โอกาสครั้งที่สอง

อัญญาต้องแบกรับความเจ็บปวดมาตลอดเจ็ดปีกับโทษที่เธอไม่ได้ก่อคนเดียว จนกระทั่งคนกระทำกลับมาอีกครั้ง ทำให้เธอที่อยู่ในสถานะที่มีเรื่องมากมายในชีวิตคู่ จนนำพาไปสู่เรื่องไม่สมควรทำ "พี่ต้องการผมไหม" คำเดียวที่ทำให้เธอทิ้งความถูกต้องและตกไปสู่ห้วงราคะ จนอยากจะถอนใจยอมผิดศีลข้อสามเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง ให้เขาเป็นชู้ในความลับ ส่วนเธอก็ให้ความลับนี้ซ่อนชู้เอาไว้ไม่ให้ใครรู้

อัจฉริยะทางการแพทย์ยุคปัจจุบันเดินทางข้ามผ่านเวลากลายมาเป็นพระชายาอ๋องผู้ถูกทอดทิ้ง แม้แต่ลูกชายของตนยังถูกเรียกว่าลูกนอกสมรส! จ้าวสงครามที่สองขาพิการรังเกียจนางเยี่ยงมด แม้แต่การอยู่การกินของนางก็แสนระกำลำบาก! ดีที่นางมีมืออันวิเศษของหมออัจฉริยะ และพรแห่งห้วงเวลาอยู่ ถูกคนรับใช้ดูหมิ่น ก็ทำให้ตาบอดเสียเลย! พวกนางรับใช้ แม่นมรังแก ก็ตัดเส้นเอ็นข้อมือเสียให้! สามีขี้เผด็จการ ก็แขวนเขาไว้บนต้นไม้ซะสิ! หลิงอวี๋ถลกแขนเสื้อขึ้น ทำเสียจนตำหนักอ๋องอี้วุ่นวาย! อาศัยมือวิเศษคู่นั้นที่ช่วยชีวิตท่านเสนาบดี ช่วยชีวิตไทเฮา... ! ชนะใจชายหนุ่มผู้มากยศมั่งคั่งทั้งหลาย ในที่สุด นางก็ถูกสามีจ้าวสงครามต้อนจนมุมเสียได้ “ขโมยทั้งร่างกายทั้งหัวใจข้า ยังคิดที่จะหนีไปให้ไร้ร่องรอยอีกรึ?”

ชีวิตหลังแต่งงานภรรยาอย่างชาวเราไม่ต้องการอะไรจากสามีมากไปกว่า…ความเสมอต้นเสมอปลาย ความเอาใจใส่หมั่นเติมรส แต้มรักในชีวิตคู่ อยากให้คุณสามีเข้าใจ บางครั้งที่เอาแต่ใจ ทำตัวไม่น่ารัก เพราะอยากได้ความรัก และความเอาใจใส่จากคุณก็แค่นั้น คู่แต่งงานที่หลายคนเอ่ยปากต่อปากว่าเหมาะสมราวกิ่งทองใบหยกระหว่าง “มัชชุพรและเทวทิณณ์” หนุ่มวิศวกรรุ่นพี่สุดหล่อและสาวสวยอีดตดาวมหาลัยสุดฮอตที่ชีวิตหลังแต่งงานที่หลายคนวาดฝันนึกอิจฉากลับมีอันต้องสะดุด ชีวิตคู่ของเขาและเธอจะได้ไปต่อหรือพอแค่นี้มาเอาใจช่วยชีวิตคู่และบทสรุปเส้นทางหลังแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคนกัน รวมไปถึงคู่รองที่รัก ๆ เลิก ๆ สุดท้ายจะลงเอยเช่นไร มาลุ้นไปด้วยกันค่ะ เรื่องสั้น 10 ตอน ตอนพิเศษ 2 ตอน

เรย์ คาร์เทอร์ เจ้าพ่อมาเฟียร้ายแห่งอาณาจักรคาเทอร์ (เพื่อนรักของหมอกฤษฎิ์จากคุณหมอที่รัก เรย์ของน้องแก้มใส) โคตรโหด โคตรเถื่อน โคตรร้าย มองความรักเป็นเรื่องไร้สาระ แต่กลับมาแพ้ทางให้สาวขี้ยั่วขี้อ่อยอย่างเธอพลอยไพลิน พลอยไพลิน สาวสวย Sexy ขี้ยั่ว ใจถึง กล้าได้กล้าเสีย เธอไม่เคยรู้เลยว่าความกล้าที่นำพาให้เธอเดินเข้ามาในโลกสีเทาของเขา จะทำให้ทั้งตัวและหัวใจของเธอถูกพันธนาการเอาไว้กับผู้ชายที่ชื่อเรย์ คาร์เทอร์อย่างหมดสิ้นหนทางที่จะหลีกหนีไปไหนได้

นิยายที่ขมแต่ห้ามคาย " ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอมันรู้รึเปล่าว่าเมื่อคืนเธอนอนห้องฉัน? " 🐉 ดราก้อน (Dragon) 🇨🇳/🇹🇭🇩🇪 อายุ: 28 ปี ‘เพลย์บอยหนุ่ม ผู้ไม่เคยเป็นที่สองรองจากใคร’ ทายาทเพียงคนเดียวของ บริษัทเบียร์มังกร อดีต คู่หมั้นของลิลิธ “ลิลิธ...พอเถอะ อย่าพยายามอะไรเลย” “ยังไง ฉันก็เลือกเขาอยู่ดี” “ผู้หญิงที่ชื่อฮันนี่...มีดีกว่าฉันตรงไหน?” 🧝🏻‍♀️ ลิลิธ (Lilith) ใบหน้าสวยคมสไตล์สาว กรีซ โบราณ 🇹🇭/🇬🇷 อายุ: 27 ปี ‘หญิงสาวที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขารัก’ ไฮโซสาวดีไซน์เนอร์ เจ้าของแบรนด์ LLX อดีต คู่หมั้นของดราก้อน “อ๋อ...เข้าใจแล้ว” “ผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับนาย...คือผู้หญิงที่ต้องนอนกับเพื่อนนายทุกคนก่อนใช่ไหม?” “ได้!”

ปกป้อง ผู้ชายสุขุม รักสงบ ปากร้ายเป็นบางสถานการณ์ และเป็น ‘แฟนเก่า’ เธอคนนั้น ‘กูยังลืมนินไม่ได้ว่ะ…หากขอพรได้ กูอยากกลับไปรักนินอีกกูสัญญาจะรักษานินไว้ด้วยชีวิต’ และดูเหมือนพรข้อนั้นจะสัมฤทธิ์ผล ญาณิน สวย เก่ง และโชคร้ายที่ไม่ประสบผลสำเร็จด้านความรัก อาจเป็นใจเธอที่ไม่เปิดรับสิ่งใหม่ๆ เพียงเพราะ ‘ลืมแฟนเก่าไม่ได้’ ‘หากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะรั้งความสัมพันธ์เราไว้’

มีน สาวดวงซวยที่อยู่ ๆ ก็ถูกดึงวิญญาณไปยังปรโลก เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อกลไกแห่งชีวิตเกิดขัดข้องทำให้ทุกอย่างแปรปรวน เจ้าแห่งปรโลกจึงขอโทษและรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง เพื่อจะได้เฝ้าดูพระรองและส่งเขาไปให้ถึงปลายทางของตอนจบ มีนจึงเลือกที่จะไปเกิดใหม่ในมังงะเรื่องโปรดแทนการกลับเข้าร่างเดิม เจ้าแห่งปรโลกเห็นว่าสิ่งที่ขอไม่ได้มากเกินไปจึงได้ตอบตกลงแล้วส่งเธอไปยังที่ชอบ ๆ แต่เอ๊ะ! เหตุใดไม่เหมือนที่คุยกันไว้ ไฉนท่านส่งข้ามาเป็นตัวประกอบที่ต้องตายด้วยมือพระรองเล่า... . . . “เลิกกั๊กแล้วรักก่อนนะ... ตะ ๆ เตงมาได้ไง” ทว่าเมื่อเปิดประตูห้องได้ก็ถึงกับยิ้มค้าง เมื่อมีใครอีกคนนั่งไขว้ขากอดอกอยู่บนเตียงนุ่มคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว ดาบที่กอดอยู่นั่นก็ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย เกรงว่าจะลอยมาบั่นคอได้ทุกเมื่อ แล้วยังรอยยิ้มอีกเล่าเพียงเท่านี้ก็ทำเอาขนหัวลุกซู่ “ฮึ! กลับมาสักทีนะ ข้าก็นึกว่าจะเอาแต่เต้นแร้งเต้นกาไม่ยอมกลับบ้านเสียอีก” **เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น**

“เป็นแบบนี้ทุกตัวเลยครับ ทุกครั้งที่ภาพจับผู้หญิงคนนี้ได้” “มึงจะบอกว่า ที่กล้องจับภาพผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เป็นเพราะเธอ มากกว่ากล้องเสีย?” ดวงตาคมกริบมองจ้องลูกน้องในชุดสูทของตนพร้อมกับเลิ่กคิ้วพร้อมตั้งคำถาม “..เอ่อ คือ” “ระหว่างผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนกับกล้องเสียเพราะพวกมึงไม่ดูแล” “….” “….อันไหนเป็นไปได้มากกว่า?” พลางเลิ่กคิ้วถาม “….” “ไปจัดการให้เรียบร้อย” “ครับ!”ลูกน้องในชุดสูทก้มหัวคำนับก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน ของชายร่างสูงสง่า ไหล่กว้าง รอยสักตั้งแต่ต้นคอยาวลามยันแขน แม้จะเป็นเพียงแค่ข้างเดียวแต่ก็สร้างความน่าเกรงขามให้กับทุกคนที่พบเห็น ด้วยสมญานามที่ไม่มีใครไม่รู้จัก ชื่อของเขาโด่งดังไปทั่วทุกสารทิศ… เจ้าของร่างกายกำยาเดินไปหยิบขวดไวน์มาตั้งที่โต๊ะ พลางรินมันอย่างเชื่องช้า ก่อนจะกรอภาพวงจรดังกล่าว ถึงแม้ว่ามันจะถูกตัด… ไม่สิ ราวกับมีสัญญาณรบกวนมากกว่า เพราะทันทีที่กล้องกลับมาบันทึกภาพต่อ ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปเสียเเล้ว

"เต!!!นายอยู่ไหนทำไมยังไม่มารับฉันกับลูกอีกห๊ะ" ("เออ กำลังออกไป รอแป๊บ") เสียงกระหืดกระหอบอย่างคนรีบเร่งของคนปลายสายทำให้ฉันเดาได้ไม่ยากเลยว่าตอนนี้เขายังอยู่ที่ห้อง "อ่อที่แท้กำลังมีความสุขอยู่บนเตียงกับสาวๆของนายจนลืมฉันกับลูกสินะ"

เธอตื่นขึ้นมาท่ามกลางความสับสน... เปลือยกายอยู่บนเตียงข้างชายแปลกหน้า ความทรงจำคืนก่อนเลือนราง ราวกับฝันร้ายหรือ...ฝันดีที่ไม่ควรเกิดขึ้น ด้วยหัวใจที่สั่นไหว เธอหนีออกมาโดยไม่เหลียวหลัง ทิ้งทุกอย่างไว้เป็นเพียงความทรงจำ เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น *แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะ ‘พี่ชายของเพื่อนรัก’ ที่เธอไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้*