Poot

Sa mundo ng mga trillionaire, hindi sapat ang pera upang makuha ang lahat—ngunit para kay Fortuna Han, isang pastry chef na lumaki sa simpleng buhay, kaya niyang gawin ang lahat, kahit pa ito’y maging kasalanan, basta’t mapasakanya ang lalaking matagal na niyang minamahal. Si John Tan, isang brilliant, CEO ng isang IT company, cold-hearted computer engineer at tagapagmana ng pinakamalaking business empire sa bansa, ay may isang pangakong kailangang tuparin—ang mapangasawa si Senyora Abedida, ang tanging babaeng tinatangi niya simula high school. Ang mundo nila ay naaayon sa isa’t isa, at walang puwang para sa isang babaeng tulad ni Fortuna. Ngunit hindi iyon naging hadlang kay Fortuna. Sa isang mapanganib na laro ng pag-aakit, pagsisinungaling, at panlilinlang, ginawa niya ang lahat upang maagaw si John mula kay Senyora. At nang tuluyan niyang nakamit ang lalaking matagal na niyang inibig, isang hindi inaasahang rebelasyon ang bumulaga sa kanya—matagal na palang nakatakda ang kasal nila ni John dahil sa isang arranged marriage na pinlano ng kanilang mga pamilya noon pa man. Dahil sa galit at panlilinlang, si John ay napilitang pakasalan si Fortuna sa ilalim ng isang kontrata—dalawang taon lamang silang magiging mag-asawa, at pagkatapos noon, tuluyan na siyang mawawala sa buhay nito. Para kay John, ito ay isang laro ng kapangyarihan. Para kay Fortuna, ito ang katuparan ng kanyang pangarap. Ngunit paano kung sa gitna ng kasunduang ito, may isang gabi ng kapusukan ang tuluyang magtatali sa kanila magpakailanman? Paano kung ang babaeng itinuring niyang mang-aagaw ay siyang magbibigay sa kanya ng bagay na hindi niya kailanman inakala—isang anak? At paano kung sa paglipas ng panahon, ang malamig na poot at galit ni John ay unti-unting mapalitan ng isang damdaming pilit niyang nilalabanan? Si Senyora Abedida, na hindi kailanman papayag na maagaw si John nang ganoon lang.

Allejo is well-known as one of the powerful clan, sa Probinsya ng Cagayan Juancho Juno Allejo, panganay na anak ni Don Allejo at Donya Ceress. Marami ang nagtataka dahil hindi kalayuan ang edad ng mag ama. Edad labing apat ay nabuntis ni Don Allejo ang naging kabiyak. Ngunit alam nila sa puso nila walang pagmamahal doon kahit sinubukan nila. Dumaan ang panahon, nagkaroon ng ibang babae ang batang Don. Sa edad labing lima ni Juno ay pumanaw ang ina nila ni Migo, napuno ng galit ang puso nito at nangako na hahanapin ang babae na sumira sa pamilya n'ya. All along akala ng binata perpekto ang pamilyang kinabibilangan. Matapos ang pagkawala ng ina ay na buhay ang ibang katauhan ni Juno. Malamig, malayo at mabagsik sa mga kababaihan pero sa likod nito naroon ang kababata na si Kim. si Xhymich hangad lang ay simpleng buhay. Ngunit para sa magulang ng dalaga hindi sapat ang simple lang. Kaya sa mismong araw na itinakda na kasal ng dalaga ay tumakas ito. Ngunit ang akala n'yang hero na tumulong sa kanya ay ang mas magkukulong sa mabagsik at marahas na mundo. Pigilan man niya ang kanyang damdamin ay sa pagmamahal pa rin nauwi. Pilit mang saktan s'ya ng lalaki ay pag-ibig pa rin ang hiyaw ng puso niya. Ang isa nga bang pagkakamali ay maitutuwid ng isa pang pagkakamali? Kung nakakasakit ba ang pagmamahal dapat na bang tigilan? O ang pagmamahal kaya ng dalaga ang gamot sa lahat ng galit at poot na inipon ng binata? O baka nga si Kim ba na kababata at matagal ng nag aabang sa atensyon at pagmamahal ni Juno ang tunay na nakatakda?. " Hindi man ako ang una, ako naman ang magiging huli. Para lang sa akin ang panganay na Allejo" Mga katagang binitawan noon ni Kim.

Ako si Martin Del Rivas. Ang mga tao sa labas ay nakikita ako bilang perpektong senador, ang presidente sa hinaharap, ang bachelor na kinakikiligan ng bansa. Ang mga ngiti nila, ang pagpupuri sa akin… lahat ay pekeng salamin. Sa loob, ako ay umiiyak sa dilim na hindi nila nakikita, umiiyak sa pagkawala na hindi nila mauunawaan. Hindi nila alam na may isang pintuan sa mansion ko na hindi dapat buksan. At may isang babae akong sinasambit sa bawat gabi,na hindi lamang alaala ng trahedya, kundi dahilan ng lahat ng aking galit. Si Savanna ang naging pugad ng aking pagkawasak, ang sentro ng bawat galit , bawat obsesyon na hindi ko matakasan. Hindi ko siya kinuha dahil gusto ko. Kinuha ko siya dahil kailangan kong itama ang mundo na pinabayaan niya at sa bawat araw na siya ay nakadapa sa harap ko, bawat luha na hindi niya dapat ipapakita, lalo akong nagiging alipin ng sarili kong galit. Akala niya libreng buhay ang kanyang makakamtan sa mansion ko. Akala niya kalayaan ang makikita niya sa bawat galaw ko. Pero mali siya. Ako ang may hawak, hindi lang ng katawan niya, kundi pati ng kanyang hininga, ng bawat takot at galit na sinusupil niya sa loob. At kahit nararamdaman ko ang pagbabago sa puso ko, kahit ang galit ay nagiging pangungulila, alam kong hindi ko siya kayang bitawan. Hindi ko siya kayang talikuran. Siya ang dahilan ng aking pagkawasak, at siya rin ang dahilan ng aking pagbangon. At sa bawat gabing ako ay mag isa, habang iniisip ang mga nagdaang trahedya, naiintindihan ko na ang laban na ito, ang pagmamahal at poot, ang obsesyon at pagkawasak ay hindi matatapos. Hindi kailanman. Sapagkat sa kanya ko naramdaman ang ganap na kontrol, at sa kanya ko rin naramdaman ang ganap na kawalan ng kapangyarihan.