ทะลุมิติ 1970s ภรรยาตัวประกอบของท่านนายพล

ในเมื่อสวรรค์มีเมตตาให้ข้ากลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ข้าจะทวงคืนทุกสิ่งที่เคยถูกแย่งไป จะไม่มีอีกแล้วฮูหยินแสนดีเพราะจากนี้ข้าคือฮูหยินผู้เหี้ยมโหด

นางหงส์ที่พลัดพราก หวนกลับคืนรวงรังอีกครั้ง เพื่อทวงคืนและปกป้อง แผ่นดิน และ บุคคลอันเป็นที่รัก 'นางหงส์สลัดปีก ขาวฟูฟ่อง เนื้อนวลผ่องเสลาดั่งจันทร์ฉาย ตระกอง กอดแนบเนื้อมิรู้คลาย ลูบไล้กาย สอดประสานสมใจปอง ยอดพยัคฆ์แข็งแกร่งราวเหล็กกล้า ขับเคลื่อนกายาของเราสอง ฝ่ามือหนาบีบเคล้นเป็นทำนอง ตามครรลองแห่งวสันต์รัญจวนใจ บทเพลงรักบรรเลงจรุงจิต กายแนบชิดเติมเต็มสุขสดใส หงส์มังกรเกี่ยวกระหวัดขยับไป เชื่อมสายใยแห่งรักให้หลั่งริน สะโพกสอบบดอัดบุปผาร่อน ส่ายวนว่อนร้อนเร่าทั้งหยางหยิน เร่งจังหวะให้ซาบซ่านเป็นอาจิณ ต่างดื่มกินรสรักสลักทรวง'

นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้ คุณหนูเยว่เหลียน นางเปรียบดั่งดอกบัวขาว งดงามใสสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่อง รอยยิ้มของนางกระจ่างใส ไม่ว่าผู้ใดอยู่ใกล้นางก็สบายใจ ฮูหยินตระกูลเยว่และตระกูลตงเป็นสหายรักกันเติบโตเคียงข้างกันมาตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อเยว่ฮูหยินคลอดบุตรสาวออกมา จึงถูกจับหมั้นหมายกับคุณชายรองของตระกูลตงทันที แต่เยว่ฮูหยินก็บุญน้อยเสียเหลือเกิน ไม่สามารถเฝ้ามองบุตรสาวผู้งดงามเติบใหญ่ได้ เยว่ฮูหยินจมน้ำเสียชีวิตเมื่อเยว่เหลียนอายุเพียงห้าปี

ในชาติก่อนนางคือคุณหนูสี่แห่งตระกูลไป๋ที่ร่ำรวย เพราะความรักบังตาคิดว่าบุรุษที่ตนดื้อดึงเลือกมาเป็นสามีคือคนดี แต่สามีผู้นี้กลับกลายเป็นอีกคนที่นางไม่รู้จักและพรากลมหายใจของนางไปอย่างเลือดเย็น

อ๋องรุ่ยหยาง และเหล่าองค์ชายพี่น้องของเขา ต่างพนันขันต่อกันว่า อ๋องรุ่ยหยางจะพิชิต คุณหนูเฟยฮวา บุตรสาวเสนาบดีเฟยเทียนหลงได้ลงหรือไม่ เพราะนางนั้นอวบอ้วนยิ่งกว่าคุณหนูในจวนใด แถมใบหน้าก็มีธรรมดามิได้โดดเด่นหรืองดงาม และนางยังแต่งตัวเฉิ่มเชยหนักหนา สีสันและแบบเครื่องแต่งกายของนางก็แสนเชยดังหญิงรุ่นป้าแก่ชอบสวมใส่ แต่นางนั้นหลงไหลท่านอ๋องรุ่ยหยางยิ่งนัก นางพบเขาที่ไหนก็มองเขาด้วยตาเป็นประกายหวานฉ่ำ ด้วยความหลงไหลจนใครๆก็ดูออก ต่างนินทาว่านางนั้นไม่เจียมตัว แม้บิดาจะเป็นเสนาบดีแต่นางขี้เหร่ปานนี้ อย่าว่าแต่อ๋องรุ่ยหยางเลย บุรุษอื่นก็มิมีใครอยากได้นางเป็นภรรยา บุรุษรูปงามเช่นอ๋องรุ่ยหยางแสนจะรังเกียจนางยิ่งนัก พบเจอนางที่ไหนก็มักจะหลีกหนี จนเป็นที่ขบขันของเหล่าพี่น้องของเขา เหล่าองค์ชายจึงลงขันกันจะยอมเสียม้าตัวที่งามที่สุดของแต่ละคนให้ท่านอ๋องรุ่ยหยาง หากเขายอมพิชิตหญิงขี้เหร่เช่นเฟยฮวาได้ลง เขาจึงวางแผนเกี้ยวนาง จนนางยอมตกเป็นของเขา เมื่อสมใจเขาก็ทิ้งนางอย่างเลือดเย็นยิ่งนัก เฟยฮวาจะทำเช่นไรต่อไป…

เมื่อคนขี้เหนื่อยจากยุคปัจจุบันมาเกิดใหม่เป็นคุณหนูใหญ่ของหนึ่งในสี่พรรคมารมากอำนาจในยุทธภพ นางจะต้องแต่งงานกับว่าที่ประมุขพรรคมารที่มากอำนาจในยุทธภพ หลางยี เฟิ่งหงซี กุยฮั่น จะเลือกใครดีล่ะ

วิญญาณต้องสาป นำพาหญิงสาวผู้หนึ่งกลับไปยังห้วงเวลาที่พวกเขาเคยอยู่ หวังว่านางจะช่วยถอนคำสาปร้ายนี้ เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากการจองจำนับพันปี และเขาที่เฝ้ารอนางมาตลอดพันปี พันปีที่เฝ้ารอได้พบเธออีกครั้ง กี่หมื่นวันที่ถูกจองจำวิญญาณเอาไว้ เขานั่นเฝ้ารอเพียงแค่เธอ

เมื่อเธอต้องฟื้นตื่นขึ้นมาในร่างคุณหนูสามซึ่งกำลังจะแขวนป้ายออกรับแขกอย่างเช่นหญิงคณิกา เธอจะยอมให้เป็นเช่นนั้นได้หรือ ไหนไหนจะขายก็ต้องขายให้ได้ราคาและต้องได้คนที่คู่ควร หากจำเป็นจะต้องยั่ว นางก็จะยั่วยวนจนได้ดี สาวสวยนักศึกษาเพิ่งจวิ่งหนีจนโดนรถชนโดยไม่รู้ตัว เธอฟื้นตื่นแล้วพบว่ามาอยู่ในร่างของไป่เหลียนฮวา คุณหนูสามสกุลไป่ ซึ่งบิดาต้องโทษจนหญิงสาวในสกุลโดนจับมาอยู่ในหอเริงรมย์ด้วยกันทั้งหมด พี่สาวและน้องสาวของไป่เหลียนฮวาออกแขวนป้ายเช่นหญิงคณิกาแล้ว คนต่อไปก็คือนาง แต่นางจะยอมให้เป็นเช่นนั้นได้หรือ หญิงสาวอันมีเสน่ห์อย่างนางจะขายแบบปกติได้อย่างไร นั่นมันธรรมดาเกินไป นางจึงเสนอให้ผู้ดูแลจัดงานประมูลดอกบัวขาว เพื่อเรียกราคาให้สูงที่สุด และเลือกชายที่มีไหวพริบ อย่างน้อยก็ขอให้นางได้มีโอกาสเลือกบ้าง โดยนางต้องคิดหาการแสดงสุดเร้าใจและยั่วยวนสุดชีวิตถึงห้ารอบ ผู้ใดจะคาดคิดว่า ผู้ที่ให้ราคามากที่สุดคือ องค์ชายรัชทายาท นางจึงต้องทั้งบดทั้งยั่ว เพื่อให้เขาหลงใหลในตัวนาง ขอเพียงให้ชีวิตนี้ของนางอยู่ในห้วงฝันกับเขาให้นานที่สุด นั่นน่าจะเป็นความสุขที่สุดหลังจากฟื้นตื่นมา

อวี้จินจะไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป! เพราะความโง่เขลาและหัวอ่อน ทำให้อวี้จิน ต้องตกเป็นเหยื่อของคนใจชั่ว ในเมื่อได้รับโอกาส ให้กลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง ครั้งนี้เธอจะไม่ยอม เป็นเหยื่ออีกต่อไป

เมื่อเทพจันทราได้ดลบันดาลให้องค์ชายฉินเสวี้ยนกง ผู้ปราดเปรื่องในยุคอดีกาล เพียรเฝ้าฝันถึงหญิงงาม ซึ่งมีนามว่า ฟ่านชิงเชียง ธิดาเพียงคนเดียวของเจ้าสัวฟ่านเต๋อหมิง พระองค์ฝันถึงนางตั้งแต่มีพระชนม์เพียง 9 ชันษาจนถึงชันษาในปีที่ 21 จนกลายเป็นความรัก ข้ามกาลเวลา ข้ามภพชาติและข้ามศตวรรษ ขวางกั้นกลางระหว่างยุคอดีตกาลและยุคปัจจุบัน ความรักและความคิดถึงที่มีต่อฟ่านชิงเชียง ข้ามภพ ข้ามชาติ จนหญิงสาวที่อยู่ในยุคปัจจุบัน ได้ยินเสียงเพรียกหาของพระองค์ “ชิงเชียง! ชิงเชียงจ๋า”เสียงทุ้มละมุน กระซิบแผ่วเพรียกหาเจ้าของนามดังกล่าว ใบหน้าละมุน สวยคมเซ็กซี่ รับกับผมสีนิลดำขลับขึ้นเป็นมันเงางดงามประดุจดั่งเช่นชาวเอเชียหากแต่มีเลือดผสมสองชาติคือไทยและจีน ดวงหน้าเริ่มส่ายไปมาเมื่อได้ยินเสียงเพรียกหานั้นราวกับว่าเสียงดังกล่าวอยู่แนบชิดริมหูของเธอก็ว่าได้ “จ๋า!”เสียงหวานตอบเสียงเพรียกหาปริศนานั้นกลับไปทั้งๆ ที่กำลังหลับสนิท “ชิงเชียงจ๋า มาหาข้าเถิด ข้ารอคอยเจ้ามานานแสนนานแล้วรู้หรือไม่”เสียงเพรียกหานั้นยังคงกล่าวกับเธอ ไม่รู้”เธอตอบกลับไปเสียงแผ่วเบาทั้งๆที่ยังคงหลับสนิทอยู่เช่นเดิม จีนโบราณ