รักวัยเด็ก

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

"วินหยุดอย่าทำแบบนี้" "ทำแบบนี้ทำแบบไหน" "ก็..ที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ไง" "ทำอะไรฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ" "พี่ขอร้องออกไปเถอะนะ" "ไม่ออกจะทำไม" "ถ้าวินไม่ออกงั้นพี่จะตะโกนให้แม่กับพ่อได้ยิน" "ก็ลองดูดิ ฉันจะเปลี่ยนเสียงตะโกนให้เป็นเสียงครางไม่เชื่อก็คอยดู" "วินพี่เป็นพี่นะทำไมถึงพูดแบบนี้" "ฉันเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่สาว" ปล. เป็นเรื่องราวต่อจากเรื่อง รีเทิร์นรักร้ายนายแฟนเก่า นะคะ

เธอคือหญิงผู้ถูกประวัติศาสตร์ลบเลือน ไม่มีผู้ใดจดชื่อนางไว้ในพงศาวดาร ไม่มีบทกวีใดกล่าวขวัญถึงความรักและความเจ็บปวดของนาง และเธอ…เป็นเพียงเงาเลือนรางในเรื่องเล่าของวีรบุรุษ แต่วันนี้…เธอกลับมาแล้ว

รักแรกและแอบรักเขารักเพื่อนตัวเองที่เป็นทั้งเลขาและเป็นผู้กุมหัวใจ เธอหญิงสาวเย็นชาที่พยายามหยุดหัวใจตัวเองไม่ให้รู้สึกกับเขาเกินคำว่าเพื่อนและเจ้านาย ความรัก ความวุ่นวาย ความเจ้าเล่ห์และเย็นชาใครจะชน

เขารักเธอมาตั้งแต่วัยมัธยม… แต่สำหรับเธอ เขาเป็นได้แค่ “เพื่อน” คืนหนึ่ง ความพลาดพลั้งทำให้ทั้งคู่ก้าวข้ามเส้นที่ไม่ควรข้าม เขาพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง แต่เธอกลับมองมันเป็นเพียง “อุบัติเหตุหนึ่งคืน” และหายไปจากชีวิตเขา หลายปีผ่านไป—เขากลับมาอีกครั้งในฐานะ CEO หนุ่มผู้เย็นชาทว่าเจ็บลึก และเธอ…คือผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืมได้เลย เมื่อโชคชะตาพาให้ต้องเผชิญหน้ากันอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจะยอมเป็น “เพื่อน” เหมือนเดิม หรือจะทวงคืนทุกอย่างที่เคยเสียไป…รวมถึงหัวใจของเธอด้วย?

เมื่อพี่ชายบุญธรรม อยากเปลี่ยนสถานะเป็นสามี ความรักที่ไม่ถูกไม่ควรในสายตาคนอื่น สุดท้ายแล้ว...มันจะจบลงเช่นไร? “พี่ชายเจ้าคะ พี่รักข้าแบบนั้นไม่ได้” “ทำไมจะรักไม่ได้?” “เพราะพวกเราเป็นพี่น้องกันเจ้าค่ะ” อวิ่นเฟยหยวนจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตคู่งาม “อาถิง เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจว่า เจ้ากับข้าไม่ใช่พี่น้องกัน ระหว่างเราสองคนไม่มีสายสัมพันธ์ทางโลหิตเลยแม้แต่น้อย” “แต่ที่ผ่านมาข้ามองพี่แบบพี่ชาย และรู้สึกกับพี่ฉันพี่น้องเจ้าค่ะ” กล่าวจบ อวิ่นซงถิงก็รีบผลักอีกฝ่ายออก จากนั้นนางก็หมุนตัว แล้วรีบเดินตรงไปที่ประตูห้อง ปึ้ง! บานประตูไม้กระแทกปิด จนเรือนร้างสั่นสะท้านไปทั้งหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า บุรุษที่ยืนอยู่ด้านหลังเป็นผู้ซัดพลังใส่ เพื่อปิดมัน จากนั้นข้อมือของอวิ่นซงถิงก็ถูกกระชาก จนร่างหมุนกลับไปกระแทกกับแผงอกกว้าง รู้ตัวอีกทีร่างกายของนางก็กลับเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของอวิ่นเฟยหยวนแล้ว “อาถิง ที่ผ่านมาเจ้ามองข้า และรู้สึกกับข้าแบบพี่ชายของเจ้าจริง ๆ หรือ?” “ข้า...”

ท่านเป็นคนไล่ข้ามาอยู่ที่นี่ บัดนี้กลับมาตามหา ไม่พอยังยัดเยียดความเป็นสามีให้ข้าทุกคืน

สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ **************** นี่คือเรื่องราวของรักข้ามรุ่นสุดยันเดเระ ระหว่าง วิศวะหนุ่มปีหนึ่ง(สุดคลั่งรัก) กับ สาวอักษรศาสตร์ปีสี่ รุ่นน้องหนุ่มที่แอบซ่อนความคลั่งรักเอาไว้ไม่ให้พี่สาวคนสวยรู้ จะสามารถเอาชนะใจรุ่นพี่สาวตัวจิ๋วได้หรือไม่ เขาจะมีกลยุทธสุดโรคจิต เอ๊ย พิสดารอะไรมามัดใจรุ่นพี่สาวให้อยู่หมัด เชิญติดตามได้ใน วิศวะ ซ่อน(คลั่ง)รัก

บารเทนเดอร์ผู้อาภัพ กลับต้องทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของท่านโหวใจร้าย นางจะสามารถมีความรักที่ดีและอบอุ่นได้หรือไม่?

‘พยัคฆ์’พี่ชายที่แสนดีของ ‘เจ้าขา’ ทั้งคู่โตมาด้วยกัน แต่กลับมีเรื่องให้ต้องเหินห่าง พี่ชายคนดีของเธอเปลี่ยนไป เขาไม่เหมือนเดิม แล้วจู่ ๆ เขากลับมา แถมกลับมาคราวนี้ เขาจะจับฉันทำเมียอีก !!!