ความรักต้องห้าม/ความรักระหว่างพี่น้อง

ธนิน หนุ่มหล่อลุคแด๊ดดี้ วัย 38 ปี สูง 180 เซนติเมตร มีเพื่อนสนิทชื่อมะลิ เขาแอบมองเดซี่น้องสาวเธออยู่เป็นประจำ เด็กคนนี้น่ามันน่ารัก แถมยังอ่อยเก่ง เดซี่ นักศึกษาปี 1 อายุ 19 สูง 160 เซนติเมตร เธอแอบชอบธนินมานานแล้ว ได้แต่แอบมองและส่งสายตาให้หนุ่มใหญ่อยู่ห่างๆเพราะกลัวพี่สาวรู้ ซึ่งพี่สาวเธอก็ดูจะชอบธนินอยู่ไม่น้อย *นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาไม่เหมาะสม ผู้อ่านที่อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ ตัวละครในเรื่องไม่ได้พาดพิงถึงใครและอาชีพใดๆ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น

แต่ละแผนกมีงานของตัวเอง แต่สิ่งที่ซ่อนอยู่หลังประตูห้องประชุม ห้องเก็บของ ไปจนถึงห้องทำงานของCEO คือเรื่องราวของ “เขาและเธอ” ที่ไม่มีใครกล้าบันทึกในรีพอร์ต เพราะที่นี่...เสียวกว่าออฟฟิศใดๆ ในมหานครที่เต็มไปด้วยความหลากหลาย ทั้งเชื้อชาติ และรสนิยมบนเตียง

เขา...คือรักแรกและเป็นรักเดียว แต่...ทว่ารักครั้งนี้กลับถูกขอให้เสียสละโดยพี่สาวฝาแฝด เธอ.....จะทำอย่างไร จะนิ่งเฉย....หรือจะปล่อยมือ --------- “พี่ติณมองซอให้ชัดๆ ว่าคนที่พี่เห็นตอนนี้คือใคร ซอหรือพี่พิณ” น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยขึ้น ชื่อที่ได้ยินทำให้ติณณ์ผงะไปเล็กน้อย ทำไมธัญชยาถึงได้แทนตัวเองว่าเป็นณัฐชยาถึงสองครั้งแบบนี้ นั่นทำให้ชายหนุ่มเพ่งสายตามองคนตรงหน้าให้ชัดๆ แม้จะตกอยู่ในฤทธิ์ยา แต่ณัฐชยาก็มั่นใจว่าติณณ์สามารถแยกออกระหว่างเธอกับพี่สาวว่าใครเป็นใคร และก็จริง เพราะแววตาของติณณ์เปลี่ยนไป ชายหนุ่มถึงกับชะงัก เพราะเขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้คือณัฐชยาไม่ใช่ธัญชยาแน่นอน แม้สองคนจะเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ติณณ์คือหนึ่งคนที่แยกออกว่าคนไหนคือณัฐชยา คนไหนคือธัญชยา “ซอ!” น้ำเสียงที่เปล่งชื่อณัฐชยาออกมานั้นช่างเต็มไปด้วยความตกใจและแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นเธอ “ผิดหวังเหรอคะที่เป็นซอ ไม่ใช่พี่พิณ” คำพูดประชดประชันถูกเอ่ยออกมาจากปากอิ่ม ดวงตาแดงก่ำเพราะความน้อยใจ

ความสัมพันธ์แบบไหนกัน? เป็นแค่ที่ระบาย เป็นตัวสำรอง เป็นคนรับใช้ให้เพื่อนสนิทตัวเอง เป็นเพื่อนไม่ว่าจะทุกข์จะสุข เป็นทุกอย่างยกเว้น 'คนรัก' นี่มันความสัมพันธ์แบบไหนกัน? แต่ที่เเน่ๆ คือเธอไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากถูกด้อยค่า และเป็นตัวตลกในสายตาใครต่อใครอีกต่อไป แต่พอถึงตอนจะตัดใจ เพื่อนสนิทกลับอยากเปลี่ยนสถานะตัวเองขึ้นมาเป็น 'ผัว' ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอที่เเสนยุ่งเหยิงนี้ ควรจะไปจบที่ตรงไหนดี?

เพื่อรักษาเกียรติท่านอาจารย์ ไป๋เหม่ยหลานยอมรับโทษทัณฑ์ของสำนักเซียวเหยา ถูกทรมานจนตาย ภพชาติใหม่นี้นางขอเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน มิขอเกี่ยวข้องกับท่านอาจารย์อีก ไยท่านจึงกลับมาพัวพันวาสนาชะตาชีวิตนาง ----------------------

กูเอามึงได้ไหม ครั้งแรกกับผู้หญิงกูอยากทำกับมึง เจ้าของร้านเหล้าดังในจังหวัดภูเก็ต รูปหล่อพ่อรวย ชาติตระกูลดี ดีกรีนักการเมืองท้องถิ่นระดับตำนาน แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ความเพอร์เฟคที่ผู้หญิงหลายคนต้องร้องกรี๊ดนี้ เขากลับมีรสนิยมทางเพศที่เอนเอียง รักในไม้ป่าเดียวกัน ผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิตที่เขายอมให้เข้าใกล้ในระยะ1เมตร คือเธอ เมย์ เมริณี อิทธิอนันท์ สาวเปรี้ยวที่ทั้งแข็งแกร่งและสตรอง ต่อสู้ชีวิตจากเด็กที่บ้านล้มละลายไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน มาเป็นเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวที่ติดท็อปไฟร์ของภูเก็ต เธอทั้งสวยและมั่นใจในตัวเอง แต่เพราะความผิดหวังในอดีตทำให้เธอเลือกที่จะไม่รัก และพอใจกับความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัด กับคนที่เธอพอใจ

“คิดจะเป็นเมียเฮีย ไม่ให้เป็นแค่ในนามนะ ต้องเป็นจริง แล้วก็ให้เป็นได้แค่เมียเก็บด้วย" ไม่ใช่เขานี่นะที่เป็นคนยื่นข้อเสนอก่อน ถึงแม้แท้จริงอยากได้จนน้ำลายหกก็เถอะ เรื่องแบบนั้นใครมันจะไปยอมรับกัน

"อ้าขาให้ฉันสักคืน...น้องฉันมันจ่ายเธอเท่าไหร่ ฉันจ่ายหนักกว่านั้น" #โคแก่ #นิยายวายหญิงหญิง #lesbian #นิยายyuri #นิยายยูริ

นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "

เขาคว้าเธอไว้ในอ้อมกอดเมื่อหัวใจแตกสลาย เพื่อให้กลายเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่เขารัก “ดาวอยู่กับคุณแทนพี่เดือนได้ไหมคะ” “แทนกันไม่ได้หรอก กับพี่สาวเธอฉันจะแต่งงานด้วย แต่กับเธออย่างมากก็แค่นางบำเรอ ”