ตบหน้า

เควิลนั่งเอนกายพิงพนักพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ ในมือแกว่งไกว่แก้วไวน์ไปมา แล้วกระดกมันลงคอรวดเดียว เขามองหญิงสาวยืนก้มหน้า เธอมองมือตัวเองที่จิกกันไปมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยเมื่อครู่ "เธอว่ายังไงนะ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนนิ่ง เธอยังคงก้มหน้ามองพื้น เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ "ถ้าพี่ยินดีช่วย ปราณยินดีขายความบริสุทธิ์ให้พี่" ปรรณพัชร์เอ่ยเสียงสั่น พยายามรวบรวมความกล้าของตัวเอง เธอมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความจำเป็น ไม่มีใครอยากขายความบริสุทธิ์แลกกับเงิน ไม่มีใครอยากทำในสิ่งที่น่าอับอาย แต่ที่เธอทำก็เพราะไม่มีทางเลือก "...." ชายตรงหน้าไม่พูดอะไร ปรรณพัชร์จึงเงยหน้าขึ้นมองเขา คนตัวโตที่นั่งอยู่ เขาดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ "ถะ...ถ้าพี่เควิลไม่ช่วย ปราณ..." "ถอดเสื้อผ้าแล้วมาหาพี่!"

"บอกลาโลกที่แสนสดใสของเธอได้เลย" "แกมันโง่คริสเตียน! นายมันไอ้คนหน้าโง่ไม่หาความจริงเรื่องนี้ ฮึก" โมนาเอ่ยทั้งน้ำตาคับแค้นเครียดแค้นคนที่กระทำป่าเถื่อนกับเธอยิ่งนัก "หึ!" คริสเตียนหัวเราะในลำคอเบาๆแล้วกดปลายกระบอกปืนใส่หัวโมนา "เธอควรจะกลัวความตายนะโมนา" คริสเตียนกระซิบข้างใบหูหอมกรุ่นของหญิงสาว "ยิงเลยสิ เก่งกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันแล้วดูยิ่งใหญ่แกก็ทำเลย ฉันขอสาปแช่งให้แกตกนรกหมกไหม้" "ปากดี! ฆ่าเธอเสร็จฉันก็จะไปฆ่าพ่อแม่เธอ" "อยากจะฆ่าก็ฆ่าแค่ฉัน" "หึ!" "ฆ่าฉันคนเดียวก็พอ ฮึก อย่ายุ่งกับพ่อแม่ของฉัน ให้ฉันตายคนเดียวก็พอ" "หึ ดูเหมือนว่าความตายที่ฉันจะมอบให้ มันไม่ใช่ทางออกของทุกอย่างสินะ" คริสเตียนปล่อยมือที่กำผมของโมนาแล้วดันร่างเธอประชิดกำแพง เขาส่งรอยยิ้มร้ายกาจให้ในขณะที่หญิงสาวร่างกายเริ่มสั่นเทา "แต่ถ้าฉันทำบางอย่าง..." คริสเตียนเว้นวรรคพร้อมกับจ้องไปที่ดวงหน้าแล้วเลื่อนต่ำไปที่เนินอก "มันคงจะรู้สึกทรมานยิ่งกว่าตาย"

จีน่าจำใจขายตัวให้มาเฟียอัคนีเพื่อความอยู่รอด จากสัญญาบำเรอรักที่เริ่มต้นด้วยไฟปรารถนา กลับกลายเป็นรักแท้ที่หลอมละลายหัวใจอันเย็นชาของเขา แต่เมื่อความรักทำให้เขามีจุดอ่อน อันตรายจากแฟนเก่าหวนกลับมาทวงแค้น โดยมีชีวิตของเธอเป็นเดิมพัน

“สวัสดีค่ะ ดิฉันนาราริน อาภารัตน์ จะทำหน้าที่บริการ....” เธอยังแนะนำตัวไม่ทันจบ ชายหนุ่มในชุดสูทหรูซึ่งนั่งหันหลังให้เธออยู่บนเก้าอี้ผู้โดยสารสุดหรู เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วเหลียวกลับมามองเธอ ด้วยสีหน้าชิลๆสบาย ๆ แต่มันทำให้เธอตะลึงไปหลายวินาที ‘หมอนี่!’ เขาเหยียดยิ้มมุมปากนิด ๆ ขณะไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “ชื่อนารารินเหรอ?” “อืม...ค่ะ ดิฉันจะทำหน้าที่...” “ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!”

(หลงจ่านเหยียน มู่หรงฉิงเทียน ไทเฮางามล่มเมือง ฉบับใหม่ล่าสุด) ข้ามเวลามาก็ต้องแต่งงานกับฮ่องเต้ที่ประชวรหนักหรือ? ใครจะรู้ว่าวันต่อมาหลงจ่านเหยียนจะได้เลื่อนขั้นเป็นไทเฮา แม้แต่บิดาเลวทรามมารดาชั่วร้ายยังต้องคุกเข่าโขกศีรษะ ฮ่องเต้ยังต้องโค้งกายน้อมคารวะ บอกได้คำเดียวว่า...สะใจ! เพียงแต่ สายตาคู่นั้นของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่จ้องมองนางกลับดูค่อนข้างประหลาด… “เจ้าผ่านบุรุษมาแล้วกี่คน” “ครึ่งคนกระมัง ต่อมาก็สิ้นใจตายเสียแล้ว” “ตายได้ก็ดี! หากเขาไม่ตาย ไว้ข้าเจอตัวเขาเมื่อใด จะต้องตายอนาถยิ่งกว่าเดิม”

เขาใช้เธอเป็นเครื่องมือในการเลิกกับคนรัก ตั้งใจจะไถ่โทษแต่เผลอใจมีอะไรกัน หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นซาตานตามหวงที่ไม่ยอมรับสถานะตัวเอง

"อยากให้ฉันยกโทษให้เหรอ มีทางเดียวเท่านั้น แก้ผ้า...แล้วขึ้นเตียง"

เรื่อง... รอยรักของซาตาน เรื่องย่อ : ' ศิวะ อัคราวัล' ชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นอาชีพการงานที่มั่นคง ความรักที่ดี ชีวิตของเขาช่างสมบูรณ์แบบ ทว่า...คนรักของเขา ' อัมมาวดี เชาฮาน' กลับทรยศ หักหลัง เขา ไปหาคนที่ดีกว่าเขาในทุกๆด้าน ชายหนุ่มที่แสนดีบูชาในความรัก กลับกลายเป็นคนเย็นชา แข็งกระด้าง ไร้ความอ่อนโยน และ' อัมพิกา เชาฮาน ' จะทำอย่างไรเมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในเกมของเขา " มาเป็นของพี่ซะ แล้วเรื่องทุกอย่างจะจบ" " แล้วพี่จะต้องเสียใจที่ดึงหนูเข้ามาในเกมนี้"

LOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (เจเลอร์ x แพทริเซีย) มีเนื้อหารุนแรง ตัวละครใช้คำพูดหยาบคาย ไม่มีพระเอก/นางเอก มีฉากร่วมเพศ (รุนแรง/ไม่สมยอม) SM25++ หากแนวนี้ไม่ใช่นิยายแนวที่ชอบ กดข้ามไปอ่านเรื่องอื่น ๆ แทนได้นะคะ นิยายตะเกียงมีหลายแนวค่ะ ลองเลือกดูก่อนนะคะ เจเลอร์ไม่ใช่พระเอกในอุดมคติของท่าน และแพทริเซียเองก็ไม่ใช่นางเอก __________________________________ ทุกอย่างเริ่มต้น....ด้วยความร้ายกาจ ⚠️ ​ เจเลอร์ JAYLER เขา..ผู้ชายคนที่แพ้มากตั้งแต่ชาติกำเนิด "เธอสวยนะ...แต่ได้ง่ายไป" ​ แพทริเซีย เธอ...ผู้หญิงที่ร้ายจนทุกคนเกลียด "เรื่องเมื่อคืนฉันจะคิดซะว่า...ให้ทานหมาตัวหนึ่งก็แล้วกัน" ​ 

“ย...อย่าทำน้องชายฉัน ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉัน อย่าฆ่าน้องชายฉัน” “เธอจะเอาชีวิตของเธอแลกกับน้องชายว่างั้น” “ช…ใช่” มนัสนันท์เสียงเครือร่างแน่งน้อยสั่นสะท้าน เหมือนลูกนกที่พรัดพรากจากรัง ไร้ซึ่งที่พักพิง เธอกลัว…กลัวน้องชายจะตายด้วยน้ำมือของผู้ชายคนนี้ “ยอมตายเพื่อมันใช่ไหม?” “ใช่ ฉันยอมตาย ขอแค่น้องชายฉันรอดก็พอ” “งั้นก็ตายซะ!” คลาวด์รั้งท้ายทอย แล้วใช้ปืนจ่อที่ขมับของหญิงสาว “…” “ว้า! เสียดายจังเลยที่เธอไม่กลัวตาย” ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ ก่อนจะใช้ปืนเกลี่ยที่พวงแก้มสวยเบาๆ "สิ่งที่เธอพยายามทำ มันกลับทำให้ความคิดฉันเปลี่ยนไป" “มะ...หมายความว่ายังไง?" “ไอ้มังกร" คลาวด์ผลักร่างเล็กเบา ๆ "เอาผู้หญิงคนนี้ไปกับเราด้วย” “ครับนาย” “แกจะเอาฉันไปไหน เอาฉันไปทำไม? ในเมื่อจะฆ่าก็ฆ่าฉันเลย ไม่ต้องประวิงเวลา” “ในเมื่อฉันเอาชีวิตน้องชายเธอไม่ได้ ชีวิตเธอเป็นของฉัน ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอ”