การให้อภัย

“คุณปล่อยฉันไปเถอะ…ฉันจะหาเงินมาใช้หนี้ก้อนนั้นให้เอง" “ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นอีก” นัยน์ตาหวานวูบไหวระริก ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ “มันเอาน้องฉันจนท้อง ฉันก็เอาน้องมันคืนบ้าง เธอว่าเป็นไง”

เมี่ยง มัสยา นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจปีที่ 4 กลับพบเจอความโชคร้ายเมื่อโดนวางยาในงานปาร์ตี้ของ สายฟ้า หนุ่มหล่อคณะนิเทศศาสตร์ชั้นปีที่ 4 ที่มาติดพันเพื่อนรักของเธอ ค่ำคืนนั้นทำให้ชีวิตของเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เมื่อมีเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายเลว ๆ คนนั้นติดท้องเธอมาด้วย เธอและเพื่อนตัดขาดการติดต่อกับผู้ชายคนนั้นและไม่ยอมเรียกร้องขอความรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น เธออดทนแบกหน้าอุ้มท้องไม่มีพ่อไปนั่งเรียนจนสามารถจบการศึกษาพร้อมเพื่อนได้ในที่สุด ชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไปเริ่มปั่นป่วนอีกครั้งเมื่อเขาดันล่วงรู้ความลับนั้นเข้า เขาตามหาเธอจนเจอและเข้ามาวุ่นวายในฐานะพ่อของลูก ข้อตกลงที่มีร่วมกันคือทำทุกอย่างเพื่อลูกเท่านั้น จะไม่มีการยุ่งเกี่ยวกันในสถานะอื่นใดทั้งสิ้น แต่สุดท้าย ความใกล้ชิดก็ทำให้เธอและเขากลับมามีความสัมพันธ์กันอีกครั้ง และครั้งนี้ยิ่งก่อเกิดเป็นความผูกพันที่มากเกินกว่าจะตัดขาด และทุกคนจะทำเช่นไร เมื่อเขาเองก็มีผู้หญิงที่กำลังจะมาร่วมใช้นามสกุลของเขาอยู่แล้วทั้งคน

"คำพูด..ไม่เคลิ้ม แต่การกระทำของฉัน ทำเธอเคลิ้มตลอดนะ..เยิ้มด้วย" ********************** ตัวอย่าง คนตัวโตที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอย่างหมิ่นเหม่ มีหยดน้ำเกาะพราว ออกจากห้องน้ำอย่างเงียบเชียบ แล้วมายืนอยู่ด้านหลังของเธอที่กำลังเปิดลิ้นชักกางเกงชั้นใน เขาขยับเข้าใกล้กักเธอเอาไว้ด้วยสองแขนที่ยื่นเข้าไปแย่งกางเกงในตัวเดียวกันกับที่เธอจับอยู่ ความใกล้ชิดทำให้เธอได้กลิ่นหอมของแชมพูและครีมอาบน้ำที่เขาใช้ประจำ ไหนจะลมร้อนๆ ที่ยังคงหลงเหลือกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ ชวนให้หัวใจดวงน้อยสั่นสะท้าน "ไอ้พัชร์ แกทำอะไร" "ก็จะใส่กางเกงในไง" "มีเต็มลิ้นชัก แกจะมาแย่งตัวที่ฉันถืออยู่ทำไม ปล่อย จะพับใส่กระเป๋าให้ จะได้รีบเดินทางกันซะที เมาเหมือนหมา ทำคนอื่นตกเครื่องแล้วยังจะมาเรื่องมากอีกนะ" คนตัวบางไม่ยอมแพ้ ยื้อยุดสิ่งที่อยู่ในมือ ไม่ยอมให้คนกวนประสาทแย่งไปได้

คืนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความผิดพลาด ความเกลียดชังที่เขาสร้างไว้กลับพังทลาย เมื่อเขากลับ ‘ติดใจ’ ในตัวเธอจนยากจะถอนตัว

ในโลกที่จากมา นางถูกตราว่าเลว เพียงเพราะเกิดในตระกูลมาเฟีย ในอีกโลกหนึ่ง นางต้องมีชีวิตในร่างนางร้ายที่ผู้คนทั้งแผ่นดินเกลียด และเขา...คือบุรุษผู้เกลียดนางที่สุด เขาเคยเห็นกับตาว่า นางร้ายผู้นี้เคยรังแกสตรีที่เขารักมากเพียงใด ทว่าชะตากลับเล่นตลก ให้ทั้งคู่ต้องแต่งงานกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ในขณะที่ผู้คนรอบตัวล้วนรังเกียจ เหยียดหยาม และเขาเฝ้ารอวันที่นางจะเผยธาตุแท้ดังเดิม แต่สำหรับหลินอวี้เซียนคนใหม่นี้ขอเลือกจะเขียนชะตาใหม่ด้วยมือตนเอง แม้ต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อพิสูจน์ว่า นางร้ายก็มีสิทธิ์ลิขิตชะตาเช่นกัน!!! ⚠️Trigger warning : มีประเด็นความรุนแรงทางอารมณ์ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจ โปรดอ่านด้วยวิจารณญาณ

เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง

เพราะที่บ้านล้มละลายจันทร์เจ้าไร้หนทางจึงยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาขอความช่วยเหลือจากเขา อดีตลูกคนใช้ที่เคยอาศัยอยู่ที่บ้านของเธอที่ตอนนี้ทำธุรกิจจนกลายเป็นเศรษฐีร่ำรวยมหาศาล เตชินไม่เคยคาดฝันมาก่อนว่า คุณหนูที่เคยกดขี่เขามาตลอดชีวิตจะยอมคุกเข่าให้เขาในวันนี้ วันนี้จันทร์เจ้าไม่ใช่ลูกสาวเจ้าป่าแต่กำลังกลายเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำ "เธอจะตอบแทนฉันยังไงในการช่วยเหลือเธอครั้งนี้ล่ะ" เตชินมองจันทร์เจ้าอย่างเหยียด ๆ จันทร์เจ้าก็แค่คุณหนูตกอับที่หิวเงินคนหนึ่ง เขารู้ว่าตอนนี้จันทร์เจ้าพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเงินเท่านั้น หญิงสาวเชิดใบหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง แม้จะเกลียดเขาแค่ไหนแต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว "ฉันเคยช่วยคุณพ่อ ฉันมีความสามารถเป็นเลขาได้" เตชินหัวเราะทั้งมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย "เลขาเหรอแค่เลขาคงไม่พอ นอกจากว่าเธอจะทำหน้าที่เป็นนางบำเรอบนเตียงของฉันด้วย"

เป็นแค่ผัวชั่วคืนอย่ามาวุ่นวาย เสร็จแล้วก็จบๆ กันไป ของไม่อร่อย แป้งหอมไม่กินซ้ำ

หยูเพ่ยอันบุตรอนุของจวนขุนนางขั้นสอง ได้รับราชโองการให้แต่งงานกับท่านอ๋องอี้เหวิน แต่เขานั้นคืออ๋องตกยากถูกริบทรัพย์และบรรดาศักดิ์ไปจนสิ้น เหลือเพียงแต่ตัวและถูกส่งมาให้อยู่ด้วยกันในจวนร้างเล็กๆ แถมเขานั้นยังพิการขาหักเพราะป้องกันการก่อกบฏจนตนเองบาดเจ็บ แต่สุดท้ายด้วยความหวาดกลัวว่าเขานั้นจะขึ้นไปเป็นใหญ่เสียเอง จึงได้กำจัดเขาโดยป้ายสีในความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ และให้แต่งงานกับบุตรของอนุของขุนนางขั้นสองที่มิได้มีอำนาจใดจะช่วยเกื้อหนุนเขาได้ และอ๋องผู้นี้ยังมีลูกติดหนึ่งคนอีกด้วย หยูเพ่ยอันจึงจำต้องดูแลทั้งพ่อและลูกในเรือนร้างแห่งนี้……

เขาเหนี่ยวรั้งกักขังเธอไว้ปรนเปรอสวาท เพราะหลงใหลในเรือนร่าง หรือเพราะซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้