ขี้อิจฉา/ขี้หึง

เมื่อ พราวพิชชา สาวสวยจากเมืองเพิร์ท กลับมายังเชียงราช โดยใช้สิทธิ์ลาพักร้อนสิบห้าวันมาทำภารกิจบางอย่าง...ทั้งหมดก็เพื่อน้องสาว อะไรๆ ก็เป็นไปตามแผน มันดูสำเร็จไม่ยาก แต่แล้วก็มีมนุษย์ป่าเถื่อนอย่าง รัชภาคย์ โผล่มาทำให้แผนของเธอล่มไม่เป็นท่า พราวพิชชาคิดว่าตัวเองแกร่งพอ รับมือเขาได้แน่นอน คราวนี้จะตอกกลับเขาให้หน้าหงาย สมกับที่เคยกวนอารมณ์เธอมาแล้วครั้งหนึ่ง แค่สบโอกาสเถอะ เธอจะจัดการให้อยู่หมัด แล้วจะเป็นไปได้แค่ไหน... เมื่อพราวพิชชาไม่รู้เลยว่าคู่ปรับเก่าอย่างรัชภาคย์มีแผนอะไรอยู่ในใจ เกมนี้เธอจะได้เอาคืนเขา... หรือจะเป็นเขาที่ทำให้ชีวิตเธอพลิกคว่ำคะมำหงายตลอดการลาพักร้อนกันแน่ ----------- "คนท้องคนไส้...หมายถึงลดางั้นหรือคะ ลดาท้องหรือ" "อ้าว! ไม่รู้เหรอว่าน้องสาวคุณท้องจนจะคลอดแล้ว คุณป้า" พราวพิชชา ถึงกับกำหมัดแน่นเมื่อได้ยินคำพูดสวนของ รัชภาคย์

เมื่อผู้ชายเพลย์บอยถูกเเม่บังคับให้เลือกคู่หมั้นเพียงคนเดียวจากผู้หญิงทั้งหมด 5 คน ที่อยู่ๆ ก็มาให้เขาเลือกถึงที่ เเต่ดูเหมือนจะมีเพียงคนเดียวที่คอยทำท่ารังเกียจเขาอยู่ตลอดเวลา เเต่กับผู้ชายคนอื่น….

เพราะว่ารักจึงยอม เพราะรักถึงรอ รอที่จะได้ยินคำว่ารัก รอวันที่เธอชัดเจน...

ผม 'ตะขวด' เป็นเด็กช่างกลที่กำลังจะนั่งรถไฟฟ้ามหานครไปตีอริที่ตั้งตี้ที่สยามพารากอน เเต่เผอิญได้เจอเด็กผู้หญิง ม.ปลาย ท่าทางน่ารัก ตัวเล็ก สเป็คพี่ ผมยาวถึงเอว หุ่นบางๆ น่าขยี้ ผมรุก 'น้องมนต์' จีบเธออย่างเอาเป็นเอาตาย กะจะเอามาเป็นเมีย เเต่ชิบหาย ผมก็ยังซิงนี่หว่า สุดท้ายก็เเค่ไอ้เด็กมีปัญหาคนหนึ่งที่พยายามจะจีบผู้หญิงในสังคมที่ดีกว่า ผมพาเธอไปมั่วสุมเสพกัญชาด้วยกันกับเเก๊งเพื่อน จนสุดท้ายก็โดนจับเข้าตาราง สองปีต่อมาผมมาเจอเธออีกครั้ง เเต่มัน... ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป "ศักรินทร์สมัครใจจะมาทำงานให้หนูมนต์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป..." ผมผกผันกลายมาเป็นบอดี้การ์ดของเธอ ในขณะที่อีกฝ่ายในวันนี้ คือคุณหนูหน้าใสที่พร้อมจะขยี้หัวใจของผมให้เเหลกลาญ

เมื่อความสัมพันธ์มาถึงจุดเปลี่ยน... เปลี่ยนจาก ‘คนรัก’ กลายเป็น ‘คนอื่น’ จากคนอื่นเป็น ‘คนใจร้าย...’ กว่าจะรู้ตัวว่ารักมากแค่ไหน ก็เกือบสูญเสียคนสำคัญของหัวใจไปแล้ว

อุบัติเหตุทางกายในคืนหนึ่งระหว่าง ‘ไรอัน คาเตอร์’ เจ้าพ่อแห่งสายการบิน ‘ลักซูรีแอร์ไลน์’ ผู้ได้รับฉายาว่านักธุรกิจสมองเพชร และ‘กุลนิดา พาโชค’ หญิงสาวชาวไทยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เข้าใจผิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานเลยไม่พาตัวไปขวางเส้นทางความรักของใคร การถูกเฉี่ยวชนทางร่างกายในคืนนั้นโดยที่กุลนิดาไม่คิดแจ้งเคลมประกันก่อให้เกิดสายเลือดคาเตอร์คนใหม่ ‘น้ำอิง’ เมื่อรู้ว่ากุลนิดามีลูกสาวของเขาติดท้องไป ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับสองแม่ลูกเอามาลงโทษด้วยการกอด แล้วปลอบใจด้วยการเปลูกและเมียอย่างไม่อั้น เมื่อเขาตามเจอ เธอจะปฏิเสธว่าน้ำอิงไม่ใช่ลูกเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อกับลูกหน้าตาเหมือนกันเสียขนาดนั้น กุลนิดายังคิดว่าฟังผิด “คุณพูดว่ายังไงนะคะ!”

เธอเป็นเจ้าสาวเพราะสถานการณ์บังคับ ส่วนเขารับเธอเป็นเมียด้วยความโกรธแค้นที่ถูกหักหลัง ==== "ลองเข้ามาสิ ฉันเอานี่ฟาดหัวคุณแน่" "คุณไม่กล้าหรอก" "จะลองดูไหมล่ะ คิดจะใช้กำลังกับฉันงั้นหรือ ฉันยอมตายซะดีกว่า" "แต่ผมเป็นผัวคุณ อยากจะมีอะไรกับคุณเมื่อไหร่ก็ได้ ทีกับผู้ชายคนอื่นคุณยังไปนอนกับมันได้" "ฉันไม่ได้ทำ!" ไม่มีอะไรจะทำให้โกรธมากไปกว่าถูกกล่าวหาโดยไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้งอีกแล้ว พุดธิดาสติขาดผึง ปาโคมไฟราคาแพงใส่เขา เฉียดศีรษะปณิณไปนิดเดียว "นี่คุณกะจะฆ่าผมเลยหรือไง"

โอรสสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ในใต้หล้าต้องพลัดพรากจากสตรีอันเป็นที่รักและบุตรในครรภ์ เขาจึงออกตามหานางกับลูกอีกครั้ง ในเมืองที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา ซึ่งถูกซ่อนไว้ภายใต้ฉากหน้าอันงดงามเรียบง่าย เชิญพบกับเรื่องราวความรักอันเร่าร้อนของพวกเขาได้ที่นี่

“ลู่ชิง” ทะลุมิติมาเป็นนางเอกในนิยายที่เขียนไม่จบ ซึ่งเขียนค้างไว้ตอนนางเอกยอมแต่งงานกับตัวร้ายอย่าง “จื่อหาน” เพื่อช่วยชีวิตพระเอกพอดี นางคิดว่า “มู่เฉิน” จะมาช่วยเหลือตนเองออกไปจากสถานการณ์อันย่ำแย่ แต่กลับไม่ใช่ หลังแต่งงานเพียงไม่กี่วันลู่ชิงถูกมู่เฉินบอกเลิกแบบสายฟ้าฟาดลงกลางใจ พระเอกผู้แสนดีทอดทิ้งนางให้อยู่กับตัวร้ายโดยไม่เหลียวแล  แถมสามีตัวร้ายยังแผ่รังสีอำมหิตใส่นางไม่หยุดหย่อน จื่อหานร้ายกาจยิ่งกว่าในนิยายเสียอีก ใครก็ได้ช่วยนางออกไปที