เข้าใจผิด

ด้วยความอ่อนหัด เธอจึงตกเป็นทาสรักของเขา ทาสที่เขามอบความเจ็บให้เป็นรางวัลของการเป็นเด็กดี

แต่งงานกันมา 5 ปีจนมีพยานรักด้วยกัน หลายครั้งรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังมีความลับบางอย่างซ่อนเอาไว้ เมื่อความรักขาดความเชื่อใจ สุดท้ายการหย่าคือทางออก #เนื้อหาส่วนหนึ่งในนิยาย “คุยกันดีๆ ได้ไหม อย่าใช้อารมณ์…” “ปะ ปั้นผิดเหรอ?” น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตาด้วยความผิดหวัง “ปั้นผิดเหรอที่เสียใจ เพราะรู้ว่าโดนผัวตัวเองหลอกมาตลอดหกปี!!!” “พี่ไม่ได้ตั้งใจ…ฟังกันหน่อยได้ไหม” “ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไร!! ขอถามหน่อย...ตั้งแต่รู้จักกันมาอะไรเป็นความจริงบ้าง!?” เพียะ! รอบนี้น้องตบจริง หน้าผมสะบัดไปตามแรงมือนั้นจนเลือดออกจากมุมปาก พอหันกลับมาก็ต้องเผชิญกับแววตาสั่นระริกของภรรยา “ปั้นจะหย่า…”

"เธอมันก็เป็นแค่ยัยเด็กใจแตก มีลูกทั้งที่ยังเรียนไม่จบ" "คุณจำคำพูดตัวเองไว้ด้วยนะ ว่าฉันมันก็เป็นแค่เด็กใจแตก"

เมื่อความรักที่เธอมีให้ มันไม่มีค่าสำหรับเขา เธอจึงต้องหนีเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ เปลี่ยนแปลงตัวเองจนกลายเป็น นางมารร้ายในสายตาของคนที่พบเห็นเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว ................. ซีรีส์ชุดมาเฟียตามรัก ประกอบด้วยเรื่อง 1.ยัยตัวร้ายกับนายสายโหด จบแล้ว 2.เฮดว้ากตัวร้ายกับยัยมาเฟีย จบแล้ว

โชคชะตาเล่นตลก...เธอดันไม่รุ้ตัวว่าหนุ่มที่เธอ เผลอแอบมีอะไรด้วย อันที่จริงเป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธอ ที่ตามทวงหนี้อยู่ตลอด..แต่เธอไม่เคยเห็นหน้า แท้จริงแล้วนั้น...

จากค่ำคืนที่แสนทรมาน ถูกทำร้ายและทุบตีจากเจ้าหนี้ที่พ่อของตนไปติดพนันบ่อนไว้ ชิงตายไปก่อนตัว แถมไอขุนเขาจะถูกฆ่าในคืนนั้นไปอีกคน ทว่าชีวิตของขุนเขาที่มืดแปดด้านก็มีแสงสว่างเข้ามาชุบชีวิตอย่างไม่คาดคิด ขุนเขาคนนี้ขอรับใช้และเป็นลูกน้องของนายหัวเขื่อนตลอดชีวิต เพราะเขาคือคนที่ช่วยชีวิตขุนเขาไว้ “ฉันรับเธอเข้ามาในเกาะไม่ได้ให้เป็นคนใช้ ฉันรับเข้ามาให้เป็นเมียของฉัน และหน้าที่ของเธอก็คือทำตัวน่ารักในตอนที่ฉันเหนื่อยก็พอ”

“ถ้าความรักซื้อได้ ฉันจะซื้อหัวใจของเจ้านาย” ในเมื่อเขาแสนจะเข้มงวด เย็นชา หน้าตาย และใช้เงินแลกทุกอย่าง เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเงินซื้อ ‘หัวใจ’ เขาได้หรือไม่ ‘พศิน’ ผู้บริหารหนุ่มที่ตอบแทนทุกอย่างด้วยเงิน รวมถึงเซ็กส์ดีๆ แม้แต่กระทั่ง ‘น้ำใจ’ ‘กุลนารี’ เลขาสาวสายสตรอง แกร่งพร้อมสู้ทุกสถานการณ์แต่บางครั้งก็แอบเหนื่อยใจจนนึกอยากทุบเจ้านายสักครั้ง!

ผู้หญิงใจร้าย ตอนที่อยากเรียกกระผมว่าคุณ พอเสร็จสมก็จิกหัวเรียกไอ้ เรียกแก กระผมล่ะสมเพชเวทนาตัวเองเหลือเกิน อุตส่าห์เร่งลิ้นเร่งมือ ส่งคุณหนูขึ้นสวรรค์จนแทบจะเป็นตะคริว ช่างทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ

“เอากันไปตั้งหลายครั้ง จะให้พี่เรียกเธอว่าอะไร...” คำโปรย “พี่วินท์คะ ชะ-ช่วยน้ำตาลหน่อย ได้มั้ยคะ” อลินดาตัดสินใจเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้ง สภาพของเธอในตอนนี้ มันเกินกว่าที่ทุกอย่างจะบรรเทาได้แล้ว เมื่อครู่ ตอนที่เขาสัมผัสร่างกายของเธอนั้น มันทำให้อลินดารู้สึกดี คลายความร้อนจากร่างกายของเธอได้มากทีเดียว ‘ถ้าหนทางนี้’ มันจะทำให้เธอผ่านพ้นจากขุมนรกนี้โดยเร็ว อลินดาก็พร้อมที่จะทำ เก็บความเขินอายเอาไว้เบื้องหลัง ตอนนี้เธอต้องเอาชีวิตรอดก่อน... “ให้พี่ช่วยอะไร...” “ชะ-ช่วย...ช่วยทำกับน้ำตาลค่ะ” ริมฝีปากบางสั่นระริก ในขณะที่เอ่ยร้องขอเขา “ช่วยอะไร! พูดมาสิ!” “น้ำตาลขอให้พี่วินท์...เอ่อ...มีอะไรกับน้ำตาลค่ะ” “เธอรู้ใช่มั้ย ว่าถ้าพี่ทำ แล้วมันจะส่งผลกับเธอแบบไหน” “ได้โปรดเถอะค่ะพี่วินท์ นะ-น้ำตาลไม่ไหวแล้ว ทำกับน้ำตาล...เหมือนกับวันนั้น...นะ...นะคะพี่วินท์...ช่วยน้ำตาลด้วย...”

"แต่ที่ฉันต้องการคือตัวเธอ" "ถึงฉันจะสวยจนใครๆ ก็ต่างอยากได้ตัว แต่ฉันก็ไม่ง่ายที่จะไปกับคนที่พึ่งเคยเจอกันครั้งเดียวหรอกค่ะ" "แน่ใจเหรอว่าครั้งเดียว…ดีเจอลิซ" "ดะ ดีเจอลิซ…อะไรของคุณ ฉันชื่อลิลิน…" "หึ…" "ยะ อย่าบอกนะว่าคนในคืนนั้นเป็นคุณ!?" . . "นายต้องการอะไรกันแน่…" "ฉันบอกแล้วไงว่าฉันต้องการตัวเธอ เธอไม่ต้องทำอะไร…แค่เตรียมตัวเป็นผู้หญิงของฉันก็พอ"