ทายาทหญิง/คุณหนู

หนิงเจียว หมอสูตินรีเวชผู้มีอาชีพเสริมลับ ๆ โดยการเป็น 'ที่ปรึกษาด้านความเสียว' ให้แก่หญิงสาวที่ไม่มีความกล้าในเรื่องบนเตียง แต่ทว่าเธอกลับเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ทำให้เธอทะลุมาอยู่ในร่างของสตรีโบราณ ที่มีชื่อว่า หนิงเจียว เหมือนกับเธอและยังหน้าเหมือนกันจนแยกไม่ออกราวกับแฝดที่พลัดพราก และนั่นทำให้ หนิงเจียว ได้แต่งงานกับ สวีจิ้งเทียน ชายหนุ่มที่เกลียดนางและคอยพูดจาเสียดสีไม่ให้เกียรตินางรวมถึงเขายังไม่ยอมร่วมหลับนอนกับนาง และมันก็ทำให้นางพบว่า สามีปากร้ายของนางผู้นี้มีงานอดิเรกคือการ 'ช่วยตนเอง' ทั้งยังชอบทำให้นางดูอีกด้วย สวรรค์นี่ส่งสามีวิปริตมาให้นางเช่นนั้นหรือ?

ไป๋หลันอดีตนักกีฬายิงธนู ตกที่กั้นตาย แต่ได้ย้อนเวลากลับไปยังยุคเก่า เธอที่ชอบอยู่แต่ในห้องก็สมหวังสักที เป็นลูกขุนนาง ไม่ต้องออกไปหางานทำ ไม่ต้องหาข้าวกิน ไม่ต้องดิ้นรนกับสังคม ได้นั่งเย็บชุดโบราณที่ชอบทั้งวัน **** จิ้งจื่อรู้สึกอยากจูบจนแทบรอไม่ไหว เขายื่นปากไปใกล้ริมฝีปากของซู่หราน หลับตา สองมือที่เคยกำแน่นยามนี้กำลังเอื้อมไปกุมเอวคอดของนาง ดันเล็กน้อยให้ตัวนางขยับเข้ามาแนบชิดเขายิ่งขึ้น แต่ไม่กล้าแนบชิดริมฝีปากของหญิงสาว ไม่อยากให้นางรู้ว่าเขาอยากจูบอีกจนแทบคลั่ง ‘เด็กบ้านี่! ร้ายชะมัด อยากจูบแต่ไม่อยากลงมือหรือ’ ซู่หรานตัวสั่น บ่นด่าเขาในใจ เธอไม่ยอมให้เขาได้สมปรารถนาทั้งที่ตัวเองก็อยากจูบมาก “อ้าปาก แลบลิ้นของเจ้าด้วย” เธอสั่งสอน สองมือลูบท้ายทอยของเขา จิ้งจื่อชะงักค้าง ‘ต้องทำเรื่องน่าอายเช่นนี้จริงหรือ’ การแลบลิ้นถือเป็นเรื่องเสียมารยาทและน่าอายที่สุด ยอดฝีมือเช่นเขาต้องทำเรื่องเช่นนี้จริงหรือ จิ้งจื่อค่อยๆ อ้าปากแดงระเรื่อ แลบลิ้นออกเพียงปลายเล็กน้อย เขาอยากจูบ อยากสัมผัสลิ้นนุ่มของหญิงหน้าด้านผู้นี้อีก!! *****

ศีลข้อห้าเขาห้ามกินเหล้า แล้วศีลข้อไหนเล่าเขาห้ามกินนักมวย พิงค์ไวท์ กันต์

เธอเคยเป็นแฟนเขา และสัญญากับเขาว่าจะแต่งงานกัน แต่อาการป่วยทำให้หลงลืมทุกอย่างจนสุดท้ายเขาต้องมาทวงคืน และเริ่มรื้อฟื้นความทรงจำกลับมาด้วยความรัก และความร้อนแรง

เขาเคยผลักไสความรักของเธอด้วยการเก็บเธอไว้เป็นของตาย แต่โชคชะตาเล่นตลกเพราะวันที่เขาอยากได้เธอคืน เธอกลับไม่เหลือแม้แต่เศษใจให้เขาอีกต่อไป...

องค์หญิงแห่งแคว้นฉู่ งามล้ำประดุจเทพธิดา แต่ใคร ๆ ก็ขนานนามนางว่า “องค์หญิงปีศาจ” ! แม้แต่เขา.. แม่ทัพผู้ไร้พ่ายยังเห็นนางเป็นศัตรู ! เมื่อนางหลบหนีการแต่งงานเข้ามาในค่ายทหารของเขา เขาจึงจับนางเพื่อแก้แค้นอย่างสาสม !

ติณภพ (จางเหยนโย่) "หึ ผมไม่แต่ง ป๊าม๊าผมจะให้ผมแต่งานกับใครไม่รู้ ผมไม่ชอบที่สุดก็คือโดนคลุมถุงชน ยังไงผมก็ไม่แต่ง" "เราไม่จำเป็นต้องมีความสุขกันแค่บนเตียงอย่างเดียวนะครับ" "แต่งงานกับพี่แล้วเธอจะเหนื่อยแค่เรื่องเดียว" นรินดา (ลี่หลิน) ต่อมาแต่งงานใช้สกุลจาง (จางลี่หลิน) "ฉันต้องแต่งงานกับใครที่ไหนไม่รู้ นิสัยใจคอยังไม่รู้เลย ป๊าม๊าบังคับแต่ยังไงฉันก็ไม่แต่ง" "ดูดาวแบบไหนหรอคะ" "ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่าหรอคะ" "เหนื่อยแล้วค่ะ พักก่อนได้มั้ย" "พี่มีวิธีดูดาวอีกแบบนึงสนใจมั้ย" "แบบไหนคะ" "หึ หันหลังแล้วเกาะริมระเบียงไว้สิเด็กดี"

จากสตรีน่ารำคาญข้างจวนกับแมวอ้วนตัวแสบที่มักเป็นแขกไม่ได้รับเชิญในจวน กลายเป็นสตรีที่ทำให้หัวใจของคนโหดเหี้ยม เย็นชาเช่นเขาต้องวุ่นวาย “หากยังกล้าเรียกเขาว่าพี่อีก ข้าจะจูบเจ้าต่อหน้าเขาเดี๋ยวนี้” จากสตรีที่น่ารำคาญ บุตรสาวของเสนบดีข้างจวน เขาไม่ชอบนางเพราะความไร้มารยาท อีกทั้งยังดื้อดึง แต่ก็หลีกหนีไม่ได้เพราะนางเป็นบุตรสาวของเสนาบดีกรมตุลาการ ที่เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยในคดีการทุจริต แต่เมื่อเริ่มสืบ และเริ่มอยู่ใกล้นางทุกวัน... ความรู้สึกรำคาญค่อย ๆ หายไป และเมื่อนางมีผู้อื่นเข้ามา.... เหตุใดทำให้จิตใจของเขาอยู่ไม่สงบเช่นเดิมกันนะ "ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่...มีมากกว่าสอง สามคนงั้นหรือ!!" ไม่เพียงเท่านั้น นางยังเริ่มทำเมินเฉยและไม่สนใจเขา เรื่องนี้ทำให้คนที่นิ่งราวผืนน้ำและใจเย็นดุจน้ำแข็งเริ่มร้อนจนจวนเกือบไหม้

ที่ข้าร้ายกาจนั่นย่อมต้องมีเหตุและที่ข้าลุ่มหลงโง่งมก็เพราะหลงเชื่อคำลวงบุรุษความหวังลมๆ แล้งๆที่ปล่อยให้เขาย่ำยีความสาวคราแล้วคราเล่า บัดนี้ข้านั้นตาสว่างรู้แจ้งในเมื่อองค์ชายรองไร้ใจ ข้าก็ขอลาขาด!

"เราท้อง" คนฟังหันขวับทันทีที่ได้ยินที่ได้ยินคำว่า ท้อง นรีรู้อยู่แล้วว่า พ่อของลูก จะต้องตกอยู่ในสภาวะช็อกหนักเช่นนี้ ตัวเธอเองก็อึ้งกับผลตรวจเมื่อไม่กี่วันก่อนไปหลายชั่วโมง ริมฝีปากระริกสั่นเอ่ยย้ำซ้ำอีกครั้งโดยไม่ต้องมีใครร้องขอที่จะฟัง "เราท้องกับปราณ"