เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ

เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ

last updateLast Updated : 2025-06-14
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
Not enough ratings
48Chapters
2.0Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

สาวน้อยเหวินเวิ้อแห่งหมูบ้านโคกกระโดนผู้มีนิสัยร่าเริงมองโลกในแง่ดีลูกอิสานผสมเมืองเหนือเรื่องหากินขอให้บอกรับรองว่าไม่อดตายตายายสอนวิชาหากินให้มากมายเรื่องเดินป่าเพราะบ้านบิดามีภูเขาหลายลูกหากินบนเขา

View More

Chapter 1

บทที่หนึ่ง

「申し訳ありません。娘さんは二月十五日、午前一時十三分に蘇生処置の甲斐なく、お亡くなりになりました」

寺原真衣(てらばる まい)はウサギのぬいぐるみを握りしめたまま、無表情で手術室をじっと見つめていた。

彼女は娘の最後の旅立ちを見送るため、静かに歩み寄った。

手術台の上、真衣は娘の枯れ枝のように細く乾いた小さな手をそっと握った。

その手は冷たく、すでにぬくもりは失われていた。

彼女は静かに娘の髪を整えた。

脳裏には、娘がまだ救急室へ運ばれる前、かすかに漏らした弱々しい声がよみがえる。

「ママ……おじさんは、まだ来ないの?」

娘が「おじさん」と呼んでいたのは、実の父親である高瀬礼央(たかせ れお)だった。彼は娘に「パパ」と呼ぶことを許さず、そのくせ忘れられない初恋相手の息子には「パパ」と呼ばせていた。

高瀬千咲(ちさき)のいちばんの誕生日の願いは、パパと一緒に過ごすこと、そして一度だけでも「パパ」と呼ばせてもらうことだった。

千咲は体が弱く、去年の冬、冷たい風の中で礼央が帰ってくるのを待ち続けたせいでインフルエンザにかかり、肺炎を患った。今年に入ってからは病状が急激に悪化し、ずっと入院していた。

今日もまた、寒い冬の日だった。千咲はこっそりと家の門の外で、礼央の帰りを待ち続けていた。

倒れていたところを真衣が見つけ、すぐに病院へと運ばれた。

医師からは、危篤状態だと宣告された。

真衣は礼央に、娘の誕生日くらいは一緒にいてほしいと、必死に懇願した。

彼はそれを承諾した。

だが、またしても約束は裏切られた。

彼女は枯れ枝のように痩せ細った娘の小さな体をそっと抱きしめ、優しくささやいた。「いい子ね……もう、つらいことは終わりよ」

もう、病の苦しみに耐える必要はない。

もう、毎日父親に嫌われ、決して届かない父の愛を求めて泣くこともない。

「ママ、どうしておじさんは私にパパって呼ばせてくれないの? でもお兄ちゃんはいいのに……

ママ、萌寧さんがお兄ちゃんのこと好きだから、パパもお兄ちゃんのこと好きなんだよね……」

娘の無邪気な問いかけが、今もなお彼女の耳元で何度も何度も響いているようだった。

幼い彼女には、なぜパパが自分を好きになってくれないのか、なぜ自分だけ「パパ」と呼べないのか、その理由がどうしてもわからなかった。ただ、きっと自分がお兄ちゃんよりも劣っているから、だからパパに嫌われているのだと、そう思い込んでいた……

六年前、彼女は礼央とふとしたことで関係を持ち、千咲を身ごもった。いわゆる授かり婚だった。

千咲を産んだ時、彼女は難産の末、大量出血したが、彼は一度も顔を見せることはなかった。

その頃、礼央は憧れの女性・外山萌寧(とやま もえ)の出産に付き添っていたのだ。どちらが大事か、それは一目でわかることだった。

萌寧は男の子を産んだ後、その子を礼央に預けて出国し、そのまま消息を絶った。

一方、真衣は長年、礼央を一途に想い続けてきた。彼の心を少しでも引き寄せたくて、萌寧が産んだ子供を受け入れ、我が子同然に心を込めて育て上げた。

彼は千咲に「パパ」と呼ばせることを決して許さなかった。だが、萌寧の息子にはまるで宝物のように接した。これが、決定的な違いだった。

難産の時、彼女は本当は気づくべきだったのだ。あの男の心は氷のように冷たく、どれほど手を尽くしても、決して温めることはできないということに。

本当は千咲のほうが午前中に先に生まれていた。それなのに、彼は萌寧の息子を「兄」にして、高瀬家の長男としての地位を与えた。

その結果――

誰もが、その子こそ礼央の本当の息子だと信じて疑わなかった。

そして、千咲はただの私生児だと蔑まれたのだ。

医師は彼女の震える背中を重苦しい面持ちで見つめながら、そっと声をかけた。「お父様は……まだお見えになっていないのですか?」

この子・高瀬千咲が入院してからというもの、父親の姿は一度たりとも見かけることはなかった。

真衣の瞳は冷たく光り、皮肉げにかすかに笑った。「父親なら、私生児を連れてその実の母親に会いに行き、誕生日パーティーを開いていますよ」

毎年、同じことの繰り返しだった。

それでも彼女は、馬鹿みたいに四年間も他人の子を育て続けてきた。

同じ誕生日の子供なのに、千咲には冷たい仕打ちしか与えられなかった。

医師は呆然とし、目の前の哀れな女性に、どんな言葉をかければいいのか分からずにいた。

-

千咲が亡くなって初日、真衣は全ての手続きを済ませた。

北城の火葬手続き確認書には、父母双方の署名が必要だった。

真衣は港湾の別荘へ戻り、千咲の遺品を静かに整理した。

その時、階下から車の音が聞こえてきた。

「パパ!いつママを捨てて萌寧さんと結婚するの?萌寧さんにママになってほしい!」

礼央はコートを腕にかけ、身をかがめて子供である高瀬翔太(たかせ しょうた)の頬を優しくつねった。「翔太、萌寧さんをママって呼んでいいんだよ」

真衣は階上で、その会話の一部始終をはっきりと耳にした。

胸の奥がきゅっと締めつけられる。彼女はそっと目を閉じ、深く息を吸い込んだ。

「ママにお風呂に入れてもらって、着替えたら萌寧さんを迎えに行きなさい」

翔太は嬉しそうに跳びはねた。「やった!」

けれど次の瞬間、翔太の小さな顔は曇り、しょんぼりとつぶやいた。「でも……ママが知ったら、行かせてくれないかも。ママ大嫌い、いつも外のもの食べさせてくれないんだもん」

礼央は翔太の頭を撫で、やさしく背中を押すように言った。「パパがいるから、ママは何も言えないよ」

礼央はふと目を上げ、ちょうど階段を下りてくる真衣と視線がぶつかった。

だが彼の顔は淡々としていて、何の感情も浮かばず、視線を逸らして見なかったことにした。

翔太は駆け寄り、真衣の手を握って言った。「ママ、お風呂入れて。あとでお出かけするんだ!」

真衣はその手を静かに振りほどき、顔を上げて礼央を真っすぐに見つめた。「何か……忘れてない?」

礼央は淡々と真衣を一瞥した。「何を?」

何年経っても、礼央はずっと冷たかった。彼女に対しても、千咲に対しても、冷たさは変わらなかった。

真衣は自嘲するように微笑んだ。

そうね。礼央が千咲と翔太の誕生日が同じ日だなんて、覚えているはずがない。

翔太の誕生日は毎年、萌寧と一緒に盛大に祝われる。

その一方で、千咲は毎年、毎年、冷たい冬の風の中で、決して帰ってこない父を待ち続けていたのだ。

「話がある」

礼央は嘲笑うように鼻で笑った。「今日は忙しい」

「長くはかからないわ。サインして」

真衣は静かに言い、手にしたファイルを開いて、署名する場所を指し示した。

礼央はひどく不機嫌そうで、まるで彼女と一秒でも一緒にいること自体が鬱陶しいとでも言いたげだった。

彼は眉をひそめ、勢いよく署名すると、書類を真衣に突き返した。

「今夜は翔太と外で泊まるから帰らない。明日の朝、千咲に学校で先生に翔太の半日休みを伝えさせろ」

真衣は奥歯を噛みしめ、書類を握る指先が真っ白になるほど力を込めた。

もし彼がほんの少しでも真剣に目を通していれば。

すぐに気づいたはずだ。文書の一枚は離婚届、もう一枚は千咲の火葬手続きの書類だということに。

それなのに、彼はどちらの書類にも無造作に、心を込めることなくサインしたのだった。

「それと、千咲に電話してくるなと伝えろ」

真衣は冷たく笑った。

千咲はもう電話なんてかけてこない。

彼女も――もう、しない。

礼央は、普段とは明らかに違う真衣の態度にも、まるで気にする様子はなかった。

時間が迫る中、萌寧の方から電話が入り、彼らがいつ到着するのか尋ねてきた。

翔太はお風呂にも入らず、着替えもしないまま、礼央のあとについて外へ出た。「今夜は新しいママにお風呂に入れてもらう~」

礼央は甘やかすようにその言葉に応えた。

「いいよ」

真衣はその場に立ち尽くし、彼らの去っていく背中を、ただ呆然と見つめ続けた。

彼女は家の中にある、自分と千咲に関係するすべてのものを整理し、燃やした。

そしてその足で火葬場へ向かい、千咲の遺体を火葬した。

遺骨を受け取った時――

真衣の涙は、こらえきれずに頬をつたって落ちた。

「千咲……ママを待ってて。すぐに会いに行くから……」

-

一方その頃。

礼央は翔太を連れ、萌寧の帰国歓迎パーティーに出席していた。

三人は和やかに語らい、まるで本当の家族のように親密だった。周囲の人々も皆、彼らの家庭の幸せを称賛し、真衣がいつまでも高瀬夫人の座に居座り、彼らの幸せを壊しているのだと噂していた。

その時、誰かが人混みをかき分けて礼央の前に駆け寄ってきた。

「高瀬社長、奥様とお嬢様が本日火葬されました。どうか葬儀場へ、遺骨を受け取りにいらしてください」

礼央は眉一つ動かさず、冷えきった声で言った。「いい歳して、そんな嫉妬じみた茶番をいつまで続けるつもりだ?」

「ですが……火葬許可書にはご自身で署名されましたし、離婚届にも……」

その言葉に、礼央の心臓は一瞬、脈打つのを忘れた。「……何だと?」

礼央はほとんどスピード違反のまま火葬場に辿り着き、妻と娘が火葬炉に送り込まれる光景を目の当たりにした。

それだけの光景で、彼の胸は何かに引き裂かれるような痛みに貫かれた。

火葬場の職員が聞いたのは、彼が「ドサッ」と倒れる音だけだった……

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
48 Chapters
บทที่หนึ่ง
มื้อนี้อีหล่าน้อยเหวินเว่อแห่งบ้านโคกกระโดนดินแดนอิสานมาเยี่ยมบ้านปู่ที่ทางภาคเหนือเป็นประจำทุกปี หลังจากที่ทางบ้านหว่านข้าวที่ทุ่งนาเรียบร้อยแล้วพ่อแม่พี่ชายจะพาเหวินเว่อวัยยี่สิบห้าปี ที่เรียนจบคหกรรมจากมหาลัยและนำมาทำเป็นอาหารที่บ้านเกิดอาหารอิสานพื้นบ้านแซ่บๆกับอาหารทางเหนือของคุณพ่อที่อร่อยปะล้ำปะเหลือเจ้าสาวน้อยที่ผ่านการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงที่บ้านทำนาทำไร่ตามวิถีชนบท ที่บ้านของปู่ก็จะเป็นพวกผลไม้ตามฤดูกาล ทุกปีพ่อจะพาภรรยากับลูกทั้งสองมาบ้านของบิดาช่วงที่เห็ดออกเยอะที่สุดเพื่อเก็บต้มใส่ช่องฟิตเอาไว้กินนานๆเพราะภูเขาหลังบ้านของปู่อุดมสมบรูณ์มีของป่าให้หาเยอะแยะ เหวินเว่อจะชอบมากและมาทุกปีเพื่อหาของป่าบ้านของปู่ให้ได้เยอะๆและเอาไปขายที่หมู่บ้านของแม่ที่ภาคอิสาน ที่ป่าไม่เยอะเพราะเป็นทุ่งนามากกว่าแต่ขอบอกว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกติดดินมาก ของที่รุ่นพ่อรุ่นแม่กินเหวินเว่อกับพี่ชายกินทุกอย่างและท่านจะบอกว่ามีอะไรที่กินได้และกินไม่ได้ลูกอิสานจะไม่อดตายถ้าหลงป่านอกจากตกเขาตายแม้แต่ที่ภูเขาหลังบ้านของคุณปู่ที่เหวินเว่อมาอยู่ในช่วงปิดเทอม ปู่กับย่าจะสอนทุกอย่างให้หลานทั้งสองคนเอาตัวรอดจากใน
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่สอง
อีกสิบวันก็จะถึงค่ายทหารแห่งชายแดนเหนือตามที่ทหารบอก คืนนี้หลิวเรอจินนอนในโรงเตี้ยมค่ำคืนที่ผ่านๆมาก็นอนตามทางเรื่อยๆ คนคุ้มกันของบิดาที่ให้มาสิบคนที่มีฝีมือดีนอกนั้นเป็นทหารที่ฮ้องเต้ส่งคุ้มกันขบวนลูกสะใภ้ไปชายแดนเหนือห้าสิบคนที่มีฝีมือดีเหมือนกันแต่มีสามสิบคนบิดาของนางส่งตามคุ้มกันบุตรสาวอีกทีเพราะห่วงใยกลัวเรื่องโจรป่าและให้เงาส่วนตัวอีกสามคนให้กับบุตรสาวเรียกใช้เวลาจวนตัวถ้าเกิดเรื่องไม่ดีอยู่จวนแม่ทัพ ที่ท่านแม่ทัพคัดเอามาจากชายแดนพร้อมท่าน เพราะที่ผ่านมาทำให้ท่านตาสว่างว่าไม่สามารถไว้ใจคนที่คิดว่าดี จึงได้เลือกมาให้ทำหน้าที่เลี้ยงดูบุตรสาวเพราะติดพันรบที่ชายแดนสองปีเต็มจนได้รับจดหมายจากบุตรชายให้กลับมาสะสางเรื่องในจวนเหวินเว่อในร่างของหลิวเรอจินมาอยู่ในร่างนี้ได้เกือบหนึ่งอาทิตย์ที่รอนแรมมาไกลเพื่อแต่งให้แม่ทัพใหญ่เย่ซิวหลางหรืออีกนามคือท่านอ๋องเย่ซิวหลาง แม่ทัพปีศาจที่ไม่ว่าใครได้ยินก็จะหวาดกลัวจึงไม่มีใครส่งบุตรสาวให้แต่งงานด้วย สาวน้อยคนนี้ก็คงไม่ต่างกันเพราะข่าวที่ร่ำลือจึงทำให้นางทุกข์ใจกลัวว่าที่เจ้าบ่าวที่ยังไม่ทันได้แต่งงานนางก็ป่วยกลางทางและสิ้นใจไปก่อนนอนคิดอะไรเรื
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่สาม
อีกห้าวันก็คงจะถึงชายแดนเหลือแล้วสินะข่าวเรื่องโจรปล้นขบวนเจ้าสาวของท่านอ๋องเย่ซิวหลางดังไปถึงค่ายทหารที่ท่านอ๋องคุมค่ายที่ชายแดนแห่งนี้ คนสนิทที่เดินเข้ามารายงานเรื่องที่โจรปล้นขบวนเจ้าสาวก่อนจะมาถึงอีกไม่กี่วัน "เป็นเรื่องจริงพะย่ะค่ะท่านอ๋อง" คนสนิทรายงาน"แต่ปล้นไม่สำเร็จเพราะทหารที่ฮ้องเต้ส่งมาคุ้มกันมีแต่ยอดฝีมือ มีคนของบิดาของว่าที่พระชายาอีกสามสิบคนที่ร่วมคุ้มกันมาด้วยเพราะเป็นห่วงบุตรสาวพะย่ะค่ะท่านอ๋องทั้งยังมีองค์รักษ์เงาที่มีฝีมือดีติดตามมาด้วย" และรายงานที่ได้รับมาว่าไม่ใช้ว่าโจรเข้าไม่ถึงในรถม้า"ได้ข่าวว่ากระเดนตกลงมาก่อนที่จะถึงตัวของพระยาชาพะย่ะค่ะท่านอ๋อง คนของเราในขบวนรายงานมาว่าพระชายาดูแลคนในขบวนดีมากพะย่ะค่ะ มีทั้งยาและอาหารการกินที่เตรียมลงมาด้วยจากเมืองหลวง" จนขบวนยาวเหยีดโดยเฉพาะรถม้าที่ขนเสบียง"พระชายาก็ดูแลทุกคนในขบวนเป็นอย่างดีตั้งแต่ที่หายจากป่วยไข้หลังจากออกเดินทางมาที่ชายแดนเหนือนี้พะย่ะค่ะท่านอ๋อง"อ๋องเย่ซิวหลางนั่งฟังคนสนิทรายงานเงียบๆก่อนจะพูดออก"อือขอบใจมากเจ้าไปพักผ่อนเถอะ" ท่านอ๋องบอก หลังจากคนสนิทออกไปจากในกระโจมท่านอ๋องก็นั่งคิดเงียบๆคน
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่สี่
ขบวนรถม้าของเจ้าสาวที่วิ่งเข้าไปในจวนเป็นเวลาเกือบยามอู่เพราะกว่าจะมาถึงไม่ใช่ใกล้ๆพ่อบ้านเข้ามายืนรอรับและบอก"ท่านอ๋องติดธุระไม่สามารถเข้าพิธีได้ เชิญพระชายาไปพักที่เรือนฮวาได้เลยพะย่ะค่ะ"เพราะเดินทางมาหลายวันทุกคนคงจะเหน็ดเหนื่อยกันไม่น้อย พ่อบ้านผายมือให้ขบวนรถม้าที่มีทหารของฮ้องเต้กับของบิดาของหลิวเรอจินเข้าไปในจวนและให้คนงานนำทางทุกคนไปพักและทานมื้อเที่ยงแม่นมกำลังจะอ้าปากถามพ่อบ้านหลิวเรอจินจึงเรียกเอาไว้ก่อน "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะแม่นมดีเสียอีกข้ากำลังเหนื่อยอยู่เลย ไม่มีพิธีก็ดีเวลาหย่าจะได้ง่ายเพราะเราไม่ได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดิน ผูกผมร่วมดื่มเหล้ามงคลเป็นเช่นนี้เป็นผลดีกับพวกเรานะเจ้าคะแม่นม"แม่นมมองคุณหนูหลิวเรอจินกระะซิบนางที่เป็นแม่นมของตัวเองเบาๆ"นี้มันเหมือนการไม่น้อมรับราชโองการนะเจ้าคะคุณหนู" แม่นมไม่พอใจที่ท่านอ๋องไม่ให้เกีรติคุณหนูของนางที่เป็นถึงลูกสาวของแม่ทัพใหญ่เหมือนกัน"ดีเหมือนกันเจ้าค่ะเพราะข้าก็ไม่ต้องการแต่งกับท่านอ๋องเช่นเดียวกันแม่นมเจ้าขาท่านต้องดีใจสิเจ้าคะถึงจะถูกเชิญท่านพ่อบ้านนำทางด้วยเจ้าค่ะ" หลิวเรอจินรีบบอกพ่อบ้านก่อนที่แม่นมจะพูดอะไรอีกพ่อบ้า
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่ห้า
ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่อาศัยในตำหนักของท่านอ๋องเย่ซิวหลางหลิวเรอจินไม่เคยพบหน้าของเจ้าของจวนเลยมีเพียงพ่อบ้านที่ส่งวัตถุดิบมาให้ทำอาหารกินเพียงพอต่อทุกคนของนางหลิวเรอจินฝากคำถามไปกับพ่อบ้านว่าที่รกร้างด้านหลังนี้สามารถปลูกอะไรได้ไหม สองวันต่อมาพ่อบ้านก็ให้คำตอบว่าท่านอ๋องทรงอนุญาติให้พระชายาอยากปลูกอะไรได้ทุกอย่างถ้าคิดว่าสามารถทำได้ ซึ่งในตอนนี้หลิวเรอจินได้ให้คนของนางเองและคนในจวนของท่านอ๋องมาตัดหญ้า พลิกหน้าดิน ยกร่อง ทำแปลงผักจนเต็มยาวสุดจนติดแม่น้ำทั้งยังแบ่งขุดบ่อน้ำเอาไว้สี่บ่อรอบทั้งที่ดินรกร้างและขุดร่องน้ำจนรอบทั้งดินที่ยกร่องแปลงปลูกผักที่ด้านหลังเรือนฮวายาวไปถึงแม่น้ำที่ติดกับด้านหลังสุดของจวน ที่แม่น้ำลดลงไปเลยครึ่งแม่น้ำไปทางที่เข้าใกล้คำว่าเมืองที่แห้งแล้ง แม่น้ำที่ไม่ได้ขุดลอกขึ้นเป็นเพียงแม่น้ำสายหลักที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติก็คงจะเหมือนแม่น้ำของภพที่นางจากมานี้ก็ถือได้ว่ายังมีให้ใช้เพราะฝนที่พึ่งจะตกไปได้สักอาทิตย์ทำให้พื้นดินมีหญ้าสีเขียวขึ้นประปราย หลิวเรอจินคำนวนดูภูเขาด้าหลังน่าจะมีของป่าให้ขึ้นไปเก็บเกี่ยวเอาไว้เป็นเสบียงหน้าหนาวได้นี้ก็อีกไม่กี่เดือนแล้วถ้า
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่หก
บนเขาที่เขียวขจีไปเพราะได้น้ำฝนที่ตกหนักลงมาสามวันสามคืนทำให้ชาวบ้านเริ่มลงมือเพาะปลูกข้าวเพื่อเอาไว้กินให้จนถึงหน้าเพาะปลูกในปีหน้า ต้องลงมือก่อนที่น้ำจะหมดไปเสียก่อนนี้ถือเป็นเดือนที่ดีเพราะนางมาถึงฝนก็ตกต้อนรับนางถือว่าฤกษ์ดี จากเมืองที่แห้งแล้งที่ผ่านมาชาวบ้านอบพยบออกจากตัวเมืองจนจะกลายเป็นเมืองร้างแล้วเสียงชาวบ้านที่คุยกันที่ตลาดที่นางออกไปสำรวจและซื้อร้านค้าได้หลายหลัง ทุกคนต่างก็ดีใจที่ฝนตกลงมาให้ได้เพาะปลูกที่ชาวเมืองอดทนเพราะมีท่านอ๋องเย่ซิวหลางที่คอยช่วยเหลือมาตลอดสองปีที่ได้ที่ลงมาแก้ไขความแห้งแล้งที่นี้แต่ก็ยังไม่มากพอต่อความแห้งแล้ง ได้เสบียงหลวงลงมาแจกจ่ายให้ได้อยู่จนผ่านมาได้สองปี คนที่ไม่มีญาติพี่น้องที่เมืองอื่นก็ต้องจำใจอยู่กันเพราะไม่มีที่จะไปต้องใช้ตำลึงในการซื้อที่ซื้อทางเพื่อสร้างบ้านใหม่อีก พวกเขาไม่มีทางเลือกมากต้องทนอยู่ต่อไปเผื่อทุกอย่างมันจะดีขึ้นหลังจากที่แล้งติดกันมาสามปีมาปีนี้เริ่มมีสัญญาณที่ดีถือว่ามีฝนตกหนักตั้งแต่แล้งมาในรอบสามปีในตัวเมืองจึงคึกคักมากตอนที่หลิวเรอจินแอบปลอมตัวไปกับคนคุ้มกันของนางทุกคนเดินตามทางขึ้นเขาโดยมีคุณหนูของพวกเขาอยู่ตรงกลาง
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่เจ็ด
หลังจากทำอาหารมาจากจวนหลังใหม่แต่ยังไม่เสร็จดีหรอกแต่มีโรงครัวและบ้านพักที่ทำให้พี่ๆคนคุ้มกันอยู่ที่จวนใหม่ทำเสร็จแล้ว ทุกคนจะทำอาหารกินกันที่นั้นเลยและได้จ้างครอบครัวคนที่มาขายตัวถึงจวนนางสงสารจึงซื้อเอาไว้สองครอบครัวพ่อแม่ลูกที่ร่างกายผอมแห้งตอนนี้นางเร่งให้นายช่างทำบ้านพักเป็นห้องๆเอาไว้ยาวไปตามกำแพงที่ล้อมรั้วรอบๆในที่ดินและให้คนของนางไปตามวัดร้างช่วยเด็กขอทานที่ถูกทอดทิ้ง ช่วยมาได้สามสิบคนคือแรงงานที่ดูแลนาข้าวของนางและแบ่งพื้นที่ให้พวกเขาเอาไว้ปลูกผักกินได้อีกเพียงพอต่อจำนวนคนอย่างแน่นอน นางวางแผนเอาไว้หมดแล้วตอนนี้นายช่างระดมคนงานมากมายเข้าช่วยงานในจวนหลังใหม่ทุกวันสินเดิมที่บิดาให้มาคงจะเหลือไม่มากถ้าจ่ายค่าคนงานแต่เรื่องเงินนางไม่กลัวในมิติฟาร์มของนางมีอาหารการกินเยอะแยะซื้อขายได้ ทั้งข้างในนางก็มีตำลึงให้ใช้จ่ายไม่เดือดร้อนอะไรขอให้ได้มีโอกาสนางก็อยากช่วยคนที่ด้อยกว่าตัวเองทำบุญให้เจ้าของร่างเดิมไปด้วยในตัวเลยหลังจากอาบน้ำนางก็เข้าที่นอนเลยเพราะวันนี้ใช้พลังงานเยอะมากแต่ก็คุ้มค่าสำหรับสิ่งที่ได้ลงมาจากเขาตอนนี้นางยังไม่ล่าสัตว์ใหญ่รอให้พวกมันแพร่พันธ์ก่อนสักสี่ห้าเดือน ก่
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่แปด
ในห้องนอนในเรือนฮวาหลิวเรอจินที่ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วจึงกลับเข้ามาในห้องนอน นางจึงเดินร้องเพลงเข้ามาในภพเดิมของตัวเองก่อนจะถอดเสื้อคลุมออกเพื่อจะขึ้นเตียงนอนทันที นางหันหน้าเอาเสื้อคลุมห้อยไว้ที่ไม้สำหรับใส่ผ้าที่จะแขวน!!!!อ๋องเย่ซิวหลางแทบจะตกขื่อคานเพราะแอบเข้ามาดูในห้องของพระชายา นี้นางใส่เสื้อผ้าบ้าอะไรมันถึงได้สั้นขนาดนี้กางเกงที่แทบจะปิดเพียงแค่ของสงวน เสื้อข้างบนไม่มีสายใหญ่เพียงแค่มองเลือดกำเดาของชายหนุ่มแทบจะพุ่งกระฉูด บังทรงนางก็ไม่ใส่มองเห็นซาลาเปาอวบอิ่มที่ล้นทะลักมองจนเต็มตาให้ โมโหเสียจริงนี้ไม่ใช่ว่าพวกองครักษ์ข้างนอกเห็นหมดแล้วหรืออ๋องหนุ่มได้แต่เดือดดานในใจดีนะที่เขาสั่งให้สืบเพียงแค่รอบนอกตัวเรือนคงต้องกำชับทุกคนใหม่อีกครั้งนี้ตอนที่เขาจะเข้ามาในตัวเรือนก็เจอกับเงาของนางสามคน คนของเขาแสดงตัวว่าท่านอ๋องเสร็จมาหาว่าที่พระชายาหลิวเรอจินคนของนางจึงยินยอมให้เข้ามาได้หลิวเรอจินที่ไม่ได้รู้ว่ามีคนแอบเข้ามาในห้องซึ่งก็คือว่าที่พระสวามีของนางเอง ตอนนี้นางนอนกลิ้งไปมาบนเตียงยกขาไขว้ไปอีกข้างท่านอ๋องเย่ซิวแทบจะกระโดนลงมาตีก้นคนที่นอนไม่สำรวมตัวเองนอนเล่นไปมาสักพักหลิ
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่เก้า
หลังที่ท่านอ๋องตรัสจบหลิวเรอจินมองหน้าว่าที่พระสวามีและอ้าปากค้างนางช่างไม่สำรวมเอาเสียเลยอ๋องหนุ่มคิดและทำสีหน้าเย็นชาปล่อยความกดดันออกมาเล็กน้อยเรอจินมองหน้าสองหนุ่มสลับไปมาจนกุนซือหนุ่มต้องออกตัวให้สองคนคุยกันตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า"เอาละพวกเจ้าทั้งสองก็คุยกันเถอะข้าจะไปดูสวนผักของพระชายาเสียหน่อย" กุนซือหนุ่มพูดจบก็เดินออกจากห้องไปกับหลี่กงกงปล่อยให้ทั้งสองคนคุยกันหลิวเรอจินรีบพูดในส่วนของตัวเองทันที"ท่านอ๋องข้ามีข้าเสนอเพคะ" หลิวเรอจินมองหน้าท่านอ๋องและรอฟังคำตอบ"เจ้ามีข้อเสนออะไรไหนลองบอกเปิ่นหวางหน่อยสิ"อ๋องเย่ซิวหลางถามกลับและมองหน้านางเขม่งคือเบิ่งคักแท่บักอันนี้แมะเฮากะอายเด้อเบิ่งคักปานนี้เหวินเวิ่อคิดในใจก่อนจะทำน่าจริงจังออกไป (มองอะไรหนักหนาอายเป็นเหมือนกันนะมองขนาดนี้)"คือว่าทั้งตัวท่านอ๋องเองกับหม่อมฉันเองก็ไม่ต้องการที่จะแต่งงานกันอยู่แล้วจริงไหมเพคะ แต่เพราะว่าขัดราชโองการของฝ่าบาทไม่ได้ หม่อมจึงขอเสนอว่าจะช่วยท่านหาทางแก้ปัญหาภัยแล้งที่ชายแดนแห่งนี้ให้มันสำเร็จแต่แลกกับการไม่รับตำแหน่งพระชายาเอกของท่านอ๋องเพคะ ท่านอ๋องก็แกล้งบอกว่าข้าไม่สบายและเสียชีวิตไปเลยก็
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
บทที่สิบ
หลิวเรอจินเดินนำหน้าออกไปที่เรือนฮวาไม่ได้รอไปพร้อมกับท่านอ๋องที่ส่งเสียงหัวเราะตามหลังนางออกมาจากห้องโถงที่คุยกับเมื่อสักครู่นี้ที่ตำหนักใหญ่ ใครจะอยากให้ไปนอนด้วยอยู่คนละที่ก็ดีแล้ว นางก็ไม่คิดจะถามหาชายหนุ่มอยู่แล้วหายหน้าไปเป็นปีได้ยิ่งดีหึทำมารังเกียจตอนที่นางมาถึงที่นี้จะครบเดือนในไม่กี่วันนี้อยู่แล้ว อ้างบอกว่าติดธุระและไม่สบายข้ออ้างชัดๆหลิวเรอจินรีบเดินกลับไปที่เรือนฮวาอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากเห็นหน้าอิตาอ๋องตามที่จริงเรือนฮวาที่ท่านอ๋องยกให้นางพักก็มีเรือนของสาวใช้แยกออกไปต่างหากหลายหลังและแยกส่วนชายหญิงเอาไว้ชัดเจน ที่นางให้แม่นมกับสาวให้ของนางขึ้นไปอยู่ที่เรือนด้วยเพราะเห็นว่าท่านอ๋องไม่ได้มาค้างคืนที่เรือนแห่งนี้กับนางนั้นเองจึงให้คนของตัวเองเข้าไปอยู่ด้วยกันเสียเลยหลิวเรอจินมาถึงที่เรือนฮวาแต่เดินไปที่สวนผักที่ตอนนี้ท่านกุนชือกำลังเดินตรวจสวนของนางมีพ่อบ้านกับแม่นมและคนของนางที่เดินบอกรายละเอียดของผักแต่ละอย่างที่กำลังขึ้นยอดแทงใบเขียวขจีไปจนสุดสายตาข้าวของนางก็ขึ้นเลยฝ่ามือขึ้นมาแล้วและน้ำก็กำลังขังพอดี ยิ่งได้น้ำในช่องว่างในมิติที่นางเจือจางใส่บ่อทุกบ่อเอาไว้สำ
last updateLast Updated : 2025-06-13
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status