แฟนตาซี

เมื่อพุด หนุ่มหน้าหวาน จิตใจดี เพิ่งเรียนจบ ป.ตรี ได้งานทำหมาด ๆ โชคดีได้เช่าบ้านหลังใหญ่ทรงไทยโบราณกึ่งยุโรปในราคาแสนถูก พุดหลงรักบ้านหลังนี้มาก ๆ แต่ภายในบ้านกลับมีใครคนหนึ่งที่รอคอยเขามานานแสนนาน...แต่พุดกลับจำเขาไม่ได้ เขาจึงต้องพาพุดย้อนนิมิตเพื่อระลึกอดีตชาติ ในความโชคดีมีความโชคร้าย เมื่อเจ้านายใหม่หวังเคลมตนเอง พอพุดไม่ยอมก็บีบให้ต้องออกจากงาน แถมใส่ร้ายว่าพุดทำร้ายร่างกายเจ้านายจนทำให้พุดตกงานยาวๆ แต่มีท่านชายอย่างเขาซะอย่าง ท่านชายบอกว่า "พี่ไม่ใช่เป็นเพียงผีธรรมดา แต่เป็นผีที่ร่ำรวยมาก" ว่าซ่านนนนน

[ทรมานก่อนแล้วค่อยสะใจ] เฉียวเนี่ยนเป็นแก้วตาดวงใจของจวนโหวมาสิบห้าปี แต่วันนั้นจู่ๆ ก็ได้รับแจ้งว่าตัวเองเป็นแค่บุตรสาวตัวปลอม ตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่ที่รักและทะนุถนอมนางก็กลายเป็นของหลินยวน พี่ชายที่รักและทะนุถนอมนางก็ผลักนางลงจากเรือนเพื่อหลินยวน แม้แต่คู่หมั้นของนาง แม่ทัพเซียว ที่ถูกแต่งตั้งเพราะผลงานก็ยังเลือกที่จะยืนอยู่ข้างหลินยวน เพื่อหลินยวน พวกเขาได้แต่มองดูนางถูกใส่ร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้นางถูกปรับให้เป็นทาสในกรมซักล้างเป็นเวลาสามปีเต็ม ไม่ถามไม่ไถ่เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งหลังจากสามปีผ่านไป ท่านโหวและภรรยาของเขากลับร้องไห้ต่อหน้านาง “เนี่ยนเนี่ยน พ่อกับแม่ทำผิดแล้ว กลับบ้านกับพ่อและแม่เถอะนะ” ท่านโหวน้อยที่หยิ่งผยองมาตลอดคุกเข่าอยู่นอกประตูของนางทั้งคืน "เนี่ยนเนี่ยน เจ้าให้อภัยพี่ได้ไหม?" แม่ทัพเซียวผู้มีผลงานยอดเยี่ยมทางด้านรบยิ่งเดินมาหานางพร้อมกับบาดแผลที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าสงสารข้าหน่อย มองข้าอีกสักครั้งจะได้ไหม?” แต่หัวใจของนางได้ตายไปในวันและคืนที่นับไม่ถ้วนในช่วงสามปีที่ผ่านมาแล้ว ปวดใจหรือ? เฮอะ ตายเป็นขี้เถ้าสิถึงจะดี! หลังจากนั้น เฉียวเนี่ยนก็ได้พบกับผู้ชายที่ดวงตาเต็มไปด้วยนาง มองท่าทางที่มีความสุขของนาง แต่คนรู้จักเก่าเหล่านั้นกลับไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว เพราะกลัวว่าในอนาคต พวกเขาจะไม่ได้เห็นหน้านางแม้กระทั้งยืนมองจากที่ไกลๆ ...

เมื่อคุณอาหล่อกระชากใจ และ 'แซ่บ' สุดติ่ง ไม่กินคงไม่ได้ ก้าวพรวดเดียวก็คว้าร่างมันไว้ได้ ทว่าเสียงหวีดร้องเล็กๆ อย่างตกใจก็ทำให้เขาเลื่อนฝ่ามือที่ล็อกคอขึ้นมาทาบไว้ที่ริมฝีปาก ‘นางแมวสาว’ ในทันที นี่มันคือการต้อนรับกลับบ้านใช่ไหม ถึงได้มีเรื่องตื่นเต้นปนสยิวเกิดขึ้นกับเขา ใครจะรู้ว่าแค่ย่างเท้าเข้าบ้านก็ต้องเจอกับขโมยซะแล้ว หนำซ้ำยังเป็นนางแมวเสียด้วย และนางแมวที่ดิ้นรนสู้สุดฤทธิ์ก็ทำให้เขาต้องกระชากเธอให้หันมาเผชิญหน้า กดแผ่นหลังกับข้างฝาด้านข้างของห้องครัวเพื่อกักกั้นไม่ให้ร่างนี้หลุดหนีไปทางไหนได้

"เวตาลอามาร์" เฝ้ารอนางอันเป็นที่รักมาตลอดสี่พันห้าร้อยปี แน่นอนเขามีอายุเกือบหมื่นปี และตอนนี้นางก็กลับมาแล้ว "พุฒิตา" ไม่เชื่อเรื่องอดีตแต่เมื่อถูกเวตาลหื่นกามจู่โจมแล้วเธอจะต้านทานไหวได้ยังไงเมื่อเขามีหน้าตาหล่อขยี้ใจขนาดนั้น เป็นใครจะต้านและทนไหวเมื่อถูกขยี้ 'รัก' ดุดัน +++++ “อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อะ...อื้อ” แล้วเธอก็ต้องร้องครางซ่านออกมาเมื่อปากหนากัดคลึงยอดอกตัวเองหนักหน่วง “ข้าคือเวตาล และเป็นเวตาลที่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่จักได้ครอบครองร่างกายกับจิตวิญญาณของข้ายอดรัก อ่า...” แล้วปากหนาก็เคลื่อนไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเล็กระหงน่าทะนุถนอม “คุณมันต่ำช้า!” “เดรัจฉานเช่นข้ามิมีความดีให้พูดถึง นอกจากความต่ำทราม ดวงใจของข้าเอ๋ย...อื้ม” แล้วเขาก็ไล้ปลายลิ้นสากลามเลียหน้าท้องแบนราบไปยังความเป็นสตรีของนางอันเป็นที่รักที่อวบนูนสวยงามแถมยังฉ่ำแฉะเพื่อรอให้ตนกลืนกินน้ำเกสรงามอีกด้วย ++++++

เมื่อความรักไม่ใช่แค่เรื่องของหัวใจ... แต่ยังลามไปถึงวิญญาณ!" 'เจย์' หมอหนุ่มสุดหล่อที่ไม่เคยเชื่อเรื่องวิญญาณ จนเธอคนนั้นมายืนอยู่ตรงหน้า 'ขนมตาล' หญิงสาวผู้ป่วยด้วยโรคประหลาดจนวิญญาณออกจากร่าง ไม่นานนักหัวใจว้าวุ่นของหมอกับวิญญาณตามติดก็เริ่มเต้นผิดจังหวะ...! บางโรครักษาได้ด้วยยา...แต่บางหัวใจ ต้องใช้ความรักรักษาให้หายดี

จากเรื่องเราเล่าขานในตำนานบทหนึ่ง ก่อนการล่มสลายของโลกเก่าเพื่อก่อกำเนิดขึ้นใหม่ ‘คาลรอส’ ราชาอสูรผู้พ่ายในสงครามครั้งสุดท้ายสูญเสียทุกอย่างได้นำพาจิตสุดท้ายก่อนสูญสลายของ ‘โคลว์’ ผู้เป็นที่รักเข้าสู่วัฏฏะในโลกมนุษย์เพื่อฟื้นฟูกลับอยู่เคียงข้างกันอีกครั้ง           ทว่าชะตากรรมกลับเล่นตลก จอมราชากำเนิดใหม่ในฐานะมนุษย์โดยสมบูรณ์หากแต่ไร้ซึ่งความทรงจำในกาลก่อน ส่วนผู้ที่เป็นดั่งดวงใจกลับกำเนิดใหม่ไม่ได้ กลายเป็นภูตผีกึ่งเป็นกึ่งตายที่มีความทรงจำทั้งหมดโดยสมบูรณ์           ผู้หนึ่งเกิดตายวนเวียนซ้ำซาก จิตใจเคว้งคว้างขาดหาย อีกผู้หนึ่งร่อนเร่ไร้ที่ไป ทำได้แค่เฝ้ามองทุกข์ทรมานกับการถูกลืม           จวบเมื่อทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง ปรารถนาที่เฝ้ารอกลับต้องแลกมาด้วยใครบางคนที่เกิดมี ‘น้ำหนักขึ้นกลางใจ...’ ***

อินชิงเสวียนประสบอุบัติเหตุรถชน เธอได้ข้ามมิติและกลายมาเป็นพระสนมถูกปลดในวังเย็นที่ยังไม่ทันแม้จะแต่งตั้งยศศักดิ์เสียด้วยซ้ำ แถมกลายเป็นแม่คนโดยไม่ต้องเจ็บต้องคลอดเองอีกต่างหาก หลังจากที่รับสืบความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมา อินชิงเสวียนก็ตั้งมั่นว่าจะหาเงินหนีออกจากวัง และเลี้ยงลูกให้ก่อกบฎทวงบัลลังก์ ไม่มีอาหาร ไม่ต้องกลัว ข้ามาช่องว่างอยู่ในมือ ไม่มีเงิน ไม่ต้องกลัว มีของดีขายยังไงก็กำไรงาม อินชิงเสวียนอาศัยช่องว่างจนชีวิตในพระราชวังมีกินมีเหลือมีใช้ แต่ขณะที่กำลังจะดำเนินตามแผนการของตัวเอง ก็ถูกชายบางคนรั้งเอาไว้ "ข้าได้ยินว่าเจ้าจะให้ลูกข้าก่อกบฎ?" อินชิงเสวียนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "ทำไม? ไม่ได้หรือ?" สีหน้าชายผู้นั้นเปลี่ยนไปทันที แววตาเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง "ขอเพียงเจ้ากับลูกยอมอยู่ที่นี่ แผ่นดินเป็นของเจ้า ข้าก็เป็นของเจ้าเช่นกัน"

เมื่อความลับในโลกเสมือนกลายเป็นเกมเสน่หาที่อันตราย... เนย ทายาทมาเฟียผู้ลึกลับ และ เบียร์ แฮกเกอร์เจ้าเสน่ห์ ทั้งสองต่างซ่อนตัวตนที่แท้จริง แต่จะรอดพ้นจากแรงปรารถนาหรือพ่ายแพ้ให้กับเกมอันเย้ายวนนี้?

หลีซินแพทย์ศัลยกรรมในยุคปัจจุบันได้ทะลุมิติเข้าร่างสตรีลูกขุนนาง ที่มีความเอาแต่ใจ อารมณ์ร้ายเป็นใหญ่ แต่ทว่าสตรีนางนี้ ต้องแต่งงานกับหยางอ๋องผู้มีลูกติดฝาแฝดชายหญิง

เสียนเปา' ปีศาจบุปผาที่บำเพ็ญตบะจนสามารถจำแลงร่างเป็นมนุษย์ นางออกเดินทางจากหุบเขาบ้านเกิดตามคำบอกเล่าของพี่สาว เพื่อค้นหาสถานที่ซึ่งปีศาจสามารถอยู่อาศัยได้เฉกเช่นสรวงสวรรค์ ระหว่างการเดินทางนางเผอิญพบกับกลุ่มโจรป่าเข้า จุดเริ่มต้นของเรื่องราวคงเป็นตอนที่ได้สบตากับคนผู้นั้น "เจ้าหัวเราะอะไร" เสียนเปาน้อยถามออกไปด้วยความหงุดหงิด "เมื่อคืนเจ้าคงมีความสุขไม่น้อย" หวังเหว่ยพูดพลางใช้สายตาคมกริบมองสำรวจตามเรือนร่างของสาวน้อย ครั้นเห็นว่าบนเรือนร่างของนางมีเพียงรอยฟกช้ำเล็กน้อย ไม่สมกับที่โดนคนพวกนั้นเคี่ยวกรำมาตลอดทั้งคืน ชายหนุ่มจึงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนอกสนใจ เสียนเปารู้สึกไม่ชอบสายตาคู่นั้นของอีกฝ่ายเอาเสียเลย เมื่อเห็นว่าไม่ได้รับคำตอบ หวังเหว่ยจึงละความสนใจจากร่างบางมาสำรวจภายในกระโจม กลิ่นอายร่วมรักยังคงลอยอบอวลจนทำเอาจิตใจของชายหนุ่มเองเกิดนึกหวั่นไหว ของข้าวเครื่องใช้กองกันอย่างระเกะระกะ บนฟูกเต็มไปด้วยคราบน้ำใคร่ "คงเจอศึกหนักมาพอสมควร" "ท่านมาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระแค่นี้หรือ" หญิงสาวไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเป็นสตรีใสซื่ออีกต่อไป โดยเฉพาะต่อหน้าคนผู้นี้ยิ่งไม่ควรเอาเสียเลย