การแต่งงานตามสัญญา

บางคน 'แฟนเก่า' ก็เป็นได้แค่ของแสลง แต่สำหรับปวินท์และฟ้าโปรดแล้วคำว่า 'แฟนเก่า' ของพวกเขากลับเหมือนเชื้อไฟอุ่นๆ ที่พร้อมปะทุให้ร้อนแรงได้เสมอ แต่กว่าที่แฟนเก่าจะเปลี่ยนสถานะเป็นแฟนใหม่ก็มีอุปสรรคให้ฝ่าฟันมากมาย สำหรับปวินท์แล้วนั้นหากเขาไม่ได้ฟ้าโปรดก็คงกลายเป็นคนโง่ เพราะฉะนั้นเขาต้องตอบแทนด้วยการเอาตัวเองใส่พานแล้วยกให้เธอไปครอง

เราก็แค่จำใจทนอยู่กันไปเพื่อรอวันหย่า แต่การกระทำของเขากลับทำให้ฉันเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง ยอมถลำก้าวขาเข้ากองไฟ พอรู้ตัวอีกทีก็ดันรู้ว่าที่ผ่านมา แม่ง ไม่มีอะไรจริงเลยสักอย่าง

หนึ่งคนเฝ้ารอและรักษาคำมั่นสัญญา หนึ่งคนละเลยจนหลงลืม เพราะถูกบังคับให้แต่งงานแค่ผูกพันธะ และมีลูกด้วยกันให้มันจบ ๆ ไป 'เหมือนมือที่สาม แต่จะเรียกอย่างนั้นได้ไงในเมื่อมือที่สามอย่างเขาต้องมานั่งสมเพชตัวเองอยู่แบบนี้' 'แต่งกันรอวันหย่าสิเป็นภาพที่ชัดเจนมากกว่า' 'แค่ให้มันจบ ๆ ไปตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ' 'ทั้ง ๆ ที่เขามาก่อน แต่ทำไมถึงต้องมาอยู่ในสภาพนี้' นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคลุมถุงชน ดรามา รักสามเส้า พระเอกมีคนรักอยู่แล้วแต่ต้องถูกบังคับให้แต่งงาน เพราะฉะนั้นบางฉากบางตอนจะมีการบรรยายถึงการนอกกายและนอกใจ ในส่วนของการนอกกายนั้นจะไม่เขียนบรรยายชัดเจน เพียงแต่ให้เป็นไปตามบริบท ฉากการมีเพศสัมพันธ์ (NC) จะมีระหว่างพระเอกกับนายเอกเท่านั้น

เธอ...คือเจ้าสาวที่ฟ้าส่งมาโปรด ให้เจ้าบ่าวใกล้ตายที่ถูกเทงานแต่งงานอย่าง...เขา ++++++++ “เราขอโทษที่ไม่ได้บอกแกเรื่องพี่ปุณณ์จะแต่งงาน เราแค่ไม่อยากเห็นแกอกหักน้ำตานอง แต่เอ๊ะ...ทำไมแกพูดเหมือนกับว่ารู้จักเจ้าสาว” “อื้อ...พอดีเราเป็นญาติกัน คงเหมือนแกกับพี่ปุณณ์นั่นแหละ” “โลกแม่งก็กลม” เอ่ยจบเพียงดาวก็ถอนหายใจออกมา ตอนนี้เธอมืดแปดด้านไปหมดแล้ว ไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ได้ยังไง “แล้วแบบนี้งานแต่งงานจะเอาไงต่อ” “ป้าเรา แม่พี่ปุณณ์นะ ยื่นคำขาดให้ญาติเจ้าสาวหาทางแก้ไขอยู่” “จะหาทางแก้ไขยังไงเล่า ในเมื่อเจ้าสาวไม่อยู่แบบนี้แล้ว” ดรินทร์คิ้วขมวดอีกคน “ก็ใช่ไง อีกอย่างเราเห็นบรรดาพ่อแม่ญาติพี่น้องเจ้าสาวพากันหนีขึ้นรถแล้วขับออกไปจากโรงแรมตะกี้นี้ คงเทงานแต่งงานเหมือนเจ้าสาวแล้วแน่นอน เราฟันธงได้” “หา” เสียงอุทานด้วยความตกใจดังมาจากดรินทร์อีกครั้ง “เอาไงดีอะแก ช่วยกันคิดหน่อยสิ” “จะไปคิดอะไรให้ยุ่งยาก ในเมื่อไม่มีเจ้าสาวแล้วก็ยกเลิกงานแต่งไปสิแก จะจัดต่อทำไม”

เมื่ออุบัติเหตุในคืนฝนตกหนักนำพาให้เธอและเงือกสาวอีกม่านมิติได้สลับร่างกัน เป็นบ่อเกิดของเรื่องราวอันแสนวุ่นวายที่ยากจะจบสิ้น... เงือกสาวอย่างมนตรามัจฉาไม่รู้เลยว่าเพราะอะไรเธอถึงได้มาอยู่ในร่างของมนุษย์สาวที่เป็นถึงครูสอนศิลปะ และไม่ใช่ศิลปะธรรมดา แต่เป็นศิลปะการต่อสู้ เธอไม่คุ้นชินกับการเป็นอยู่หรือการพูดคุยเช่นมนุษย์ปกติแม้แต่น้อย อีกทั้งยังมารู้ว่าตัวเองมีสามีแล้ว ทว่าก็ยังดีที่ได้มีเพื่อนคู่คิดที่เป็นนางไม้ และ เจ้าที่ในบ้านของเธอ จึงไม่รู้สึกโดดเดี่ยวในโลกใบใหม่ที่ไม่คุ้นเคยนัก เธอต้องเร่งสร้างบุญกุศล เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เธอมีโอกาสได้กลับไปอยู่ในที่นี่ตนเองจากมา หลังจากเหตุการณ์รถเสียหลักจนเกิดอุบัติเหตุกับเธอและสามี ชมชีวันก็ตื่นขึ้นมาอยู่ในร่าวของเงือกสาวที่น่าจะอยู่กันคนละมิติกับโลกที่เธอเคยใช้ชีวิต เธอต้องทำใจเรียนรู้การมีชีวิต ณ แห่งนี้ไม่พอ ยังต้องถูกส่งตัวไปแต่งงานกับโอรสของครุฑ อุปสรรคที่เธอจะต้องเจอไม่เพียงแค่ต้องดิ้นรนเพื่อไม่ให้ตัวเองไม่ต้องตกไปเป็นเมียของครุฑแล้ว เธอยังต้องเผชิญกับสิ่งมีชีวิตหลายตนที่ตั้งแง่กับความแปลกประหลาดของเธออีก

เธอเป็นเจ้าสาวเพราะสถานการณ์บังคับ ส่วนเขารับเธอเป็นเมียด้วยความโกรธแค้นที่ถูกหักหลัง ==== "ลองเข้ามาสิ ฉันเอานี่ฟาดหัวคุณแน่" "คุณไม่กล้าหรอก" "จะลองดูไหมล่ะ คิดจะใช้กำลังกับฉันงั้นหรือ ฉันยอมตายซะดีกว่า" "แต่ผมเป็นผัวคุณ อยากจะมีอะไรกับคุณเมื่อไหร่ก็ได้ ทีกับผู้ชายคนอื่นคุณยังไปนอนกับมันได้" "ฉันไม่ได้ทำ!" ไม่มีอะไรจะทำให้โกรธมากไปกว่าถูกกล่าวหาโดยไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้งอีกแล้ว พุดธิดาสติขาดผึง ปาโคมไฟราคาแพงใส่เขา เฉียดศีรษะปณิณไปนิดเดียว "นี่คุณกะจะฆ่าผมเลยหรือไง"

"บนโลกใบนี้...มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังไม่เข้าใจและเรามีหน้าที่ต้องค้นหาคำตอบ เช่นเดียวกันกับทุกๆปัญหาย่อมมีทางแก้ไขเสมอแต่อาจต้องใช้เวลาในการแก้ปัญหานั้นๆ..." ฉันคิดแบบนั้นมาตลอดทุกครั้งที่ฉันเจอกับเรื่องแย่ๆหรือปัญหาที่คิดว่าไม่มีทางแก้ไข ฉันจะลองคิดหาทางออกทุกทางเพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหานั้นๆ แต่ถ้าสุดท้ายแล้วฉันไม่อาจหาทางออกของปัญหานั้นได้ สิ่งที่ฉันจะทำก็คือ..."การปล่อยวาง แล้วก้าวต่อไป" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมาริสา สิริสุวรรณ อายุ 27 ปี จบจากมหาวิทยาลัยหนึ่งจากภาคเหนือด้วยเกียรตินิยมอันดับ1 สาขาบริหารธุรกิจ แต่ทำไม๊ทำไมฉันถึงไม่มีงานทำกับเขาเสียที ฉันไปสมัครงานมาทั้งหมด29ที่ ได้เข้าไปในรอบสัมภาษณ์ทุกทีแต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้งานสักที่ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้! ฉันจะต้องลุกขึ้นก้าวต่อไป! และบริษัทที่30 ที่ฉันกำลังจะไปสมัครนี้จะเป็นอย่างไร? จะได้ทำงานหรือไม่? เอาใจช่วยฉันกันด้วยนะคะ

ฮุ่ยหมิง หญิงสาวยุคปัจจุบันทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายที่ตนเองก่นด่าว่าโง่เง่า ไม่รักดีอยู่ทุกวี่วัน ทำอะไรก็เป็นรองนางเอกตลอด ไม่เคยชนะสักที โชคดีมีตัวร้ายฝ่ายชายมาคลั่งรัก ดันไม่เลือก เสือกเลือกพระเอกที่เขารังเกียจเดียดฉันท์ตนเองปานไส้เดือนกิ้งกือ ทุ่มเท พยายามทุกอย่าง แต่ผลตอบแทนที่ได้กลายเป็นความตายแสนอนาถ หล่อนมันโง่ จางฮุ่ยหมิง ฉันจะทำให้เห็นเองว่าถ้าทุ่มเท พยายาม ให้ถูกคนถูกที่ ก็เป็นที่หนึ่งเพียงคนเดียวได้ไม่ยาก เริ่มเลยย

ให้มันรู้ไปสิว่ายัยเด็กดื้อที่ชอบหาว่าเขาแก่อย่างนั้นอย่างนี้ จะมานอนครางใต้ร่างของเขาไม่ได้!

เพราะเย่อหยิ่ง ถือตัว และเหยียดทุกคนที่ต่ำต้อยกว่า จึงทำให้ใครๆ ก็มองว่าเธอ "ร้ายกาจ" แต่ทว่า...นั่นเพราะเธอร้ายกาจจริงๆ หรือเพราะเธอสร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา เพียงเพราะเธอกำลังเผชิญกับปัญหาบ้านแตก! และความรัก ความเป็นหนึ่งในครอบครัวถูกแย่งชิงจาก "เขา" ผู้เป็น "คนนอก" ครอบครัว เพราะเขาได้รับความไว้วางใจและเชื่อมั่นจากครอบครัวของเธอมากกว่าเธอเสียอีก เธอจึงเกลียดเขาอย่างมากมาย และต้องกดเขาไว้ให้เป็นเพียง "เด็กในบ้าน" อย่าให้เขาเข้ามาชุบมือเปิบ ฮุบทุกอย่างในบ้านของเธอ และเมื่อเธอค้นพบว่า เขาหลงรักเธอ และหมายปองดอกฟ้าอย่างเธอ เธอจึงวางแผนขุดหลุมล่อ วาง บ่วงเสน่หา เพียงเพื่อให้เขาพบกับความผิดหวังและทุกข์ทรมาน โดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอเองต่างหาก...ที่จะตกอยู่ในบ่วงเสน่หาที่วางไว้เอง!