ปากร้าย

"ฉันอยากได้...ตัวพี่ค่ะ ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ" คนตัวสูงยิ้มเยาะออกมาทันที ไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ประหลาดขนาดนี้มาก่อน "ขอโทษนะ ฉันไม่เอาผู้หญิงคนเดียวกันกับเพื่อน" "ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ฟรินท์" "ฉันไม่ใช่เด็กนะ ที่เธอพูดอะไรฉันจะเชื่อ เธอไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะไป" "ไม่เชื่อฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่เพื่อนสนิทพี่ที่ตอนนี้เกี่ยวดองกันเป็นพี่เขย น้องเมีย พี่ก็ไม่เชื่อเหรอคะ พี่ฟรินท์รักพี่สาวพี่ขนาดไหนพี่ก็รู้ เขาจะยอมเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วผู้หญิงอย่างฉันเหรอคะ" ไทเกอร์ยิ้มเยาะคำพูดเธออีกครั้ง"เธอนี่ตลกดีนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดีด้วย ขอถามได้ไหมว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้เที่ยวเสนอตัวเองให้ฉันขนาดนี้" "จะกี่คนก็เรื่องของฉัน ก็แค่เอากันค่ะ พี่จะคิดมากทำไมคะ" "ยิ่งเธอทำแบบนี้ฉันยิ่งขยะแขยงเธอ" "งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วค่ะ หลีกไปด้วย"

“เธอจะทิ้งฉันไปงั้นเหรอ” “เมื่อก่อนคุณอยากไล่ให้ฉันกลับไปเร็วๆ ไม่ใช่เหรอ พอฉันจะกลับไปจริงๆ ทำไมมีปัญหาล่ะคะ” “เมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันไง! ฉันก็บอกอยู่ปาวๆ ว่าให้เธออยู่ที่นี่ด้วยกัน มันยังไม่ชัดเจนอีกหรือว่าความรู้สึกของฉันมันเปลี่ยนไปแล้วน่ะ!” พอพ่อตะโกนเสียงดังใส่แม่ทูนหัว สองแฝดที่กอดขาพ่ออยู่ก็ตกใจสะดุ้งโหยง ร้องไห้จ้าวิ่งหนีไปหาพวกย่าๆ ทันที “อ้าว! เห็นไหมเนี่ย ลูกโกรธจนหนีไปแล้ว” ฤทัยรักษ์ถลึงตาใส่ “พวกเขาตกใจเสียงของคุณนั่นแหละ!” “...” แดนดิน “ที่ฉันจะกลับไปก็เพราะว่า...” เธอพยายามจะอธิยายแต่ คนบางคนกลับไม่คิดจะฟัง “ไม่ให้กลับ!” แดนดินบอกเสียงเข้มแล้วสะบัดหน้าเดินหนีไปเลย ตอนนี้เขายังนึกเหตุผลดีๆ มารั้งไม่ให้ฤทัยรักษ์กลับไปไม่ออก หนีก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ!

“ทำไม…ไม่เหมือนบอสคนเดิมที่พวกเรารู้จัก” / “ไม่เหมือน…หรือเธอไม่รู้จักตัวตนฉันจริงๆกันแน่”

ของที่เขาบอกว่าน่ารำคาญในวันนั้น กลับกลายมาเป็นของหวงของเขาในวันนี้…ได้ยังไงกัน

"เรามาหย่ากันเถอะ"ทำไมผมได้ยินคำนี้เเล้วผมรู้สึกเสียใจ ทั้งๆที่ผมอยากหย่ามาโดยตลอดดด เมื่อเขาโดนบังคับให้เเต่งงานทั้งที่เขาไม่ได้รักเธอและที่สำคัญเขามีคนรักอยู่เเล้ว เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อจะหย่ากับเธอทั้งทำร้ายร่างกายเเละจิตใจแต่พอเวลาผ่านไปเขากับหลงรักเธอมากขึ้น เเต่เธอกับเฉยชาเเละเป็นฝ่ายขอหย่ากับเขาเรื่องราววุ่นๆจะเป็นยังไงต่อมาติดตามชมกันนน..

ผู้ชายไม่หวาน แต่มีรักที่แท้จริง เพียงแต่ไม่รู้วิธีการจีบ เขาถึงต้องเลว ทำเลวเพื่อผูกรั้งเธอ “ปักษา(ภาคชั่วช้า) เป็นเรื่องราวของปักษากับจินตนา นางเอกสาวผู้อ่อนหวานและเผ็ดร้อนเวลาอยู่ในสนามรัก หล่อนถูกยัดเยียดความเป็นผัวให้แบบเลี่ยงไม่ได้ จึงต้องยอมให้เขาเอาเปรียบ และที่สำคัญเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหัวใจเธอก็มีเขาเช่นกัน แต่อะไรทำให้เขาชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้ อะไรทำให้เขาเห็นแก่ตัว ต้องติดตามในเล่มเลยค่ะ

...ความท้าทายของฉันมันเริ่มจากที่เพื่อนของฉันบอกว่า 'เขา' นั้นจีบยาก และไม่มีทางที่ฉันจะจีบติด! ...เท่านั้นแหละ! มันก็เกิดความท้าทายขึ้นมาในหัวของฉันทันที อยากรู้นัก...ว่าจะจีบยากสักแค่ไหนกันเชียว!

เพราะความเข้าใจผิด เพราะความจุ้นของพี่สาว และมันไม่ได้มีแค่ความรัก คนหนึ่งน่าสงสารจับใจ อีกคนเอาแต่ใจไร้เหตุผล

'เราแต่งงานกันเพราะผลประโยชน์เท่านั้น อย่าอิน'งานแต่งเกิดขึ้นเพราะผลประโยชน์เท่านั้น ไม่ควรจริงจัง ไม่ควรเผลอใจ ไม่ควรหวั่นไหว และไม่ควรรัก…“เราแต่งงานกันเพราะผลประโยชน์เท่านั้น…อย่าอิน” ริมฝีปากของเจ้าสาวยกขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มเย็นชาที่สวยงามพอสำหรับกล้องถ่ายรูป ทว่าภายในใจกลับไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความสุข เพียงแต่ยอมรับเงื่อนไขแห่งพันธนาการครั้งนี้ ที่ทั้งคู่ไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไป “อดทนหน่อยนะ จบงานคุณก็ไม่ต้องปั้นหน้ายิ้มแล้ว” สายขิมกระซิบบอกคนตรงหน้าขณะที่เขาก้มลงจูบหลังมือเธออย่างแผ่วเบา โทมัสแสยะยิ้มเมื่อแสงแฟลตสาดใส่รัวๆ พร้อมกับรั้งเจ้าสาวเข้ามาโอบกอดแนบแน่น “อย่าลืมบอกตัวเองล่ะ อย่าอินให้มาก” ดวงตาคมกริบของสายขิมตวัดขึ้นสบสายตาเจ้าบ่าวตรงหน้าเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่เธอจะยกยิ้มบางอย่างเย็นชาไม่ต่างกัน เสียงปรบมือรอบห้องยังดังไม่ขาดสาย ราวกับโลกทั้งใบชื่นชมในความรักที่ไม่มีอยู่จริง เธอเอียงหน้าเข้าไปใกล้กระซิบตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงคมมีด “ไม่อินหรอกค่ะ…แต่ถ้าคุณเผลอเมื่อไร ฉันจะเป็นคนเล่นละครเรื่องนี้ให้เก่งกว่าคุณเอง”

เขาชื่อ คราม เป็นทั้งคู่หมั้นของฉันและเป็นคนที่ฉันพลาดมีอะไรด้วยเมื่อสองปีก่อน ใครจะไปคิดล่ะว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง #คราม เจ้าพ่อมาเฟียอันดับต้นๆของเมืองไทย ไม่เกรงกลัวใคร และเอาแต่ใจตัวเอง โหดร้ายและดุดัน อยากได้ต้องได้ และไม่มีใครขัดเขาได้ #พิงค์ สาวสวยดีกรีนักเรียนนอก ภายนอกจัดจ้านร้อนแรง แต่จิตใจของเธออ่อนโยนมาก