ปากร้าย

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

“ไอ้เทือก” จอมบาปผู้ไร้ใจ ผู้ไร้จิตสำนึกดี อยากได้ต้องได้ และอย่าได้หาความอ่อนโยนจากเขา จอมบาปผู้เสพกายผู้หญิงเป็นอาหารหลัก เซ็กซ์คือสิ่งหอมหวาน “อินทร์” คือผู้หญิงโชคร้ายที่ผีผลัก ใช่ต้องใช้คำว่า ‘ผีผลัก’ เพราะชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าต้องมาเจอกับความต่ำทรามเช่นนี้ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่เลวแม้แต่นรกยังผลักไสเขาขึ้นมาเกิดบนโลก เธอจะทำยังไงเมื่อสุดท้ายแล้วเธอเองก็เสพติดเซ็กซ์ร้อนที่เขายัดเยียดให้ และมันจะเกิดเป็นความรักได้ไหมระหว่าง จอมบาป กับสาวน้อยผู้ไร้เดียงสา ความไร้เดียงสาเธอจะปลอบประโลมหัวใจที่ด้านชาของเขาได้รึเปล่า ติดตามลุ้นเรื่องราวของทั้งสองไปด้วยกันนะคะ แน่นอนค่ะนิยายเรื่องนี้ดำเนินด้วยเซ็กซ์ คำหยาบ และความรุนแรงค่ะ

“ถ้าจะทำหน้าแบบนี้ ก็ไม่ควรเสนอตัวให้กูตั้งแต่แรกสิวะ!” “ขอ ขอโทษ” “เงียบซะไวท์! แม้แต่เสียงร้องไห้ ก็อย่าให้มันเล็ดลอดออกมา” เพราะเหล้าผสมยาปลุกเซ็กส์ ที่บาร์เทนเดอร์ของผับแห่งหนึ่ง ใส่มันเพื่อหวังเคลมฉันตอนเมา ทำให้ฉันเสนอตัวให้เขา ไลน์เนอร์ เดือนสุดโหดจากคณะวิศวะ เขาเป็นคู่อริของน้องชาย ซ้ำยังเคยถูกเขาลากไปเพราะความเข้าใจผิด แต่ฉันก็ยังให้เขากินเล่น ทั้งยังรู้ผลลัพธ์ของความสัมพันธ์นี้ดีเขามี ‘คนของเขา’ อยู่แล้ว หลังจากจบคืนนั้น ตั้งใจจะลบเขาออกไป แต่ …. “ฉันนึกว่าเธอจะเปลี่ยนไปจากคืนนั้น แต่ก็ยังง่ายเหมือนเดิม เป็นฉันก็ได้ เป็นพี่ชายฉันก็ดีล่ะสิ” “เลือกซะไวท์ จะเป็นของฉัน หรือของเขา” “เลือกมันสินะ! ก่อนที่จะเป็นของมัน มึงต้องเป็นของกูก่อน” “เหมือนเธอจะชอบควยของฉันนะไวท์” “อึก ไลน์! ฉัน ฉัน จะ เสร็จแล้ว อ๊า!” ความสัมพันธ์ที่ไร้สถานะ ดำเนินต่อไปพร้อมกับความยุ่งเหยิง บางครั้งเจ็บปวดจนอยากวิ่งหนี บางทีก็หอมหวานเสียจนต้องวิ่งเข้าใส่ จะจากไปก็ไม่กล้า จะอยู่ข้างๆก็หน้าด้านไม่พอ

เสียนเปา' ปีศาจบุปผาที่บำเพ็ญตบะจนสามารถจำแลงร่างเป็นมนุษย์ นางออกเดินทางจากหุบเขาบ้านเกิดตามคำบอกเล่าของพี่สาว เพื่อค้นหาสถานที่ซึ่งปีศาจสามารถอยู่อาศัยได้เฉกเช่นสรวงสวรรค์ ระหว่างการเดินทางนางเผอิญพบกับกลุ่มโจรป่าเข้า จุดเริ่มต้นของเรื่องราวคงเป็นตอนที่ได้สบตากับคนผู้นั้น "เจ้าหัวเราะอะไร" เสียนเปาน้อยถามออกไปด้วยความหงุดหงิด "เมื่อคืนเจ้าคงมีความสุขไม่น้อย" หวังเหว่ยพูดพลางใช้สายตาคมกริบมองสำรวจตามเรือนร่างของสาวน้อย ครั้นเห็นว่าบนเรือนร่างของนางมีเพียงรอยฟกช้ำเล็กน้อย ไม่สมกับที่โดนคนพวกนั้นเคี่ยวกรำมาตลอดทั้งคืน ชายหนุ่มจึงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนอกสนใจ เสียนเปารู้สึกไม่ชอบสายตาคู่นั้นของอีกฝ่ายเอาเสียเลย เมื่อเห็นว่าไม่ได้รับคำตอบ หวังเหว่ยจึงละความสนใจจากร่างบางมาสำรวจภายในกระโจม กลิ่นอายร่วมรักยังคงลอยอบอวลจนทำเอาจิตใจของชายหนุ่มเองเกิดนึกหวั่นไหว ของข้าวเครื่องใช้กองกันอย่างระเกะระกะ บนฟูกเต็มไปด้วยคราบน้ำใคร่ "คงเจอศึกหนักมาพอสมควร" "ท่านมาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระแค่นี้หรือ" หญิงสาวไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเป็นสตรีใสซื่ออีกต่อไป โดยเฉพาะต่อหน้าคนผู้นี้ยิ่งไม่ควรเอาเสียเลย

ผู้ชายไม่หวาน แต่มีรักที่แท้จริง เพียงแต่ไม่รู้วิธีการจีบ เขาถึงต้องเลว ทำเลวเพื่อผูกรั้งเธอ “ปักษา(ภาคชั่วช้า) เป็นเรื่องราวของปักษากับจินตนา นางเอกสาวผู้อ่อนหวานและเผ็ดร้อนเวลาอยู่ในสนามรัก หล่อนถูกยัดเยียดความเป็นผัวให้แบบเลี่ยงไม่ได้ จึงต้องยอมให้เขาเอาเปรียบ และที่สำคัญเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหัวใจเธอก็มีเขาเช่นกัน แต่อะไรทำให้เขาชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้ อะไรทำให้เขาเห็นแก่ตัว ต้องติดตามในเล่มเลยค่ะ

"ยอมเป็นสตรีของข้า อุ่นเตียงให้ข้า แล้วเจ้าจะอยู่รอดปลอดภัยในฐานะหญิงบำเรอของข้า" คำพูดน่ารังเกียจของคนผู้นี้ที่เอ่ยออกมามันช่างน่าชิงชังอย่างที่สุด นางไม่รู้หรอกว่าเขาและบิดาของนางมีบุญคุณความแค้นใดกันมาแต่หนหลัง แต่ก็ไม่ควรใช้ความรู้สึกที่มีต่อบิดามาข่มเหงรังแกกันเช่นนี้ เขาเกลียดชังนางถึงเพียงนี้เหตุใดจึงไม่ปล่อยให้นางตายๆ ไปซะ หรือการตายมันสบายไปสำหรับนาง จึงคิดจะเหยียบย่ำนาง ย่ำยีนางให้ตายทั้งเป็น "ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ หวังว่าคืนพรุ่งนี้จะเห็นเจ้าแต่งกายงดงามรอปรนนิบัติข้าอยู่นะ"

เพลิงแค้นครั้งนี้เขาจะเผาเธอให้หลอมละลายไปด้วยไฟราคะ "ไหนบอกว่าคุณเกลียดฉันไง..เกลียดแล้วมา เxา ทำไมบ่อยๆ ใช่..ฉันเกลียดเธอฉัตรตะวัน..เกลียด..แต่ก็ไม่รู้ทำไม พอเห็นหน้าทีไรแล้ว มี อารมณ์ ทุกที "

ชินกรณ์ มาเฟียหนุ่มตัวร้าย เปิดธุรกิจสีขาวบังหน้าเพื่อทำธุรกิจสีเทาอย่างราบรื่น เจ้าชู้ หลายใจ ไม่จริงใจกับผู้หญิงคนไหน ฟันแล้วทิ้งคือคติของเขา ฟ้าฝัน สาวสวยดีกรีดาวมหาลัย นิสัยอ่อนโยน แต่ก็เข้มแข็ง ตรงไปตรงมา เธอค่อนข้างดื้อรั้น ไม่ฟังคำพ่อแม่ และไม่ชอบทำตามคำสั่งของใคร

เซียวอี้เหิงพยายามใช้ลมปราณเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังจะปะทุของตน เสียงสวบสาบก็ดังขึ้นทางด้านหลัง คราวนี้เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าตนเองถูกวางยาแน่แล้ว น่าตายนักใจกล้าเหลือเกินเขาคงใจดีเกินไปสินะ ในสมองก็คิดอย่างหนึ่งแต่ร่างกายกลับไม่ฟัง เซียวอี้เหิงคว้าตัวอวี้ซูเหยาเข้าหาตนแล้วกระชากเสื้อผ้าของนางออกจนหมด จากนั้นไม่นานเสียงครวญครางก็ดังแว่วออกมาจากบ่อน้ำพุร้อน จนกระทั่งรุ่งสางฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดจึงหมดลง เซียวอี้เหิงลุกออกจากตัวของอวี้ซูเหยาอย่างรังเกียจ สายตาลึกล้ำดำมืดที่เหมือนคมมีดมองร่างเล็กที่หมดสติไปนานแล้ว เหมือนกับกำลังมองคนตาย เสี่ยวหลันจื่อหญิงสาวที่ทะลุมิติมา ทำหน้าที่ตัวละครลับเพื่อดำเนินเรื่องในนิยายให้สนุกมากกว่าเดิมโดยไม่ต้องคำนึงว่าเนื้อเรื่องเดิมจะจบอย่างไร แต่กลับถูกท่านอ๋องที่ฆ่าตัวเองตอนต้นเรื่องตามติดเป็นเงา

หลิวอันอันอัน อดีตคุณหนูในห้องหอผู้ไม่เคยต้องลำบากยากเข็นในการเลี้ยงดูตนเองมาก่อน ไม่เคยรู้จักคำว่าไม่มีว่าเป็นอย่างไร วันหนึ่งครอบครัวถูกเนรเทศออกไปจากแคว้นเพราะคดีฉ้อฉลของบิดา แต่นางกลับถูกซื้อตัวมาเป็นทาสส่งมาเป็นสาวใช้ที่หอคณิกาแห่งหนึ่ง แต่ถูกมือดีผลักตกสระบัวจนตุยไป และวิญญาณที่มาอยู่ใหม่เพื่อชดใช้ความผิดแทนกลับเป็นอดีตนางแบบสาวขาวีนจากอีกยุคหนึ่ง และแล้วการลงทัณฑ์อย่างเร่าร้อนก็เกิดขึ้นกับนางแบบสาวที่อายุสามสิบแล้วก็ยังไม่เคยมีแฟน นางจะได้พบรักในภพใหม่นี้หรือไม่ หรือจะแห้วตลอดกาล เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป…..