การให้อภัย

ชาติที่แล้วโชคชะตาลิขิตให้นางลืมไยชาตินี้ถึงให้นางจดจำได้เพียงบางส่วน สวรรค์ท่านรู้ท่านเป็นผู้ลิขิตใช่หรือไม่ บ่วงกรรมของข้ากับหวงซีซวนชาตินี้เพียงพอหรือไม่ ไป๋เจียเจียกู้ร้องประท้วงภายในใจ

“นอนกับพ่อก็นอนมาแล้วแค่นอนกับลูกอีกคนมันจะเป็นไรไป! ว่าไหม?” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน มองสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนใต้ร่างที่นอนตัวสั่นน้ำตาไหลอาบสองแก้ม

เบญญาภา นักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ ผู้เคยผิดหวังจนเข็ดขยาดกับความรัก แต่ยังคงต้องการเซ็กซ์ วันหนึ่งเธอได้พบกับ เขมทัศน์ รุ่นพี่คณะเศรษฐศาสตร์ ผ่านการแชท และตกหลุมรักเขาในการเดทครั้งแรก เขมทัศน์ เป็นเสือผู้หญิงที่มองเซ็กซ์เป็นแค่ความผ่อนคลาย แต่เขากลับตกหลุมรักเบญญาภาอย่างจริงจังตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน ทั้งคู่ตัดสินใจมีความสัมพันธ์กัน ทว่าเบญญาภาผู้ที่กลัวเรื่องรสนิยมทางเพศสุดโต่งของเขา ได้ตัดสินใจขอเลิกกับเขมทัศน์ในวันที่เขาเรียนจบพอดี สองปีผ่านไป เธอกลับมาพบกับเขาอีกครั้ง แม้ใจยังสั่นไหวและหลงใหลในอีกด้านหนึ่งของเขา แต่เบญญาภาจะไม่ยอมเจ็บซ้ำอีก เธอจึงขีดเส้นให้เขมทัศน์เป็นได้แค่ 'คู่นอน' เท่านั้น ทว่า... รสนิยมที่เธอเคยกลัวกลับกลายเป็นสิ่งที่เธอโหยหา และความเจ้าชู้ของเขาก็กำลังทำให้หัวใจของเธอสั่นคลอนอีกครั้ง! ส่วนเขมทัศน์ผู้ไม่เคยจริงจังกับใคร ก็ยอมลดความซาดิสลง เพราะการกลับมาครั้งนี้ทำให้เขามั่นใจว่า... เขาหลงรักเบญญาภาเข้าแล้วจริง ๆ

แต่งงานกันมา 5 ปีจนมีพยานรักด้วยกัน หลายครั้งรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังมีความลับบางอย่างซ่อนเอาไว้ เมื่อความรักขาดความเชื่อใจ สุดท้ายการหย่าคือทางออก #เนื้อหาส่วนหนึ่งในนิยาย “คุยกันดีๆ ได้ไหม อย่าใช้อารมณ์…” “ปะ ปั้นผิดเหรอ?” น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตาด้วยความผิดหวัง “ปั้นผิดเหรอที่เสียใจ เพราะรู้ว่าโดนผัวตัวเองหลอกมาตลอดหกปี!!!” “พี่ไม่ได้ตั้งใจ…ฟังกันหน่อยได้ไหม” “ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไร!! ขอถามหน่อย...ตั้งแต่รู้จักกันมาอะไรเป็นความจริงบ้าง!?” เพียะ! รอบนี้น้องตบจริง หน้าผมสะบัดไปตามแรงมือนั้นจนเลือดออกจากมุมปาก พอหันกลับมาก็ต้องเผชิญกับแววตาสั่นระริกของภรรยา “ปั้นจะหย่า…”

เธอทิ้งเขาไปโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา แต่โชคชะตาก็นำพาเธอกับมาพานพบกับเขาอีกครั้งในฐานะผู้ให้บริการกับลูกค้าเมื่อเธอต้องขายศักดิ์ศรีแลกเงินเพื่อรักษาเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากเขา ปราณ ประภาวินท์ กิตติธนปกรณ์ นักธุรกิจหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาวัย 31 ปี เจ้าของโรงแรมหรูที่มีสาขาครอบคลุมทุกจังหวะ นิสัยสุขุมนุ่มลึก ใจเย็น อ่อนโยน "เรามารือฟื้นความทรงจำกันหน่อยไหมวารี แต่ผมมีค่าตอบแทนให้ด้วยนะ..น้ำละ 300,000 พอไหม" วารี สุขเกษม คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวหน้าตาสะสวยวัย 28 ปี นิสัยอ่อนหวานแต่ซ่อนความเด็ดเดี่ยว และความแข็งแกร่งเอาไว้ภายใน "ไม่..ฉันไม่รับงานนี้แล้วค่ะ"

6เดือนบนเตียง กับร่างกายที่ขยับได้นิดหน่อย... “ระวังด้วยนะลูก...เดินช้าๆ ไม่ต้องรีบ” เสียงมารดาลอยตามหลังมา หวันยิหวาหันมายิ้ม แต่ท่านเดินหายเข้าไปในส่วนครัวเสียแล้ว “พ่อ แม่สงสารลูก” เสียงเครือสะอื้น พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลปรี่ วิทย์พับหนังสือพิมพ์ในมือโยนไว้บนโต๊ะรับประทานอาหาร เดินเข้าไปประคองภรรยาวัย45ปีอย่างถนอม “ลูกไม่เป็นอะไรแล้วนี่แม่ อย่าไปคิดถึงเรื่องนั้นซิ เราสัญญากันแล้วนี่นา” ชายวัยกลางคนกล่าวเสียงทุ้ม เขาเองก็เจ็บแค้นแทบกระอัก แต่จะทำอะไรคน คนนั้นได้ เมื่อชายผู้นั้นทรงอิทธิพลเสียจนคนธรรมดาอย่างท่านไม่กล้าเผยอหน้า แค่ได้บุตรสาวคืนกลับมาก็นับว่าเป็นบุญหัว แม้หวันยิหวาจะไม่ต่างอะไรกับซากร่างกาย เมื่อความทรงจำของหล่อน หายไปทั้งหมด หลังโศกนาฏกรรมเลวร้ายครั้งนั้น บุตรีของท่าน...เสียแม้แต่...สายเลือดในอก...

....การเจอกันครั้งแรก ด้วยอุบัติเหตุ...จึงนำพามาสู่ความใกล้ชิด... คนหนึ่งที่ตั้งใจรัก...แต่อีกคนกลับเข้าหาเพื่อหวังพียงได้เชยชมร่างกายอันบริสุทธิ์ของเธอ...

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก" ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน "อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน "อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ "แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

น้ำตาลพยายามให้สติพี่เขย หล่อนรู้ว่าตลอดระยะเวลาสามเดียวหลังจากพี่สาวของหล่อนจากเขาไป มาร์เซโล่ก็เอาแต่เศร้าโศกเสียใจ บางวันก็ซึมเศร้าแทบไม่เป็นอันกินอันนอน “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ที่เป็นคนซื้อรถใหม่ให้... พี่สาวเธอก็คงไม่ตาย” เสียงของมาร์เซโล่ขมขื่นจนคนเป็นน้องเมียรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ฝังแน่นอยู่ภายในใจเขา พี่เขยคนนี้เอาแต่ลงโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้ ‘น้ำผึ้ง’ ซึ่งเป็นภรรยาสุดที่รักของเขาและยังเป็นพี่สาวร่วมสายโลหิตของหล่อนต้องมาจบชีวิตเพราะอุบัติเหตุที่ไม่มีใครคาดคิด “มันเป็นอุบัติเหตุนะคะพี่มาร์ค”

" เราจะรู้ได้ยังไงคะ ว่ามันคือความรัก " คำถามของลูกสาว ทำเอาแม่ใจพองขึ้นมา พี่ทรายโตแล้ว " ฟังเสียงหัวใจสิลูกพี่ทราย เวลาที่เราอยู่ใกล้คนที่เราชอบหัวใจของเราจะเต้นไม่ถูกจังหวะ เวลาที่เราได้เจอหน้าเค้า หัวใจของเราจะสั่นรัว แตกต่างจากเวลาอยู่กับคนอื่น "