โรแมนซ์

มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด​ มีสัญญาใจที่ให้ไว้กับ เจเรมี่ วิทเเมน​ เมื่อครั้งที่ทั้งคู่ยังเยาว์วัย ตลอดระยะเวลา 12 ปี​ เธอเฝ้ารอที่จะได้เป็น'เจ้าสาว'​ แต่แล้ว คนที่เธอหลงรักมาตลอดดันเป็นคนเดียวกับคนที่ส่งเธอเข้าไปอยู่ในคุก!​และด้วยน้ำมือของคนที่รัก เธอต้องก้าวผ่านช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดทุกข์ระทม ซ้ำแล้วเธอต้องทนเห็นผู้ชายที่เธอรักกำลังตกหลุมรักผู้หญิงอีกคน ... ที่ไม่ใช่เธอ 5 ปี ผ่านไปอิสระเป็นของเธออีกครั้ง เธอหันหลังให้ความอ่อนแอที่เคยมีในอดีตทั้งหมด การกลับมาของเธอในวันนี้มาพร้อมความเด็ดเดียว เเละเข้มเเข็ง เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่เขาสามารถดูถูกเหยียดหยามได้อีกต่อไป!!! ความเข้มแข็งที่เธอมีในครั้งนี้จะฉีกกระชากหน้ากากของบรรดาผู้ที่แสร้งแกล้งบริสุทธิ์ออกมาก่อนจะเหยียบย่ำขยะเหล่านั้นให้จมดิน ผู้ชายคนนั้นต้องได้รับบทเรียน เธอต้องการให้เขาเจ็บปวด ผู้ชายที่ทำผิดต่อเธอนับครั้งไม่ถ้วน การแก้เเค้นกำลังจะเริ่มขึ้น... แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนจากคนโรคจิตที่เย็นชาไร้ซึ้งหัวใจมาเป็นผู้ชายที่แสนอบอุ่นและดูเป็น

แพทย์ทหารสายลับกลับกลายเป็นลูกสาวคนแรกของเสนาบดีที่ต้องทนรับการถูกข่มเหงรังแกจากพ่อและแม่เลี้ยง และต้องแต่งงานกับผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เผชิญกับหลุมพรางและแผนการร้ายมากมาย ด้วยทักษะการแพทย์ของเธอทำให้เธอสามารถต่อสู้ผ่านศึกสังหารระหว่างวัง แก้ปัญหาระหว่างรัฐได้ด้วยดี ลงโทษองค์รัชทายาทที่กระทำความผิด ช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิเหลียง และกำจัดโรคระบาดที่รุนแรง จากบุตรสาวเสนาบดีที่ขี้ขลาดแปรเปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่จิตใจแน่วแน่สามารถต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับองค์จักรพรรดิได้ “ถ้าเจ้าแอบหนีออกมาอีก ข้าจะตามไปขัดขวางเจ้า มีที่ไหนพระชายาที่กำลังตั้งครรภ์แล้วยังวิ่งไปทั่ว?” “เจียงตงเกิดโรคระบาด ข้าในฐานะหมอหลวงต้องรีบไปช่วยเป็นธรรมดา ถ้าท่านขัดขวางข้าโรคจะระบาดจะไปถึงเมืองหลวง” อ้อมแขนอันแข็งแกร่งโอบกอดพระชายาที่พูดไม่หยุด ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สเด็จกลับมาและกราบทูลว่า “ฮึ่ม หมอหลวงมีจำนวนมากพอแล้ว” ถ้าคุณตั้งครรภ์อยู่จะออกไปไหม? จิตใจดั่งพระโพธิสัตว์หรือไม่? หรือยืนหยัดต่อสู้กับโรคระบาดที่ร้ายแรงตอนนั้น

อัจฉริยะทางการแพทย์ยุคปัจจุบันเดินทางข้ามผ่านเวลากลายมาเป็นพระชายาอ๋องผู้ถูกทอดทิ้ง แม้แต่ลูกชายของตนยังถูกเรียกว่าลูกนอกสมรส! จ้าวสงครามที่สองขาพิการรังเกียจนางเยี่ยงมด แม้แต่การอยู่การกินของนางก็แสนระกำลำบาก! ดีที่นางมีมืออันวิเศษของหมออัจฉริยะ และพรแห่งห้วงเวลาอยู่ ถูกคนรับใช้ดูหมิ่น ก็ทำให้ตาบอดเสียเลย! พวกนางรับใช้ แม่นมรังแก ก็ตัดเส้นเอ็นข้อมือเสียให้! สามีขี้เผด็จการ ก็แขวนเขาไว้บนต้นไม้ซะสิ! หลิงอวี๋ถลกแขนเสื้อขึ้น ทำเสียจนตำหนักอ๋องอี้วุ่นวาย! อาศัยมือวิเศษคู่นั้นที่ช่วยชีวิตท่านเสนาบดี ช่วยชีวิตไทเฮา... ! ชนะใจชายหนุ่มผู้มากยศมั่งคั่งทั้งหลาย ในที่สุด นางก็ถูกสามีจ้าวสงครามต้อนจนมุมเสียได้ “ขโมยทั้งร่างกายทั้งหัวใจข้า ยังคิดที่จะหนีไปให้ไร้ร่องรอยอีกรึ?”

เดิมทีเขาคือนายน้อยแห่งแดนมังกร ที่มีมรดกมหาศาลทว่าสี่ปีของการย้ายเข้าไปอยู่ในครอบครัวของภรรยา เขาจำต้องปกปิดสถานะทางสังคม เขาทั้งโดนข่มเหงรังแกและถูกมองด้วยความดูถูกอย่างไรก็ตาม เพื่อลูกสาวและภรรยาแล้ว เขาจำต้องกลับไปยังแดนมังกรมา เพื่อรับมรดกทุกอย่างเพราะครั้งหนึ่งเคยสัญญากับหล่อนว่าจะหล่อนต้องมีชีวิตที่ร่ำรวย ณ ตอนนี้ แม้แต่โลกทั้งใบก็ให้หล่อนได้

ความหวังดีของฉินชูที่จะช่วยเหลือคน ๆ หนึ่ง โดยที่คาดไม่ถึงเลยว่าคนที่เธอช่วยนั่นคือหมาป่า อยากจะหนีไปให้พ้นจากแผนการของพ่อแม่บุญธรรมที่บังคับให้เธอแต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยแทนที่เพื่อนสนิท หลังจากแต่งงาน เธอก็ได้พบกับสิ่งที่มันเกินความคาดหมาย เพราะสามีที่เพิ่งจะแต่งงานด้วยก็คือเขา... ตระกูลนี้มันช่างอันตรายเกินไปแล้ว! แต่เมื่อใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาได้ครึ่งทางก็เกิดตั้งครรภ์? แถมสามีผู้ร่ำรวยยังถูกไล่ฆ่าอย่างไม่หยุดหย่อน เดิมทีเคยคิดว่าการมีชีวิตอยู่มันแย่กว่าการตายไปเสียอีก ใครจะไปคิดว่าในตอนจบ หมาป่าจะพาเราขึ้นสวรรค์? นักข่าวถาม: “คุณชายฉู่ คุณไม่ได้บอกว่านี่คือของเลียนแบบหรอกเหรอ?” ฉู่หลินเฉินกอดฉินชูเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา “เหลวไหล! สิ่งที่ฉันต้องการตั้งแต่แรกมีเพียงแค่ฉินซู!”

จากอุบัติเหตุ ราชินีทหารรับจ้างกลายมาเป็นผู้หญิงขี้เหร่ที่มาหลอกลวงผู้คน!เพียงแค่การเกิดใหม่ ทำไมถึงตื่นมาในโหมดนรกล่ะ?ทำให้เสียโฉม ลักพาตัวไป ร่างกายอ่อนแอและพละกำลังต่ำ กรีดข้อมือฆ่าตัวตาย? เฉินมู่ตั้งท่าต่อสู้ ในโลกนี้ไม่มีอุปสรรคใดที่ฉันไม่สามารถผ่านไปได้!ต้องต่อสู้กับพ่อห่วยและแม่เลี้ยง ลงโทษชายเลวหญิงชั่ว ไม่เพียงฟื้นฟูใบหน้าให้กลับมาสวยงดงามเหมือนเดิม แต่ยังมีความแข็งแกร่ง ที่ใครก็ไม่สามารถเอาชนะได้! ไม่กี่เดือนต่อมา คุณหนูใหญ่เฉินขึ้นเป็นอันดับหนึ่งอย่างมั่นคง ชั่วชีวิตนี้ก็เตรียมตัวสง่าผ่าเผย ข่าวลือว่าหัวหน้าใหญ่ตระกูลฮั่วไม่ชอบผู้หญิง และพูดเสียงเบาว่า “ภารกิจสำเร็จแล้ว ก็ควรจะกลับบ้านไปให้กำเนิดลูกได้แล้ว”