แต่งงานสายฟ้าแลบ

เพราะเส้นทางที่นางเลือกเดินทำให้ต้องสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อ แม่ พี่ แม้กระทั่งชีวิตของตนเอง "หากข้า จางซูเจียว สามารถย้อนเวลากลับไปได้ ข้าจะไม่ขอเลือกเจ้า" จางซูเจียว หญิงสาวที่ต้องสูญเสียทุกอย่างจากการทรยศของชายที่เคยรักสุดหัวใจ นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นกบฏ ต้องรับโทษประหารในฐานะผู้ที่ไร้ความผิดอย่างสิ้นเชิง แต่ท่ามกลางความสิ้นหวัง โชคชะตากลับพลิกผัน เปิดโอกาสให้นางย้อนกลับไปในช่วงเวลาก่อนที่ฝันร้ายจะเริ่มต้นใหม่! ครั้งนี้นางตั้งปณิธานจะไม่ปล่อยให้ชีวิตถูกควบคุม นางจะเป็นผู้เลือกเส้นทางของตัวเอง ! แต่เมื่อเส้นทางแห่งการแก้แค้นและการเปิดเผยความลับมืดนำพานางไปพบเขาองครักษ์ผู้แปลกหน้า ผู้ไร้ซึ่งความทรงจำ ทว่าความภักดีที่มีต่อเธอกลับแน่นแฟ้นยิ่งกว่าใคร สายสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นท่ามกลางเงื่อนงำอันตรายค่อย ๆ เผยความจริงที่ซับซ้อน จางซูเจียวต้องต่อสู้เพื่อปกป้องทั้งชีวิตและหัวใจ ขณะที่อุปสรรคที่รออยู่กลับมิใช่แค่ศัตรูในเงามืด...แต่ยังรวมถึงชายผู้เป็นดั่งอดีตที่นางไม่อาจลืม ความรัก การทรยศ และชะตากรรมที่ขีดเขียนใหม่ จะนำพาจางซูเจียวไปสู่บทสรุปแห่งชัยชนะหรือหายนะอีกครั้ง?

เธอไม่เคยรู้ว่านิยายครึ่งเล่มที่เธออ่าน จะกลายเป็นทั้งชีวิตที่เหลือของเธอ อดีตคู่หมั้นทรยศ ชื่อเสียงถูกเหยียบย่ำ พ่อแม่ต้องอดมื้อกินมื้อ น้องชายต้องออกจากโรงเรียน สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

เรื่องราวอลวนของห้าสาวจากสำนักงานด้านตัวเลขแห่งหนึ่งซึ่งทั้งชีวิตหมดไปกับการทำงานอย่างน่าเบื่อหน่ายจนใฝ่ฝันที่จะได้หลุดกรอบแห่งความเหนื่อยล้าออกไปใช้ชีวิตสุดขั้วที่แตกต่างโดยไม่มีข้อจำกัด ความฝันของพวกเธอคงวนเวียนอยู่แค่ตอนนอนหากมิใช่ว่าคืนหนึ่งกลับปรากฏประตูลึกลับขึ้นด้านหลังม่านในห้องชงกาแฟ ทันทีที่พวกเธอผลักประตูบานนั้นเข้าไป ชีวิตที่พบเจอช่างแตกต่างอย่างสุดคาดเดา แล้วพวกเธอยังอยากจะกลับไปยังโลกเดิมอีกหรือไม่ ชีวิตในโลกใบใหม่ล้วนได้ทำแต่ในสิ่งที่ไม่คาดฝัน ติดตามเรื่องราวอิงนิยายห้าเรื่องห้ารสใน"ห้ายอดหญิงคณิกา”

ฉินอ๋องหลี่อี้ ท่านอ๋องปราบตะวันตกผู้เก่งกาจ กลับมีอีกฉายาหนึ่งที่ชาวบ้านชาวเมืองเรียกขานอย่างหวาดกลัวว่า...อ๋องอำมหิต ร่ำลือกระฉ่อนว่า ท่านอ๋องฆ่าคนราวหั่นผักฆ่าปลา อำมหิตผิดมนุษย์มนา ทำให้คุณหนูไป๋มู่ตาน ผู้เป็นคู่หมายไม่ยอมเข้าพิธีสมรสด้วย ความซวยจึงมาตกที่ 'ไป๋หยง' ญาติผู้น้องที่ถูกบังคับให้เข้าพิธีสมรสแทน ไป๋หยงรู้ตัวดีว่า ชีวิตของตนเองกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายที่อยู่ในกำมือของอ๋องอำมหิต แต่เขายังไม่อยากตาย เขายังมีห่วง... มีย่าชรา มีแม่และน้องที่ต้องดูแล เขาต้องรักษาตัวและหัวให้อยู่ครบ และไม่บุบสลายให้นานที่สุด เท่าที่จะนานได้!

ผ่านมาเกือบสี่ปี แทบไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่คิดถึงเขา... กระบอกตาร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงวันที่อ่านข้อความจากเขา มันเป็นข้อความสุดท้ายที่เขาตอบกลับมาหลังจากที่หล่อนทักไปหาเพื่อจะบอกเรื่องสำคัญ ไปรยาจดจำได้ทุกจังหวะความคิดและความรู้สึกในเวลานั้น หล่อนไม่เคยลืมมันได้เลย... พลันเสียงเจื้อยแจ้วที่แสนคุ้นเคยก็ดึงหญิงสาวให้ออกจากความหม่นหมอง 'แม่กุ๊บกิ๊บคร้าบ แม่กุ๊บกิ๊บอยู่หนาย คุณตาพาอชิไปซื้อขนมมาเยอะแยะเลยคร้าบ' สำหรับไปรยา ไม่ใช่เวลาหรอกที่ช่วยเยียวยารักษาแผลในใจ แต่เป็นเด็กชายอชิระผู้เป็นแก้วตาดวงใจของหล่อนต่างหาก --------------- “หนูอยู่บ้านนี้ใช่ไหม” “ใช่ครับ นี่บ้านของอชิ” “แล้วพ่อเราไปไหน” “อชิไม่รู้ครับ แต่อชิมีคุณตาตัวใหญ่ๆ ใหญ่กว่าคุณลุงด้วย อชิไม่กลัวคุณลุงหรอก” “พ่อเราหนีไป ไม่อยู่เลี้ยงเราใช่ไหม” เพิ่งรู้ตัวว่าตนใจร้ายเกินไปก็ตอนที่เห็นดวงหน้าเล็กนั้นเบ้ ทำท่าจะร้องไห้ แต่น้ำตาก็ไม่ได้ไหลออกมา เพราะเจ้าตัวฮึบไว้ได้ทัน “อชิโป้งคุณลุง ไม่ให้คุณลุงมาบ้านอชิ”

“หึ!! จำไว้ ศักดิ์ศรีของเธอไม่มีตั้งแต่เธอเซ็นสัญญาแล้วอันดา”

“ลู่ชิง” ทะลุมิติมาเป็นนางเอกในนิยายที่เขียนไม่จบ ซึ่งเขียนค้างไว้ตอนนางเอกยอมแต่งงานกับตัวร้ายอย่าง “จื่อหาน” เพื่อช่วยชีวิตพระเอกพอดี นางคิดว่า “มู่เฉิน” จะมาช่วยเหลือตนเองออกไปจากสถานการณ์อันย่ำแย่ แต่กลับไม่ใช่ หลังแต่งงานเพียงไม่กี่วันลู่ชิงถูกมู่เฉินบอกเลิกแบบสายฟ้าฟาดลงกลางใจ พระเอกผู้แสนดีทอดทิ้งนางให้อยู่กับตัวร้ายโดยไม่เหลียวแล  แถมสามีตัวร้ายยังแผ่รังสีอำมหิตใส่นางไม่หยุดหย่อน จื่อหานร้ายกาจยิ่งกว่าในนิยายเสียอีก ใครก็ได้ช่วยนางออกไปที

แต่งงานหลอกๆ เพื่อควบธุรกิจ จบภารกิจเธอยอมเลิกตามสัญญา หากผิดหรือที่เธอตัดใจจากเขาไม่ได้ ผิดหรือที่เธอยังตอแยเขา... ผิดด้วยหรือที่สุดท้ายเธอยอมแพ้และจากไปโดยไม่บอกลา -------- "คุณธีร์อย่า! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ" แค่ฝ่ามือบางสัมผัสกับแผงอกกว้าง ชีวาพรก็ถึงกับตัวสั่น ทว่าวินาทีนั้นเองที่ทุกอย่างก็หยุดลง... "โอ๊ย!" "อ้า!" เสียงแรกเป็นเสียงร้องเหมือนคนกำลังเจ็บหนักจากคนตัวโต ส่วนเสียงเล็กๆ ที่ตามมานั้นเป็นเสียงของคนตัวกลมที่โผล่มาจากข้างหลังของเขา...มือน้อยๆ กำลังขยุ้มผมของพ่อ ชีวาพรตกใจ สัญชาตญาณปกป้องของคนเป็นแม่ทำให้เธอตะครุบไหล่กำยำของธีทัตไว้ เพราะเธอกลัวเขาจะเหวี่ยงมือหรือเบี่ยงตัวหนี แล้วอาจทำให้ลูกของเธอเจ็บ "น้องพร้อมปล่อยก่อนค่ะ หนูจิกผมคนอื่นอย่างนี้ไม่ได้นะคะ" "พี่เป็นพ่อ ไม่ใช่คนอื่น" คนตัวโตที่ถูกเธอกดไหล่เอาไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนและยังมีมือป้อมจิกผมจนหน้าหงายยังมีหน้ามาค้าน "ฮือ! อือ!"

ผู้หญิงคนนั้นก็มีค่าเหมือนชื่อของเธอนั่นล่ะ ปกติผมกินอาหารหรูแต่ไม่ได้หมายความว่าจะติดดินไม่เป็น อาหารธรรมดาอย่าง " ข้าวแกง" ผมก็เคยกิน แต่พอได้กินแล้วก็ขอกินแค่ครั้งเดียวว่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะข้าวแกงที่ผมกิน...มันสกปรกเกินไป

นิยายเซ็ตนี้มีทั้งหมดสามเรื่อง (ตัวละครอยู่ในจักรวาลเดียวกันค่ะ) 1 เพลิงสวาทถ่านไฟเก่า “บอกกับผมว่าฐานะเรามันต่างกันเกินไป แต่คุณก็มีผู้ชายรวยๆผลัดกันมาส่งที่หอไม่ซ้ำหน้า นี่เหรอไม่อยากคบคนรวย หรืออยากหว่านเสน่ห์เพื่อเก็บแต้ม ทำให้เค้ารักแล้วก็เฉดหัวเค้าทิ้งแบบนี้เหรอ” 2 ลวงรักสามีตัวร้าย เขาพาเธอขึ้นไปยังจุดสูงสุดของความสุข แล้วก็ถีบเธอล่วงหล่นลงมาตกในเหว เจ็บดีจังเลย ออกไปจากชีวิตฉัน...นายสามีตัวร้าย 3 บอกรักด้วยใจนายสามีเย็นชา ถ้าเขามีฝาแฝด แล้วคืนนั้นเธออยู่กับใครกันแน่? เธอกลืนน้ำลายไม่ลงคอก่อนจะก้มมองรูปลูกสาวตัวกลมที่หน้าจอมือถือ ‘แม่จะทำยังไงดี’