นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ
“ซินเหยา เจ้าแพ้แล้ว”
“ท่านอย่าเขามานะ ข้าขอสู้ตาย อย่านะ ออกไป”
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะลืมข้อตกลงของเรานะ”
“เว่ยจื่อหยาง นี่ท่าน อื้ออ อาา อย่านะ อื้อออ..”
มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างนางผ่านชุดชั้นในบางเบาของนาง ทำให้ซีเหยาเริ่มรู้สึกแปลกๆ ตรงส่วนที่เขาสัมผัส จื่อหยางเริ่มถอดเสื้อออกเผยให้เห็นอกกว้าง ทำให้นางเริ่มรู้สึกตื่นเต้น หัวใจนางเต้นไม่เป็นจังหวะ และเริ่มรู้สึกว่าควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อเขาเข้ามาใกล้ๆ และจูบนาง
“อื้ออ อย่าาา อาาาา อืมมมม”
ร่างน้อยบิดไปมากับสัมผัสของนิ้วที่เลื่อนไปเรื่อยๆ ตามซอกคอและร่องอกลึกของนาง ก่อนจะค่อยๆ ลูบไปที่ยอดปลายถัน ทำให้มันแข็งขึ้นมาดันชุดจนเห็นชัด เขาเริ่มใช้ลิ้นเข้าช่วยในการเชยชมมันทำที ก่อนที่คนใต้ร่างของเขาจะเริ่มร้องครางออกมาอย่างลืมตัว
“อื้ออ อาาา อื้ออ”
“เจ้ากลั้นเสียงทำไมกัน”
“ปล่อยข้านะ ข้าไม่อยาก…”
“จริงหรือ เจ้าไม่รู้สึกอะไรกับข้าเลยอย่างนั้นหรือ เหยาเหยา อย่าหลอกตัวเอง”
“ข้า…อ๊าาา ไม่นะ ท่าน..หยุดนะ”