ตั้งครรภ์

คบกันมาตั้งแต่เด็ก จนวันหนึ่งพลาดพลั้งและกลายเป็นคุณแม่วัยใส ยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูลูก ปล่อยให้เขาได้ใช้ชีวิตตามวัย มีสังคม มีทางของตัวเอง ทำหน้าที่ตัวเองไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเราหมดรักกันตั้งแต่ตอนไหน? เขาและเธอเคยรักกันด้วยหัวใจบริสุทธิ์ พลาดพลั้งจนมีลูกด้วยกัน แต่เธอกลับยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูลูก... ส่วนเขาเลือกเดินเข้าหาสังคมใหม่ๆ ในรั้วมหาวิทยาลัยที่เปลี่ยนเขาไปจนหมด เมื่อรักไม่เหมือนเดิม เขาเอ่ยคำเลิกราวกับไม่เคยรักกันมาก่อน ทิ้งเธอและลูกชายไว้เบื้องหลังโดยไม่หันกลับมาเหลียวแล “พี่ยอมกราบก็ได้แค่เดียร์ยอมปล่อยพี่ไป เพราะหัวใจดวงนี้ไม่มีเดียร์อยู่ในนั้นอีกแล้ว” “พี่ยอมกราบเดียร์ เพื่อให้เดียร์ยอมปล่อยพี่ไปพี่ไม่คิดถึงวันที่เข้ามาจีบเดียร์เลยเหรอ” “พี่หมดรักเดียร์แล้ว”

ความสัมพันธ์ที่เกิดระหว่างเธอกับเขามีกติกาชัดเจน ไม่มีความรู้สึกปนอยู่ในนั้น ความรักเกิดขึ้นกับอีกคน ในขณะที่อีกคนอยากจบ เรื่องราววุ่นวายจึงเกิดขึ้น เมื่อภูริต้องการเปลี่ยนสถานะจากคู่นอนเป็นคู่ชีวิตของเธอ “แอ๊ะ แอ๊ะ” เสียงที่ได้ยินทำให้พนิดาปรือตาขึ้น หนังตาหนักอึ้งแต่ก็พยายามฝืนเอาไว้ “แอ๊ะ แจ๊บ ๆ ๆ” นอกจากเสียงทักทาย ยังมีเสียงคล้ายคนกำลังดูดอะไรบางอย่างปนมาด้วย ตากลมโตปรับให้เข้ากับแสง ใบหน้าสวยหันไปตามเสียงที่ได้ยิน แล้วมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง หัวใจสั่นจนยากจะควบคุม เมื่อแน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินดังมาจากคนที่นอนอยู่ในเปล ร่างบางขยับลงจากเตียง ไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เพราะคนที่อยู่ในเปล ดึงสติของเธอไปจนหมดสิ้น “แอ๊ะ” คนตัวเล็กส่งเสียงทักทายเมื่อเห็นหน้าเธอ กางแขนออก ยกขาถีบอากาศสื่อให้รู้ว่า อยากออกมาหาเธอแล้ว “เดือนอ้าย...” เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก น้ำตาตีตื้นขึ้นมาจนทำให้หูตาพร่าเลือนไปหมด “เดือนอ้าย หนูจริง ๆ ด้วย” มือสั่นเทาช้อนเข้าใต้ตัวลูก แล้วอุ้มออกมาจากเปล เจ้าเดือนอ้ายแอ่นอกแสดงความดีใจ ที่ได้ออกจากเปลนอนสมใจ

เซนต์ เอสเซียโน มาเฟียหนุ่ม อายุ 33 ปี สูง 188 ซม เขาโหดเหี้ยม เย็นชา ไร้ความรู้สึก เขาเป็นเปลวไฟจากนรกที่พร้อมจะแผดเผาใครก็ได้ที่กล้าลองดีกับอำนาจของเขาให้แหลกเหลวไม่เหลือแม้แต่กระดูก ใครหน้าไหนก็ตามที่มันกล้ามาเป็นศัตรูกับเขาโดยเฉพาะตระกูลแกรนด์เดย์เขาจะแผดเผาพวกมันทุกคนไม่ให้เหลือแม้แต่ป้ายชื่อหน้าหลุมศพ มายด์ เพียงพอใจ แกรนด์เดย์ อายุ 22 ปี สูง 160 ซม. เธอคือเหยื่อของความแค้นระหว่างสองตระกูลมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ที่เขานั้นหมายตาเอาไว้แล้วว่าจะต้องชำระแค้นกับเธออย่างสาสม การตายอย่างไร้เกียรติของพ่อเขาเธอต้องเป็นคนชดใช้ทั้งหมด

อลัน ซาวันเดอร์(พี่อลัน) อายุยี่สิบเจ็ดปีลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ไปอยู่และเติบโตที่ประเทศไทย โดยมีพ่อและแม่ทูนหัวเลี้ยงดูจนถึงอายุสิบห้า แต่ตอนที่อลันอายุได้เจ็ดขวบพ่อและแม่ทูนหัวได้ให้กำเนิดบุตรสาว ผู้ซึ่งที่จะมาครอบครองหัวใจของเขา ปิ่นมุก อัครถาวรกุล(หนูมุก) อายุยี่สิบปีเกิดมาท่ามกลางความรักของคนรอบข้างและรวมถึง ‘พี่อลัน’ ชายเพียงคนเดียวที่เธอต้องรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข ต้องเป็นสะใภ้ใหญ่ของตระกูลซาวันเดอร์ หนูมุกจึงถูกเลี้ยงดูให้พร้อมกับหน้าที่ตำแหน่ง ‘เมีย’ ของพี่ชายท้องชนกันที่เขาไม่ใช่เป็นเพียง อลัน ซาวันเดอร์ แต่เขาคือ‘ลูกไม้’มาเฟีย ‘ให้ตายเถอะ!’คำนี้ต้องเกิดขึ้นกับอลันแทบทุกวัน เมื่อเขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เขาต้องรับเจ้าสาวตัวจริงของเขามาดูแลต่อจากพ่อแม่ เพื่อรอเวลาที่เหมาะสมที่เขาจะมอบตำแหน่ง ‘เมีย’ที่ถูกต้องตามกฎหมายให้กับเธอ ‘ให้ตายเถอะ!’เขาเกลียดตัวเองที่ทำให้‘หนูมุก’เสียน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจึงชดเชยให้กับเธอด้วยการมอบตัวเองให้ตกเป็นของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า “ถือซะว่าพี่เป็นสินค้าที่เต็มใจให้หนูมุกได้ทดลองใช้ได้ตามใจ...ครับ”

หนึ่งครั้งที่เขาช่วยชีวิตนาง หนึ่งครั้งที่นางช่วยชีวิตเขา ‘เสิ่นฉางซี’ บุตรสาวองครักษ์วังหลวงที่รอดจากความตายพร้อมแผลเป็นบนใบหน้าและท่าเดินกะโผลกกะเผลก ชีวิตของนางเป็นของ ‘สวินเย่ว์’แม่ทัพหนุ่มผู้แข็งกระด้างผู้บังเอิญช่วยนางอย่างไม่ตั้งใจ ชะตานำพาให้ใจสองดวงให้พานพบและผูกพัน เกิดสายใยโยงหัวใจสองดวง ลมหายใจของนาง ไออุ่นจากกายของเขา ความรักที่จารในหัวใจจะยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เสื่อมคลาย แม้นางจะย้ำเตือนตัวเองว่าเขาคือบุรุษที่นางไม่ควรรัก!

ในวันที่เธอตัดสินใจแล้วว่าโลกนี้ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องทนอยู่อีกต่อไป ก็บังเอิญมีมือหนึ่งเข้ามาโอบอุ้มเธอเอาไว้ เขาเป็นเหมือนดวงดาวเพียงดวงเดียวที่คอยส่องแสงเพื่อนำทางให้กับเธอในวันที่โลกทั้งใบมืดมน

เมื่อว่าที่เจ้าสาวเฮงซวยบังอาจหนีไปในวันก่อนแต่งงาน วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน อภิมหาเศรษฐีรูปงาม ผู้แสนเย่อหยิ่ง ทระนงตน ดุดัน ถึงลูกถึงคน และเฉียบขาดสุดขั้ว จึงคลุ้มคลั่งประหนึ่งพญามัจจุราชที่หลุดออกมาจากขุมอเวจี เเละเลือกที่จะเเก้หน้าด้วยการคว้า ‘นางซินก้นครัว’ ผู้แสนอาภัพอย่าง มะลิร้อย สร้อยมาลา เด็กสาววัยกำดัดที่ดูท่าว่าจะทั้งหัวอ่อนเเละนุ่มนิ่ม ซึ่งลูกหนี้ของเขายัดเยียดให้มาเข้าพิธีวิวาห์เเทน เมื่อไม่รักเขาจึงปฏิบัติกับ ‘เจ้าสาวสำรอง’ เยี่ยงขยะไร้ค่า เเละจำกัดสถานะให้เธอเป็นเเค่เมียบำเรอ! ที่มีหน้าที่ดีดเด้ง ดิ้นพล่าน และร้องครวญครางรองรับการขยี้สวาทด้วยลีลารักอันเร่าร้อน ดุดัน เเละดิบเถื่อน ทุกที่! ทุกเวลา! หากเเต่พ่อหนุ่มจอมยโสกลับไม่ได้เตรียมรับมือกับความน่ารัก ความไร้เดียงสา เเละความพยศเหลือร้ายของ ‘เมียเด็ก’ ผู้ดื้อเงียบ ที่เขาคิดเสมอมาว่าเธอนั้นหน่อมเเน้มไม่ทันคน เเถมพอรู้ตัวอีกทีเขาก็เกิดอาการน้ำลายสอ 'อยากกินเด็ก’ ตลอดเวลาจนน่าโมโห! “จะมัวยืนกระมิดกระเมี้ยนอีกนานไหม แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง!” “อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะมะลิร้อย” “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ได้โปรดเถอะ” “แค่ผัวจะ ‘เอา’ ทำไมต้องทำท่าบีบน้ำตาด้วย”

การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรัก เมื่อครบกำหนดเวลาก็แยกย้าย แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่จรดปลายปากกาเซ็นชื่อลงในใบหย่า เธอจะได้ของแถมติดท้องมาถึงสองชีวิต ++++++++++++++++++++ อัคนีพารถเข้ามาจอดที่หน้าสำนักงานเขต อรอมลยังนั่งร้องไห้มาตลอดทาง สิ่งที่เกิดขึ้นมันเลวร้ายที่สุด เกินกว่าที่เธอจะรับไหว อัคนีร้ายกาจและเย็นชาเกินไปแล้ว เขายังมีหัวใจอยู่ไหม “ลงมา” เสียงเรียกของชายหนุ่ม ปลุกหญิงสาวให้ออกจากภวังค์ความคิด ตากลมโตมองหน้าเขา ก่อนจะมองเลยไปยังสำนักงานเขตที่อยู่ด้านหลังเขา “มาที่นี่ทำไม” ถามพร้อมกับปาดน้ำตาออกจากแก้ม มองหน้าเขาด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ “อยากจดทะเบียนสมรสไม่ใช่เหรอ” อัคนีถามพร้อมกับมองหน้าเธอ คำตอบของเขาทำให้หญิงสาวยิ้มเย้ยหยันให้ตัวเอง แบบนี้เขาเรียกว่าตบหัวแล้วลูบหลังใช่ไหม ก่อนหน้านี้เขาปฏิเสธเธอไปแล้ว และเธอก็ไม่ต้องการมันอีก เธอไม่อยากเอาชนะใครอีกแล้ว “ไม่จำเป็น ฉันไม่อยากจด จะเอาฉันไปไว้ที่ไหนก็เชิญ” ตาแดงก่ำมองหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะหลับตาลงเมื่อน้ำตามันพากันไหลลงมาอีกครั้ง

เพราะความเมาทำให้ ‘ภาม เศรษฐวัฒน์’ เข้าห้องผิด และความผิดพลาดก็ทำให้เขามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนของน้องสาวอย่าง ‘เกวลิน’ ใจเขาอยากปัดความรับผิดชอบ แต่กลับกลายเป็นว่าเขายื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเธอเพื่อชดใช้ความผิดพลาดนั้น แต่พออยู่ด้วยกัน สันดานผู้ชาย ‘ชั่วๆ’ ก็บอกว่าเขาแค่อยากได้เธอ กระทั่งล่อลวงเธอเป็นของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ แต่พอวันหนึ่งเธอคิดจะเดินจากเขาไป ภามจึงทุรนทุรายทนไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเห็นเธอเป็นแค่ ‘ของชั่วคราว’ ที่รอวันเบื่อแล้วโละทิ้งเท่านั้น!

ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊า...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อพร้อมกับ​เสียงครางหยาบโลนดังไปทั่วห้อง ร่างหนาเคลื่อนอยู่บนร่างบางเร่งจังหวะดุจเกลียวคลื่อนพลิ้วไหว มือเล็กกรีดไปตามแผ่นหลังแกร่งจนเกิดรอยแดง “อ๊า” ธานินทร์​ส่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมกับเร่งจังหวะรัวเร็ว จนร่างบางเล็กที่อยู่ใต้ร่างหนาหัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงที่เขากระแทก “พะ... พอเถอะเอมไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานเอ่ยเสียงสั่นอ้อนวอนชายบนร่าง เธอรู้สึก​เหนื่อยและปวดตัวไปหมดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ “ผู้หญิง​ร่านแบบเธอมีหน้าที่ทำให้ฉันพอใจแค่นั้น อย่าคิดว่าฉันจะทำตามที่เธอสั่ง อ๊า... “ ปึก! ปึก! ปึก! น้ำสีใสไหลปริ่มนัยน์ตา​เขาปรามาส​เธอด้วยถ้อยคำร้ายกาจ หัวใจดวงน้อยกระตุก​สั่นไหว เจ็บปวดหัว​ใจทุกครั้งที่ได้ยินมัน เธอก็แค่ผู้หญิง​ร่านที่ต้องการเงิน นอนกับเขาเพราะเงิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับเธอมีอะไรกัน มันเกิดเรื่องแบบนี้จนแทบนับครั้งไม่ถ้วน แต่ร้องไห้​คร่ำครวญไปก็ไม่เกิดประโยชน์​อันใด เมื่อเธอเลือกแล้ว ก็ต้องยอมรับ​ผลของมัน แม้ว่าเธอจะตกในสภาวะ​นี้เพราะความจำเป็น​ก็ตาม