การเดินทางข้ามเวลา

มีชีวิตใหม่เป็นเพียงนางรองไร้ประโยชน์ แม้จะได้รับสมรสพระราชทานแต่ไม่ขอขัดขวางเส้นทางรักระหว่างพระนาง นางรองคนใหม่ขอใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยอย่างสงบสุข รอวันที่พระเอกจะไปปลูกต้นรักกับแม่นางเอกเท่านั้นพอ

หลินอวี้เหม่ยถูกสามีชั่วรวมหัวกับน้องสาวตัวร้ายใส่ความว่ามีชู้ แล้วฆ่าตายอย่างน่าอนาถ แต่แล้วนางก็ตื่นจากฝันกลับมาในวันแต่งงานอีกครั้ง แต่เจ้าบ่าวไม่ใช่คนเดิม แถมเขายังไม่รักและเฉดหัวนางไปอีก บัดซบ!!!

"โจวหว่านถิง  เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า" ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมานอนแผ่หลา  โจวหว่านถิงสำลักน้ำลุกขึ้นมา พอลุกขึ้นหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมด ซ่างกวนหลิวหยางนั่งลง  ใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน "ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า  แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า  เทียบกับน้องสาวเจ้าๆนับเป็นตัวอะไร" โจวหว่านถิงที่ลำดับความจำเรียบร้อยก็แกะมือเขาออก  มองหน้าคนตัวโตอย่างรังเกียจ "ท่านพูดว่าจะหย่ามากี่ครั้งแล้ว  ลูกผู้ชายคำพูดมีค่าดั่งทอง  ทำให้จริงสักที  ถ้างานมากนักข้าช่วยท่านฝนหมึกก็ได้นะ  ข้าเขียนหนังสือเป็นท่านแค่ประทับตราลงนามก็พอ เอาล่ะข้าจะกลับไปเขียนหนังสือหย่า  ท่านก็รีบกลับไปรับรองใบหย่าด้วยล่ะ ซ่างกวนหลิวหยาง"

นอนอ่านนิยายอยู่ดี ๆ ถิงถิงก็ไปโผล่ในนิยายที่ไม่เคยได้อ่าน นอกจากไม่เคยได้อ่านแล้ว สามีเจ้าของร่างก็พึ่งเสียไปหลายวันก่อน ลูกสาวก็พึ่งจะเดือนเศษ แม่สามีก็ป่วยอีถิงถิงคนนี้สุดจะงง ถิงถิงจำได้ว่าเธอเพิ่งจะนอนหลังอ่านนิยายเรื่อง ‘ฝากรักไว้กับรักแรกของแฟนเก่า’ จบไปตอนบ่ายสามของวัน นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักน้ำเน่าที่ถิงถิงชอบมาก และมันยังเป็นนิยายของนักเขียนที่เธอติดตาม เนื่องจากนักเขียนได้ส่งนิยายที่สั่งพิมพ์ให้กับนักอ่านที่สั่งซื้อมาถึง ถิงถิงที่ว่างจึงรีบอ่านนิยายเกือบห้าร้อยหน้าโดยที่ไม่ยอมพักจนจบโดยใช้เวลาเพียงสิบชั่วโมงในการอ่าน จากนั้นจึงหันไปหยิบหูฟังมาสวมพร้อมกับผ้าปิดตาที่ใช้ตลอดเพราะเดี๋ยวแดดจะแยงตาตอนเช้า แต่แล้วถิงถิงที่นอนอย่างสบายใจก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ข้างหู ถิงถิงขมวดคิ้วระหว่างรู้สึกตัว ตั้งแต่จำความได้เธอก็โตมากับคุณยายสองคนที่บ้านนอกและเสียไปเมื่อห้าปีก่อน หลังเรียนจบมัธยมปลายจึงย้ายเข้ามาเรียนในมหาลัยรัฐบาลที่มีทุนเรียนฟรี นอกจากยายแล้วเธอก็ไม่ได้มีญาติคนอื่นอีก จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงเด็กร้องในห้อง เพราะที่พักของเธอนั้นเป็นหอพักสำหรับนักศึกษา เด็กที่ต่ำกว่าสิบสองขวบถูกห้ามเข้ามาอยู่เพราะเจ้าของหอกลัวจะรบกวนเหล่านักศึกษาในมหาลัยที่ต้องตื่นไปเรียนเช้าและกลับดึกบางคณะ

"ลืมตาอีกทีฉันดันทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดซะงั้น" บทนำ "จิวฉิง" หญิงสาวที่ต้องดิ้นรนหาเงินเพื่อการดำรงชีวิตให้ผ่านไปได้แต่ละวันก็ต้องมาพบเจอเรื่องที่ไม่คาดคิด เมื่อนางได้ทะลุมิติไปอยู่ในร่างของฮูหยินผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่เลี้ยงโหดร้าย เพราะนางได้เลี้ยงดูแลบุตรแฝดของบุรุษที่นางรัก แถมเด็กๆนั้นก็เป็นบุตรของเพื่อนรักของนางเช่นกัน แต่เมื่อนางทำเช่นไรก็ไม่เคยได้หัวใจของเขานางจึงได้ทำร้ายรังแกเด็กเพราะเวลาเห็นใบหน้าของเด็กๆนั้นก็พลอยให้นางได้เห็นเพื่อนรักของนางเช่นกัน แต่เมื่อจิวฉิงเข้ามาอยู่ในร่างของหานเสี่ยว์ นางจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างนางจะเป็นมารดาที่ดีรักและดูแลเด็กๆอย่างดี จุดประสงค์ที่นางทำเช่นนั้นเพราะต้องรอคอยเวลากลับโลกของตนเอง เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลินางจะได้หวนกลับอีกครั้ง จากนี้ไปนางจึงอยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข แต่ทว่าก็ไม่ได้เป็นเช่นดั่งที่นางคาดหวังเพราะ สตรีอีกนางที่แอบรักเหิงเยว์ได้เข้ามาก่อกวนเพื่อกำจัดนาง

เพียงเพราะอ้วนทำให้เขาอับอาย ชะตาเปลี่ยนผันเมื่อให้วิญญาณของอีกมิติหนึ่งเข้ามาเปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่แถมมีมิติซุปเปอร์มาเก็ตติดตัวมาด้วย ต่อจากนี้เธอจะหย่าและเลี้ยงลูกเองโดยไม่ง้อเขาสักนิด บทนำ มีมี่สาวออฟฟิศกำลังเดินทางกลับบ้านแต่ใครจะไปรู้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เธอได้มีชีวิตอยู่ในมิตินี้ เพราะเธอยังไม่ถึงบ้านต้องถูกรถชนเข้าจนร่างกายของเธอกระเด็นทำให้เธอในโลกนี้ไม่มีลมหายใจอีกต่อไป แต่เรื่องเหลือเชื่อก็เกิดขึ้นกับเธอ เมื่อเธอลืมตามาอีกครั้งได้เข้ามาอยู่ในร่างกายที่อวบอ้วนอีกทั้งยังท้องอีกด้วย แต่ที่น่าเจ็บใจคือคนที่เธอสามีเจ้าของร่างนี้ไม่เคยสนใจใยดีเธอเลยแม้แต่น้อย แถมยังเป็นคนที่ทำให้ฟู่เยี่ยนเจ้าของร่างตัวจริงเป็นลมล้มพับกลางถนน เมื่อเธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้เธอจะไม่ยอมกลับไปให้เขาทำร้ายจิตใจอีกต่อไป เรื่องที่เธอท้องเธอก็จะไม่บอกให้เขาได้รับรู้ เธอกลับบ้านพร้อมหย่ากับเขาความโชคดีเกิดขึ้นกับเธออีกครั้งเมื่อเธอกำลังเก็บของออกจากบ้านของเว่ยเสี่ยวฮั่ว หรือเสี่ยวฮั่วนายพลใหญ่ที่ไร้หัวใจ มิติได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเธอต่อจากนี้เธอมีหนทางหาเงินและเธอจะร่ำรวยเลี้ยงลูกเพียงลำพังโดยไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

จินเป่าที่ถูกเพื่อนเพื่อนรักหักหลังจนต้องทำให้ตัวเขาเองถึงแก่ความตาย แต่ชะตากรรมกับนำเขาไปสู่อีกมิติหนึ่ง มิติแห่งนั้นแทบทุกคนมีวรยุทธ แต่จินเป่าเองก็ได้ไปอยู่ในร่างของสตรีที่เคยมีวรยุทธ์ที่สูงส่งแต่ตอนนี้ผู้นั้นกับไร้วรยุทธเสียแล้ว นามของสตรีผู้นั้นคือมู๋จินเป่า ซึ่งเป็นลูกอนุในตระกูลมู๋ หลังจากถูกขับไล่ออกจากจวนใหญ่ ก็มีผู้คอยรังแกตลอดจนในที่สุด จินเป่าจึงพาคนรับใช้หนีออกจากจวน เพื่อตามหาสิ่งของที่จะมาปลดผนึกพิษให้ตัวเขานั้นกับมีวรยุทธได้ดั่งเดิม การเดินทางของทั้งสองดำเนินไปด้วยความราบเรียบเนื่องจากในร่างกายของทั้งสองมีสิ่งที่ทำให้สัตว์ในหลายอย่างยอมศิโรราบแต่โดยดี เกิดการต่อสู้กันบ้างกับนักยุธทั่วไป หลังจากที่ตามหาสิ่งที่ทำให้ร่างกายปลดผนึกพิษได้แล้ว กลุ่มของเธอก็ถูกตามไล่ล่าจนแทบจะเอาตัวไม่รอด พอรอดมาได้แล้วจินเป่ากับคนรับใช้ก็ต้องการที่จะเข้าเรียนที่สำนักศึกษาระดับหนึ่งของมิติสามัญแห่งนี้ และคนในตระกูลมู๋ก็ต้องการศึกษาในสำนักศึกษาแห่งนี้เช่นเดียวกัน เมื่อพวกเขาเข้าทดสอบการเข้าศึกษาที่สำนักแห่งนั้นก็ได้ปะมือกันจนทำให้อดีตพี่สาวและน้องชายของเธอได้หลุดออกจากการแข่งขันในการเข้ารับการศึกษา เมื่อการทดสอบการศึกษาสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีจึงเอาเองก็เป็นผู้ที่อยู่ในลำดับ 1 ของสำนักการศึกษาในครั้งนี้ เมื่อใกล้ที่จะออกจากสำนักพวกเขาจึงต้องทำภารกิจบางอย่างที่ไม่เคยมีผู้ใดต้องสำเร็จมาก่อน เมื่อจบจากการศึกษาแล้วจินเป่า กับคนรับใช้ที่มาพบภายหลังว่าเป็นพี่น้องกันนั้นก็ออกตามหาอดีตกัน

ปลูกผักอิหยังวะ ย้อนเวลาไปปลูกผักคงเป็นเวรกรรมที่เธอไม่ชอบกินผักสวรรค์จึงหอบเอาร่างอ้วนไปปลูกผักเสียให้เข็ด จากสาวอ้วนตุ๊ต๊ะกลายเป็นหญิงงามเพราะกินผักกับเมนูผักๆที่รสชาติไม่ผักน่าอิจฉาสิ้นดี

ฟู่หยุนชิงตายแล้วมาเข้าร่างคนที่ชื่อเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันคนละขั้ว แล้วคนเย็นชาอย่างเธอกับคนเย็นชาอย่างเขาจะรักกันได้อย่างไร?

ชาติก่อนอานนท์ตายเพราะทำงานหนักจนร่างกายรับไม่ไหว เกิดใหม่ชาตินี้ชีวิตยังสู้กลับ ครอบครัวใหม่ช่างจ๊นจน คนบ้าน ๆ แบบเขาสกิล,ของวิเศษอะไรไม่มีสักอย่าง แล้วจะมีชีวิตต่อไปยังไง เห้อ! เด็กน้อยหัวจะปวด...