โรแมนติก

ทิชาสาวน้อยผู้หวาดกลัวผู้ชายเป็นทุนเดิม เกิดพลาดไปมีสัมพันธ์กับหนุ่มแปลกหน้า แล้วก็ต้องพบว่าชายคนนั้นคือลูกค้าคนสำคัญของบริษัท เขาสามารถจำเธอทันที และแล้วข้อตกลงลับระหว่างทั้งคู่จึงเริ่มต้นขึ้น

“พี่รักรุ้งเหลือเกิน...” “พี่ไรอัน?...” หญิงสาวอุทานกับคำที่รอฟังมาถึงสามปีกว่า “รุ้งรักพี่บ้างหรือเปล่า?” ไรอันกระซิบเบาๆ ด้วยเสียงกระเส่าซ่านที่ยังไม่คลายความเสียว “รักตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น” หญิงสาวกระซิบ “วันนี้เป็นวันเกิดรุ้ง...ของขวัญที่พี่ให้ รุ้งเข้าใจความหมายของมันใช่ไหมคะ?” ไรอันถาม ทอรุ้งยกแหวนที่นิ้วนาง จากมือข้างซ้ายขึ้นอวด เพชรน้ำงามอวดประกายอยู่ในแสงจันทร์กระจ่าง “รุ้งคงไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องทรมานในความรู้สึกแค่ไหน ...ที่พยายามจะไม่แตะต้องรุ้งมากไปกว่านี้ พี่อยากให้รุ้งเก็บความสาวเอาไว้ให้พี่ เก็บความรักของรุ้งเอาไว้รอพี่จนกว่าจะถึงวันแต่งงานของเรานะคะคนดี” “ค่ะ...คุณผู้ปกครอง” ทอรุ้งกระซิบเบาๆข้างๆแอ่งอารมณ์ที่หลังใบหู “พี่สัญญาว่าเราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด...ทันทีที่รุ้งเรียนจบ…นะคะ แม่สาวน้อยในปกครองของพี่” “.....” ทอรุ้งไม่ตอบ ทว่าเบียดตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเขา ซุกไซร้ใบหน้าไปที่ข้างลำตัวหนา

เธอพลาดที่เดินเข้าห้องทำงานเขาไปแค่ครั้งเดียว แต่กลับถูกบอสโหดอย่างเขากินไม่ยอมปล่อย.... “ลองตะคอกอีกทีสิ จะทำจนลืมทางกลับบ้านเลย” เรื่องราวของบอสหนุ่มสุดโหดที่ดุ เผด็จการและขี้โมโห กับโปรแกรมเมอร์สาวสวย หัวหน้าทีมในบริษัทพีวี กรุ๊ป เมื่อเธอต้องแก้ไขงานในออฟฟิศตอนดึกคนเดียว และเมื่อนำงานไปส่งในห้องของบอสจอมโหด หลังจากนั้นชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป...... “เหนื่อยไหม” “ไม่น่าถาม” “แสดงว่าไม่เหนื่อย ถ้าอย่างนั้นต่อนะ” “บอสคะ!! พอแล้วมิลินแทบจะหมดแรงแล้วค่ะ” “แต่ถุงยางยังเหลือ” “เก็บเอาไปใช้กับคนอื่นเถอะ หึ” “ว่ายังไงนะ”

พ่อฉัน ‘เวียงพิงค์’ ยกฉันให้มาเฟียที่ร่ำรวยที่สุดเจ้าของบ่อนที่พ่อฉันเสียพนันได้อุปการะฉัน ฉันแอบชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันแต่ป๋า ‘เจ้าสัว’มีคู่หมั้นอยู่แล้ว…. ชีวิตฉันที่เคยลำบากเปลี่ยนไปในชั่วพริบตาเมื่อฉันได้พบเขา แต่ความสุขสบายของฉันกับมาพร้อม สถานะนางบำเรอ ของเขา ฉันควรจะยอมรับมันสิ ฉันกับพ่อจะได้มีชีวิตที่สุขสบายกว่าแต่ก่อน แต่ฉันกลัวหัวใจตัวเองเหลือเกิน กลัวว่าจะตกหลุมรัก เขาผู้มีพระคุณคนนี้ของฉัน ที่ฉันเองก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขามีเจ้าของแล้ว และเธอคนนั้นก็ดีและเพียบพร้อมกว่าฉันมากมาย

เพื่อหลีกเลี่ยงการนัดบอดที่พ่อแม่จัดให้ หลิงหยางจึงไปดื่มเหล้าที่บาร์ตามลำพัง ดื่มจนเมาหนักและถูกหญิงสาวคนหนึ่งพากลับไปที่ห้อง ทั้งสองได้มีปฏิสัมพันธ์กันในคืนนั้น และนั่นนำไปสู่การแต่งงานสายฟ้าแลบ!!

เจอกันครั้งก่อนตบเขาจนหน้าชา...เจอกันครั้งนี้อย่าหวังเลยว่าหนีรอดเงื้อมมือของเขาไปได้ แม่สาวมือไว!!!

“ผู้ชายคนนั้นพลาดไปแล้ว... ของคุณน่ากินออกอย่างนี้ เป็นผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ” เขาพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปจูบฟัดกลีบเนื้อสาวตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “อื๊อ... ” อรทัยดิ้นเล็กน้อย พยายามดันศีรษะของเขาเอาไว้ หากความเสียวซ่านที่มีมากกว่าก็ทำให้ต้องยอมแบะอ้าให้เขาเชยชมเอาตามแต่ใจ “ปล่อยให้ผมกินเถอะนะครับ... ไม่ต้องกลัว ของคุณหอมดีจัง... ผมชอบที่สุด กลิ่นคาวเนื้อสดสะอาดแบบนี้กระตุ้นอารมณ์ดีนัก”

“นิ่งซะเด็กดี คนเดียวที่อาจะใช้คำว่าเมียมีแค่เรา คนอื่นไม่มีไม่เคยคิด” นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากสองข้างแก้มแผ่วเบา “หมายความว่าอาจะไม่มีคนอื่น มีหนูคนเดียวใช่ไหม?”

รักข้ามรุ่น แนวโคแก่ ไม่นอกกายไม่นอกใจ จบดี “ไม่เคยทำไมไม่บอก แล้วกระแทกลงมาแรงขนาดนี้มดลูกพังแล้วมั้ง ไม่แหกตาดูเหรอว่ามันทั้งใหญ่ทั้งยาวขนาดไหน ดีนะมันไม่แทงทะลุคอหอยน่ะ ไหนดูซิ !”

“ทีตอนที่ไปคลินิกแล้วขึ้นขาหยั่งไม่คิดจะอายบ้างเหรอ แล้วถ้าวันนี้คนที่ตรวจคุณเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะคุณจะทำยังไง” เธอคอยส่งทั้งขนม กาแฟและมักจะเดินมาให้เขาเห็นบ่อย ๆ แต่เขาไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่เพราะไม่ต่างกับพวกโรคจิต ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่ห้องไหน ทำไมต้องเจอกับเธอทุกทีสิน่า!! ** นิยายเรื่องนี้พระเอกเริ่มแรกไม่ใช่คนดีนะคะ ปากร้ายและเอาแต่ใจ นิยายเป็นแนว 18+ มีฉากอีโรติกค่อนข้างละเอียด ควรใช้วิจารณญาณในการเสพ ** สำคัญโปรดอ่าน ** นิยายของไรต์อาจจะถูกจริตกับบางคน เพราะเป็นแนวรักโรแมนติก อีโรติก มีการพูดจารุนแรง

ก้อนเนื้อที่มีชีวิตที่ฝากไว้ในท้องของเธอ เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ไยดี เมื่อความลับเปิดเผยคุณแม่จำเป็นจำต้องเลี้ยงลูกแฝดสองคนด้วยตัวคนเดียว

จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ะ… อ๊ายยย… ” แก้วร้องคราง ดิ้นไม่หลุด สู้แรงไม่ไหว สุดท้ายจึงได้แต่นิ่งทน ปล่อยให้ชะตาเป็นไป ลุงแสงได้ใจทั้งบีบทั้งดูดอย่างเมามัน “อูยยย… ” แก้วร้องคราง หลุบตาลงมองวงป้านลานหัวนมชูชันขึ้นมาเป็นช่อ แอ่นเต้ารับปลายลิ้นและริมฝีปากลุงแสง ดูดเลียด้วยความหิวกระหายเสียงดังอั่กๆ จนแทบจะสำลักน้ำนม “อ๊า… ซี้ดดดด… ” แก้วครางกระเส่า อดทนให้ลุงแสงดูดนมจนหนำใจ ความเสียวซ่านทำเอาหล่อนหนีบหน้าขาแน่น บิดตัวไปมา ลุงแสงชอบใจ รีบโอบสะโพกของแก้วพามาที่เตียงนอนตั้งอยู่กลางห้อง “ขอลุงกระแทกสักทีเถอะนะ… แอบมองมานานแล้ว… เดี๋ยวลุงจะพาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” ลุงแสงกดแก้วให้คว่ำหน้าพาดลำตัวลงกับขอบเตียง ถลกผ้าถุงขึ้นมากองอยู่เหนือบั้นท้าย ตาวาวมองกลีบก้นอวบขาว เอามือดันก้นให้แอ่นเชิด

เขาทำให้เธอท้อง แล้วทิ้งไป พอวันหนึ่งกลับมาจะมาทวงหาความเป็นพ่อ ทั้งที่วันนั้น เขาบอกว่า “ไปเอาออกเสีย” ถ้าเป็นคุณจะยอมไหม?

ให้ผมเกาให้นะครับ คุณหนูจะได้หายคัน! คุณหนูอยากรู้อยากลอง เลยให้คนขับรถช่วยสอนบทรัก

“ท่านพี่กลับไปก่อนเถอะ… ข้าอยากเล่นน้ำต่อสักพัก… ” อารมณ์ที่ยังค้าง ทำให้ซูเจียวยังรู้สึกงุ่นง่านไม่หาย “งั้นข้าจะรอ… ” “ไม่ต้อง… เดี๋ยวข้าตามกลับไป” ซูเจียวรีบกล่าว… ทำให้สามีของนางต้องกลับไปก่อนเพราะรู้สึกหนาวเหมือนจะเป็นไข้ อาจเป็นเพราะว่าเขาใช้ร่างกายทำงานอยู่ท่ามกลางแสงแดดร้อนมาทั้งวัน ครั้นเมื่อมาเจอกับน้ำเย็นร่างกายจึงปรับตัวไม่ทัน ซูเจียวมองส่งจนร่างของสามีลับไปจากสายตา… และตอนที่นางขยับกายลุกขึ้นมานั่งคุกเข่า จู่ๆ ร่างสูงใหญ่กำยำก็พุ่งออกมาจากพงหญ้าที่ซุ่มดูอยู่ข้างหลัง “อ๊ะ… ” ซูเจียวสะดุ้งเมื่อโดนจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว… ครั้นเมื่อเหลียวกลับมามอง นางก็ต้องตกใจเมื่อแทบช็อกเมื่อพบว่าชายที่กำลังจับลำเอ็นยาวใหญ่แทงเข้าใส่รูสวาทของนางอย่างแรงนั้นคือลี่ถังพ่อสามี “ท่านพ่อ… อ๊ะ… อ๊ายยยยย… ” ซูเจียวสะดุ้ง นางร้องอุทาน ก่อนที่เสียงตกใจนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงของความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่เมื่อลี่ถังเอามือรวบสะโพกของนางแล้วโก่งเอวแทงลำเอ็นรัวเข้าใส่เป็นจังหวะ “อ๊ายยย… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ” ซูเจียวเพิ่งอารมณ์ค้างมาจากสามีของนาง… ร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน

หนิงเจียว หมอสูตินรีเวชผู้มีอาชีพเสริมลับ ๆ โดยการเป็น 'ที่ปรึกษาด้านความเสียว' ให้แก่หญิงสาวที่ไม่มีความกล้าในเรื่องบนเตียง แต่ทว่าเธอกลับเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ทำให้เธอทะลุมาอยู่ในร่างของสตรีโบราณ ที่มีชื่อว่า หนิงเจียว เหมือนกับเธอและยังหน้าเหมือนกันจนแยกไม่ออกราวกับแฝดที่พลัดพราก และนั่นทำให้ หนิงเจียว ได้แต่งงานกับ สวีจิ้งเทียน ชายหนุ่มที่เกลียดนางและคอยพูดจาเสียดสีไม่ให้เกียรตินางรวมถึงเขายังไม่ยอมร่วมหลับนอนกับนาง และมันก็ทำให้นางพบว่า สามีปากร้ายของนางผู้นี้มีงานอดิเรกคือการ 'ช่วยตนเอง' ทั้งยังชอบทำให้นางดูอีกด้วย สวรรค์นี่ส่งสามีวิปริตมาให้นางเช่นนั้นหรือ?

“แล้วพี่ธีร์มีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้คะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ” คำพูดของนลินนาเหมือนน้ำมันราดเข้ากองไฟ ความโกรธของธีรกฤษพุ่งสูงขึ้นทันที เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ ใบหน้าของเขาเครียดกว่าทุกครั้งดวงตาคมกริบลุกวาวด้วยโมโห “ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ” “ก็ใช่นะสิ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น พี่ธีร์บอกหน่อยว่าพี่เป็นอะไรกับลิน” หญิงสาวตอบกลับด้วยความโกรธจัด “พี่ก็เป็นผัวเธอไงล่ะ” “มันจะมากเกินไปแล้วนะ” “หรือมันไม่จริงล่ะลิน เรานอนกันไม่รู้กี่ครั้งยังไม่เรียกว่าผัวอีกเหรอ” ธีรกฤษตอบกลับด้วยความโมโหสุดขีด

นางไม่อยากเชื่อเลยสักนิด เมื่อครู่นางยังชื่นชมความงามของทัศนียภาพข้างทาง ทว่าเพียงพริบตา รถม้าวิ่งเร็วผิดจังหวะ นางกำลังจะตะโกนถามสารถีว่าเกิดเรื่องใดขึ้น รถม้าของนางก็เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง รถม้าหมุนคว้าง ร่างของนางกระแทกผนังของรถม้าหลายครั้ง ราวกับกระดูกทุกชิ้นหลุดออกจากข้อต่อ นางหวีดร้องอย่างลืมตัว จนกระทั้งทุกอย่างสงบลง นางขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่เจ็บปวดจนต้องหลั่งน้ำตา หูสองข้างยังอื้ออึง สมองยังมึนงง นางรับรู้การเคลื่อนไหวที่เข้ามาใกล้ ดวงตากลมพยายามเบิกกว้างจ้องมองภาพผ่านม่านน้ำตา มือที่พอขยับได้ควานหาอาวุธ ทว่านางกลับพบมีดสั้นที่อาจารย์มอบให้ติดตัว นางกำมีดพกแน่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่นางจะไว้ป้องกันตนเองได้ “อย่าขยับ!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นทำเอาร่างของจางฟางซินชะงักงันไปชั่วขณะ นางมองเห็นใบหน้าผู้เข้ามาไม่ชัด แต่เป็นกระบี่เปื้อนโลหิตนั้นกลับทำให้เบิกตากว้าง ปลายกระบี่อยู่ใกล้ใบหน้านางมากจนแทบจะรู้สึกได้ถึงรสชาติคาวเลือดที่ติดอยู่ที่กระบี่ ความเจ็บปวดถาโถมปล้นชิงสติของนางไปจนหมดสิ้น รสชาติความตายเป็นเช่นนี้หรือ? แล้วผู้ที่อยู่เบื้องหน้านางคือผู้ใดกัน มัจจุราชมารับดวงวิญญาณนางหรือ? เหตุใดใบหน้ามัจจุราชจึงดูคุ้นตาเหลือเกิน!

"อย่ามายั่วให้รัก แล้วจากไปแบบนี้ ผมไม่ยอมเด็ดขาด จอมขวัญ!!"เรื่องราวความรักแนวมุ๊งมิ๊งของเลขาตัวน้อยที่ตกกะไดพลอยโจนได้เลื่อนขั้นเป็นเลขาจำเป็น (เพราะใช้เส้นเพื่อนโดยไม่รู้ตัว) กับเจ้านายจอมเฮี๊ยบผู้นิ่งขรึมไม่ชอบใจเอามาก ๆ ออกรังเกียจด้วยซ้ำกับพวกใช้เส้นสาย แล้วอย่างไรเล่าก็เธอบอกว่าไม่มีเส้น ๆ พูดไม่เข้าใจหรือไงคะบอส!

ปีค.ศ. 2500 โลกที่เต็มไปด้วยนวัตกรรมแปลกใหม่ จือหลินเธอคิดค้นตัวยาเพื่อยืดอายุมนุษย์ขึ้นมาแต่การทดลองของเธอผิดพลาด ยาที่ใช้ทดลองชุดแรกทำให้มนุษย์ที่จบชีวิตลงกลายเป็นซอมบี้