ฉลาด

อารมณ์หลากสี NC25++ จำเอาไว้เถอะ..ว่าความรักมันไม่มีจริง ถ้าเธอคิดว่าการที่มีเซ็กกับฉัน แล้วฉันจะรักเธอ ไม่มีวัน อินทรีย์ หรือเขื่อน อายุ 31 ปี ชายหนุ่มไทยลูกครึ่งจีน ผู้ถูกลิขิตมาให้มาช่วยรักษาอาการความต้องการของผู้หญิงทั้งหลาย ที่มีอาการทางเพศแตกต่างกันไป และแน่นอนว่าเขาจะต้องมีเพศสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับทุกคนเพื่อการรักษา จนทำให้ผู้หญิงหลายคนหลงรักเขา เพราะติดใจ ในรสสวาทที่เขามอบให้ รูปร่างหน้าตาที่ดูสมส่วนไปซะทุกอย่าง รวมถึงว่าที่การงานที่ดี จึงทำให้หลายครั้งผู้หญิงตบตีเพื่อแย่งเขา ถ้าจะถามว่าเขาเลือกใครได้ไหม ไม่หรอก มันช่างยากลำบากเพราะถ้าเขารู้สึกรักใครคนใดคนใดคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นจะต้องตาย ทางเดียวที่จะช่วยได้ก็คือสนองความต้องการว่าพวกเธอคนนั้นให้สำเร็จความใคร่ให้หายไปเท่านั้น แม้ถึงจะกลายเป็นคนเลวในสายตาของผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ระริน สาวน้อยที่ต้องเข้าหยุดเรื่องทุกอย่าง กลับต้องเจอสิ่งที่ทำร้ายหัวใจจนไม่อยากจะเดินต่อ ยิ่งจะทำให้เรื่องมันจบแต่กลับผูกพันจนหาทางออกจากหัวใจผู้ชายใจร้ายคนนี้ไม่ได้สักที

“ทำบ้าอะไรกับฉันฮะ!” “จูบไงครับ จะเป็นผัวเมียกันแล้ว จูบไม่ได้เหรอ” “ใคร? ใครจะเป็นผัวเมียกัน” “สงสัยว่าที่เมียผมจะเมาจูบแฮะ ผมไง ศรัณ ว่าที่สามีของคุณ”

เว่ยเหนียนเว่ยเหนียนเหยาหญิงสาวอาภัพรัก ถูกส่งให้มาอยู่ในร่างของผู้หญิงอีกคนที่มีชื่อเดียวกัน เพื่อเติมเต็มสิ่งที่นางโหยหานั้นคือความรักและครอบครัว สามีหล่อล้ำ บุตรชายฝาแฝด ครอบครัวของข้า ขอบคุณสวรรค์ ที่ส่งนางมาในที่นี้ แม้ครอบครัวนี้จะยากจนไปสักนิด อดอยากไปสักหน่อย แต่หญิงแกร่งอย่างเธอจะปูทางความร่ำรวยให้เอง นิยายเรื่องนี้เป็นแนวครอบครัวสุขสันต์ ปนมาม่าหน่อยๆ เรื่องที่แต่งเป็นจินตนาการ ไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์จีนทั้งนั้น

“ข้าวหอม” หญิงสาวบ้านรวย ชีวิตไม่เคยลำบาก พ่อแม่เลี้ยงดูดุจไข่ในหิน ชีวิตแสนสบาย จนกระทั่ง... ผู้เป็นแม่ได้ไปขอพรกับเทวดา เทวดาจึงบันดาลตามคำขอของคุณแม่ จากคุณหนูแสนสบายจึงได้ไปอยู่ชนบทแสนลำบาก ข้าวหอมจะกลับมาร่ำรวยได้หรือไม่ ต้องเอาใจช่วยกัน

เขาชายหนุ่มที่รักอิสระ แต่ต้องมาถูกคลุมถุงชนแบบต้านไม่ได้ เขาจึงทำทุกทางเพื่อให้เธอไม่มีความสุขและยอมหย่าไปเอง ความเจ็บปวดของเธอคือความสุขของเขา เธอหญิงสาวหัวอ่อนยอดกตัญญู ทำตามที่บิดาและมารดาบอกตั้งแต่เด็กจนโต จนเมื่อเธอเจอกับเขาชีวิตเหมือนเธอก็ตกนรกทั้งเป็น เขาคือซาตานที่ทำให้เธอทั้งรักทั้งเกลียด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด เมื่อไหร่ที่มันหมดลงก็คือไม่เอาอะไรเลยแล้วเหมือนกัน....

‘แม่แก้ว’ บุตรสาวเจ๊กอี้หลวงโรงฝิ่น ผู้ตกเป็นที่หมายปองแต่แรกพบของ ‘คุณหลวงจัน’ หล่อนมีความจำเป็นต้องแต่งงานเพื่อรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลเอาไว้ แต่เมื่อคุณหลวงจันเอง พอได้รับแม่แก้วเป็นเมียมาแล้วกลับพบว่าหล่อนไม่ได้เป็นกุลสตรีอย่างที่คิด ฤาหล่อนจะฝักใฝ่คุณไสยอาคมจริง ๆ ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน - ภพคุณหลวง - (พีเรียด) พันวาเสน่หา

"อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆ"หญิงสาวทั้งตีน้ำ ทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอ แล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็วๆ ลุงพงษ์ส่ายหัว เมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม "ลำบากลำบนแท้"บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก "ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่"ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็วๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก "กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!"ส่งเสียงร้องไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ "จะแหกปากทำไมวะ!"ธนากรตวาด ก่อนจะโยนคนบนบ่าลงพื้นอย่างแรง "โอ้ย!"อารดาเจ็บจนร้องไม่ออก ร่างบางตัวงอ ก่อนจะยกมือกุมท้อง "อย่าสำออย ลุกขึ้น!" หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยังคงนอนเอามือกุมท้องอยู่แบบนั้น ตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วตัว คนที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อผู้หญิงปากร้ายมาเจอกับผู้ชายปากมอม สงครามน้ำลายจึงเกิดขึ้นในบัดดล แต่คงไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้นที่จะฟาดฟัน เพราะนั่นต้องเหมารวมถึงปลายลิ้นที่จะทำหน้าที่ต่อสู้ ทั้งฟาดและฟันกันอย่างไม่ลดละ

หลวงธรณีพิทักษ์(พ่อปาน) - นวล(แม่ค้าขายปลาในตลาด) ‘ปาน’ ได้รับมอบหมายจากคุณพระนพ ให้ตรวจตราว่าชาวบ้านถูกเอารัดเอาเปรียบหรือไม่ ทางที่จะรู้ได้กว้างคือต้องเข้าไปที่ตลาด เพราะว่ากันว่า ‘ปากตลาด’ มีอะไรก็พูดหมด ‘นวล’ แม่ค้าขายปลา เกิดเป็นคนจนยังไม่พอ ยังจะถูกย่ำยีจากนายเงิน ในเมื่อขายปลาผ่อนที่นาไม่ไหว นวลจึงคิดขายตัวเองเพื่อให้ได้เงินมากขึ้น แต่คนซื้อนี่สิ เลือกได้หรือต้องจำใจขาย เมื่อกลิ่นคาวปลาหอมหวนจนใจชายระส่ำ

“โอ๊ย! ปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” มูนาร้องสั่งหลังถูกมือใหญ่ตวัดเข้าที่เอว อารามตกใจเพราะกลัวความลับจะถูกเปิดเผยหญิงสาวจึงออกแรงดิ้นสุดกำลัง “เนื้อตัวของเจ้าทำไมถึงได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้เล่า พ่อหนุ่มน้อย” ลมหายใจร้อนๆ พร้อมเสียงกระซิบดังไม่ห่างจากใบหน้าสวยคม มูนาหลับตาปี๋ หัวใจเต้นตึกตักจนนับแทบไม่ทัน สองมือน้อยก็ยกยันที่แผงอกกว้างเอาไว้สุดแขน “ปล่อยข้านะท่าน” “ข้าไม่ปล่อยจนกว่าเจ้าจะบอกข้าว่าทำไมเนื้อตัวของเจ้าได้ถึงนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้” ฟารีฟยังแกล้งไขสือต่อไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก คนสนิททั้งสองที่นั่งอยู่บนม้าได้แต่พากันส่ายหน้าอมยิ้มกับการกระทำของนายเหนือหัว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือองค์รัชทายาทลำดับที่สองแห่งประเทศอัสคาซาน ที่ชีวิตผกผันต้องระหกระเหินออกมาอยู่นอกวังเพื่อความปลอดภัย