การให้อภัย

การแต่งงานของเราเกิดจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว หากเขาต้องการจะหย่า เธอก็พร้อมจะไป "มนยอมแพ้แล้ว เรามาหย่ากันตามที่เวย์ต้องการเถอะค่ะ"

เพราะคำว่าบุญคุณ และครอบครัวค้ำคอเธอจึงต้องจำยอมสวมรอยเป็นคู่หมั้นในวัยเด็กของบุตรชายผู้มีพระคุณ แต่ความฉิบหายดันมาเยือนเมื่อเมื่อคู่หมั้นตัวจริงของชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้น "เธอเป็นใคร..?" "ฉันชื่อ...เมษา..." "เธอคงไม่ได้โง่จนไม่รู้ใช่ไหมว่าการสวมรอยเป็นคนอื่นมันผิดกฏหมาย" "ที่ฉันทำไปเพราะจำเป็นจริง ๆ อย่าแจ้งความจับฉันเลยนะ จะให้ฉันทำอะไรเป็นการชดใช้ก็ได้" "เธอคิดว่าควรชดใช้ ยังไงมันถึงจะเหมาะสมกับที่เธอเข้ามาสวมรอย เป็นคู่หมั้นฉันจนทำให้ฉันกับคนรักต้องเลิกกัน เธอคิดว่าตัวเองต้องชดใช้ยังไง" "ฉะ..ฉันไม่รู้..." "แต่ไม่ต้องห่วง เธอได้ชดใช้สมใจแน่...เมษา..."

เธอ... คือคนที่เขาเคยตั้งใจว่าจะไม่รัก แต่สุดท้ายกลับรักหมดใจโดยไม่รู้ตัว

คุณหนูรองตระกูลไป๋ เสียพรหมจรรย์ในคืนที่คุณหนูใหญ่แต่งงาน และยังเป็นบุรุษที่ชังน้ำหน้านางอย่างกับอะไรดี แล้วเช่นนี้ลูกในท้องของนางจะทำเช่นไรดี !?

หลังครอบครัวประสบปัญหาหนัก 'รสิกา' จึงต้องบากหน้าไปขอความช่วยเหลือจาก ‘อัคนี’ ชายหนุ่มผู้พรั่งพร้อมซึ่งได้ชื่อว่ามีลูกและภรรยาแล้ว เขาเตือนเธอว่าผลตอบแทนที่ต้องใช้คืนนั้นไม่ธรรมดา แต่พอถึงเวลาที่ต้องจ่าย รสิกากลับหนีหายเข้ากลีบเมฆ แน่นอนว่าไฟร้ายอย่างอัคนี ไม่เคยยอมดับลงเพราะใครหน้าไหน แม้ต้องพลิกแผ่นดินตามหา เขาก็จะเอาตัวเธอกลับคืนมาให้ได้!

"ชื่อเล่นว่าเดียร์เหรอ...เดียร์ที่แปลว่าที่รักใช่มั้ย" แรก ๆ ก็ต้องปากหวานไว้ก่อน แต่หลังจากนั้นน่ะเหรอ "มีผัวฝรั่งต้องทำใจนะหมวย!" ว้ายยยยย ทำใจอะไรดีล่ะ "ไม่อยากได้บนเตียง ขอระเบียงแทนได้มั้ย?" งั้นก็อย่าหนักไปนะพี่เรย์สงสารเด็ก .......................................... เมธากร หนุ่มลูกครึ่งไทย - ฝรั่งเศสหรือท่านประธานหมื่นล้านแห่งประทานชัย กรุ๊ปกับไดอาน่า สาวหมวยลูกครึ่งไทย - ฮ่องกงหญิงสาวผู้มีชีวิตเรียบง่ายไม่เคยทะเยอทะยานเกินตัวต่างจากแดเนียลพี่ชายฝาแฝดของเธอ แดเนียลเป็นเจ้ามือโต๊ะบอลรายย่อยของแก๊งมาเฟีย วันหนึ่งแดเนียลก่อเรื่องไว้แล้วหนีเอาตัวรอดคนเดียวจนทำให้ไดอาน่าตกอยู่ในอันตราย ไดอาน่าได้รับความช่วยเหลือจากเมธากร แต่เธอตระหนักได้ว่าเมธากรคือนักธุรกิจและของฟรีไม่มีในโลกธุรกิจ เธอไม่มีอะไรตอบแทนเขาสักอย่างจะมีก็แต่เรือนร่างที่ยังบริิสุทธิ์อยู่และหัวใจ...

“เป็นอย่างที่เคยเป็นมันดีแล้ว” ประโยคปฎิเสธสั้นๆ ดังก้องในหัวฉันตลอดเวลาจนถึงนาทีสุดท้ายที่บินกลับมาตามคำสั่งที่เจ้าตัวน่าจะลืมมันไป แต่ใครจะไปรู้ว่าวันนึง คนที่เคยปฏิเสธ..จะเป็นฝ่ายมาขอคบกับฉันซะเอง!

เพราะพ่อเสีย และแม่แต่งงานใหม่ นภิศาจึงถูกแม่นำมาฝากกับเจ้านายเก่าในตอนที่เธอเริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เพราะกลัวปัญหาพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง แต่เธอกลับต้องมาเป็นเด็กเลี้ยงของลูกชายเจ้าของบ้านตั้งแต่ที่ยังเรียนไม่จบ จนกระทั้งทำงาน ความสัมพันธ์ไม่ต่างจากเมียบำเรอ เมื่อเธอท้องเขาก็ให้ไปทำแท้ง แม้จะรักเขาแค่ไหน เธอก็ทนทำร้ายลูกอีกเป็นครั้งที่สองไม่ได้แล้ว หนทางเดียวที่เธอจะหลุดพ้นจากพันธะที่ไร้ใจ และเพื่อการรักษาชีวิตลูกไว้ คือการหนีไปให้ไกลจากคนใจร้ายที่เธอรัก

หากการแต่งงานคือกรงขังอิสรภาพ เธอก็ถูกขังอยู่ในกรงเถื่อนของผู้ชายที่ไร้หัวใจ ยามสิ้นหวัง ท้อแท้ และหวาดกลัว กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเอง ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

"ฟ้าไม่คิดเลยว่าคุณจะทำกับฟ้าแบบนี้ คุณมันเลวที่สุด!"ใบหน้าหวานจ้องใบหน้าคมแข็งกร้าว "ฮ่า ๆ ใช่ฉันมันเลว อย่าแม้แต่จะคิด ที่จะไปจากฉัน ไม่อย่างนั้นคลิปที่เราสองคนเอากันว่อนโซเซียลแน่"