ปีศาจ

"ในเมื่อฉันปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขาไม่ได้ ฉันก็ต้องทำให้เขารักจนหัวปักหัวปำ คนอย่างฉันมันไม่มีอะไรจะเสีย…นอกจากเสียตัวให้เขา"

เขาได้สมุดข่อยโบราณมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ใครจะรู้ว่าในนั้นมีวิญญาณซ่อนอยู่ เขาไม่รู้ว่าวิญญาณตนนั้น ต้องการสิ่งใดจากเขากันแน่ เป็นเหตุให้เขาต้องสืบหาความจริง เขาเลยได้รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับตัวเขาในภพชาติก่อน เมื่อกรรมลิขิตมาแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องจัดการรับมือกับเรื่องราวอาถรรพ์นี้ด้วยตนเอง ฝากติดตามผลงานนิยาย Y เรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจ และคำติชมค่ะ

‘เขา’ คือจอมมารไร้ใจผู้ไม่คิดผูกพันกับผู้ใดทั้งสิ้น ‘นาง’ คือเด็กสาวที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า หนึ่งจุดมุ่งหมายอันยิ่งใหญ่ กับหนึ่งดวงใจรักที่พานพบ บุรุษผู้เกิดมาดังจอมมารไร้บัลลังก์จะเลือกสิ่งใด

ข้ามีอายุหลายร้อยปีเป็นราชินีในหมู่ปีศาจ มีพลังอำนาจมหาศาล แต่สิ่งเดียวที่ไม่มีวันลืม คือภาพชายคนรักสิ้นใจในอ้อมอก ข้าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวมานานแสนนานเพื่อรอคอยชายอันเป็นดั่งดวงใจ และตอนนี้ข้าทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เมื่อชายคนรักได้ไปเกิดในภพชาติใหม่ ภพที่มีแต่ความโลภ โกรธ หลง เข่นฆ่ากันไม่เว้นแต่ละวัน  และใจข้ายิ่งร้อนดั่งไฟเมื่อชายคนรักที่เฝ้าคะนึงหากำลังหมั้นหมายกับหญิงอื่น  พวกเขาทั้งคู่ดูเหมาะสมกันราวกับสวรรค์จงใจสร้าง แต่สวรรค์แล้วไงในเมื่อเขาคือคนรักของข้า!! ต่อให้เย้ยฟ้าท้าสวรรค์ข้าก็จะทวงทุกอย่างกลับคืนมา

สงคราม มาเฟียหนุ่มผู้ถืออำนาจและเงินตรา เชื่อว่าทุกอย่างซื้อได้…จนมาเจอ แก้วตา แม่ค้าผลไม้สู้ชีวิตที่ไม่เคยยอมก้มหัวให้ใคร การปะทะกันเพียงครั้งแรก กลับกลายเป็นชนวนให้ชีวิตของทั้งคู่พันกันแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

นางถูกส่งมาอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์เผ่าสวรรค์กับเผ่าปีศาจ เป็นชายาขององค์ไท่จื่อผู้เย็นชา เขาเย็นชาไร้ความรู้สึกหรือรังเกียจที่นางเป็นปีศาจกันแน่? นางรู้ว่าตนนั้นไม่เป็นที่ต้องการ ด้วยการแต่งงานปราศจากหัวใจรัก ทว่ารักนั้นสำคัญไฉน มาแล้วก็จะอยู่ให้จงได้โดยไม่หวั่นเกรง

เป็นเรื่องราวของ แคโรไลน์ เด็กสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่เติบโตขึ้นในครอบครัวที่มีธุรกิจร้านอาหารที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ที่ในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใจกลางชนบท ซึ่งร้านอาหารเก่าแก่แห่งนั้นมีชื่อว่า "The Rusty Spoon" เธอจึงรอวันที่จะได้เป็นเชฟหลักของร้าน แต่แล้ววันหนึ่งความฝันนั้นกลับสะดุดเมื่อเธอได้รู้ว่า ธุรกิจครอบครัวกำลังย่ำแย่ เธอจึงต้องหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเหลือครอบครัว และธุรกิจที่เคยรุ่งเรืองในอดีต แต่แล้วความบังเอิญเริ่มต้นจากแมวดำปริศนาที่พาเธอข้ามเวลาไปถึงหมู่บ้านแม่มด ในยุคสงครามดอกกุหลาบของราชวงค์อังกฤษ ศตวรรษที่ 14!!! ถึงเวลาผจญภัยของสาวน้อยผู้มีความฝันกันแล้ว เธอจะพบกับอะไรบ้าง แล้วจะหาทางช่วยวิกฤตที่บ้านได้หรือไม่ มาติดตามและเอาใจช่วยแคโรไลน์กันค่ะ ซึ่งในนิยายแฟนตาซีเรื่องนี้แม้จะมีการกล่าวถึงบุคคลและเหตุการณ์ในยุคสงครามดอกกุหลาบของราชวงค์อังกฤษ ศตวรรษที่ 14 และได้มีการสร้างตัวละคร และสถานที่ ขึ้นมาเพื่อความบันเทิง โดยไม่มีเจตนาพาดพิงหรือบิดเบือนเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของยุคยุโรปกลางแต่อย่างใด ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านนิยายแฟนตาซีเรื่องแรกของไรต์ มาณ ที่นี่.

รัตติกาลถูกย้อมด้วยเปลวเพลิง แผ่นดินสะอื้นครวญคร่ำร่ำไห้ โชคชะตาชิงชังกักขังข้าฯไว้ หนึ่งปรารถนาเพียงใจได้พบนาง หลินอวี่เหยา นักพฤกษศาสตร์สาววัย 25 ปีมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 21 ประสบอุบัติเหตุขณะค้นหาพรรณไม้โบราณที่คาดว่าสาบสูญไปครึ่งศตวรรษ เมื่อฟื้นอีกครั้ง เธอมาอยู่ในร่างสนมหลินอวี่เหยาผู้มีชีวิตแสนน่าเวทนาในตำหนักเย็น นี้ หญิงสาวใช้ความสามารถด้านพฤกษศาสตร์เปลี่ยนตำหนักเย็นให้กลายเป็นบ้านที่แสนน่าอยู่ หวังเพียงให้ตนเองมีชีวิต อยู่รอดตามคำสั่งเสียของบิดามารดา “มีชีวิตอยู่ให้ดีให้มีความสุข” ในค่ำคืนหนึ่ง บุรุษในชุดดำหลบหนีการตามล่าเข้ามาซ่อนตัวในตำหนักเย็น หลินอวี่เหยาแม้ไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใครแต่ก็ช่วยชีวิตของเขาไว้ ใครเลยจะรู้ว่า ด้ายแดงแห่งโชคชะตาจะนำพาเธอข้ามกาลเวลาเพื่อพบเจ้าของเสียงในห้วงฝัน และ ปลดปล่อยหัวใจจ้าวปีศาจที่โศกเศร้าอาดูรนับพันปี

เมื่อจอมมารชินซาง ราชาปีศาจองค์ปัจจุบัน ปิดผนึกพระเนตรสีเลือดไปชั่วกาลนานเพราะผิดหวังจากความรัก จะไม่เปิดผนึกพระเนตรของพระองค์อีกต่อไป หากพระเนตรสีเลือดของพระองค์จะเปิดผนึกขึ้นมาได้อีกครั้ง นั้นหมายถึงนางคือคู่ชะตาที่ถูกเลือกให้เป็นราชินีของพระองค์ จวบจนกระทั่งเฉินวาวา สตรีในยุคอนาคตพลัดหลงเข้ามา ในสถานที่ซึ่งจอมมารหนุ่มกำลังหลับใหล เธอทำให้พระองค์เปิดพระเนตรสีเลือดขึ้นมาได้อีกครั้ง และเฉินวาวาทำให้พระองค์พลิกผืนแผ่นดินไปทั่วทุกแคว้นตามหาโฉมงาม เพื่อครองคู่ตราบสิ้นภพสิ้นชาติไปด้วยกัน

“พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!”