------------------------------------------------- เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ซินเซีย x เสือ #แนววิศวะ ️Trigger Warning️ นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงมีการใช้ภาษาคำพูดหยาบคาย มีบรรยายฉากอีโรติกมีการบรรยาฉากการทำร้ายร่างกาย Sexual harassment คุกคามทางเพศ (ไม่ใช่พระนาง)

ทะเลยินดีต้อนรับ…สมัครแอคล็อคโอนทิ้งไว้ เพราะความบ้ากามลุ่มหลงในเรื่องเซ็กซ์ “ทวิต @see_andaman ดาวทวิตอันดับหนึ่งในตอนนี้” “โห่ ! หุ่นโคตรน่าเย็xแล้วแบบนี้กูจะไปไหนรอด” “เพราะรู้ว่ามึงไปไหนไม่รอดกูเลยเลือกแนะนำคนนี้ให้มึง” ทำให้เหนือเวหาเลือกเปย์คนที่ไม่เคยเห็นหน้า “อยากได้คลิปช่วยตัวเองต้องจ่ายเท่าไหร่” “สมัครแอคล็อกราคาหกร้อยเก้าสิบเก้า” “ถ้าต้องการคลิปทุกวันห้าพันต่อวันพอจะถ่ายให้ได้ไหม” เบื้องหน้าพบเจอกันแทบทุกวัน แต่เบื้องหลังความจริงไม่มีใครรู้ อันดาปกปิดเอาไว้ เพราะไม่ใช่เรื่องที่ควรจะบอกใคร แต่เหนือเวหาดันอยากหาตัว คนที่ทำให้เขาลุ่มหลงร่างกายจนไม่แม้หันมองคนอื่น

หนึ่งชะนีน้อยผู้ติด ของเล่น X งอมแงม กับ หนึ่งเพื่อนสนิทหน้าเนิร์ดสุดซับซ้อน ผู้มีห้องเกียร์สีแดงเพื่อเก็บซ่อน ความลับ บางอย่างเอาไว้ แล้วอะไรจะเกิดขึ้น?... เมื่ออยู่ๆ ของเล่นชิ้นโปรดดัน ระเบิดตู้ม!! เกือบ ไหม้กีกี้ แต่เจ้าของแบรนด์ที่มารับของไปเคลมให้ ดันเป็นหนุ่มเนิร์ดหน้าใส คนที่ใจรู้จักมักจี่เป็นอย่างดีสุดๆในชีวิต

เพลิงแค้นครั้งนี้เขาจะเผาเธอให้หลอมละลายไปด้วยไฟราคะ "ไหนบอกว่าคุณเกลียดฉันไง..เกลียดแล้วมา เxา ทำไมบ่อยๆ ใช่..ฉันเกลียดเธอฉัตรตะวัน..เกลียด..แต่ก็ไม่รู้ทำไม พอเห็นหน้าทีไรแล้ว มี อารมณ์ ทุกที "

ยังไงคะ!!! ย้อนมาเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณแต่ไม่ใช่นักฆ่า ไม่ใช่เชฟ ไม่ใช่ดีไซน์เนอร์ แถมไม่ใช่แม่ศรีเรื่อนด้วยจ๊ะ แต่ฉันเป็นครูคณิตวันๆท่องสูตรคูณ แถมสามีก็ยังจะมาหย่าขาดอีก ไม่รอด! ตายกับตายเท่านั้น!!! เฉินเฟยเทียน x จางเจียวซิน “อย่าได้กล่าวอันใดให้มากความ ข้ายืนยันจะยื่นฏีกาขอหย่าขาดกับเจ้า” “ไม่หย่า ยังไงก็ไม่หย่า!” เหอะ! ขืนหย่าออกไปทั้งที่ทำอะไรไม่เป็นเช่นนี้มีหวังนางและหนิงเออร์ได้อดตายเป็นแน่ “น่ารำคาญเสียจริง” “ไม่หย่าได้ไหม..นะเพคะ..ขอเพียงสองหนาว ข้าจะหย่าให้ท่าน ระหว่างนี้ข้าจะมิทำให้ท่านต้องเคืองใจแม้แต่น้อย” เมื่อดื้อดึงไม่ได้ผลจึงหันมาขอร้องด้วยท่าทีน่าสงสาร “หึ เพียงเท่านั้นจะพอได้อย่างไร ข้าต้องการมากกว่านั้น” “แล้ว…ท่านต้องการสิ่งใด”