แฟน(ใหม่)มาเฟีย

ซายน์ หนุ่มวิศวะเลือดร้อน ชอบเน้นใช้ความรุนแรงจบปัญหา โหยหาการปะทะกระทั่งเซ็กส์ ปากจัดไม่เป็นรองใคร มารีน หญิงสาวเย่อยิ่งขี้วีนพร้อมเหวี่ยงตลอดเวลา มีนิสัยไม่ยอมคน เว้นเสีย...... ............................ "ถ้าเอากันอีกรอบ ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบอีกไหมล่ะ" "จะให้ฉันตราตรึงในรสชาติเซ็กส์ของนายใส่หัวสมองหรือไง" "เออดี...ฉันจะได้กระแทกให้แหกคาเตียงไปเลย" ................. "มันแค่พลาด นายจะให้เรื่องใหญ่ออกฉายโรงละครหรอ" "แต่เธอเป็นผู้หญิงนะเว้ย ปล่อยผ่านอย่างกับนางเอกโดนผัวหลอกฟัน แมร่งโครตตลกว่ะ" .............................

เพราะเธอคือรักแรกพบสบตาของเขา และเขาก็คือผู้ชายสายฮาร์ดคอร์ของเธอ มาเฟียผู้ที่ไม่เคยอ่อนโยน กับนางแบบสาวสุดน่ารัก ที่ 'ริวอิจิ' ลักพาตัวของเธอมา 'ปลายฟ้า' มาอยู่กับเขา ที่บ้านของเขา โดยเขาจะยัดเยียดความเป็นสามีให้เธอ โดยที่เธอเองก็เข้าใจเขาผิด คิดว่าเขา คนนี้ มีแฟนอยู่แล้ว

เธอช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งไว้ด้วยความบังเอิญ แต่ใครจะรู้ว่ามันคือการหาเหาใส่หัวดีดีนี่เอง ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาลและเขากักเก็บเธอไว้ใต้ร่างอย่างเป็นเจ้าของ//ถึงจะดูร้ายแต่ก็คลั่งรัก เมื่อมาเฟียผู้ที่แสนเย็นชาและไร้หัวใจต้องมาเจอกับสาวน้อยผู้ดื้อรั้นและไม่ยอมคน เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นจนทำให้ทั้งสองคนได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ความไกล้ชิดระหว่างชายหญิงมันก็เกินจะห้ามใจ แต่ท้ายที่สุดแล้วชีวิตที่แสนอันตรายของเขาก็ไม่อาจพาเธอไปเสี่ยงอันตรายด้วยกันได้อีก ช่องว่างของการใช้ชีวิตที่ต่างกันมันอาจทำให้คนสองคนไม่อาจอยู่ด้วยกันได้แม้จะรักกันมาก แต่เขาก็พยายามแล้วที่จะทำทุกทางเพื่ออยู่กับเธอหรือที่จริงแล้วเขาต้องยอมปล่อยเธอไปจริงๆ

“จำใส่กะโหลกผุ ๆ ของเธอไว้นะกระต่าย...ฉันจะปล่อยเธอไปก็ต่อเมื่อฉันไม่ต้องการผู้หญิงอย่างเธอแล้วเท่านั้น”

เธอถูกส่งมาขัดดอกแทนเงินกู้ที่พ่อเลี้ยงของเธอกู้มา ทว่าชายเจ้าของเงินกูนั้นดันเป็นผู้มีอิทธิพล แถม เธอยังตกอยู่ในสถานะ นางบำเรอ!

ธนิดาถูกจับไปเป็นตัวประกันระหว่างรอชดใช้หนี้ให้มาเฟียอย่างนาวิน ความใกล้ชิดค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความรัก ทว่าท่ามกลางอันตรายและความลับที่ปิดซ่อนไว้ ทั้งสองจะเอาชนะโชคชะตาและความเสี่ยงของโลกมาเฟียได้หรือไม่

“งานมันไม่ยุ่งหรอกคุณ ผมว่ามันติดผู้หญิงมากกว่าวัน ๆ เอาแต่คลุกอยู่กับผู้หญิง “ทอลสันโพล่งเสียงแข็ง เขารู้ความเคลื่อนไหวของลูกชายมาตลอด “ถึงผมจะเป็นอย่างที่พ่อว่าแต่ผมก็ทำงาน!” “หึ! อย่าให้พลาดท่าเหมือนสามปีก่อนก็แล้วกัน ติดผู้หญิงจนเกือบเสียงาน ถ้าฉันไม่ตามสืบเรื่องผู้หญิงคนนั้นป่านนี้แกพ่ายให้ศัตรูไปนานแล้ว!!” พรึบ ! “พ่อหยุดพูดเรื่องนี้ได้ไหม!!! “แพททริคพรวดพราดลุกขึ้นตวาดลั่นด้วยความโมโห เจอหน้าผู้เป็นพ่อทีไรมักจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากจำ และ ต้องการลืมมันให้สนิทใจอย่างนี้ทุกที “ใจเย็น ๆ ก่อนลูก” “ผมขอโทษครับแม่..ผมขอตัว! “แพททริคทิ้งท้ายแค่นั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที ใบหน้าคมคายฉายสีแดงซ่านเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล ยามที่นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ทีไรความต่ำต้อย และ ความน่าสมเพชที่ฝังใจมานาน เป็นสิ่งที่ไม่อาจขจัดออกไปได้ง่าย ๆ ผุดขึ้นมาในโซนความคิดทันที คล้ายกับถูกตอกย้ำให้จมดินจนหาทางออกไม่เจอ

'เธอ' คือผู้ที่เสียพ่อแม่ไป 'เขา' คือผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมากับมือ "ไปแหกขารอฉันอยู่บนเตียงซะ...นั่นคืองานของเธอ" กะทิช็อกถึงกับอ้าปากค้าง แขนเรียวที่กอดอกอย่างเย่อหยิ่งคลายออกทันควัน

อะไรของคุณเนี้ย!!! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันจะทำอะไร ไปไหน มันก็เรื่องของฉัน ปล่อยนะปล่อยอิตาบ้า!!! .....นี่!!! ผมขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย "อย่าทำมาอวดดีกับผม...ทั้งที่....ไม่มีอะไรให้อวด

เพราะตกงานจากบริษัทเก่า ทำให้เธอต้องดิ้นรนหางานใหม่เพื่อเร่งหาเงินมารักษามารดา แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า เจ้านายคนใหม่จะยื่นข้อเสนอที่เธอไม่มีทางปฏิเสธได้